بانوان آسمانی #داستان_ششم 🎬: شهیده مرجان ناز قلیچی(شهید منا): همه جا تیره و تار بود، از هر طرف سیلی طغیانگر به سوی آنها می آمد، مرجان همانطور که نگاهش به حریم امن خداوند بود ،دستش را به سمت کعبه دراز کرد، در همین حین چشمانش را گشود، عرق سردی بر تنش نشسته بود. مرجان تکانی به خود داد و متوجه شد هر چه بوده،خواب بوده و شاید یک کابوس وحشتناک، هنوز خواب را حس می کرد ، انگار واقعی واقعی بود. مرجان ،کمی جابه جا شد و بیصدا بر روی تخت نشست، در تاریک روشن اتاق دنبال قرآن جیبی اش بود، او را از روی میز کنار تخت برداشت و بوسه ای از قرآن گرفت و آن را برسینه چسپانید. احساس خاصی داشت و حسی درون او نهیب میزد که این خواب بی علت نیست و شاید می خواهد او را از وقایعی مطلع کند. مرجان به گذشته های دور فکر می کرد ، گویی زندگی او مانند نواری ضبط شده در جلوی چشمانش به نمایش در آمده بود: او خود را نوزادی نورس میدید که در سرمای پاییز و پنجم آذر ماه پای به این دنیا نهاده بود و چه زیبا روزی بود که همزمان با ولادت بانوی دو عالم حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها بود. زندگی اش پیش چشمانش رژه می گرفت از کودکی به نوجوانی رسید و از نوجوانی به جوانی او دوران تحصیل دانشگاه را مثل روز در خاطر داشت چه زمانی که کارشناسی علوم تربیتی را گرفت و چه آن‌زمان که در پی تحصیل در علوم قضایی بود. مرجان به خود می بالید که زنی ترکمن است و همیشه و در همه حال با پوشش زنان ترکمن در اجتماع ظاهر میشد .مرجان مراسم ازدواجش را که درست در سال ۱۳۷۸با همسرش شهرام کُر صورت گرفت به یاد می آورد و با یادآوری این ازدواج مبارک لبخندی بر لب نشانید. او به خاطر می آورد که در سال ۱۳۸۱استخدام وزارت کشور شد به عنوان کارشناس امور بانوان در فرمانداری شهرستان ترکمن و بعد از یک سال بخشدار مرکزی این شهرستان شد. مرجان ناز قلیچی چنان لیاقتی از خود نشان داد که مردان دیارش او را می‌ستودند و چون بانویی کاردان بود او را برای فرمانداری شهرستان ترکمن کاندید نمودند و خیلی زود عنوان اولین فرماندار زن ترکمن و سومین فرماندار زن ایران را به خود اختصاص داد. مرجان دستی به روی قرآنی که به سینه چسپانیده بود کشید و با خود زمزمه کرد : خدایا تو شاهدی که از هیچ خدمتی به مردم شهر و دیار و کشورم فرو گذار نکردم. و می دانم سعادتی بزرگ به من عطا کردی که از سال ۱۳۹۰ به عنوان معینه هر سال مرا به خانه ات خواندی و به من سعادت لبیک گفتن در حریم امن خانه ات عطا نمودی. مرجان ، لبخندی به روی لب نشانید و زمزمه کرد : و‌چه سعادتی به من عطا نمودی که در سال ۱۳۹۲به نیابت از ولایت زمانم ،ولی امر مسلمین جهان حج به جای آورم ، خدایا صد هزار بار شکرت... در همین حین یکی از همسفران تلنگری بر در اتاق زد . مرجان از جا برخواست ، در را گشود و مشغول صحبت با حاجیه خانم شد و در همین حین یاد خوابش افتاد ، خواب را تمام و کمال برای همسفرش تعریف کرد و باز حسی ناشناخته بر وجودش مستولی شد. ادامه دارد.. 📝به قلم:ط_حسینی https://eitaa.com/montazeraan_zohorr 🌺🌿🌺🌿🌺🌿🌺