از خاطرات گمشده می‌آیم تابوتی از نگاه تو بر دوشم بعد از تو من به رسمِ عزاداران غیر از لباسِ تیره نمی‌پوشم... در سردسیری از منِ بیهوده وقتی‌که پوچ و خسته و دلسردم شب‌ها شبیه خواب و خیال انگار تب می‌کند تن تو در آغوشم... تکثیر می‌شوند و نمی‌میرند سلول‌های خاطره‌ات در من انگار مانده چشم تو در چشمم لحن صدای گرمِ تو در گوشم... هرچند زیر این‌همه خاکستر،آتش بگیر و شعله بکش در من حتی پس از گذشت هزاران سال روشن شو ای ستاره خاموشم... بعد از تو شاید عاقبتِ من نیز مانند خواجه حافظِ شیراز است من زنده‌ام به شعر و پس از مرگم مردُم نمی‌کنند فراموشم... #زنده_یاد_نجمه_زارع🏴 #آقامهندس ‌ 🖤‌‌@montazer393✔️