#مولای‌خوبم یا صاحب الزمان درقید غمم ، خاطرِ آزاد کجایی؟ تنگ است دلم، قوّت فریاد کجایی؟ کو هم نفسی..؟! تا نفسی، شاد برآرم؟ ای آن که نرفتی دمی از یاد کجایی؟ امام خوب زمانم هر کجا هستی با هزاران عشق سلام #السلام_علیک_یابقیه_الله ‎‌‌

«تـلاش» و «تـوکل» همیشـه‌درمسـیرزنـدگیـت‌همـراه‌داشتـه‌بـاش #حال_خوب #انگیزشی https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

#تکنیک_های_مهربانی ۱ 💕 #ربیع_الاول ♡ حرف اول: تو نمی تونی به کمالِ انسانی برسی مگر اینکه اهلِ احسان باشی! اولین تکنیکِ مهربانی و احسان بخشیدنِ بدی‌های دیگــرانه! تکنیک‌هایِ بعدی وقتی به کارت میاد که در تکنیک اول، موفق بشی! #استاد_شجاعی 🎙 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

طوری بخندکه حتی تقدیر شکستش را بپذیرد چنان عشق بورز که حتی تنفر راهش را بگیرد و برود و طوری خوب زندگی کن که حتی مرگ از تماشای زندگیت سیر نشود این زندگی نیست که میگذرد ما هستیم که رهگذریم ‎‌

🔖منبر کوتاه 🔖 🎥#تصویری 🔅چجوری میشه حجاب عادت رو شکست و باطن أشیاء رو دید ؟ 🔰استاد#شجاعی

🎥  یه بزرگی میگفت: اندازه هاتو که بدونی همیشه محترمی اندازه گلیمت...(ادامه در ویدیو)

۲- غربت آن حضرت (علیه السلام) بدان که غربت دو معنی دارد: ۱- دوری از خاندان ووطن وشهر ودیار. ۲- کمی یاران واعوان. و آن حضرت - که جانم فدایش باد - به هر دو معنی غریب است. پس ای بندگان خدا! یاری اش نمایید، ای بندگان خدا! او را کمک کنید. و مطالبی که در عزلت آن حضرت (علیه السلام) آوردیم بر معنی نخستین غربت نیز دلالت می کند وآنچه در حدیث امام جواد (علیه السلام) گذشت که فرمود: هرگاه این تعداد یعنی سیصد وسیزده نفر از اهل اخلاص برایش جمع شدند، خداوند امر او را ظاهر می سازد... بر معنی دوم غربت دلالت می کند. پس ای انسان خردمند! کمی تأمل کن وببین که چگونه سال ها وقرن ها گذشته واین تعداد برای آن حضرت میسر وجمع نشده است که این قویترین شاهد بر غربت اوست.

"دلیل دیگر بر این معنی روایتی است که در بحار از غیبت شیخ طوسی نقل شده این که: نفس زکیه جوانی است از آل محمد (صلی الله علیه وآله وسلم)، نامش محمد بن الحسن که بی جرم وگناه کشته می شود وچون او را بکشند نه در آسمان عذر خواهی خواهند داشت ونه در زمین یاوری. در آن هنگام خداوند قائم آل محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) را با گروهی بر می انگیزد که در نظر مردم از سرمه نرم ترند. وقتی خروج نمایند مردم به حال آن ها گریه کنند، چون می پندارند که ایشان به سرعت به دست دشمنانشان نابود خواهند شد، ولی خداوند مشارق ومغارب مین را برای آنان می گشاید، بدانید که آن ها مؤمنان حقیقی هستند. آگاه باشید! که بهترین جهادها در آخرالزمان خواهد بود(۳۵۱). می گویم: تشبیه یاران آن حضرت به سرمه، به خاطر کمی آن هاست ودلیل بر آن این است که فرمود: می پندارند که ایشان به سرعت به دست دشمنانشان نابود خواهند شد. ونیز دلیل ومؤید این معنی روایتی است که در بحار از امیر المؤمنان علی (علیه السلام) آمده: اضحاب مخدی (علیه السلام) خوانان هستند، بزرگسال در میان آن ها نیست مگر همچون سرمه چشم ونمک در غذا - که کم ترین چیزها در غذا نمک است -(۳۵۲)."

