یک نگرانی وجود دارد که با این سرعت انتشار حکمرانیهای مضاف، چندی دیگر شاهد افزودهشدن این واژه به انتهای فامیل افراد باشیم؛ فیالمثل هاشمی حکمرانی، قائمی حکمرانی و ...
برای بزرگوارانی که علاقه مند به مباحث پیشرفت اسلامی-ایرانی هستند و نسبت به مخاطرات اجرای برنامه های توسعه در ایران، دغدغه دارند، دیدن این سه مستند در کنار هم، بی تردید بینش هایی را مهیا می سازد.
مستند باد صبا، از آلبرت لاموریس، 1347
https://www.aparat.com/v/gFo7x
مستند مادرکشی، دربارۀ نسبت توسعۀ غربی و بحران آب در ایران، از کمیل سوهانی، 1394.
https://www.aparat.com/v/owZel
مستند نسیان، دربارۀ تاثیرات مخرب توسعۀ غربی در بافت پیرامون حرم مطهر رضوی، سال 1396؛
https://www.aparat.com/v/npei1
هرچند معتقدم این مستندها، عمق فجایع اجرای برنامه های توسعۀ غربی در ایران را از 1327 تا بحال نمی تواند نشان دهد.
#مشهدآباد ۲: مشهد قدیم یا مشهد معاصر؟!
آیا میراث قدیمی مشهد علت نام گذاری به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده یا اقدامات معاصر ما در این امر مؤثر بوده است؟ بیایید سری به سابقه مشهد بزنیم.
آیسسکو، در سال ۲۰۱۷، مشهد را به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام معرفی کرد. رهبر معظم انقلاب، مشهد و حرم علی بن موسی الرضا (ع) را «مرکز مهم و پایگاه معنویت» میدانند. با این حال در قبال این نام گذاریها باید پرسید که «سهم معاصر ما» در پایتخت فرهنگی جهان اسلام چقدر است؟ آیا میراث قدیمی مشهد علت نام گذاری به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده یا اقدامات معاصر ما در این امر مؤثر بوده است؟ بیایید سری به سابقه مشهد بزنیم.
۱. مشهور است که معمار و طراح بسیاری از صحنها و رواقهای حرم علی بن موسی الرضا (ع)، شیخ بهائی است. این بنای عظیم و هنرمندانه، دست کم چهار قرن است که همچون نگینی در معماری جهان میدرخشد. به تعبیری دیگر، ما هنوز از این معماری هنرمندانه، در میزبانی زائران حضوری و حتی مجازی بهره میبریم و بر سرِ خوان این هنرمندی نشسته ایم. مشهور است که در ساخت مسجد گوهرشاد، صاحب کارِ اثر، با اعتقاد به تأثیر عوامل معنوی بر کالبد فیزیکی، پرداخت حق الزحمه بیشتر به کارگران و بنایان را منوط به داشتن وضو در هنگام کار کرده بود. به نظر میرسد با چنین ظرافتهایی است که مشهدالرضا (ع) و نگین آن برای قرنهای متمادی منشأ تأثیرگذاری جهانی بوده و یحتمل به خاطر این میراث «گذشتگان» است که مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام شده است؛
۲. زحمت بزرگانی در سالهای بعد از شیخ بهائی برای حفظ میراث او و نظایر او، ارزشمند است؛ اما به ویژه بعد از مواجهه ما ایرانیان با دستاوردهای جهان مدرنِ غربی «در دوره معاصر»، از جمله فناوریهای ناظر به سفر، ساخت وساز، اسکان زائر، ساختارهای اقتصادی و فرهنگی و هنری معاصر نظیر سینما، روزنامه، فضای مجازی و صدها مصداق دیگر، در عین حال که امکانهای عدیدهای پیشِ روی ما قرار داده است تا بتوانیم از آنها درراستای ترویج گسترده و تبلیغ جهانیِ معارف اهل بیت (ع) بهره ببریم، اما مخاطراتی را نیز برای ما در پی داشته است؛
۳. متأسفانه با رواج یک درک خام اندیشانه و ساده لوحانه از خنثی بودنِ دستاوردهای مدرنیته غربی، ما به جای تلاش برای تصرف و تسخیر آنها در ذیل فرهنگِ دینی مان، آنها را بدون هیچ تغییر درخورتوجهی در خدمت تخریب میراث گذشتگان قرار داده ایم. اگر شیخ بهائی یا معماران گوهرشاد، ریاضیات و هنر و معماری گذشته را با امکانات محدود آن زمان، در خدمت این بارگاه ملکوتی قرار میدادند و توانستند میراثی بیش از پانصد سال برای ما باقی بگذارند، آیا ما با این امکانات «جهانی»، باید دلخوش به ترویج معارف رضوی در سطح ایران یا حداکثر جهان تشیع باشیم و مسئولیتی در قبال تحولات «جهانی» معاصر، در اقصی نقاط جهان نداریم؟
