لطف الهی به تائبان آیت الله العظمی جوادی آملی: ما در دنيا اگر نسبت به كسی بد كرديم يا كسی نسبت به ما اسائه‌ ای كرده است حداكثر آن است كه اگر ما نسبت به كسی بد كرديم و بعد عذرخواهی كرديم، او عذر ما را مي‌پذيرد و چون خيلی كريم و بزرگوار است به روی ما نمي‌آورد كه ما بد كرديم نه در غياب ما، نه در حضور ما، آن بدرفتاری ما را ذكر نمي‌كند، از زشتي ما صرف نظر مي‌كند، نسبت به ما روی خوشی نشان مي‌دهد و به ما احسان مي‌كند، كه حداكثر همين است و ديگر بيش از اين از دست او بر نمي‌آيد او اگر بخواهد اين رنج دروني ما را برطرف كند قادر نيست و هر اندازه او بيشتر #بزرگواری مي‌كند ما شرمنده‌ تر مي‌شويم كه نسبت به او ما آن سابقه سوء را داريم و بد كرديم. نه از ما برمي‌آيد كه اين شرم و عذاب درونی را برطرف بكنيم و نه از آن لطيف و بزرگوار برمي‌آيد كه اين عذاب درونی را از ما برطرف كند كاری است كه مقدور هيچ كس نيست؛ اما نسبت به ذات اقدس اله اين چنين است كه اگر كسی بد كرد و توبه کرد و مشمول عنايت الهی شد و خداوند از او گذشت،[در بهشت] كاری مي‌كند كه انساء مي‌كند و او اصلاً يادش نيست كه بد كرده است تا خجالت بكشد. درس تفسیر سوره مائده جلسه ۱۳۲https://eitaa.com/montazarr1401