یادتان هست سالهای اولی که اینترنت به ایران آمد، زندگی آنلاین چقدر ساده و بدون پیچیدگی بود؟ همه چیز رایگان بود، و چیزی به نام تبلیغات وجود نداشت... قبل از اختراع شبکه های اجتماعی، مردم نوشته های خود را از طریق سرویس های وبلاگ مثل بلاگفا و بلاگ اسکای منتشر می‌کردند و به این وسیله دوستان مجازی زیادی هم پیدا می‌کردند. سادگی و صداقت و صمیمیت همچنان در این فضا، مثل فضای واقعی وجود داشت. اما وقتی پلتفرمها به هیولاهایی مهارنشدنی تبدیل شدند و اقتصادِ توجه محور زیربنای فناوری قرار گرفت، انقلابی در دنیای دیجیتال به وجود آمد. و بعد انگار یک شبه، تبلیغات هدفمند، جرایم سایبری، اخبار فیک و انواع آلودگی های مجازی همگی پدیدار شدند. ما برای پذیرفتن این دنیای هیجان انگیزِ جدید، حریم خصوصی، داده ها و امنیت خود را تسلیم کردیم، بدون اینکه از قبل راجع به آن فکر کرده باشیم. ما امنیت خود و فرزندان‌مان را به خطر می‌اندازیم. عمر گرانبهایمان را می‌دهیم تا سفیهانه به صفحه گوشی همراه خود خیره شویم. دنیای جدید با سرعت وحشتناکی بر ما تحمیل شد و همه ما هنوز در تلاشیم بفهمیم چه اتفاقی افتاده است... #فضای_مجازی #یادداشت ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ مرکز نوآوری اجتماعی دیجیتال ایران (منادا) 🆔 @monadacenter

در حال حاضر شرکت های بزرگ تکنولوژی بزرگترین و قدرتمندترین کسب و کارهای دنیا هستند. چهار شرکت از پنج شرکت برتر جهان شرکتهای تکنولوژی هستند (اپل، مایکروسافت، گوگل و آمازون) و چهار نفر از پنج مرد ثروتمند جهان آنها را اداره می کنند و ما به آنها اجازه داده ایم که قوانین خود را بنویسند. هیچ فکر کرده‌اید از این معامله چه چیزی به دست آورده‌ایم؟ شرکت های تبلیغاتی از فنون متقاعدکنندگی برای خرید محصولاتشان استفاده می‌کنند (که از نظر من یک جور فریب است)، جرایم سایبری مثل قارچ رشد کرده و رسانه های اجتماعی، به جای اینکه ما را به هم نزدیک کنند ما را در مقابل یکدیگر قرار داده اند. هیچ کس به عواقب ساخت این فناوری جدید فکر نکرد و تنها چیزی که برایمان باقیمانده اعتیادِ فزاینده‌ی ما به این فضای مسموم است. برای بهبود این فضا چه باید کرد؟ نظراتتان را می‌خوانم 👇🏻 @adminmonada #فضای_مجازی #یادداشت ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ مرکز نوآوری اجتماعی دیجیتال ایران (منادا) 🆔 @monadacenter

چطور به نوجوان کمک کنیم بیشتر از تلفن همراه خود فاصله بگیرد؟ 🔹 اولین گام ایجاد یک محیط سالم و سازنده است. والدین و معلمان می‌توانند با تعیین قوانینی مشخص در مورد زمان استفاده از تلفن همراه شروع کنند. مثلاً تعیین زمان‌هایی برای استفاده از تلفن در طول روز و تشویق به استفاده از آن فقط برای اهداف مفید. 🔹یک راه مؤثر دیگر این است که فعالیت‌های جذاب و جایگزین برای نوجوانان فراهم شود. فعالیت‌های گروهی، ورزش، هنر و مطالعه می‌توانند به نوجوانان کمک کنند تا تمرکز خود را از تلفن همراه به تجربه‌های واقعی منتقل کنند. ایجاد فرصت‌های تعامل اجتماعی رو در رو نیز می‌تواند بسیار مفید باشد. 