📆 ۱۱ آذر سالروز شهادت میرزا کوچک‌خان 📚 #یک_دقیقه_مطالعه 💪سردار جنگل میرزا یونس، معروف به کوچک‌خان، در ۱۲۵۷ خورشیدی متولد شد و در سال ۱۳۰۰، یعنی ۵۷ سال پیش از انقلاب شکوهمند ایران، به شهادت رسید. مردی که علیه استعمار و استبداد به پا خاست و تفنگ و باروت را جایگزین قلم و کاغذ و کسوت روحانیت کرد و همواره نهضت امام حسین(ع) را بهترین سرمشق حرکت خود می‌دانست و سرانجام تنها و غریب و مظلومانه به شهادت رسید تا نشانی از مولای خود را با خویش داشته باشد. 🍃برگی از کتاب غزل ایستادگی، ص۳۵

🍃 #یک_دقیقه_مطالعه 🤐در مقابل امام ساکت باش! 🕊در میان یکی از کاخ‌های مشبک و نورگیر متوکل، پرندگان رنگارنگ و متنوعش آنقدر می‌خواندند و جنب و جوش داشتند که سر و صدایشان نمی‌گذاشت صدای حاضران به گوش هم برسد. کبک‌های متوکل در میان کاخ آزاد بودند و مدام با هم کلنجار می‌رفتند و متوکل با دیدن آنها غرق شادی‌های مستانه‌اش می‌شد. متوکل آن‌روز امام را به قصر دعوت کرده بود و مثل همیشه تصمیم داشت حرمت حضرت را بشکند. با خودش می‌گفت: «علی‌بن‌محمد را مجبور می‌کنم سخن بگوید و این سر و صدا باعث می‌شود کسی صدای او را نشنود.» آن وقت او شادمان می‌شد از بی‌توجهی حاضران به امام! پرده‌ی در ورودی کنار رفت. امام پا به درون سرای پرندگان نهادند. همه به احترام امام بی‌اختیار برخاستند. کبک‌ها که گرم کشتی گرفتن با هم بودند، به گوشه‌ای رفتند و سر در لاک خود کردند و بی‌حرکت ماندند؛ انگار مریض شده باشند یا اصلاً مرده باشند! 🕊آن همه پرنده‌ی زیبا و آوازخوان منقار بستند سکوت همه‌جا را گرفت. حالا دیگر صدای نفس‌های خشمگین متوکل هم شنیده می‌شد. ساعتی در محضر امام گذشت. نگاه متوکل، با اضطراب و خشم، قفس‌های بزرگ پرندگان را می پایید و گاه کبک‌هایش را. وقتی امام از کار خارج شدن دوباره سر و صدا از قفس ها بلند شد و کبک ها بازی شان را از سر گرفتند.... . 🕊پرنده های متوکل بر خلاف صاحب ابلیس صفت شان به مقام اهل بیت علیه السلام بی اعتقاد نبودند یعنی می دانستند در برابر معصوم نباید عرض اندام کرد و نظر داد آنها حتی بهتر از ما معتقدان درک میکردند که در برابر امام چون و چرا معنا ندارد و بدون اذن نباید حرف زد. 📙منبع: کتاب هادی الامم سیری در سیره و کلام امام علی النقی علیه السلام

📘 #یک_دقیقه_مطالعه 🖤امشب در ویدیوهایی که از مردم مظلوم فلسطین به دستمان می‌رسد یک جمله با فریاد تکرار می‌شود... «حَسبُنَا اللهُ وَ نِعمَ الوَکیل» این جمله مربوط به آیه ۱۷۳ سوره‌ی آل عمران است. بعد از آنکه مسلمانها از جنگ اُحُد، ناموفّق، مجروح، خسته، کوفته، شهیدداده، و مصیبت‌زده برگشتند، یک عدّه از منافقین افتادند بین مردم که شما اینجا نشسته‌اید، امّا دشمنها آنجا حاضرند، نزدیک مدینه یک جایی اجتماع کرده‌اند و بزودی حمله میکنند پدر شما را درمی‌آوردند؛ پیغمبر فرمود فقط آن کسانی که امروز در این حادثه در اُحُد مجروح شدند بیایند؛ شب بلند شدند رفتند آن مجموعه را شکست دادند و برگشتند. اِنَّ النّاسَ قَد جَمَعوا لَکُم؛ منافقین شایعه درست میکردند که بله، پدرتان درآمد، علیه شما دارند چنین میکنند، چنان میکنند، اما آنها رفتند و غائله را ختم کردند و برگشتند: فَانقَلَبوا بِنِعمَةٍ مِنَ اللهِ وَ فَضلٍ لَم یَمسَسهُم سوء. این یک «قضیّه» است، این قضیّه مال یک حادثه‌ی خاص است امّا مخصوص آن زمان نیست؛ امروز هم هست، در همه‌ی دورانها هم بوده است. ان شاءالله بزودی شاهد پیروزی مردم مظلوم و ستم‌دیده‌ی فلسطین باشیم. https://eitaa.com/mohtavayetablighJameaAlZahra