-

قسم به کتریِ جوشیده در حسینیه که با کسی که نخواهد تورا نمی‌جوشم ؛

خستم از بس که یه کنج از حرمو خوندم .

دل و دماغی برای گفتن و نوشتن نیست . . مثل وقت‌هایی که صدای خودت رو توی سرت می‌شنوی ، اما لب‌هات بسته است و نگاهت به نقطه‌ی دوری گره خورده . . ؛ یاد حرف های جناب گلشیری افتادم ، ک می‌گفت : صدایش حجم نداشت ؛ نمیشنیدم بلکه میفهمیدم مثل وقتی ک با خودمان چیزی می‌گوییم :)

میشه یه ساختمون باشه که با رفیقام و خونواده هاشون بریم اونجا زندگی کنیم ؟ ی طبقه هم مختصِ خودمون باشه . شایدم شد ؛ نه ؟

فرح‌بخش :))))) دل‌انگیز :))))) خاطره‌انگیز :)))))) فراموش‌نشدنی :))))))))

خدایا این همه زخم نهان هست و مجال آه نیست ؛ پناهمان بده ( :

بعدا ؟ بعدا دیگه ذوق ندارم .

سرِ صحبت و ناراحتیتو درباره فلانی با رفیقت باز میکنی ؛ مگه حالا تموم میشه ‌.

حالا درسته ک من حرف نمی‌زنم . . اما جمله‌ی اگه خواستی حرف بزنی من هستم ؛ واقعا دلگرم کننده‌س (:

وقتی میگه اگه تو چیزیت بشه من چیکار کنم این سرِ دنیا ؛ بغل کردنی نیست ؟

- از ازل نوکر حسینیم و همین مارا بس ((: کپی نه !