⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️☄⭐️ ☄ ⭕️خداوند در قرآن چه پيامدهايی برای «دروغ گويی» ذکر می کند؟ 🔷در آيه ۷۷ سوره توبه، سخن از #منافقانی است كه با تظاهر به ايمان و عمل صالح، همچون ثعلبة بن حاطب انصارى با خدا عهد و پيمان مى بستند كه اگر به روزى وسيعى دست يابند، نيازمندان را مورد حمايت و عنايت قرار دهند، ولى زندگى آن ها نشان داد كه آنچه مى گفتند #دروغ بود، خداوند مى فرمايد: «فَاَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فى قُلُوبِهِمْ اِلى يَوْمِ يَلْقَونَهُ؛ اين عمل [پيمان شكنى] #نفاق را در دلهايشان تا روزى كه خدا را ملاقات كنند برقرار ساخت». سپس مى افزايد: «بِما اَخْلَفُوا اللّهَ ما وَعَدُوهُ وَ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ؛ اين به خاطر آن است كه از #پيمان_الهى تخلف جستند و به خاطر آن است كه #دروغ مى گفتند». گفتنى است كه #تخلّف از #عهد_با_خداوند، نوعى #دروغ_عملى است. به هر حال آيه فوق با صراحت مى گويد شكستن عهد و پيمان الهى و دروغ گفتن، #روح_نفاق را تا پايان عمر در دل انسان زنده نگه مى دارد، و چه كيفرى از اين بدتر. 🔷رابطه دو #گناه #پيمان_شكنى و #دروغ با #نفاق روشن است، زيرا نفاق چيزى جز دوگانگى ظاهر و باطن نيست. #پيمان_شكنان_دروغگو، به پايبندی به تعهدات و صداقت و راستى، تظاهر مى كنند، در حالى كه #چهره_باطنی آنها چيزى دیگر است. آرى بسياری همانند «ثعلبة بن حاطب انصارى»، در تنگناهاى زندگى، به درگاه خدا روى آورده و با تمام وجود حل مشكل خود را از او مى خواهند، و عهدها، پيمان ها و نذرها با خدا مى بندند، اما هنگامى كه گره از مشكلات گشوده و به مقصد می رسند، همه را فراموش می کنند، كه اين مصداق بارز پيمان شكنى و #دروغ و كذب و #نفاق و دورويى است (از خدا مى خواهيم كه همه ما را از اين گونه اعمال حفظ كند). در آيه ۱۰ سوره بقره، با اشاره به صفات و اعمال زشت #منافقان، به خصوص مسأله #دروغگويى، مى فرمايد: «فى قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ اَلِيمٌ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ؛ در #دلهاى_آنها #نوعى_بيمارى است؛ خداوند بر بيمارى آنها مى افزايد و #عذاب_دردناكى به خاطر #دروغ هايى كه مى گفتند خواهند داشت». 🔷در اين آيه دقيقاً ذكر نشده چه نوع دروغ هايى از آنها سر مى زد، اما ممكن است اشاره به دروغ هايى از جمله ادّعاى ايمان باشد، در حالى كه در دل ايمان نداشتند، و ديگر خدعه و نيرنگى است كه نسبت به مؤمنان داشتند و با دروغ هاى خود آنها را فريب مى دادند، و از همه مهمتر، آنان از هر فرصتى براى تكذيب پيامبر اسلام (صلى الله عليه و آله) استفاده مى كردند. اما آيه مى گويد: «#عذاب_اليم آنها به خاطر #دروغهاى آنها است»؛ و اين نشان مى دهد كه #بدترين_عمل_منافقان، #دروغگويى آنها بوده كه عذاب اليم مستند به آن شده، در حالى كه بسیاری از گناهان ديگرى نيز از آنان صادر شده بود. روشن است كه منظور از بيمارى در اين آیه، #بيمارى_نفاق است، كه يك بيمارى اخلاقى محسوب شده كه ناشى از #دوگانگى شخص منافق است كه در ظاهر چيزى است و در باطن چيزى ديگر. 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: جمعى از فضلاء، مدرسه الامام على بن ابى طالب (ع)، قم‏، ۱۳۷۷ ش،‏ چ اول‏، ج ۳، ص ۲۲۳ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #دروغ #دروغگو

