@monajatnamaz بی تو #حسین(ع) تنهاست... باور کن...! #حاج_میثم_مطیعی... تاسوعا...

‍ دستورالعمل آیت الله کشمیری جهت استغاثه به حضرت ابوالفضل علیه‌السلام ◽️اگر کسی ۱۳۳ بار بگوید 🍃🌷یا کاشِفَ الْکَرْبِ عَنْ وَجْهِ الْحُسَیْنِ،‌ اِکْشِفْ کَرْبِی بِحَقِّ اَخیکَ الْحُسَیْنِ🌷🍃 خداوند حاجتش را برآورده خواهد کرد. 📗منتخب التواریخ، صفحه۳۳۷ @monajatnamaz

عمو عباس علمت کو عموی خوبم... @monajatnamaz

#اعمال شب و روز #تاسوعا و #عاشورا را در این فایل متنی مرور کنید @monajatnamaz

✋دستش که به آب خورد یاد وصیت پدرش افتاد "کنارش بمان" مظلوم تر از او نیست چنان سراسیمه بازگشت که دست هایش را جا گذاشت✋✋ #تاسوعا 🏴 @monajatnamaz

🕌🏴💔🕌🏴💔 🏴مقتل حضرت عباس(ع) به نقل از کتاب شرح شمع عصر عاشورا، پس از شهادت اصحاب و ياران، حضرت عباس عليه السلام تنهايي و بي كسي امام را نتوانست تحمل كند. محضر امام(ع) رسيد و رخصت ميدان رفتن و جانفشاني خواست و عرضه داشت : برادر جان! اجازه ميدان مي دهي؟ امام حسين(ع) گريه شديدي كردند و فرمودند: برادر! تو پرچمدار مني. عباس(ع) عرض كرد: «سينه ام تنگي مي كند و از زندگي سـير گشتـه ام.» امام(ع) فرمودند: مقداري آب براي اين طفلان تهيه نما. جناب قمر بني هاشم(ع) مشك به دوش گرفت و روانه ميدان شد. با سپاه حريف، درباره آوردن آب به خيمه ها سخن گفت. وقتي از آن ها مأيوس شد، نزد امام(ع) بازگشت و طغيان و سركشي دشمن را به عرض رسانيد. در اين حال صداي العطش كودكان فضاي خيمه ها را پر كرده بود. سقّا نگاهي به چهره معصوم كودكان انداخت و بدون تأمل سوي شريعه فرات برگشت و به نگهبانان شريعه حمله كرد و جمع كثيري را كشت و وارد شريعه شد، دست زير آب برد تا مقابل صورت آب را بالا آورد. «ذَكَرَ عَطَش الحسين و اهل بيته» به ياد لبان خشكيده حسين و اهل بيتش افتاد و آب را برگرداند به شريعه. هنگام بازگشت، دشمن راه را بر او بست. حضرت براي محافظت از مشك به سمت نخلستان رفت و دشمن نيز به دنبالش. از هر طرف تير و نيزه به سمتش پرتاب مي كردند، تا اينكه زره از انبوه تيرها همچون خار پشت به نظر مي رسيد. ابرص بن شيبان دست راست حضرت را قطع نمود، حضرت مشك را به دوش چپ انداخت و با دست چپ جنگيد و اين گونه رجز خواند: «وَ اللهِ اِنْ قَطَعْتُموا يَميني، اِنّي اُحامي اَبَداً عَنْ ديني»، به خدا قسم اگر دست راستم را قطع كنيد، من از حمايت از دينم دست بر نمي دارم. در اين هنگام دست چپ حضرتش را حكيم بن طفيل از مچ قطع كرد. مشك را به دندان هاي مبارك گرفته سعي مي كرد آب را به خيام برساند. لذا خود را به روي مشك انداخت. در اين حال دشمن تيري به چشم و تيري به مشك زد، حكيم بن طفيل با گرزي آهنين فرق مبارك را نشانه گرفت و ضربتي وارد کرد و او را بر زمين انداخت. عباس(ع) عرضه داشت: «يا ابا عبد الله عليك مني السلام»، اي اباعبد الله بر تو سلام، مرا درياب. امام خود را به نعش برادر رسانيد، وقتي قمربني هاشم در بالين امام حسين(ع) جان سپرد، حضرت فرمودند: « الان انْكَسَر ظَهري»، عباسم الآن كمرم شكست و چاره ام از هم گسست. 📓شرح شمع:صفحه ۲۱۰ و ۲۱۱ @monajatnamaz

شناسنامه حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام فرزندامیرالمؤمنین،فرمانده وپرچمدار سپاه امام حسین (ع)در روزعاشورا.عباس در لغت،به معنای شیر بیشه،شیری که شیران ازاوبگریزنداست. مادرش«فاطمه کلابیه» بودکه بعدهاباکنیه «ام البنین»شهرت یافت.علی(ع)پس ازشهادت فاطمه زهرا باام البنین ازدواج کرد.عباس،ثمره این ازدواج بود. ولادتش رادر 4 شعبان سال 26 هجری در مدینه نوشته اندوبزرگترین فرزند ام البنین بودواین چهار فرزند رشید، همه در کربلا در رکاب امام حسین (ع) به شهادت رسیدند. وقتی امیرالمؤمنین شهید شد،عباس چهارده ساله بود ودرکربلا 34 سال داشت.کنیه اش«ابوالفضل»و«ابوفاضل»بودوازمعروفترین لقبهایش، قمربنی هاشم، سقا، صاحب لواء الحسین، علمدار، ابوالقِربه، عبدصالح، باب الحوائج و ... است. آن حضرت،قامتی رشید،چهره ای زیباو شجاعتی کم نظیرداشت وبه خاطر سیمای جذابش اورا«قمربنی هاشم» می گفتند. درحادثه کربلا،سمت پرچمداری سپاه حسین(ع) وسقایی خیمه های اطفال واهل بیت امام راداشت ودر رکاب برادر، غیر از تهیه آب، نگهبانی خیمه ها و امور مربوط به آسایش و امنیت خاندان حسین(ع) نیزبرعهده او بودوتا زنده بود، دودمان امامت،آسایش وامنیت داشتند @monajatnamaz

حق الناس اوج حماقت ‌است،نه زرنگی‌! چون روز قیامت‌ اعمال خوبت‌ را مجبور می‌شوی به کسی بدهی که در زندگی‌از آن متنفر بودی و غیبتش را کردی‌... زرنگی بندگی خداست @monajatnamaz