#شعرفاطمیه از میان در و دیوار صدا می آید یک نفر ناله کنان پشت دری، گفت علی یک نفر دست به پهلو، به زمین افتاده مادری خورد زمین و پسری گفت علی شعله می ریخت ز دیوار و در بیت الله پشت در پیرهن شعله وری گفت علی بال پروانه که می سوخت و می ریخت زمین ناله ی خسته تر از خسته تری گفت علی چشم حیدر ز دم و دود سیاهی می رفت تا که در معرکه چشمان تری گفت علی فاتح خیبر و دستی که به بندست دچار تیغ مانده به نیام و سپری گفت علی چهار مهتاب تماشاگر محشر بودند تا به روی در خانه، شرری گفت علی چادری سوخت، سری سوخت، گلی پرپر شد وسط فاجعه بی بال و پری گفت على میخ و دیوار و دری دست به یکی کردند با لگد سوخت گلی، ریخت دری، گفت علی چون به پاهای علی با قد خم می افتاد زیر بار غم و آتش، کمری گفت علی پدر جان به لب و مادر سیلی خورده پشت مادر پسر در به دری گفت علی مادری از نفس افتاد، امان از آتش ریخته در خودش اما، جگری گفت علی محشری بود ز هر ثانیه خون می جوشید هرکه می داد از این غم خبری، گفت علی دست بر دامن خود برد، علی گفت علی بغض را فاطمه می خورد، علی گفت علی ✅ @montazar