#روی_موج_صداقت ۱۴ https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

●━━━━━━─────── ⇆ㅤ ㅤㅤ ◁ ㅤ❚❚ㅤ▷ #روی_موج_صداقت ۱۴ ♨️ بنده ی حالِ خوبِ سر سجاده ای؟ یا بنده ی خدا؟ وقتی حالِ خوب و چند وقت ازت گرفتن، بهت ثابت میشه، برای چی عبادت میکردی.... برایِ آدم شدن، یا برای حالِ خوبش؟ https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

#هشدااااارفووووری 🚨 خانمها ببینند! خدای من! از این واضح‌تر؟! التمااااااااااس تفکرررررررر😲😲 #فرنگ_نما #حجاب #غرب_وحشی خواهش میکنم🙏 همه جا منتشر کنید تا برسه به دست اونی که باید آگاه بشه👌🙏🙏 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🔴 هر کلیپی که تا حالا از حجاب و عفاف و زن ، زندگی ، آزادی و ... گوش کردی ی طرف ، این کلیپ زیبا و مهم و کاربردی هم ی طرف ، خواهش میکنم در تمام کانال ها و گروه ها و به تمام بستگان ارسال کنید استاد علی زکریایی https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

#استجابت_دعا_ #سه_شنبه_ها حتما این ویدئو رو ببینید و برای دیگران هم ارسال کنید، ان شاالله هرهفته سه شنبه ها همگی با هم انجام بدیم🥺😍 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

❇️ برتر از تشرّف به خدمت امام زمان (عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف) آیت الله بهجت(ره): 🔸 لازم نيست كه انسان در پى اين باشد كه به خدمت حضرت ولى عصر ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ تشرّف حاصل كند، بلكه شايد خواندن دو ركعت نماز سپس توسّل به ائمه ـ عليهم السّلام ـ بهتر از تشرّف باشد؛ 💡زيرا هر كجا كه باشيم آن حضرت مى‌بيند و مى‌شنود، 🕯و عبادت در زمان غيبت افضل از عبادت در زمان حضور است؛ 🕯و زيارت هر كدام از ائمه اطهار ـ عليهم السّلام ـ مانند زيارت خود حضرت حجّت ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف ـ است. ⬅️ در محضر بهجت، جلد اول #امام_زمان (عج) #توسل #زیارت https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#تاریخ_اَنْدُلُس، #عبرتى_بزرگ برای مسلمانان (١)» ✍️ مناسبت روز: امروز ٢١ شوال، سالروز پیروزی مسلمانان و ایجاد حکومت و تمدن بزرگ اسلامى در اَندُلُس است لذا روزبرگ شیعه را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ تاریخ، آموزگار بسیار بزرگی است که با دقت در آن می‌توان به نکات آموزنده فراوانی دست یافت؛ از این رو، خداوند متعال براى هدایت ‏بندگان، در آیات متعدد قرآن کریم از تاریخ گذشتگان (اعم از خوبان و بَدان) سخن به میان آورده و سفارش نموده است: «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ»: «پیش از شما، سنت‌هایی وجود داشت، (و هر قوم، طبق اعمال و صفات خود، سرنوشت‏هایى داشتند که شما نیز همانند آن را خواهید داشت) پس در روى زمین گردش کنید و ببینید سرانجام تکذیب کنندگان (آیات خدا) چگونه بوده است» (آل عمران/١٣٧) تا آدمی عبرت و پند بگیرد و به راه جاهلين و غافلين نرود؛ اما افسوس که به فرموده امیرمؤمنان (ع): «مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ»: «عبرت‌ها چه بسیارند و عبرت گرفتن‌ها چه اندک است» (حکمت ٢٨٩ نهج‌البلاغه) ✍️ «تمدن اسلامی #اندلس» یکی از مهمترین و عبرت‌آموزترین وقایع تاریخی است؛، چرا که این تمدن بزرگ پس از ٨٠٠ سال عظمت و شکوه، ناگاه به سستى و اضمحلال گرایید و امروز بجز چند عمارت زیبا، دیگر اثری از آن تمدن باشکوه اسلامی باقی نمانده است؛ مورخین آورده‌اند که در سال ٩٢ هجرى قمرى، لشگرى هفت هزار نفرى از مسلمانان به فرماندهى «طارق بن زیاد»، شبه جزیره ایبرى (اسپانیا و پرتقال) را فتح نموده و پس از گذشت از سلسله جبال پیرنه، به خاک فرانسه رسیدند؛ و حکومت اسلامى اندلس را در کُل این منطقه برقرار نمودند؛ (تاریخ فتوحات اسلامى در اروپا، ترجمه على دوانى، ص ۴۵) تابیدن نور اسلام در این منطقه، چنان پیشرفت و دستاوردهاى شگرفى را به ارمغان آورد که مورخین نوشته‌اند: «نور تمدن اسپانیا در این دوران، اروپا را نورانى ساخت...؛ به‌طوری که علم و ادب و صنعت فقط در این سرزمین اروپایى رونق گرفت؛ و علوم ریاضى، فلکى، گیاه‏‌شناسى، تاریخ، فلسفه و قانون‌گذاری در اسپانیاى اسلامى تکمیل شده و نتیجه داد» ( اسلام و بلاهاى نوین، ترجمه مصطفى زمانى، ص٢۴۶) جالب است که بدانیم این تحول بزرگ و پیشرفت علمی در اندلس، در زمانى اتفاق افتاده که اروپا گرفتار دوره رکود قرون وسطى بوده است؛ به صورتی که دکتر «مارتینِز مونتابِث‏» مستشرق اسپانیایى می‏نویسد: «اگر حاکمیت هشت قرنه اسلام بر اسپانیا نبود، هرگز این کشور وارد گردونه تاریخ تمدن نمى‌‏شد و در این دوره، در حالى که اروپاى همسایه، اسیر تیرگى جهل و عقب ماندگى بود، مسلمانان، روشنایى خرد و فرهنگ را به اسپانیا منتقل کردند» (عبدالجبار الرفاعى، بیدارى اسلامى در اندلس امروز، ص ۴٩) در این دوران، مسلمانان اندلس در سایه دانش پژوهى و علم دوستى در اسلام، بدان پایه از پیشرفت در رشته‏‌هاى مختلف علمى، صنعتی، کشاورزى و شهرسازى رسیدند که «جان دراپِر» در «تاریخ پیشرفت فکر در اروپا» پس از توصیف پیشرفت و شهرسازى شهر قُرطَبه (پایتخت اندلس) مى‌نویسد: «هفتصد سال بعد از این تاریخ هم، حتى یک چراغ در راه‌هاى عمومى لندن و پاریس وجود نداشت و قرن‌ها پس از این تاریخ، افراد پیاده در شهر لندن و پاریس در روزهاى بارانى تا قوزک پا در گِل فرو مى‌رفتند» (اسلام در غرب، ص ٣١١) در این دوران، مهندسان مسلمان آندلس نیز در معمارى به قله‌های رفیع این دانش دست ‏یافتند؛ چنانچه جذابیت آثار به‌جا مانده از آن دوران، هنوز هم سالانه، بیش از ۴۵ میلیون نفر جهانگرد را به خود جذب می‌نماید؛ ✍️ اما همانطور که در آغاز سخن عرض کردیم این تمدن بزرگ اسلامی با آن‌همه قدرت، شوکت و عظمت و بالندگی، پس از ٨٠٠ سال به حضیض ذلت و خوارى کشیده و به کلی نابود شد! لذا مسلماً بررسی دلایل اضمحلال آن، می‌تواند درس عبرتی بزرگ برای تمامی حکومت‌های اسلامی، بالأخص جمهوری اسلامی ایران باشد که انشاالله در روزهای آینده در این رابطه سخن خواهیم گفت. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🌹میگه من خیلی زیبا بود... 🌹جنگ که اومد زشت شدم... 😭 من فقط یه کم موهام سوخته همین #غزه #فلسطین #سه_ساله https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