#مهم حضرت #امام‌صادق (ع) در توصیف خوی‌ها و عادت‌هایی که در #آخرزمان بین مردمان رایج می‌شود، فرموده‌اند که در آن روزگار: - [دستورهای] #قرآن کهنه شود و چیزهایی که در آن نیست، در آن پدید شود و [آیات آن] طبق دلخواه توجیه شود؛ - هرکه را به کارِ بد بستایند، خندان و خشنود شود و اعتراضی نکند؛ - #همجنس‌بازی مردان و زنان رایج و مرسوم شود؛ - خانۀ #کعبه تعطیل شود و دستور به نرفتنِ به آن داده شود؛ - پول‌دار عزیزتر از #مؤمن باشد؛ - #ربا آشکار شود و بر آن سرزنش نشود؛ - مردِ باایمان #غمناک، پست و خوار شود؛ - #شراب را آشکارا بنوشند و آنان‌که از خدای عزّوجلّ نمی‌ترسند، برای نوشیدنش گرد هم آیند؛ - با شراب مداوا کنند و برای #بیمار نسخه کنند و بِدان بهبودی جویند؛ - بدعت و #زنا آشکار شود؛ - مؤمن نتواند کارِ بد را جز در دلِ خویش #انکار کند؛ - زمامداران به #کافران نزدیک شوند و از خوبان دوری گزینند؛ - شنیدن #قرآن بر مردم سنگین و گران آید، درحالی‌که شنیدن چیزهای ناروا برای آنان آسان و مطلوب است؛ - برای اذان گفتن و #نمازپول گیرند؛ - همسایه از ترس #زبانِ همسایه‌اش او را گرامی دارد؛ - فرمانروایان در #داوری رشوه گیرند؛ - بچۀ کوچک مرد #بزرگ را خوار شمارد؛ - مسجدها #طلاکاری و نقّاشی شود؛ - #مردم خون‌ریزی را آسان شمارند و برایشان عادی شود؛ - #انسان برای غرض دنیایی ریاست طلبد و خود را به بدزبانی #مشهور سازد تا از او بترسند و کارها را به او واگذارند؛ - با حیوانات #نکاح کنند؛ - آن‌که روزیِ #حلال جوید، سرزنش شود و جویندۀ #حرام، ستایش شود؛ - مرده را به مسخره گیرند و کسی برای مرگِ او غمناک نشود؛ - ناسپاسی #پدرومادر آشکار شود و پدر و مادر را سبک شمارند. حالِ آنان نزد #فرزند از همه بدتر باشد و فرزند #خوشحال است که به آنها #دروغ بندد. فرزند آنان را #نفرین کند و از مرگشان خشنود شود؛ - تمام غم و اندوه #مردم دربارۀ شکم و شهوتشان باشد و باکی ندارند که چه بخورند و با چه #نکاح کنند؛ - هرکه مال #یتیمان را بخورد، او را به‌شایستگی بستایند؛ - وقت #نماز را سبک شمارند؛ - نشانه‌های آسمانی پدید آید، اما مردم از آن #هراس نکنند؛ - اهل #قرآن و تفسیر خوار شوند و هرکه آنان را دوست دارد نیز خوار شود؛ - زندگی مرد از #کم‌فروشی اداره شود؛ - اگر شخصی سخن حق گوید و امر به #معروف و نهی از #منکر کند، دیگران او را نصیحت کنند و بگویندش که این کار بر تو لازم نیست؛ - نمازخوان برای #ریا و خودنمایی نماز خوانَد؛ - #قماربازی آشکار شود؛ - #صدقه را به وساطتِ دیگران به اهلش دهند و برای رضای خدا ندهند؛ بلکه از روی درخواست مردم و اصرارِ آنها بپردازند؛ - در #حَرَمین (مکه و مدینه) کارهایی که خدا دوست ندارد انجام گیرد؛ - دل مردم سخت و چشمانشان خشک شود و یاد #خدا بر آنان سنگین آید؛ - #حرام، حلال شود و #حلال، حرام گردد؛ - #فقیهانی پیدا شوند که برای غیر دین مساله آموزند و طالب دنیا و ریاست باشند؛ - مردم #غیبت را سخن خوش‌مزه و نمکین شمارند و یکدیگر را بِدان مژده دهند؛ - شر و سخن‌چینی آشکار شود؛ و - سوگندهای به‌ناحق به نام #خدا بسیار شود. 📚«الرّوضة من الکافی»؛ #شیخ‌کلینی، محمد بن یعقوب؛ ترجمۀ هاشم رسولی محلّاتی؛ تهران: علمیّۀ اسلامیّه؛ ۱۳۶۴؛ ج ۱، ص ۵۴تا۶۰