"و بر هر دو معنی غربت دلالت می کند فرمایش امیر المؤمنین علی (علیه السلام) در حدیثی که در کمال الدین روایت شده فرمود: صاحب این امر همان رانده شده فراری یگانه وتنهاست(۳۵۳). و در همان کتاب از داوود بن کثیر رقی آمده است که گفت: از حضرت ابوالحسن موسی بن جعفر (علیه السلام) راجع به صاحب این امر پرسیدم. فرمود: او همان رانده شده یکتای غریب پنهان از خاندانش می باشد که خونخواه پدرش خواهد بود(۳۵۴). ۳- غلبه وپیروزی مسلمین با ظهور آن حضرت (علیه السلام) در بحث های حیات زمین به وجود آن حضرت واحیای دین خدا واعلای کلمه الهی ومطالبی که بر این معنی دلالت داشت، گذشت ودر بحث قتل کافرین نیز مطالبی خواهد آمد. و در کتاب المحجه از زراره روایت شده که گفت: حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) راجع به آیه: ﴿وقاتلوا المشرکین کافه کما یقاتلونکم کافه﴾ (سوره توبه: ۳۶)؛ وبکشید همه مشرکین را هم چنان که آن ها همگی با شما جنگ می کنند. فرمود: تا این که هیچ گونه شرکی باقی نماند. ﴿ویکون الدین کله الله﴾ (سوره انفال: ۳۹)؛ وتمام دین برای خداوند باشد. فرمود: هنوز تأویل این آیه نرسیده است

"وهرگاه قائم ما بپاخیزد، آن که زمان او دریابد آنچه از پی تأویل این آیه خواهد بود درک می کند ودین محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) تا هر کجا که شب سایه افکند خواهد رسید، تا جایی که هیچ گونه شرکی بر روی زمین نخواهد ماند، هم چنان که خداوند فرموده است(۳۵۵). ۴- غنا وبی نیازی مؤمنین به برکت ظهور آن حضرت (علیه السلام) از امام صادق (علیه السلام) در حدیثی آمده: ویک مرد از شما در جستجوی کسی خواهد شد که از مال خودش به او احسان کند واز زکات مالش به او بدهد، احدی را نخواهد یافت که از او بپذیرد. مردم به آنچه خداوند از راه تفضل به آنان روزی فرموده بی نیاز می شوند.... تمام این حدیث در حرف (ن) بحث نور خواهد آمد. حرف ف ۱- فضل وعنایت آن حضرت (علیه السلام) نسبت به ما مطالبی در این زمینه در بخش سوم کتاب ودر همین بخش آوردیم که برای خردمندان کفایت می کند. ۲- فصل وجداسازی آن حضرت (علیه السلام) بین حق وباطل دلیل بر این معنی روایتی ایت که در بحار از تفسیر عیاشی به نقل از عجلان ابوصالح آمده که می گفت:

حضرت ابو عبد الله صادق (علیه السلام) فرمود: روزها وشب ها به پایان نمی رسد تا این که منادی از جانب آسمان ندا می کند: ای اهل حق! جداً شوید. ای اهل باطل! جدا شوید. پس هر کدام از دیگری جدا می شوند. راوی می گوید: عرض کردم: اصلحک الله! آیا پس از این ندا باز هم این ها به هم مخلوط خواهند شد؟ فرمود: خیر، خداوند در کتاب خود می فرماید: ﴿ما کان الله لیذر المومنین علی ما انتم علیه حتی یمیز الحبیث من الطیب﴾ (سوره آل عمران: ۱۷۹)؛ چنین نباشد که خداوند مؤمنان را بر این حال که هستید واگذارد تا این که پلید را از پاکیزه جدا سازد(۳۵۶). و در همان کتاب از امیر المؤمنین (علیه السلام) ضمن حدیثی طولانی درباره وقایع زمان ظهور وخروج قائم (علیه السلام) آمده: ومنادی در ماه رمضان از ناحیه مشرق، هنگام سپیده دم ندا می کند: ای اهل هدایت! جمع شوید. وفردای آن، هنگام ظهر رنگ خورشید تغییر می کند وزرد می شود، سپس سیاه وظلمانی می گردد، ودر روز سوم خداوند حق وباطل را از هم جدا می کند و(دابة الارض) خروج می نماید ورومیان تا (کهف جوانمردان) پیش می آیند، پس خداوند آن ها را از کهفشان با سگشان بر می انگیزاند، یکی از آن ها ملیخا نام دارد ویکی دیگر خملاها، واین ها دو شاهدی هستند که تسلیم حضرت قائم (علیه السلام) می باشند(۳۵۷).