در وادے عشق،صحبت توست جـــهاد دنیا همہ محو غیرت توست جـــــهاد خـــــون تو،بلاے جان اسرائیل است این تازه شروع نهضت توست جـــــهاد امروز سالروز میلادِ ... آقا زاده ای لبنانی یک دهه هفتادی جوانی پر انرژی فرزند شهید عماد مغنیه از فرماندهان حزب الله عشقش رهبری شهادتش زینبی از وصفش چه بگوییم که هر چه بگوییم کم است... نامش جهاد رسمش جهاد او #شهیدجهادمغنیه است عاشق مبارزه با اسرائیل الگو جوانان لبنان و ایران با افتخار من جهادی ام ...😍 من جهادی ام جهاد ادامه دارد 🎁تولدت مبارک🎈🎂🎈 https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

🎬 آندُلُس عبرتی تلخ برای مسلمانان ✝️ وقتی صلیبی‌ها با ۳ عنصر خطرناک اختلاف، شهوت و شراب توانستند شکوه حاکمیت اسلامی‌ در اندلس را بشکنند... #حجاب https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c 🇮🇷

و در کتاب کمال الدین از امام صادق (علیه السلام) روایت آمده که از آن حضرت سؤال شد از بهترین عملی که مؤمن در آن زمان -یعنی غیبت امام (علیه السلام) - به کار بندد. حضرت فرمودند: نگهداری زبان وخانه نشینی.(۵۲۶) و در تفسیر نیشابوری آمده که فرموده خدای تعالی: یا ایها الذین آمنوا علیکم انفسکم لا یضرکم من ضل اذا اهتدیتم(۵۲۷)؛ ای کسانی که ایمان آورده اید بر شما باد که خودتان را نگهدار باشید، که اگر دیگران گمراه باشند هرگاه شما هدایت شده باشید به شما زیانی ندارد. نزد ابن مسعود خوانده شد. وی گفت: این در آخر الزمان خواهد بود. می گویم: وروایات در این باب بسیار است که برای پرهیز از اطاله گفتار از آوردن آن ها خودداری کردیم. در این جا لازم است آنچه ممکن است بعضی پندارند که در اخباری که از ائمه اطهار (علیهم السلام) روایت آمده اختلافی هست را دفع کنیم، واین پندار به ذهن کسی می آید که در آن اخبار خوب دقت وتدبر ندارد ودر آغاز چنین گمان می کند که بین این روایات تناقضی هست، از جهت آن که در قسمتی از آن ها امر فرموده اند به دعوت وآشکار کردن مطالب، ودر بخشی دیگر به مخفی داشتن واستتار وتقیه دستور داده اند. توضیح این مطلب بر حسب آنچه به برکت ائمه اطهار (علیهم السلام) از اخبار استفاده کرده ایم این که، مردم بر دو گونه اند: یا عالم وعارف به حق هستند، ویا غیر عالم. وگونه دون از آنها بر هشت دسته می باشند: دسته اول: افراد عامی جاهلی که چنانچه حق را بشناسند از پذیرش آن سرباز نمی زنند. دسته دوم: کسانی هستند که در شبهه وسرگردانی افتاده اند، که در صدد تحقیق وشناختن حق می باشند، ولی به جهت وسبب در شبهه وحیرت گرفتار شده اند. دسته سوم: اهل ضلالت وگمراهی؛ که به خاطر همنشینی با افراد گمراه کننده، یا خطا کردن در راه تحصیل علم ومعرفت ویا مانند این ها، به گمراهی افتاده اند. وبر شخص عالم، به حکم عقل ونقل واجب است این سه دسته را ارشاد کند وآنان را هدایت ودعوت نماید. واز پیغمبر (صلی الله علیه وآله وسلم) روایتی آمده که حاصلش این است: اگر خداوند به وسیله تو یک نفر را هدایت کند، از آنچه آفتاب بر آن می تابد برای تو بهتر است. دسته چهارم: منکران ومعندان با حق؛ کسانی که اگر حق نزد آنان یاد شود آن را استهزاء کرده، وامام (علیه السلام) ودعوت کننده به حق را مسخره می نمایند.

