🌼🍀🌼🍀🌼🍀🌼🍀 🍀🌼🍀🌼🍀🌼🍀 🌼🍀🌼🍀🌼🍀 🍀🌼🍀🌼🍀 🌼🍀🌼🍀 🍀🌼🍀 🌼🍀 🍀 #با_من_بمان #قسمت_38 رو به نرگس ک بی حوصله با گوشیش ور میرفت گفتم:به نظرت ... با حرص گوشیشو خاموش کرد و میون حرفم گفت:ازاده بخدا یبار دیگه از ابروهات حرف بزنی میکشمت جلو خندمو نگه داشتمو گفتم:چیه چرا اینقدر عصبی میشی منکه نمیخواستم درباره اون بگم دستاشو زیر چانش گذاشت وگفت:خوب پس چی؟ زیر گوشش گفتم:وقتی داشتی برای پدرت گریه میکردی اقا محمد حالش یه جوری شد لبخند گشادی زد و گفت:جدی؟ گفتم:اره اینو گفتم ک اینقدر بابت اون حرفت به نجمه ک محمد شنید غصه نخوری یه جورایی احساس میکنم اونم دوست داره -میدونی چیه ازاده..من از بچگی دوسش دارم...اینقدر عمه بهم گفته عروس گلم که دل گرم شدم به رسیدن بهش -مطمئنم اونم دوست داره از یواشکی نگاه کردناش معلومه با ذوق خاصی گفت:جدی؟؟؟؟ من زیاد خجالت میکشم بهت نگاه کنم سقلمه ای بهم زد و گفت:ای شیطون توهم خوب همه چی رو زیر نظر داریا با شنیدن صدای ندا ک گفت کمیله انگار کل دنیارو بهم دادن از جام بلند شدم ک نرگسم بلند شد و واسم چشم و ابرو اومد -میگم نرگس مطمئنی خوب شدم؟ دستامو کشید و گفت:بریم بابا خوبی -یبار دیگه تو ایینه نگاه کنم بعد -لازم نکرده کشون کشون منو برد پذیرایی کمیل داشت یکی یکی با بقیه احوال پرسی میکرد و تبریک میگفت که با شنیدن سروصداهای ما چرخید سرجامون وایستادیم :سلام کمیل همونطور که خیره بمن نگاه میکرد گفت:سلام اخم کمرنگی کرد و نگاشو ازم گرفت با نرگسم احوال پرسی سرسری کرد و روی یکی از مبلا نشست فکر میکردم با دیدنم خیلی خوشحال میشه ناراحت کنار نرگس نشستم و اروم گفتم:دیدی خوشش نیومد -عع اون الان خستس اونجوری کرد نگران چیزی نباش عمه خانوم از هممون با شربت پذیرایی کرد و گفت:خوب اقا کمیل چه خبرا یک پاشو روی پای دیگش انداخت و گفت:هیچ سلامتی از گوشه چشم منو نگاه کرد یه جوری نگاه میکرد که یاد نگاه های مامانم می افتادم که میگفت بعد که رفتیم خونه حسابتو میرسم از این فکرم خندم گرفت که اخمش پررنگ تر شدو کلافه سرشو انداخت پایین محمد باهاش حرف میزد ولی اون انگار حواسش اینجا نبود فکرش درگیر چی بود! نکنه کسی راجع من چیزی گفته یا اتفاقی افتاده که اینطوری رفتار میکرد از اضطراب دستم یخ بسته بود نرگسم مدام چشم غره میرفت که چرا الکی نگران میشی توکه کار زشتی نکردی ولی من تو دلم اشوب بود ک بدونم دلیل این خودخوری های کمیل چیه .... منتظر بودم هرچی زودتر راه بیفتیم و بریم سردرگم وسایلامو جمع کرده بودم و توخونه میچرخیدم حوریه خانومم چمدونشون بست و کنار وسایلای من گذاشت توجهم سمت نرگس جلب شد که دست کمیلو کشید و با خودش برد داخل اتاق اولش اهمیت ندادم ولی حس کنجکاوی که داشتم منو تحریک کرد که بدونم چی میگن به اطرافم نگاه کردم که دیدم بقیه مشغول حرف زدن و خداحافظی هستن کنار در اتاق ایستادم و سعی کردم بفهمم چی میگن صدای نرگس میومد:چیزی شده اینقدر کلافه شدی اگه به خاطر اینکه ازاده ابروهاشو برداشته اینطوری باهاش رفتار میکنی من مجبورش کردم خودش نمیخواست کمیل:چجوری رفتار کردم؟ نرگس جوابی نداد کمیل:من چی کار به این کارای زنونه دارم من فکرم درگیر یه چیز دیگس استرسم بیشتر شد -درگیر چیه؟ صدای کمیل نگران و اشفته تر از قبل به نظر میومد:هروقت به ازاده نگاه میکنم یاد اتفاق تلخی که واسش افتاده میفتم برای همین کلافه میشم روی نگاه کردن بهش ندارم نرگس عصبی گفت:باز تو میخوای اتفاق گذشته رو .... کمیل:نه ..اصلا..دیروز رفتم سراغ پدرش کمی مکث کرد و بعد اروم گفت:متوجه شدم جنازه پدرشو یه هفته پیش از کنار یکی از پلا پیدا کردن همسایه هاش میگفتن به طرز مشکوکی کشته شده اینو ک گفت دیگه نفهمیدم چیشد همه چیز دور سرم چرخید از شدت بغض روی زمین افتادم و هق هق کنان گریه کردم کمیل و نرگس سراسیمه بیرون اومدند ک نرگس جلوم زانو زد و گفت:ازاده جان ...ازاده https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c