آیا ما میتوانیم مدعی باشیم که آنچه از دستاوردهای انسان معاصر اعم از تکنولوژی، معماری، سینما و فضای مجازی، روابط اجتماعی-اقتصادی-سیاسی، امنیت، روابط فرهنگی میانملتها، کسب کرده و میکنیم را بهگونهای در خدمت این بارگاه و شهر قرار دادهایم که پیام اهل بیت (ع) در سطح جهانی منتشر و تاثیرگذار باشد؟ حتی قدری صریحتر، آیا ما با ساخت هتلها، پاساژها و بهکارگیری معماری بیتناسب با فرهنگ دینی و نگاه سوداگرانهای که در مشهد ساری و جاری است، نقشی جز تخریب میراث گذشتگان داشتهایم؟ آیا میزان گسترش مراکز فرهنگی در مشهد، بهقدری هست که مفید معنای پایتخت فرهنگی جهان اسلام باشد؟ سفرۀ پهنشدۀ گذشتگان تا چه زمانی ذائقۀ مصرفگرای ما را تامین میکند و آیا ما مسئولیتی در قبال این مصرفِ فرهنگی-تاریخی و میراثمان برای آیندگان نداریم؟ آیا اقدامات ما در مشهد، بهنحوی هست که برای آیندگانِ ۲۰۰ سال آینده، میراث فرهنگی و معنوی خاصی از دورۀ جمهوری اسلامی باقی گذاشته باشیم؟
https://shrr.ir/000moe
https://eitaa.com/mojtamaona
هدایت شده از محمدرضا قائمی نیک
32.17M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 فقه، دربرابر چالشی بزرگ
🔸برشی از سخنرانی دکتر عطاءالله بیگدلی، با موضوع «بررسی وضعیت حقوق در ایران معاصر و آینده رابطۀ فقه و حقوق»
🔹ارائهشده در همایش «انقلاب اسلامی و تحول علوم انسانی و اسلامی»
🗓 اسفندماه ۱۴۰۱ ؛ دانشگاه علوم اسلامی رضوی
#ویدئو
🌐 کانون غربشناسی و اندیشه اسلامی
@gharbshenasi_razavi
هدایت شده از کانون غربشناسی و اندیشه اسلامی
28.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 مطهری و پرسش از تاریخ تحققنیافته!
❓چرایی
پرداختن شهید مطهری به #فلسفه_تاریخ 🔸برشی از سخنرانی دکتر موسی نجفی، با موضوع «انقلاب اسلامی و زایش ایدۀ فلسفۀ تحول تاریخ شیعی» 🔹ارائهشده در همایش «انقلاب اسلامی و تحول علوم اسلامی و انسانی» 🗓 اسفندماه ۱۴۰۱ ؛ دانشگاه علوم اسلامی رضوی #ویدئو #شهید_مطهری 🌐 کانون غربشناسی و اندیشه اسلامی @gharbshenasi_razavi
هدایت شده از فلسفه علوم اجتماعی
کلان شهرهای دینی ایرانی و مسألهمندیِ نسبتِ فرهنگ و اقتصاد
یکی از مسائل مهم شهرهای دینی همچون قم و مشهد، نسبت فرهنگ و اقتصاد است.
با آنکه بیشترِ موسسههایِ داعیهدارِ علوم انسانی _ اسلامی در این دو شهر متمرکز هستند ولی حجم تحقیقاتی که در این زمینه انجام دادند، بسیار اندک است.
در دیگر شهرها، نسبت اقتصاد و فرهنگ به این معنا که در قم و مشهد نمایان میشود، برقرار نیست زیرا اساسا نیروی مقاومتی از سوی فرهنگ در شهرهای دیگر وجود ندارد، ولی در این دو شهر، مسالههای متعددی برای دستگاههای حاکمیتی استانی به وجود میآید.
سادهترین راهحلها، بیلبوردهای ورودی این شهرها است. لکن مساله پیچیدهتر و بغرنجتر از این امور است.
چنانچه موسسات فوق بتوانند این نسبت و مسائل حول آن را حل کنند، الگوی مناسبی برای دیگر نقاط کشور تدارک خواهد شد.
#کوتاه_نوشت
https://eitaa.com/philosophyofsocialscience
مجتمعنا
کلان شهرهای دینی ایرانی و مسألهمندیِ نسبتِ فرهنگ و اقتصاد یکی از مسائل مهم شهرهای دینی همچون قم و
معادل عینی این سخن برای شهرداریها و نهادهای متولی در شهر، بنظر من آن است که پروژههای کلان شهری، باید اصالتا پروژههای فرهنگی باشند و پیوست کالبدی، عمرانی و اقتصادی داشته باشند. دقیقا عکس آنچیزی که فعلا و البته به شکلی ناقص اجرا میشود.
