دخترک هر روزظهر از کنارش می گذشت . خیره می شد به قد و بالای مرد لباس مرد را خوب به خاطر داشت، البته نه به تمیزی الان اما همین رنگ بود . مادر دستش را محکم تر می کشید، "عزیزکم بیا بریم " دخترک در حالی که می رفت به پشت سر نگاه می کرد و دستی تکان می داد. باز بیلبورد کنار خیابان تنها می ماند . دلش می گرفت . این اولین باری بود که از عکس روی تنش راضی بود. چون یک نفر هر روز برایش دست تکان می داد برایش می خندید ... ظهر باز باصدای خنده ی دختر قند توی دلش آب شد. _مامان نگاه کن خود این آقا نجاتم داد همه جا آتیش گرفته بود همین آقا با لباس قرمز بود .خودش بود، مادر کلافه از تکرار داستان هر روز گفت: آره عزیزم آقای آتش نشان نجاتت داد و زیر لب فاتحه ای خواندو خدا را شکر کردبرای زندگی دوباره ی دخترش . بیلبورد چهار راه استانبول با عکس آتش نشان شهید احساس هویتی تازه داشت . #شیدا_شهبازی 👳 @mollanasreddin 👳