"دسته پنجم: منکران ومعاندانی که اظهار کردن حق نزد آنان سبب ضرر وزیان بر جان یا آبرو یا مال می باشد. و از این دو دسته باید تقیه کرد، وبه حکم عقل ونقل واجب است زبان از گفتگو با آنان بست، چنان که بر صاحبان بینش پوشیده نیست، که در کافی به سند صحیحی از عبدالاعلی آمده که گفت: شنیدم حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) می فرمود: همانا تحمل امر ما تنها به تصدیق وقبول کردن آن نیست، از جمله تحمل امر ما پوشانیدن وحفظ کردن آن از غیر اهلش می باشد، پس سلام مرا به آنان (شیعیان) برسان وبه ایشان بگو: خدای رحمت کند بنده ای را که مودت ودوستی مردم را به سوی خود جلب نماید، با آنان (مخالفین) به آنچه می شناسند سخن بگویید وآنچه را انکار می دارند از آنها بپوشانید. سپس آن حضرت (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند! آن کسی که به جنگ با ما برخاسته، زحمتش بر ما بیشتر نیست، از کسی که آنچه را اکراه داریم از قول ما می گوید..(۵۲۸) و در همان کتاب در حدیث دیگری از آن حضرت (علیه السلام) آمده که فرمود: فاش کننده امر ما همچون انکار کننده آن است.(۵۲۹) نیز از آن حضرت (علیه السلام) است که فرمود: همانا نه دهم دین در تقیه کردن است وهر کس تقیه ندارد دین ندارد...(۵۳۰) ودر همین معنی روایات بسیاری است. دسته ششم: کسانی هستند که عقل ومعرفتشان ضعیف است، مؤمنانی که نمی توانند اسرار را تحمل وقبول یا حفظ ومخفی کنند، از این دسته نیز به حکم عقل ونقل باید اسرار ورازها را نهفته داشت، چنان که در احادیث گذشته یاد گردید. و در کافی در خبر صحیحی از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) آمده که فرمود: به خدا سوگند محبوب ترین اصحابم نزد من پرهیزکارترین وفقیه ترین ورازدارترین آن ها است، وبدترین وناخوشایندترین آنان کسی است که هرگاه بشنود حدیثی به ما نسبت داده می شود واز ما روایت می گردد آن را نپذیرد واز آن بدش بیاید وآن را انکار نماید، وکسی را که به آن عقیده دارد تکفیر کند، وحال آن که او نمی داند شاید که آن حدیث از سوی ما صادر شده وبه ما منسوب گردیده، واو با این انکار از ولایت ما خارج می شود.(۵۳۱) و در بصائر الدرجات به سند خود از حضرت ابی عبد الله امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: با مردم به آنچه می شناسند رفتار کنید واز آنچه منکرند واگذارید، وبر خودتان وما حمله ها را متوجه نسازید، به درستی که امر ما سخت دشوار است که آن را متحمل نمی شود جز فرشته مقرب، ویا پیغمبر مرسل، یا بنده مؤمنی که خداوند دلش را برای ایمان آزموده باشد.(۵۳۲) وبه سند خود از امام صادق (علیه السلام) از پدرش (علیه السلام) آورده که فرمود: روزی در محضر امام علی بن الحسین (علیه السلام) سخن از تقیه به میان آمد. آن حضرت فرمود: به خدا اگر ابوذر می دانست در دل سلمان چیست او را می کشت، وحال آن که رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) میان آن دو، برادری برقرار کرده بود. پس درباره سایر مردم چه گمان دارید؟ همانا علم علما صعب مستصعب (سخت دشوار) است، آن را تحمل نمی کند مگر پیغمبر مرسل یا فرشته مقرب ویا بنده مؤمنی که خداوند دلش را به جهت ایمان آزموده باشد. حضرت فرمود: وبدین جهت سلمان از علما شد که او مردی از ما اهل البیت است، از این روی به ما منسوب شد.(۵۳۳)

