✅انسان ها در قیامت چند دسته اند؟ ✍ بر اساس روایتى از امام صادق (علیه السلام)، انسان‏ها در قیامت سه دسته‏ اند: 1️⃣ یک دسته، کسانی اند که در عالم حشر آن گاه که مردم درگیر مواقف و عوالم حشراند زیر سایه خداوند و در جوار قرب حق خواهند بود و نیاز به طى آن عوالم و مواقف ندارند؛ چون آن مراحل را در این دنیا پشت سر نهاده‏اند. 2️⃣ گروه دیگر انسان‏هایی ‏اند که باید از حساب و عذاب و جهنم موقّت بگذرند تا پس از تطهیر و تصفیه و در عالم قیامت، به خدا برسند. کسانى از اهل ایمان که مرتکب خطاهایى اعم از صغیره یا کبیره شده‏ اند از جمله بی حجابی یا بدحجابی و در دنیا توبه نکرده اند، در عوالم مختلف، قبر، برزخ و قیامت برحسب حال، عذاب‏هایى خواهند کشید تا پاک شوند و از عذاب خلاصى یابند و در نتیجه وارد بهشت شوند 3️⃣ عده‏ اى دیگر، کسانى‏ اند که چون روى‏ گردان و فرارى از خدا بوده‏ اند، به قعر جهنم فرو خواهند رفت. 📚 بحار الانوار، ج 7، ص 183، ╔✯══๑ღ💠ღ๑══✭╗      @mojtahedie71

#تلنگر شیطان به شما وعده‌ی تنگدستی می‌دهد و به بدکاری وا می‌دارد ⁦⁦⁦و خدا از جانب خود آمرزش و فزونی به شما وعده می‌دهد، که خدا وسعت بخش و دانا است. 📚سوره مبارکه بقره آیه شریفه 268 ╔✯══๑ღ💠ღ๑══✭╗      @mojtahedie71 ╚✮══๑ღ💠ღ๑══✬╝

#کلام_علما 💠آیت الله بهجت(ره): برای دوری از ریا، لاحول و لاقوه الا بالله زیاد بگویید؛ برای درمان عصبانیت،زیاد صلوات بفرستید؛ برای تمرکز فکر،زیاد لا اله الا الله بگویید. برای رفع اختلاف زوجین،صدقه متعدد به افراد متعدد بدهید. برای دفع شر و بلا بخوانید: أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِِهِ وَامسِک عَنَّا السُّوء؛ خداوندا! بر محمد و آل او درود فرست، و بدی را از ما باز دار. 📚در محضر بهجت، ج1، ص34 ╔✯══๑ღ💠ღ๑══✭╗      @mojtahedie72 ╚✮══๑ღ💠ღ✬

🍀 #برگ_سبز 🔥 #گرفتاری‌در‌برزخ بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرحیم 🍃 «#شهیدثانی» رضوان اللّه تعالی علیه در یک رؤیای صادقه، یکی از بزرگان را دید و احوالش را پرسید 🍃 او گفت: «از وقتی که از دنیا رفته‌ام، تاکنون یک سال است، به علّت کاری که کرده‌ام، گرفتار هستم.» 🍃 شهید ثانی، ماجرا را پرسید. او ادامه داد: «روزی در راهی عبور می‌کردم که فردی یک بار کاه وارد شهر کرد ⚠️ من بدون اینکه به او اطلاع دهم و اجازه بگیرم، یک پر کاه از بارش برای تمیز کردن دندان‌هایم برداشتم و نزد خود گفتم که یک ذرّه کاه دیگر رضایت گرفتن نمی‌خواهد 💢 امّا به خاطر همین پر کاه یک سال است که در گرفتاری هستم.» 📚 اخلاق و احکام در داستان‌های #شهیدآیةاللَّه‌دستغیب. ج 4/ 484 #اللهم‌عجل‌لولیک‌الفرج

 مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام): المُریبُ اَبداً عَلیلٌ! آدم شکّاک و بدگمان همیشه مریض است! (فهرست غرر، ص ١٤٦)