🔹آموزش در مورد مضرات استفاده بیش از حد از تلفن همراه نیز اهمیت زیادی دارد. نوجوانان باید از مشکلاتی مثل کاهش تمرکز، مشکلات خواب و اثرات منفی بر سلامت روانی آگاه شوند. 🔹والدین باید خود نیز الگوی خوبی برای استفاده از تلفن همراه باشند. اگر والدین خود به طور مداوم از تلفن همراه استفاده کنند، نوجوانان هم احتمالاً به این رفتار گرایش پیدا می‌کنند. 🔹نهایتاً، ایجاد تعادل بین استفاده از فناوری و زندگی واقعی از اهمیت زیادی برخوردار است. با حمایت و تشویق، می‌توان به نوجوانان کمک کرد تا از زمان خود به صورت هوشمندانه‌تر و مفیدتر استفاده کنند. #یادداشت #تکنولوژی ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ مرکز نوآوری اجتماعی دیجیتال ایران (منادا) 🆔 @monadacenter

آیا هوش مصنوعی به بن‌بست رسیده است؟ 📚 دو منبع مهم، یعنی The Information و رویترز، گزارش داده‌اند که پیشرفت مدل‌های هوش مصنوعی به شدت کند شده است. The Information در مقاله‌ای نوشته که مدل جدید OpenAI با نام کد «Orion»، علی‌رغم استفاده از داده‌های آموزشی بسیار بزرگ‌تر، تنها کمی بهتر از مدل قبلی یعنی GPT-4o عمل کرده است. 💠 نکته جالب این است که Orion پس از آموزش تنها با 20 درصد از داده‌های خود، به سطح عملکرد GPT-4 رسید و پس از آن پیشرفت محسوسی نداشت. این نشان می‌دهد که مشکل کاهش بازدهی، به شدت جدی است. ❎ کاهش بازدهی؛ چرا مدل‌ها پیشرفت نمی‌کنند؟ رویترز نیز در مصاحبه‌ای با ایلیا ساتسکِور، یکی از بنیان‌گذاران OpenAI که اخیراً از این شرکت جدا شده، همین موضوع را تایید کرده است. او گفته: «تلاش‌های اخیر برای بزرگ‌تر کردن مدل‌ها دیگر نتیجه‌ای نمی‌دهد. با افزودن داده بیشتر، مدل‌ها دیگر بهتر نمی‌شوند.» مطالعات اخیر هم این موضوع را توضیح می‌دهند. یکی از این مطالعات نشان داده که هرچه مدل‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، در وظایف خاصی بهتر عمل می‌کنند، اما توانایی کلی‌شان کاهش می‌یابد. برای مثال: مدل o1 که از GPT-4o بزرگ‌تر است، در حل مسائل ریاضی بهتر عمل می‌کند، اما توانایی نوشتن روان و کارآمد را از دست داده است. نرم‌افزار خودران تسلا (FSD) نیز وقتی توانایی حل مشکلات پیچیده ترافیکی را پیدا کرد، مهارت‌های اساسی رانندگی مثل دور زدن درست در گوشه‌ها را از دست داد. از طرف دیگر، طبق یک گزارش، تا سال 2026 داده‌های باکیفیت کافی برای آموزش مدل‌های جدید تمام خواهد شد. بنابراین، بزرگ‌تر کردن مدل‌ها یا افزودن داده بیشتر، به زودی دیگر راه‌حلی برای پیشرفت نخواهد بود. نتیجه‌گیری مشکلات فعلی نشان می‌دهد که برخی از بزرگ‌ترین شرکت‌ها و سرمایه‌گذاری‌های جهان، روی محصولی ناکارآمد و غیرقابل پیشرفت سرمایه‌گذاری کرده‌اند. اگر این روند ادامه پیدا کند، ممکن است شاهد بحرانی اقتصادی مشابه بحران مالی سال 2008 باشیم. 📝 ویل لاکت #یادداشت ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ مرکز نوآوری اجتماعی دیجیتال ایران (منادا) 🆔 @monadacenter