"و از غیبت نعمانی از ابان بن تغلب روایت شده که گفت: شنیدم حضرت ابو عبد الله جعفر بن محمد (علیه السلام) می فرمود: دنیا به آخر نمی رسد تا این که منادی از طرف آسمان ندا می کند: ای اهل حق جمع شوید، پس آن ها در یک زمین قرار می گیرند. سپس بار دیگر ندا می کند: ای اهل باطل اجتماع کنید، پس در یک زمین دیگر قرار می گیرند. عرض کردم: آیا می توانند این طایفه در طایفه دیگر داخل شوند؟ فرمود: نه والله! واین است فرموده خدای (عزّ وجلّ) ﴿ما کان الله لیذر المومنین علی ما انتم علیه حتی یمیز الخبیث من الطیب﴾ (سوره آل عمران: ۱۷۹)(۳۵۸)."

"می گویم: به عبارت دیگری نیز بین حق وباطل جدا می کنند، به این که آن حضرت آنان را از چهره هایشان می شناسد. آن گاه دشمنانش را از دم شمشیر می گذراند. مطالبی مناسب در (قتل کافرین به شمشیر آن جناب) خواهد آمد، ان شاء الله تعالی. ۳- فرج مؤمنین به دست آن حضرت (علیه السلام): دلیل بر این، عبارتی است که در توقیع شریف مروی در کتاب احتجاج آمده که: واکثروا الدعاء بتعجیل الفرج، فان ذلک فرجکم(۳۵۹)؛ وبسیار دعا کنید برای تعجیل فرج، زیرا که آن فرج شماست. که ظاهراً اشاره (ذلک) به فرج بر می گردد، یعنی که فرج شما بر اثر فرج ظهور آن حضرت (علیه السلام) خواهد بود. و نیز در زیارت روز جمعه می خوانیم: وهذا یوم الجمعه وهو یومک الموتوقع فیه ظهورک والفرج فیه للمؤمنین علی یدیک وقتل الکافرین بسیفک ؛ وامروز روز جمعه است که آن روز توست، وظهور تو وفرج مؤمنان بر دست تو وکشته شدن کافران به شمشیر تو در این روز انتظار می رود.

"و در کتاب کمال الدین به سند خود از ابراهیم کرخی روایت کرده که گفت: به خدمت حضرت ابی عبد الله صادق (علیه السلام) رفته بودم، در اثنای که در محضرش نشسته بودم ابوالحسن موسی بن جعفر (علیه السلام) که آن هنگام نوباوه ای بود وارد شدت به احترام او برخاستم، او را بوسیدم ونشستم. حضرت صادق (علیه السلام) به من فرمود: ای ابراهیم! این صاحب تو است بعد از من، اما گروه هایی به سبب بی اعتقادی به او هلاک می شوند وگروه های دیگر با گرویدن به او سعادتمند می گردند، پس خدا قاتل او را لعنت کند وعذابش را بر وی افزون فرماید. البته خداوند از صلب او بهترین اهل زمین در زمانش رابیرون می آورد، همنام جدش ووارث علم واحکامش، کانون امامت وسر حکمت، او را جبار بنی فلان - پس از شگفتی هایی که از او صادر می شود - از راه حسادت به قتل می رساند، ولی خداوند (عزّ وجلّ) امر خود را به آخر می رساند هر چند که مشرکین ناخشنود باشند. وخداوند (عزّ وجلّ) از پشت او فرزندانی بر آورد تا به دوازدهمین امام مهدی، کامل شود که خداوند آنان را با کرامت خود مخصوص گردانیده وایشان را در جایگاه قدس خویش قرار داده است. هرکس منتظر ومعتقد به دوازدهمین آن ها باشد مانند کسی است که پیشاپیش پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) شمشیر زده واز آن حضرت دفاع کرده باشد.

"راوی گوید: در این هنگام یکی از هواداران بنی امیه وارد گشت وسخن آن حضرت بریده شد، پس از آن یازده بار به حضرت صادق (علیه السلام) مراجعه کردم. می خواستم آن حضرت سخنش را تمام کند اما نتوانستم، پس چون سال دوم شد (باز هم به مدینه رفتم) وبر آن حضرت وارد شدم در حالی که نشسته بود به من فرمود: ای ابراهیم او پس از سختی بسیار وآزمایش های طولانی وهراس وترس، غم ها را از شیعیان بر طرف می سازد. پس خوشا به حال آن که زمان را درک نماید، ای ابراهیم همین مقدار برای تو بس است. ابراهیم گوید: هیچ سخنی این چنین مرا خوشدل ننموده ودیدگانم را روشن نساخته است(۳۶۰). و از حضرت امیر المؤمنین علی (علیه السلام) مروی است که در صف حال مؤمنین در زمان جبارها فرمود: تا آن جا که احدی از شما جای پایی برای خودش نخواهد شد وهمان طور که شما در آن حال هستید (ناگهان یاری خداوند وآن پیروزی بیاید) واین است فرموده خداوند (عزّ وجلّ) که در کتابش می فرماید: ﴿حتی اذا استیاس الرسل وظنوا انهم قد کذبوا جاءهم نصرنا﴾ (سوره یوسف: ۱۱۰)؛ تا آن جا که پیغمبران مأیوس شدند و(مردم) گمان کردند که وعده ما خلاف خواهد شد، نصرت ویاری ما برای آن ها آمد.