نکته تفسیری صفحه ۱۳: یا رومیِ روم؛ یا زنگیِ زنگ: شاید تا به حال با افرادی برخورد کرده­ اید که در هنگام رانندگی به هیچ قانونی عمل نمی­ کنند: از چراغ قرمز رد می­ شوند، بر خلاف جهت خیابان حرکت می­ کنند، در جای ممنوع سبقت می­ گیرند و به­ راحت حق دیگران را زیر پا می­ گذارند؛ ولی اگر در جایی که حق با آن ها باشد، شخص دیگری خلاف کند و بخواهد حق آنان را ضایع کند، فریادشان بلند می­ شود که مگر از قانون رانندگی خبر نداری؛ طبق قانون، اینجا حق با من است و تو خلاف­کاری، و به این ترتیب، یکی از مدافعان قانون می­ شوند؟ آیا این افراد، انسان­های قانونمندی هستند؟ آیا این­ها برای قوانین رانندگی احترام قایل­ اند؟ یا این که قوانین را فقط ابزاری برای تأمین منافع خود می­ دانند؛ که هرگاه با منافعشان سازگار نبود، به­راحت آن را کنار می­ گذارند؟ فرموده​ ی خداوند در این آیه: «اَفَتُؤمِنونَ بِبَعضِ الکِتابِ و تَکفُرونَ بِبَعض»، به یکی از خصلت­ های زشت یهودیان اشاره می­ کند؛ قبول داشتن برخی از دستورهای خدا و نپذیرفتن برخی دیگر. آن­ها بر خلاف دستور کتاب آسمانی­ شان، با یکدیگر جنگ می­ کردند و همدیگر را از سرزمین خود بیرون می­ راندند. پس هنگامی­ که جنگ تمام می­ شد، در ازای آزادی اسیران هم­ کیش خود، از قبیله​ ی آنان غرامت می­ گرفتند و می­ گفتند: گرفتن غرامت برای آزادی اسیر، دستور کتاب مقدس ماست! در حالی­ که کتاب مقدس آن­ها، از ابتدا جنگ و خون­ریزی و بیرون کردن دیگران از سرزمین­شان را ممنوع دانسته بود. خدای بزرگ این خصلت را به شدت محکوم و تهدید کرده که سزای آن در دنیا، خفت و خواری، و در آخرت، مجازات با سخت­ ترین عذاب است. ما مسلمانان نیز از مبتلا شدن به این بیماری خطرناک مصونیت نداریم. در میان ما هم کسانی بوده و هستند که دین برایشان فقط وسیله­ ای برای رسیدن به اهدافشان است و قرآن و دستورهای دین را تا زمانی قبول دارند که خواسته­ هایشان تأمین شود؛ ولی هنگامی که دین در مقابل خواسته­ هایشان قرار می­ گیرد، به­ راحت آن را کنار می­ گذارند. تاریخ اسلام، داستان­ هایی بس عبرت­ آموز در این­ باره دارد. ماجرای سپاه اسامة بن زید، متهم کردن پیامبر به هذیان­ گویی، کنار گذاشن خلیفه​ ی راستین پیامبر صلوات الله علیه و به آتش کشیدن درِ خانه­ ی یگانه دختر عزیز او، شمشیر کشیدن بر امیر مؤمنان علی­ بن ابی­طالب علیه السلام و بریدن سر نوه​ ی پیامبر، همه و همه از کسانی سر زده است که خود را مسلمان می­ نامیدند؛ مسلمانانی که اسلام نیاورده بودند تا به فرمان خدا گردن نهند؛ بلکه اسلام آورده بودند تا به قدرت و ثروت برسند، آسوده بخورند و بنوشند و از دنیا لذّت برند؛ و این اسلام به پشیزی نمی­ ارزد. چه عبرت­ آموز است این فرمایش پیامبر ما که «در روز قیامت، افرادی حاضر می­ شوند که همچون کوه­ هایی کار خوب دارند؛ ولی خدا همه­ی کارهای خوبشان را نیست و نابود می­ کند و فرمان می­دهد که آنان را به آتش افکنند. آنان روزه می­گرفتند و نماز می­ خواندند و حتّی شب زنده­ داری می­ کردند؛ ولی هنگامی که با چیز حرامی مواجه می­ شدند، با سرعت به آن حمله­ ور می­ شدند.»![1] [1] . تفسیرالبرهان ، ج 2 ، ص 841