نشست تخصصی کمیسیون ارتباطات و جامعهشناسی اسلامی هفتمین کنگره بینالمللی علوم انسانی اسلامی، سهشنبه ۲۳ آبان از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۵:۳۰ در مرکز پژوهشهای علوم انسانی اسلامی صدرا برگزار خواهد شد.
علاقهمندان برای حضور در این نشست میتوانند به نشانی تهران، خیابان شهید مطهری، خیابان میرعماد، نبش کوچه هشتم، پلاک ۲۳، طبقه سوم، مرکز پژوهشهای علوم انسانی اسلامی صدرا مراجعه نمایند.
پخش آنلاین:
https://www.skyroom.online/ch/scih/ertebatat
لینک کوتاه:
yun.ir/ertebatat
مجمع عالی علوم انسانی اسلامی
www.scih.ir
@icihch
نشست فلسفه و روش شناسی علوم انسانی
چهارشنبه 29 آبان ساعت 9 – 15:30
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سالن حکمت
1. 9:30 – 10؛ دکتر مهدی معین زاده، کایروس(Kairos) به مثابه بنیاد مفهوم زمان در علوم انسانی
2. 10 –10:30؛ دکتر سید علی طالقانی، امکانسنجیِ اسلامیشدنِ علوم تجربی در چارچوب فلسفۀ علم پوپر
3. 10:30 – 11؛ دکتر مالک شجاعی، مناسبات دین و علوم انسانی در ایران معاصر (خوانشی هرمنوتیکی از آرای استاد مطهری)؛ با تاکید بر آرای مرتضی مطهری
4. 11– 11:30؛ دکتر غلامحسین مقدم حیدری، تاثیرنظریه ارگانیک بیولوژی و تشریح آسیب شناختی پزشکی مدرن بر شکل گیری جامعه شناسی در قرن های هیجدهم و نوزدهم
5. 13 – 13:30؛ دکتر محمد حسین بادامچی، تقدم علم مدنی بر دین نزد فارابی
6. 13:30 – 14؛ دکتر سید علی سیدی فرد، دیدگاه یکسانانگارانه در باب گزارهها: چگونگی استنتاج باید از هست و کاربست آن در علوم انسانی
7. 14 – 14:30؛ دکتر محمد رضا قائمی نیک، بررسی بنیادهای فلسفی-نظری مفهوم «قدرت» در تبارشناسی فوکو و «روششناسی بنیادین» پارسانیا
8. 14:30 – 15؛ دکتر جواد محمد زاده، اطلاق و تقیید در وجوب اعتباری و لوازم آن در کنش از منظر علامه طباطبایی
9. 15 – 15:30؛ دکتر سید محمد تقی موحد ابطحی، تاریخ مفهوم علم دینی، روشی برای نقد ایده بی معنایی علم دینی در اندیشه دکتر عبدالکریمی
لینک حضور مجازی
https://webinar.ihcs.ac.ir/b/ihc-hbu-ceo-ybb
B2n.ir/t37170
قدس خراسان: مدارس مشهد فردا مجازی هستند
محسن داوری، فرماندار مشهد:
🔸فردا سه شنبه ٣٠ آبان، کلیه فعالیتهای آموزشی تمامی مراکز آموزشی نواحی هفتگانه مشهد، تبادکان، احمدآباد و رضویه در نوبت صبح به صورت غیر حضوری و در بستر سامانه شاد برگزار خواهد شد.
🔸فعالیتهای ورزشی روباز دارای محدودیت خواهند بود و به مردم توصیه میشود از مسافرتهای غیر ضروری پرهیز کنند.
🔸برای تعطیلی شیفت عصر، فردا تصمیم گیری خواهد شد.
@QudsKhorasan
مدتی قبلتر به لطف یکی از خبرنگاران خوشفکر مشهدی با جمعی از دوستان، در روزنامه قدس جمع شدیم و قرار شد پیرامون ده موضوع، پروندههای اندیشهای منتشر کنیم. یکی از موضوعات با عنوان نقد تکنوکراسی در مشهد، بدنبال این بود که وضعیت واردات و مصرف تکنولوژی در مشهد را رصد و نقد کند.
آن خبرنگار خوشفکر موضوع را به یکی از افراد حوزه ریاست مجموعه قدس منتقل کرد و او در صوتی کوتاه باندازه ۳۰ ثانیه، کل آن موضوع را با این عبارت که "شما میخواهید تکنوکراتها را بزنید" کنار گذاشت.
حالا روزنامه قدس، تیتر میزند که بخاطر آلودگی هوا، این مراکز در مشهد تعطیلاند و البته اولین روز تعطیلی نبوده و نخواهد بود.
بهراستی تا چه زمانی اصحاب تکنیک و تکنولوژی، بدون نقد و شنیدن انتقاد، در سرزمین ما جولان خواهند داد؟