🌤 آفتاب اوّل دی گواهی می‌دهد که شب رفتنی است... حتّی اگر به بلندای یلدا باشد! صبور باش و امیدوار خورشید در راه است... #استوری https://eitaa.com/montazeraan_zohorr

🌌 هرچند بر دلباختگان، شب هجرش چون «یلدا» یی بی‌شفق و روز جداییش مانند روزی «پنجاه هزار ساله» طولانی می‌گذرد، ✨ اما سرانجام او می‌آید ⛈ و آمدنش چون تندر بهاره، ناگهانی است و یکباره، 🌅 قسم به فجر که پگاه شب دهم نزدیک است، رسیدن «ملایک» و «روح» نزدیک است، «مطلع فجر» در افق نمایان و «سلام» نزدیک است. موعود موعود ما «صبح» است و صبح، پشت پنجره‌ها و نزدیک است. 📜 إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ، أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ؟ «۱» 📃 وعده گاهشان [هنگام] صبح است، آيا صبح نزديك نيست؟ صدای بال ملایک ز دور می‌آید مسافری مگر از شهر نور می‌آید ستاره‌یی شبی از آسمان فرو افتاد و مژده داد که صبح ظهور می‌آید «۲» ⛅️ طلوع می‌کند آن آفتاب پنهانی ز سَمتِ مشرق جغرافیای عرفانی‌ دوباره پلک دلَم می‌پرد، نشانه‌ی چیست شنیده‌ام که می‌آید کسی به مهمانی‌ کسی که نقطه‌ی آغاز هرچه پروازست تویی، که در سفر عشق خط پایانی‌ کنار نام تو لنگر گرفت کشتی عشق بیا که یاد تو، آرامشی است طوفانی «۳» ⬅️ برگرفته از در انتظار ققنوس کاوشی در قلمرو موعودشناسی و مهدی باوری، ص: ۳۲۴ (۱). هود/ ۸۱. (۲). ناصر فیض. (۳). قیصر امین‌پور. https://eitaa.com/montazeraan_zohorr

۴ - نشانه انتظار: دعا کردن برای تعجیل فرج نشانه انتظار است که در بسیاری از روایات به آن دستور داده شده، ودر بخش هشتم کتاب آثار وخصوصیات آن خواهد آمد ان شاء الله تعالی. ۵ - زنده کردن امر ائمه اطهار (علیهم السلام): این دعا زنده کردن امر امامان معصوم (علیه السلام) است، واین مکرمت برای اهل یقین کافی است که به این دعا اهتمام ورزند. از جمله روایاتی که بر این معنی دلالت می کند: ۱ - در اصول کافی به سند صحیحی از خثیمه آمده که گفت: برای خداحافظی به خدمت امام ابو جعفر باقر (علیه السلام) شرفیاب شدم، آن حضرت فرمود: ای خثیمه! از دوستانمان هرکه را دیدی سلام برسان؛ وآنان را به تقوی وخداپرستی سفارش کن واین که: اغنیا از فقرا وقدرتمندان از ضعفا تفقد کنند، وزنده ها در تشییع جنازه مردگان شرکت نمایند، ودر خانه هایشان یکدیگر را ملاقات ودیدار کنند، که همین دیدار یکدیگر زنده کردن امر ما است، خداوند رحمت کند بنده ای راکه امر ما را احیا نماید. ای خثیمه! به دوستان ما ابلاغ کن که ما از (عذاب) خداوند چیزی از آن ها دور نمی کنیم جز با عمل، وآن ها به ولایت ما نمی رسند مگر با پرهیز از گناه، وحسرت دارترین مردمان روز قیامت کسی است که عدل وداد را بستاید اما مخالف آن عمل کند(۷۲۰)."