"و در بحار از غیبت شیخ طوسی روایت است که از وهب بن منبه از ابن عباس در خبری طولانی آمده: ابن عباس گفت: ای وهب! سپس مهدی (علیه السلام) خروج می کند. پرسیدم: از فرزندان تو؟ گفت: نه، سوگند به خدا که او از اولاد من نیست، ولی از فرزندان علی (علیه السلام) است، خوشا به حال کسی که زمان او را دریابد، به وجود او خداوند بر امت فرج می دهد تا این که زمین را از قسط وعدل پر کند(۳۶۱). و دعای امام صادق (علیه السلام) درباره آن حضرت در روز بیست ویکم ماه رمضان که در کتاب اقبال منقول است آمده: واین که اجازه دهی به فرج کسی که با فرج او برای اولیا وبرگزیدگانت هم فرج حاصل شود(۳۶۲). ان شاء الله این دعا را خواهیم آورد. 🔆🌏☀️🌍☀️🌎۴- فتح شهرها وکشورهای کافرین:✨✨ 🔹🔷🔶قسمت 6⃣4⃣

آیا « تناسخ » همان « رجعت » است❓🔻 قسمت (اول) 1️⃣ ♦️ نظريه «تناسخ» براساس انكار قيامت و زندگی پس از مرگ پى‌‏ريزى شده است و پيروان اين مكتب، پاداش و كيفر اعمال و رفتار را منوط به حضور در جسم دیگر می‌‏دانند. 🔷 آن‌‏ها رفتار و کردار انسان را «کارما» می‏‌نامند و بر این باورند که قانون«کارما» تخلّف‏‌ناپذیر است و هر عملی که انسان در جسم دنیایی انجام دهد، باید سزای آن‌‏را ببیند از همین روی باید انسان آن‌‏قدر در جسم‏‌های متوالی حاضر شود تا دیگر کارمایی برای آن باقی نماند. 🔶 بیشینه قائلین به تناسخ بر این باورند که جهان آفرينش پيوسته در گردش است و هر دوره‌‏اى تكرار دوره پيشين بوده و اين گردش و تكرار پايان ندارد. 🔷 روح هر انسانى پس از مرگ بار ديگر به دنيا بازمى‌‏گردد، و اين بازگشت مبتنى بر كردار و رفتار پيشين اوست؛ اگر در روزگار گذشته به كارهاى نيك و شايسته دست زده، دوران بعد را با شادى و خوشى سپرى مى‏‌كند، و اگر مرتكب اعمال ناروا و زشت شده، گرفتار حزن و اندوه مى‌‏شود. ♦️ از اين بيان به‏‌روشنى مى‌‏توان فهميد كه تناسخ هيچ‏‌گونه سازگارى و مشابهت با رجعت ندارد.

