eitaa logo
ندای مُنْتَظَر
1.3هزار دنبال‌کننده
3.5هزار عکس
5.5هزار ویدیو
121 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم أَیْنَ صَدْرُ الْخَلائِقِ ذُوالْبِرِّ وَالتَّقْوى كجاست آنكه پيشوا و صدرنشين آفريدگان و اهل نيكوكارى و تقوى است یا مهدی ادرکنی عجل علی ظهورک ↔️ کپی صلواتی ☑️ ارتباط با ادمین @Montazar59
مشاهده در ایتا
دانلود
🌕 ریای در عبادات و در هر عملی، آن عمل را باطل می‌کند. ریای در عبادت مثل ربا در معامله می‌ماند؛ اگر یک گندم ربا، داخلِ مال انسان بشود، تمام اموال انسان را خراب و آلوده می‌کند و همه را آتش می‌زند؛ ریای در عبادات هم همین‌طور است! 🔸در روایات داریم: «اگر کسی در عبادات خود، خودنمایی کند تمام عبادتش باطل است!» 🔸معنای ریای در عبادت این نیست که کسی مسجد بیاید و بوق در دست بگیرد و بگوید: «أیّها النّاس، بیایید من را تماشا کنید، من می‌خواهم نماز بخوانم!» بلکه هر عملی که انسان انجام می‌دهد و می‌خواهد خودش را در آن عمل نشان دهد، این ریا است. 🔸مثلاً اگر لباس نویی می‌پوشد و می‌خواهد نشان بدهد، این ریا است؛ اگر بلند تکبیر می‌گوید برای اینکه دیگران بفهمند که: «من بلند گفتم»، این ریا است؛ اگر در مسجد سینی چایی قسمت می‌کند و مقصودش این است که: «من قسمت می‌کنم و تو قسمت نکن» این ریا است! 🔸کسی که در مسجد اذان می‌گوید و اگر دیگری اذان بگوید او متأثّر شود، این ریا است؛ اگر کسی مجلسی برای روضۀ سیّدالشّهدا تهیّه می‌کند و مقصودش این است که: «من این کار را می‌کنم!» و اگر بگویند: «برو بنشین تا دیگری بکند»، متأثّر می‌شود، این ریا است! 🔺و این بدون شک، همۀ اعمال را آتش می‌زند! انسان باید کار را برای خدا بکند! 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ج2 ص 55 🌏 ندای مُنْتَظَر @montazar_59
⭕️ هر عملی که انسان انجام بدهد، یک «ظاهر و پیکر خارجی» و یک «باطن و جانی» دارد. میزان ارزش عمل از نقطه‌نظر عالم اعتبار [و مردم دنیا] همین پیکرهای خارجی است، و پیکر عمل هرچه بزرگ‌تر و چشم‌گیرتر باشد می‌گویند: «آن عمل بهتر است!» هرچه جمعیّت زیادتر باشد، می‌گویند: «این عمل بهتر است!» 🔹انسانی که شب‌ها تا به صبح عبادت کند، مثل ربیع بن خُثَیم که شب‌ها تا به صبح بیدار بود،می‌گویند: «این عمل، خیلی خیلی مهم است!» 🔹امّا اگر ظاهر عمل کم باشد [در نظر این ظاهرگرایان] قدر و قیمتی ندارد! بارگاه امیرالمؤمنین قیمتی ندارد، چون بارگاه نداشت و خود حضرت دوتا طِمر کهنه¹ بر تنش بود! مالک اشتر قیمتی نداشت و مردم آشغالِ سبزی به صورتِ او پراندند، چون در ظاهر پیکری نداشت! 🔹امّا دستگاه معاویه بارگاه داشت، سفره داشت، غذاهای متنوّع داشت، پول‌ها می‌داد، چشم‌گیر بود و خیلی مهم بود! طوری بود که اگر کسی می‌خواست از آن منظره تجاوز کند، مشکل بود! اصلاً [ذهن و قلب را] می‌ربود! 🔹در مجلس او حاضر می‌شدند و هنگام ظهر یک سفره کشیده می‌شد که انواع و اقسام غذاها در آن بود. غذاهایی بود که از روغنِ مغزِ سرِ بعضی از پرندگانِ خاص با عسل خاص و زعفران خاص تهیّه می‌کردند. هر کسی حاضر است، سرِ این سفره بیاید و بهره‌مند شود! 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ادامه 👇 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ، ج ٢، ص ٣۵ ۱. طمر: جامهٔ کهنه 🌏 ندای مُنْتَظَر @montazar_59
⭕️ امّا در دستگاه امیرالمؤمنین این سفره نبود. أنبان خشکیده‌ای بود که مهر آن را می‌شکافت و درِ آن را باز می‌کرد و از آن می‌خورد! مردم جاهل به این توجّه نمی‌کنند و به آن توجّه می‌کنند! 🔹امّا باطنی در این هست! باطن را همه نمی‌فهمند؛ افراد درّاک¹ می‌فهمند که قضیّه چیست! مسئله، خیلی مهم است! 🔹انسان باید درک کند که این سفره‌ای که درست می‌شود، از کجا درست شده است؟ برای کیست؟ برای کدام پیر زن است؟ برای کدام شخص یتیم است؟ این برای بیت‌المال مسلمین است و باید صرف مسلمین بشود، امّا تبدیل به این صورت شده است! وضع این سفره براساس باطل و ظلم است، و گسترش آن خلاف عدل است! 