در دفاع از انسانیت در عصر هوش مصنوعی 🔸ما در بزنگاهی تاریخی ایستاده‌ایم؛ جایی که فناوری، به‌ویژه در شکل نوظهورش یعنی هوش مصنوعی مولد، بیش از آنکه به انسان یاری رساند، در تلاش است تا هویت انسانی او را به‌تدریج از میان ببرد. بسیاری از ابزارهای هوشمندی که امروز با تحسین و هیجان درباره‌شان سخن گفته می‌شود، در واقع ما را ترغیب می‌کنند که بخشی از توانایی‌های انسانی‌مان را واگذار کنیم—توانایی‌هایی همچون نوشتن، خیال‌پردازی، انتخاب، و حتی تفکر. 🔹جهان امروز به ما القا می‌کند که زمان کافی برای خلاق‌بودن نداریم؛ که ما به‌اندازه‌ی کافی خلاق، باسلیقه یا بااستعداد نیستیم. این پیام‌ها—هرچند گاه در لفافه‌ی تبلیغات و نوآوری پنهان شده‌اند—دروغ‌هایی هستند که ذهن ما را آرام آرام شرطی می‌کنند تا از خلاقیت فاصله بگیریم. 🔸اما خلاقیت، جوهره‌ی انسان بودن است. نیازی نیست نویسنده، نقاش یا نوازنده‌ی حرفه‌ای باشیم تا خلاق محسوب شویم. هر بار که غذایی را از مواد باقی‌مانده می‌پزیم و به آن شکل تازه‌ای می‌دهیم؛ هر بار که برای فرزندمان بازی جدیدی می‌سازیم یا حتی برای گریز از موقعیت‌های دشوار، راه‌حلی ابتکاری می‌یابیم—در حال استفاده از قدرت خلاقیت خود هستیم. 🔹مشکل اصلی، کمبود زمان یا استعداد نیست؛ بلکه ترس از بد بودن در آغاز راه است. ما از آنچه ناشیانه یا ناپخته باشد، می‌هراسیم؛ بنابراین ترجیح می‌دهیم کار را به ابزارها بسپاریم. اما ابزارهایی که به‌جای ما می‌نویسند یا تصمیم می‌گیرند، ما را از تمرینِ خلاق‌بودن بازمی‌دارند و ما را به کاربرانی وابسته بدل می‌کنند. 🔸خطر این وابستگی، تنها فردی نیست، بلکه جمعی است. تمدن انسانی با خلاقیت پیش رفته است. ایده‌ها، جنبش‌ها، و اختراعات، همگی زاده‌ی ذهن‌هایی بوده‌اند که از وضعیت موجود ناراضی بوده‌اند و جرأت خیال‌پردازی داشته‌اند. انسان‌های خلاق اغلب برای نظام‌های سلطه خطرناک محسوب می‌شوند، چراکه از پشت پرده‌ها سر درمی‌آورند و نظم موجود را به چالش می‌کشند. 🔹امروز، ما بیش از هر زمان دیگری به خلاقیت نیاز داریم. نه به‌عنوان یک تفریح یا راهی برای درآمدزایی، بلکه به‌عنوان شکلی از مقاومت، از بازپس‌گیری انسانیت‌مان. هر بار که چیزی می‌سازیم—حتی اگر ناقص، خام و ناپخته باشد—ما دوباره بخشی از قدرت انسانی خود را زنده می‌کنیم. خلق کردن، نه‌تنها تو را زنده‌تر می‌کند، بلکه دیگران را نیز به زندگی امیدوارتر می‌سازد. پس اگر می‌خواهی جهانی بهتر را تجربه کنی، از همین حالا شروع کن. خودت بساز. خودت بنویس. خودت تصور کن. هیچ تکنولوژی‌ای جای تو را نخواهد گرفت. ✍️ جیسون مک براید #یادداشت ┅❀💠🇮🇷💠❀┅┅┄ مرکز نوآوری اجتماعی دیجیتال ایران (منادا) 🆔 @monadacenter