🔴 حمایت رهبری معظم انقلاب از طرح سهمیه‌بندی بنزین؛ نکات و ملاحظات مهم 🔸 در مورد چرائی حمایت رهبری معظم از تصمیمات شورای سران قوا، سخنان دیروز رهبری معظم کاملاً روشن و بدون ابهام است. هرچند در این زمینه می‌توان به نکاتی اشاره کرد: 🔺۱. در مورد طرح سهمیه‌بندی و افزایش قیمت بنزین، باید بین سه محورِ #اصل_طرح ؛ #زمان_طرح ؛ #شیوه_اجرای آن مرزبندی کرد. همان طور که رهبری عزیز فرمودند اصل طرح دارای پشتوانه کارشناسی قابل اعتنا است. (مواردی چون کاهش فاصله طبقاتی، جلوگیری از مصرف بی‌رویه و سرسام‌آور سوخت، کمک به دهک‌های پایین جامعه و... از جمله فواید این طرح است که ادله کارشناسی جدی دارد.) اما در زمینه شیوه و زمان اجرای طرح، قطعاً نقاط ضعف جدی و بزرگی دیده می‌شود.  🔺۲. تاکید رهبری بر #خوش‌بینی به تصمیم سران سه قوه در کنار انذار ایشان به دولت جهت جلوگیری از افزایش قیمت‌ها، کاملا معنادار و مهم است. اتفاقا اعتراضات هیجانی سبب ایجاد جو روانی کاذب و افزایش قیمت‌ها خواهد شد. به‌علاوه تاکید بر #خوشبینی، نه از روی سیاسی‌کاری است بلکه توصیه‌ای مهم به همگان در #سیاست‌ورزی_خدامحور است. 🔺۳. (مهم) حمایت صریح رهبری از طرح مذکور با وجود تاکید چندباره ایشان که از لحاظ کار‌شناسی بنده کارشناس نیستم، یک پیام فوق‌العاده ارزشمند را به عموم نخبگان و تصمیم‌گیران و البته مردم فهیم ایران می‌رساند. این پیام آن است که ساختار نظام جمهوری اسلامی بر مبنای تصمیمات #کارشناسی‌محور قرار دارد و مهم‌ترین رکن حاکمیتی نظام از اجرایی شدن تصمیمات کارشناسیِ تحول آفرین دفاع می‌نمایند. به عبارت دیگر نشان داده شد چه در این دولت و چه دولت‌های قبلی و آینده، اگر عزم و اراده کارشناسی، پایه‌‌ای برای جراحی‌های اقتصادی #تحول‌آفرین و مبنایی وجود داشته باشد، ایشان تمام قد دفاع می‌نمایند. اقتصاد مقاومتی با چنین پیش زمینه مدیریتی قابل اجرا است.   🔺۴. حمایت رهبری از مصوبه سران قوا، به معنی #فدا‌شدن رهبری یا تصمیم منفعلانه نیست. بلکه نشانه #اقتدار  نظام و ضرورت استحکام ساختارهای تصمیم‌گیری کشور است. نظام وقتی تصمیمی می‌گیرد از این میزان اقتدار برخوردار است که آن را عملی سازد و نارضایتی برخی طبقات مردمی که اتفاقا در این مورد، یک برداشت و احساس اشتباه است (معظم له فرمودند؛ خیال می‌کنند به ضررشان است) نباید مانع اجرایی شدن یک تصمیم قانونی و کارشناسی باشد. ب 🔺۵. بدون تردید فرمایشات بسیار دقیق، بهنگام و سنجیده رهبری معظم انقلاب تاثیر انکارناپذیری در مدیریت و هدایت ذهنی گروه‌ها و طبقات مختلف مردمی، وحدت و انسجام نیروهای دولتی، قضایی، نظامی و انتظامی دا‌شته است. ریزش شدید بدنه مردمی و افول تحرکات اشرار نشان داد؛ فرمایش ایشان بازدارندگی قاطعی در محاسبات اشرار و اغتشاش‌گران داشته است. 🔺۶. با وجود مسموع بودن مخالفت مسالمت‌آمیز و آزادی نقد و حتی اعتراض، باید توجه کرد با وجود #فرصت‌طلبی سرویس‌های بیگانه دشمن، گروه‌های برانداز و معاند منافقین، سلطنت طلب و.... اصولا زمینه عملی این موضوع فعلا وجود ندارد و تجربه نشان داده اعتراضات مسالمت آمیز توسط سوءاستفاده‌گران معاند شبکه‌ای به اغتشاش حاد و شرارت خشن منتهی می‌شود. 📚 #تبیین