🔹این سفره برای صید کردن ارواح مردم است، تا مردم را به‌سوی جهنّم صید کند و برُباید! اینها دقّت‌هایی است که باید در معنا به‌کار برود تا «روحیّۀ این سفره» معلوم بشود! امّا این نظرها نیست؛ مردم می‌آیند و سر سفره می‌نشینند و می‌روند، و بر روح معاویه صلوات هم می‌فرستند و تمام می‌شود و می‌رود! 🔹امّا آن کسانی که دیدِ بیدار دارند، تمام این مُداقّه‌ها² را می‌کنند و لب نمی‌زنند و یک قدم هم نزدیک نمی‌شوند و می‌گویند: «اینجا شرک است، بت‌پرستی است، خُدعه است! اینها شیرینی نیست؛ زهر است! اینها غذای لذیذ نیست؛ اینها آتش جهنّم است، اینها چرک است، اینها صدید³ است، اینها حمیم است و امثال اینها!» 🔺اینها خوب درک می‌کنند! 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ، ج ٢، ص ٣۶ 1. درّاک: خیلی با فهم و درایت 2. مداقّه: دقّت‌ورزی 3. صدید: چرکین و متعفّن و پلید 🌏 ندای مُنْتَظَر @montazar_59
🌕 انسان می‌تواند از لطف و کرم خدا خیلی خوشحال شود! در روایات داریم: افرادی هستند که می‌خواهند خدمتی بکنند ولی پول ندارند، مثلاً آرزو دارد که حج برود ولی پول ندارد که برود، و الآن که موسم حج می‌شود و زوّار هم دارند برای حج حرکت می‌کنند و او نگاه می‌کند و حسرت می‌کشد. 🔸به او می‌گویند: «آقاجان، غصّه نخور! در خانۀ خودت بنشین؛ ثواب حرکت، ثواب إحرام، لبّیک، طواف، نماز، سعی، وقوف و قربانی، همه‌اش در نامۀ عملت هست و همۀ آن کارها را هم انجام داده‌ای!» روز قیامت خدمت پروردگار می‌آید و نامۀ عملش را به دستش می‌دهند: ”یک حجّ، دو حجّ، سه حجّ، ده حجّ، عمره و...!“ 🔸می‌گوید: «آخر من کِی حجّ رفتم؟!» می‌گویند: «در سنۀ فلان حجّ رفتی، در فلان زمان عمره رفتی، در فلان زمان قبر حضرت سیّدالشّهدا را زیارت کردی و...!» می‌گوید: «چند مرتبه؟» می‌گویند: «إلیٰ ماشاءالله!» می‌‌گوید: «آخر من کی رفتم؟! خدایا تو که صادقی و صادقین را دوست داری، من که این کارها را نکرده‌ام، چرا اینها را در أعمال ما نوشته‌ای؟!» 🔸تعجّب می‌کند! بیچاره خودش مریض و فقیر و مفلوک است، در نامۀ عملش می‌نویسند: «این هزار بنده در راه خدا آزاد کرده است، سفره‌ها انداخته است، إطعام‌ها کرده است، مسجدها ساخته است!» می‌گویند: «آن روز که حرکت می‌کردی و نگاهت به فقرا افتاد، در دلت دعا نکردی: ای کاش من داشتم و به تمام اینها انفاق می‌کردم؟!» همین نیّت آمد و در اینجا برای تو درست کرد که تو هزار بنده را إطعام کردی و هزار بنده را آزاد کردی! 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ✔️ادامه 👇 ــــــــــــــــ 📚 ، ج ٢ ص ٣٧. 🌏 ندای مُنْتَظَر @montazar_59
🔸امّا به شرط اینکه اگر پول به دستش بدهند، این کار را بکند؛ نه مثل بعضی که وقتی ندارند، می‌گویند: «این کار را می‌کنیم و آن کار را می‌کنیم!» امّا وقتی که پول در دست آمد، فراموش می‌کنند! خدا هم سرش کلاه نمی‌رود، خیلی دقیق است و حساب‌گر خوبی است! 🔸امّا اگر واقعاً این‌طور باشد که وقتی در مسندِ کار نیست و می‌گوید: «اگر من در مسند کار واقع بشوم، چنین خدمت می‌کنم و چنان خدمت می‌کنم!» وقتی در مسندِ کار هم آمد این کار را بکند، و اگر پول دستش آمد همان سفره را بیندازد، همان غلام را آزاد بکند، همان حجّ را برود و همان جهاد را بکند! اگر این‌طور بود، تمام اینها در نامۀ عمل او هست. 🔸بنابراین ما هیچ‌وقت از خداوند علیّ أعلیٰ گِلِه نداشته باشیم که چرا به ما پول ندادی تا ما خانۀ خدا را بنا کنیم، قبر حضرت سیّدالشّهدا را بسازیم، قبر امیرالمؤمنین را بسازیم و...! 🔸خدا هم صریح جواب ما را می‌دهد و می‌گوید: «راست می‌گویی، همۀ این کارها را کرده‌ای، بیا و به نامۀ عملت نگاه کن! قبر حضرت سیّدالشّهدا را بنا کردی، حرم امیرالمؤمنین را ساختی، آینه‌کاری کردی، قرآن چاپ کردی، مسجدها ساختی! این‌قدر در نامۀ عملت می‌ریزم که نمی‌توانی حسابشان کنی!» 🔸امّا اگر راست نباشد، می‌گوید: «واقعاً می‌خواستی این کار را بکنی یا نه؟» می‌گویی: «بله!» بعد می‌آیند و پای امتحان نشانت می‌دهند که: «ما راه را برای تو باز کردیم، ولی خودت بستی! گفتی امّا عمل نکردی! هنگامی که وسیله و سبب در دست تو نبود، نیّت بود؛ امّا وسیله که دادیم، پس زدی!» 📝 علامه طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــ 📚 ، ج ٢ ص ٣٨. 🌏 ندای مُنْتَظَر @montazar_59