"در بحار از امالی شیخ صدوق از امام هشتم حضرت رضا (علیه السلام) منقول است که فرمود: هرکس در مجلسی که امر ما در آن احیا می شود بنشیند، روزی که دل ها می میرد دل او نخواهد مرد(۷۲۱). ۳ - در لئالی از امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: یکدیگر را ملاقات کنید وعلم را برای یکدیگر بازگو نمایید که با حدیث دل های زنگار گرفته جلا می یابد، وبا حدیث گفتن، امر ما احیا می شود وهرکه امر ما را احیا کند خدایش بیامرزد(۷۲۲). ۶ - رنجش ووحشت شیطان: دعا کردن برای تعجیل فرج، مایه آشفتگی وناراحتی شیطان لعین ودوری او از دعا کننده می شود. دلیل بر این مدعا بر دو وجه است: اول، دلیل عقل: توضیح این که بدون تردید این عمل شریف عبادت ارزنده ای است که - چنان که ان شاء الله خواهد آمد - موجب کمال ایمان وتقرب به درگاه پروردگار سبحان است، وپر واضع است که هرچه مؤمن به درگاه خداوند نزدیک تر شود شیطان از او دورتر وبیزارتر می گردد، زیرا هر چیزی که در این عالم هست به سنخ وجنس خودش تمایل دارد. باری؛ انسان هر اندازه در مراتب عبادت اطاعت کامل تر شود ودر کسب اخلاق وصفات پسندیده بیشتر کوشد، به عالم ملکوت نزدیک تر گردد، وبرای او حقایق بسیاری کشف شود. لذا در حدیث آمده: اگر شیاطین اطراف دلهای بنی آدم نمی گشتند، آن ها ملکوت آسمان را می نگریستند(۷۲۳)"

خواهش های نفسانی وشهوت های حیوانی دور گشته واز موارد هلاکت فاصله گرفته تا به درجه ای برسد که در حدیث قدسی از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که خداوند متعال فرمود: هیچ بنده ای به من تقرب نمی جوید به چیزی که خوشایندتر از واجباتی باشد که بر او فرض کرده ام، واو به وسیله بجای آوردن نافله به من تقرب می جوید تا آن جا که او را دوست بدارم. وقتی او را دوست داشتم گوش او خواهم شد که به آن می شنود، وچشم او که به آن می بیند، وزبان او که به آن نطق می کند، ودست او که به آن تلاش می نماید. اگر از من مسألت کند به او می دهم وهرگاه مرا بخواند اجابتش نمایم(۷۲۴). می گویم: در توضیح این حدیث شریف دو وجه به نظر می رسد: ۱ - این که وقتی بنده به آن درجه والا ومرتبه اعلی نایل گشت، دیگر هیچ هدفی جز خدای متعال نخواهد داشت وغیر از او همه چیز را فراموش خواهد کرد، گوش وچشم وزبان به طور مثال است، یعنی: چیزی خدا نخواهد، پس خدا گوش او وخدا چشم او و...خواهد بود. و امام چهارم سید الساجدین وامام العارفین علی بن الحسین (علیه السلام) به همین معنی اشاره نموده که در مناجات با خداوند می گویید: همتم به درگاه تو متوقف ماند، وتمام خواسته هایم به سوی تو مصروف گشت. تنها تو، نه کسی جز تو، مراد من هستی، وتنها برای تو، نه برای غیر تو، بی خوابی وبیداری من است..."

"ویا این که منظور آن است که هرگاه بنده به آن منزلت والا رسید، آنچه بخواهد می شود، وهیچ دری به او بسته نمی ماند. پس معنی این که خداوند متعال گوش وچشم ودست او می شود آن است که او می شنود آنچه ممکن است شنیده شود، ومی بیند آنچه را ممکن است دیده شود، وآنچه بخواهد انجام دهد، پس او می شنود ومی بیند وانجام می دهد آنچه را که دیگران نمی شنوند ونمی بینند وانجام نمی دهند. واین از صفات ربانی است که خداوند متعال به جهت دوست داشتن او به وی عطا می فرماید. لذا گفته اند: اگر بنده، خدا را اطاعت کند همه چیز از او اطاعت می نماید. مؤید این وجه آن است که خداوند (عزّ وجلّ) در حدیث قدسی فرمود: اگر از من مسألت کند به او می دهم وهرگاه مرا بخواند اجابتش می نمایم. و در کتاب لئالی حکایت است که ابراهیم بن ادهم گفت: از کنار چوپانی می گذشتم، به او گفتم آیا آب یا شیری نداری به من بدهی؟ گفت: کدام را بیشتر خوش داری؟ گفتم: آب. پس با عصای خود به سنگ سختی که هیچ شکافی نداشت زد، آب از آن جوشید، از آن نوشیدم از برف خنک تر واز عسل شیرین تر بود، به حیرت ماندم چوپان گفت: تعجب مکن که بنده اگر مولایش را اطاعت کند همه چیز به فرمانش در آید."