Talabe Majazi: 🚨برخورد پیامبر با دشمنان و #پیمان_شکنان چگونه بود؟ 🔰از همان ابتدایی که #حکومت_پیامبر(ص) در جامعه‌ی نوپای مدینه شکل گرفت، دشمنان آن هم شروع به کار کردند. پیامبر(ص) در دوران حکومت خود، حداقل با سه گروه دشمن مواجه بود: 1️⃣دشمن اول، قبایل نیمه وحشی‌: که اطراف مدینه زندگی می‌کردند «و تمام زندگی آنها عبارت از جنگ و خونریزی و غارت و به جان هم افتادن و از همدیگر قاپیدن است.» (رهبر انقلاب - ۸۰/۲/۲۸) پیامبر «در هر کدام از آنها اگر نشانه‌ی صلاح و هدایت بود، #پیمان بست ... و بر #عهد و پیمان خودش، بسیار پافشاری می‌کرد و پایدار بود.» (رهبر انقلاب - ۸۰/۲/۲۸) اما آنهایی که شریر و #غیرقابل_اعتماد بودند، «پیغمبر سراغ آنها رفت و آنها را منکوب کرد و سر جای خودشان نشاند..» 2️⃣دشمن دوم، #اشراف_مکه و اهل قریش: «پیغمبر احساس کرد اگر بنشیند تا آنها سراغش بیایند، یقیناً آنها فرصت خواهند یافت؛ لذا سراغ آنها رفت؛ منتها به طرف مکه حرکت نکرد. راه کاروانىِ آنها از نزدیکی مدینه عبور می‌کرد؛ پیغمبر تعرّض خودش را به آنها شروع کرد، که جنگ بدر، مهم‌ترینِ این تعرّض‌ها در اوّلِ کار بود. پیغمبر تعرّض را شروع کرد؛ آنها هم با تعصّب و پیگیری و لجاجت به جنگ آن حضرت آمدند. تقریباً چهار، پنج سال وضع این‌گونه بود؛ یعنی پیغمبر آنها را به حال خودشان رها نمی‌کرد؛ آنها هم امیدوار بودند که بتوانند این مولود جدید - یعنی نظام اسلامی - را که از آن احساس خطر می‌کردند، ریشه کن کنند. #جنگ_اُحد و جنگ‌های متعدّد دیگری که اتّفاق افتاد، در همین زمینه بود.» آخرین جنگ پیامبر(ص) با این دشمنان، #جنگ_خندق بود و پس از آن، ماجرای #صلح_حدیبیه پیش آمد و پیامبر(ص) با آنان پیمان صلح امضا کرد. اما سال هشتم بعثت، «که کفّار #نقض_عهد کرده بودند، پیغمبر رفت و مکه را فتح کرد، که فتحی عظیم و حاکی از تسلّط و اقتدار آن حضرت بود.» 3️⃣دشمن سوم، یهودی‌ها: «یعنی #بیگانگانِ_نامطمئنی که علی‌العجاله حاضر شدند با پیغمبر در مدینه زندگی کنند؛ اما دست از موذیگری و اخلالگری و تخریب برنمی‌داشتند... پیغمبر تا آن‌جایی که می‌توانست، با اینها مدارا کرد؛ اما بعد که دید اینها مدارابردار نیستند، مجازاتشان کرد. هرکدام از این سه قبیله عملی انجام دادند و پیغمبر بر طبق آن عمل، آنها را مجازات کرد. اوّل، #بنی‌قینقاع بودند که به پیغمبر خیانت کردند؛ پیغمبر سراغشان رفت و فرمود باید از آن‌جا بروید؛ اینها را کوچ داد و از آن منطقه بیرون کرد و تمام امکاناتشان برای مسلمان‌ها ماند. دسته‌ی دوم، #بنی‌نضیر بودند. اینها هم خیانت کردند لذا پیغمبر فرمود مقداری از وسایلتان را بردارید و بروید؛ اینها هم مجبور شدند و رفتند. 🔰 دسته‌ی سوم #بنی‌قریظه بودند که پیغمبر امان و اجازه‌شان داد تا بمانند؛ اینها را بیرون نکرد؛ با اینها پیمان بست تا در جنگ خندق نگذارند دشمن از طرف محلاتشان وارد مدینه شود؛ اما اینها ناجوانمردی کردند و با دشمن پیمان بستند تا در کنار آنها به پیغمبر حمله کنند!... بعد که قریش و هم‌پیمانانشان شکست خوردند و از خندق جدا شدند و به طرف مکه رفتند، پیغمبر به مدینه برگشت. همان روزی که برگشت، نماز ظهر را خواند و فرمود نماز عصر را جلوِ قلعه‌های بنی‌قریظه می‌خوانیم؛ راه بیفتیم به آن‌جا برویم؛ یعنی حتّی یک شب هم معطل نکرد؛ رفت و آنها را محاصره کرد. بیست‌وپنج روز بین اینها محاصره و درگیری بود؛ بعد پیغمبر همه‌ی مردان جنگی اینها را به قتل رساند؛ چون خیانتشان بزرگ‌تر بود و قابل اصلاح نبودند.» بنابراین در هیچکدام از این قضایا، پیغمبر #نقض_عهد نکرد اما در مقابل نقض عهد آنان، ساکت نماند و پاسخ خیانت‌شان را با #اقتدار کامل داد.