به سند خود از امام باقر (علیه السلام) آورده که فرمود: حدیث ما صعب مستصعب است، آن را تحمل ندارد مگر فرشته مقرب یا پیغمبر مرسل یا مؤمنی آزموده شده، یا شهری که دژ محکمی داشته باشد. پس هرگاه امر ما واقع گشت ومهدی ما آمد هر مرد از شیعیان ما از شیر جری تر واز نیزه نافذتر خواهد بود، دشمن ما را با پاهایش لگد خواهد کرد واو را با کف دستش خواهد زد، واین هنگامی است که رحمت وگشایش خداوند بر بندگانش نازل شد.(۵۳۴) دسته هفتم: کسانی هستند که به سبب روی گرداندنشان از حق وبرگزیدگان باطل، خداوند بر دل ها وگوش های شان مهر زده است، که دعوت به حق در آن ها مؤثر نمی افتد، ونصیحت برایشان سودی نمی بخشد، هر چند که ضرری به شخص نمی رسانند، ولی دعوت کردنشان رجحان ندارد، واظهار حق نزد آنان پسندیده نیست، بلکه بهتر است از دعوت چنین کسانی خودداری شده وحق برای آن ها اظهار نگردد، چون فایده ای در این کار نیست (یکسان است بر آن ها خواه آنان را هشدار دهی یا هشدار ندهی ایمان نمی آورند)(۵۳۵) لذا در روایات امر شده که دعوت کردن آن ها ترک گردد، چنان که در کافی به سند خود از ثابت ابی سعید آورده که گفت: حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) فرمود: ای ثابت! شما را با مردم چه کار؟ از آن ها دست بدارید وهیچ کس را به امرتان دعوت ننمایید که به خدا سوگند اگر اهل آسمان وزمین جمع شوند تا بنده ای را که خدا خواسته هدایت شود گمراه سازند نخواهند توانست، از مردم دست بکشید ومبادا کسی از شما بگوید: برادرم وپسر عمویم وهمسایه ام (واز روی دلسوزی برای هدایتشان خود را به زحمت اندازد)، زیرا که خدای (عزَّ وجلَّ) هرگاه خیر بنده ای را بخواهد روحش را پاکیزه می گرداند که هر خوبی را بشنود، آن را بشناسد وهر بدی را بشنود آن را انکار نماید. آنگاه خداوند در دل او کلمه ای افکند که به وسیله آن کارش فراهم آید (وبا شناختن امر امامت اندیشه اش سامان یابد)(۵۳۶). و در کتاب تحف العقول در سفارش های امام صادق (علیه السلام) به مؤمن الطاق نظیر این سخن آمده است.(۵۳۷) ونیز در کافی در خبر صحیحی از فضیل آمده که گوید: به حضرت ابو عبد الله امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم: آیا مردم را به این امر دعوت کنیم؟ فرمود: ای فضیل! هرگاه خداوند خیر بنده ای را بخواهد فرشته ای را فرمان دهد که گردن آن بنده را بگیرد واو را خواه نا خواه به این امر داخل نماید.(۵۳۸) و در همان کتاب در حدیث دیگری از امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: به خاطر دین خود با مردم مخاصمه مکنید، زیرا که ستیزه جویی دل را بیمار می نماید، خدای (عزَّ وجلَّ) به پیغمبرش (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: انک لا تهدی من احببت ولکن الله یهدی من یشاء(۵۳۹)؛ تو هر کس را دوست بداری هدایت نکنی ولی خداوند هر که را خواهد هدایت کند. وفرموده: افأنت تکره الناس حتی تکونوا مؤمنین(۵۴۰)؛ آیا تو مردم را وادار توانی کرد تا مؤمن باشند. دسته هشتم: وضعشان مشخص نیست، یعنی: نمی دانی که اهل دعوت وپذیرش حق هست یا نه؟ وظیفه عالم نسبت به چنین کسی همان روایتی است که شیخ اقدم محمد بن الحسن صفار در بصائر الدرجات به سند خود از اصبغ بن نباته از امیر مؤمنان علی (علیه السلام) آورده که گفت: شنیدم آن حضرت می فرمود: همانا حدیث ما صعب مستصعب(۵۴۱) است، خشن ومخشوش است. پس اندکی به سوی مردم برافکنید هر کس آن را شناخت، او را بیفزاید، وهر که انکار کرد خودداری نمایید. آن را تحمل نکند مگر سه طایفه: فرشته ای مقرب، یا پیغمبری مرسل، یا بنده مؤمنی که خداوند دلش را برای ایمان آزموده باشد.(۵۴۲) و به سند خود از فرات بن احمد آورده که گفت: امیر مؤمنان علی (علیه السلام) فرمود: همانا این حدیث ما به گونه ای است که دل ها به سختی آن را می پذیرد، پس هر کس (آن را) شناخت، او را بیفزاید وآنان را که روی گردانند، واگذارید.(۵۴۳) و در حدیث مرفوعی از حضرت ابو جعفر باقر (علیه السلام) آورده که فرمود: همانا دل های مردم، این حدیث ما را به سختی پذیرا می شود، پس هر که به آن اقرار کرد او را بیفزاید، وهر کس روی گردانید رهایش کنید. به تحقیق که به ناچار فتنه ای پیش خواهد آمد که هر پشتیبان وبرگزیده ای نیز در آن سقوط کند، تا آنجا که آن کس که (به خاطر کمال دقت) یک دانه مو را دو تا کند هم سقوط می نماید، به حدی که جز ما وشیعیانمان باقی نماند.(۵۴۴) نعمانی نیز همین حدیث را در کتاب الغیبة روایت آورده، ودر آن پس از جمله: دل های مردم این حدیث ما را به سختی پذیرا می شود آمده: پس اندکی به سوی آنان برافکنید هر کس به آن اقرار کرد او را بیفزاید، وهر کس آن را انکار کرد او را واگذارید.(۵۴۵) پنجاه وسوم: صبر کردن بر اذیت وتکذیب وسایر محنت ها. برادرم! بدان که خداوند -تبارک وتعالی- بندگان خود را در زمان غیبت ولی اش با انواع محنت ها وبلاها امتحان می کند تا بد از خوب جدا شود، پس درجات خوبان را بالا برده، وپلیدان را بعضی با بعض دیگر در آمیزد وبا هم گرد آورد،

آنگاه همه را در آتش دوزخ بیفکند، وخدای (عزَّ وجلَّ) فرموده است: ما کان الله لیذر المؤمنین علی ما انتم علیه حتی یمیز الخبیث من الطیب(۵۴۶)؛ خداوند مؤمنان را بر این حال کنونی(که مؤمن ومنافق به هم مشتبهند) وا نخواهد گذاشت تا این که پلید را از پاکیزه جدا سازد...و این سنت خداوند در گذشتگان وآیندگان است، همچنان که خدای تعالی فرموده: احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا وهم لا یفتنون ولقد فتنا الذین من قبلهم(۵۴۷)؛ آیا مردم چنین پندارند که به صرف این که گفتند ایمان آوردیم رها شوند و(بر این ادعا) هیچ امتحان نشوند، وهمانا که ما امت هایی که پیش از اینان بودند را به آزمانش آوردیم تا خداوند راستگویان را از دروغگویان کاملاً معلوم سازد. وحضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمود: ای مردم خداوند شما را از این که بر شما ستم کند دور داشته، ولی شما را ایمن ننموده از این که شما را بیازماید واو که بزرگوارترین گویندگان است فرموده: ان فی ذلک لآیات وان کنا لمبتلین(۵۴۸)؛ وبه درستی که در این (وقایع وحوادث) آیات ونشانه هایی است وما البته (خوب وبد بندگان را) امتحان می کنیم. می گویم: واز جمله آن محنت ها وابتلائات این که می بینی بسیاری از اهل باطل در وسعت وثروت زندگی می کنند ودارای شوکت وقدرت می باشند، وبسیاری از اهل حق را می بینی که در سختی وتنگدستی زندگی می کنند، وبه آنان اعتنا نمی شود، وگفته آن ها پذیرفته نیست، واهل باطل آنان را با دست وزبان اذیت ومسخره می کنند، وایشان را از جهت اعتقادشان در امر امامشان وغیبت وظهور دولت آن حضرت (علیه