آیا « تناسخ » همان « رجعت » است❓🔻 قسمت (پایانی) 2️⃣ ♦️ معتقدان به رجعت هرگز منكر قيامت نيستند، بلكه يقين به وقوع اين رستاخيز بزرگ همگانى دارند. 🔷 آنان هيچ‌‏گاه از تكرار بى‏‌نهايت دوره‏‌هاى آفرينش سخن نمی‏‌گویند، بلكه به پيروى از قرآن براى جهان، پايان و فرجامى قطعى مى‌‏شناسند. 🔶 بنابر عقيده رجعت هرگز روح انسان به جسم شخص ديگر منتقل نمى‌‏شود، بلكه روح شخص رجعت كننده به جسم خود او تعلّق مى‌‏يابد. 🔷 قائلان به تناسخ بازگشت انسان ‏را به اين جهان به عنوان «معاد» تلقى كرده و اين بازگشت را درباره همه افراد بشر باور دارند. از اين‌‏رو رجوع به سراى ديگر و حيات در عالم آخرت را به گونه‌‏ای منكرند. 🔶 در حالی‌كه معتقدان به رجعت، فقط بازگشت گروهى بس انگشت‌‏شمار را به اين جهان‏، براى يك سلسله مصالح تجويز مى‌‏كنند كه پس‏‌ازآن بارديگر به سوى عالم آخرت شتافته، در روز ميعاد همراه ديگر انسان‏‌ها محشور خواهند شد. 🔻 با این توضیح به‌‏خوبی روشن می‌‏شود که: 🔷 رجعت در کنار باور قطعی به معاد شکل می‌‏گیرد؛ در حالی‌‏که تناسخ از نفی معاد نشأت گرفته است. 🔶 رجعت درباره انسان‌‏های خاصی است که دوباره به زندگی دنیایی برمی‌‏گردند؛ اما تناسخ قانون عامی است که برای تمام بشر و برای تمامی زمان‌‏ها وضع شده است. 🔷 رجعت بازگشت روح انسانی در قالب جسمانی پیشینی است و رجعت کننده، زندگی پیشین خود را پی‏‌می‌‏گیرد؛ لذا محال عقلی و یا بازگشت قوّه به فعل پیش نمی‌‏آید. 🔶 اما در تناسخ، روح فردِ درگذشته، در جسمی جدید زندگی را از سر می‌‏گیرد؛ از همین روی با محال عقلی و بازگشت قوه به فعل روبه‌‏رو می‌‏شود. 🔷 تناسخ بازگشت قوّه به فعل است و آن‏‌گونه که گفته شد محال است؛ اما رجعت چنین نیست. 🔻 علّامه طباطبایی درباره این تفاوت می‏‌نویسند: «و اما اين‌‏كه گفت: چيزى كه از قوّه به فعليّت درآمده، ديگر محال است بالقوه شود، مطلبى است صحيح، وليكن قبول نداريم كه مسأله مورد بحث ما از اين باب باشد؛ براى‌‏اين‏‌كه مورد فرض او با مورد فرض ما مختلف است. 🔷 مورد فرض او كسى است كه عمر طبيعى خود را كرده و به مرگ طبيعى از دنيا رفته باشد، كه برگشتن او به دنيا مستلزم آن امر محال است. 🔶 و اما مرگ اخترامى كه عاملى غيرطبيعى از قبيل قتل و يا مرض باعث آن شود، برگشتن انسان بعد از چنين مرگى به دنيا مستلزم هيچ محذور و اشكالى نيست؛ چون ممكن است انسان بعد از آن‌‏كه به مرگ غيرطبيعى از دنيا رفته در زمانى ديگر مستعدّ كمالى شود كه در زمانى غير از زمان زندگی‌اش موجود و فراهم باشد، و بعد از مردن دوباره زنده شود تا آن كمال را به‌‏دست آورد. 🔷 و يا ممكن است اصل استعدادش مشروط باشد به اين‏‌كه مدّتى در برزخ زندگى كرده باشد؛ چنين كسى بعد از مردن و ديدن برزخ، داراى آن استعداد مى‌‏شود و دوباره به دنيا برمى‌‏گردد كه آن كمال را به دست آورد؛ درهريك از اين دو فرض، مسأله رجعت و برگشتن به دنيا جايز است و مستلزم محذور محال نيست. 🔶 اين گفتارى خلاصه و فشرده بود درباره مسأله رجعت، و تمام حرف‌‏هاى آن موكول است به مقامى ديگر...».[1] 🔷 روایات معصومین(علیهم السلام) در اثبات رجعت به گونه‌‏ای روشن و واضح است که هیچ تردیدی باقی نمی‌‏گذارد؛ اما از سوی دیگر سخنان معصومین درباره ردّ تناسخ نیز فراوان است.[2] 🔻 پی‌نوشت: [1]. ترجمه تفسير الميزان، طباطبايي،سيد محمد باقر موسوى همدانى، 20جلد، دفتر انتشارات اسلامى، چ پنجم،قم، 1374، ج2، ص 161. [2]. فرجام من و تو، عبدالحسین مشکانی سبزواری، نشر صهبای یقین، قم، ص 175 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

#شکر_در_سختی_ها 41 ✔️هـر وقت خودتو درست شناختی؛ دیگه آشتی کردن با آسمون برات سخت نیست! آشـ💞ــتی می کنی... رفیـــق میشی... و بخاطر معرفی رفیقهات از هیچ تلاشی دریغ نمی کنی https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c