السلام) تکذیب می نمایند، ودر اینجا نفس وعقل با هم نزاع می کنند، که نفس به پیروی اهل باطل امر می کند تا در وسعت ورفاه زندگی کنی واز دنیای فانی آن ها برخوردار شوی ولذت بری، وعقل فرمان می دهد که بر آزارهای شان صبر کنی وتکذیب کردنشان را تحمل نمایی، وترغیب می کند به پیروی از اهل حق وانتظار دولت حقه، به خاطر دست یابی به نعمت های اخروی جاودانی، پس شخص پاک سرشت هوشمند کسی است که عاقبت نیک را اختیار نماید وبر تکذیب واذیت صبر کند. ببینید امام صادق (علیه السلام) در خبر صحیح طولانی که در روضه کافی روایت آمده به حمران چه فرموده است، حمران از آن حضرت پرسیده بود: اینان (بنی عباس) تا کی سلطنت می کنند؟ یا کی از آن ها راحت می شویم؟ (امام صادق (علیه السلام) فرماید:) بدو گفتم: آیا نمی دانی که هر چیزی را مدتی هست؟ گفت: چرا. گفتم: آیا تو را سود می بخشد که بدانی این امر هرگاه فرا رسد از یک چشم به هم زدن زودتر آید! همانا اگر حال ووضع آن ها را نزد خدای (عزَّ وجلَّ) بدانی که چگونه است، خشم تو نسبت به آنان بیشتر می شد واگر تو با تمامی اهل زمین کوشش نمایند که آنان را به وضعی بدتر از آنچه در آنند -از گناه وجرم- در آورند نخواهند توانست، پس شیطان تو را نلغزاند وپریشان ننماید، زیرا که به راستی عزت از آن خداوند ورسول (صلی الله علیه وآله وسلم) ومؤمنین است، ولی منافقان نمی توانند، آیا نمی دانی که هر کس منتظر امر ما باشد وبر آنچه از اذیت وترس می بیند صبر کند، فردای (قیامت) در گروه ما خواهد بود...(۵۴۹) و در تحف العقول در سفارش های امام صادق (علیه السلام) به مؤمن الطاق آمده است: ای پسر نعمان، هیچ بنده ای مؤمن نخواهد بود تا این که در او سه سنت باشد: سنتی از خداوند وسنتی از رسول او وسنتی از امام. اما سنتی که از خدای (عزَّ وجلَّ) باید داشته باشد، این که باید اسرار را کتمان نماید. خداوند (عزَّ وجلَّ) می فرماید: عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه احداً(۵۵۰)؛ اوست دانای غیب، پس احدی را بر غیب خویش آگاه نسازد. واما سنتی که از رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) باید دارا باشد، این که با مردم به رفتار واخلاق اسلامی مدارا کند. واما سنتی که از امام (علیه السلام) لازم است در او باشد، صبر در سختی ها وناراحتی ها است، تا این که خداوند برای او فرج برساند...(۵۵۱) و نیز در روضه کافی به سند خود از حسن بن شاذان واسطی آورده که گفت: به حضرت ابوالحسن امام رضا (علیه السلام) نامه ای نوشتم که در آن از جفای اهالی واسط، گلایه کردم. چون در این شهر گروهی از عثمانی ها بودند که مرا اذیت می کردند، جواب به خط آن حضرت (علیه السلام) چنین آمد: خداوند تبارک وتعالی از دوستان ما پیمان گرفته بر صبر کردن در دولت باطل، پس به حکم پروردگارت صبر کن که هرگاه سرور خلق بپاخیزد خواهند گفت: (ای وای بر ما چه کسی ما را از آرامگاهمان برانگیخت، این است آنچه خداوند رحمان وعده داده وفرستادگان راست گفتند).(۵۵۲) می گویم: منظور از سرور خلق حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می باشد، واین که فرمود: خواهند گفت: این است آنچه خداوند رحمان وعده داده...اشاره به آن است که آن حضرت به اذن خدای تعالی آن ها را زنده می کند واز آنان انتقام می گیرد، چنان که در روایان آمده است.