✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة»        روز چهارر شنبه، ۱۴۰۲/۵/۴ ✍️ مناسبت روز: امروز هشتمین روز از ماه #محرم الحرام است که در تاریخ آمده که در چنین روزی لشگر عمر بن سعد از سی هزار نفر فراتر رفته بود و آب همچنان بر امام و یاران ایشان بسته و در خیمه‌ها قحطی آب بود، در این زمان دیداری بین امام حسین (ع) و عمر بن سعد برگزار شد که امام به او نهیب زدند و او را امر به معروف و نهی از منکر نموده و دعوت به حق کردند؛ البته درباره زمان این ملاقات اقوال مختلفی وجود دارد؛ اما آنچه درست به نظر می‌رسد این است که دیدار پیش از آمدن شمر در روز نهم به کربلا بوده است؛ زیرا طبق نقل مشهور، او در مجلس ابن‌زیاد افشا کرده که عمر بن سعد، شب‌ها بین دو لشکر با حسین بن علی (ع) دیدار می‌کند! [تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۴] در محتوای این دیدار نیز اقوال مختلفی نقل شده که همین موضوع متأسفانه موجب سوءاستفاده برخی از افراد و مخصوصاً سیاستمداران طرفدار مذاکره با استکبار قرار گرفته است؛ به‌گونه‌ای که سعی کرده‌اند گفتمان "هیهات من الذله" امام حسين (ع) را به گفتمان "مذاکره و سازش" با دشمن تبدیل نمایند و سپس طوری وانمود کنند که گویی امام حسین (ع) بعد از سرباز زدن از بیعت با یزید، در کربلا به اشتباه خویش آگاه شده‌اند و از این‌رو پس از مذاکره با عمرسعد، حاضر به دست دادن و بیعت با یزید شدند که به نظر می‌رسد این تحریف از همه‌ی تحریفات و شبهات دیگر خطرناک‌تر است چراکه خط بطلانی بر تمامی اهداف قیام بزرگ عاشورا است! ✅ در پاسخ به این ادعا، ابتدا دیدار حضرت با عمرسعد را بر اساس مستندات معتبر بررسی می‌نمائیم؛ هر چند در اصل این ملاقات شکی نیست و در منابع تاریخی شیعه و اهل‌سنت آمده، اما از آنجا که این ملاقات خصوصی بوده و کسی آن را نمی‌شنیده و از محتوای گفتگو بین عمرسعد و امام حسین (ع) آگاه نبوده: «فَانكَشَفنا عَنهُما بِحَيثُ لا نَسمَعُ أصواتَهُما ولا كَلامَهُما» لذا براساس افواه اصحاب، دو قول کاملاً متفاوت درباره آن وجود دارد که یکی از اقوال ظاهراً از جانب سپاه امام منتشر شده و قول دیگر از جانب شخص عمرسعد در نامه به ابن زیاد ملعون منشر گردیده است؛ ⬅️ در قول اول، ابن اعثم كوفی نقل می‌كند كه امام حسین(ع) با ابن سعد بین دو اردوگاه ملاقات كردند و حضرت به او نهیب زدند که: "وای بر تو" ای پسر سعد! آیا از خداوندی كه بازگشت تو به سوی اوست نمی‌ترسی كه می‌خواهی با من بجنگی؟ در حالی كه می‌دانی من پسر كیستم! اینان را رها كن و به من بپیوند، من تو را به درگاه خداوند نزدیك می‌كنم؛ پس ابن سعد بهانه‌های مختلفی آورد و امام تمامی بهانه‌های او را جواب دادند، ولی متأسفانه عمر سعد (که عشق حکومت بر «ری» او را کور کرده بود، دعوت امام را نپذیرفت و) بازگشت؛ امام نیز او را نفرین نمودند. (الفتوح، ج٢، ص١۴٧) ⬅️ اما نقل دوم، متن نامه عمر بن سعد به ابن زیاد پس از این ملاقات است که در آن اظهار خوشحالی کرده که غائله به صلح پایان یافت و ادعا نموده که امام از مواضع قبلی خود عقب نشینی کرده و فرموده‌اند که «يكى از سه پيشنهاد مرا بپذيريد: يا به همان جايى كه از آن جا آمده‌ام، باز گردم؛ يا دستم را در دست يزيد بن معاويه بگذارم تا ميان من و خود حكم كند؛ و يا مرا به هر يك از مرزهاى مسلمانان كه مى‌خواهيد، بفرستيد و من هم مانند يكى از ساكنان همان‌جا مى‌شوم و با همان وظايف و حقوق زندگی می‌کنم» (تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۴١٣؛ و ارشاد شیخ مفید،ج٢، ص٨٧) ✍️ البته هر چند که قول صحیح کاملاً معلوم است اما توجه شما را به دو نکته جلب می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً چگونه می‌توان به قول «عمربن سعد» جنایتکار که قاتل امام است و حتی علمای بزرگ اهل‌سنت هم او را «ثقه» و قابل اطمینان نمی‌دانند، اعتماد کرد! لذا به نظر می‌رسد این بسته پیشنهادی از اکاذیب و ساخته‌های عمربن سعد بوده تا به قول معروف با جمع «خدا و خرما» بتواند هم از جنگ با امام و از دست دادن آخرتش پرهیز نماید، و هم به حکومت ری و مطامع دنیایش برسد؛ و البته با شایعه‌پراکنی و خبرسازی درباره این ملاقات و ایجاد یک جنگ روانی و تبلیغاتی، به ایجاد شکّ، تضعیف روحیه، و سست کردن عزم راسخ امام و اصحاب حضرت در مبارزه و پیکار با جبهه نفاق و کفر و فساد یعنی بنی‌امیه بپردازد و به دروغ عقب‌نشینی، سازشکاری امام حسین (ع) را به طرفداران و پیروان آن امام همام القا نماید؛ 2️⃣ ثانیاً امام قبل و بعد از این ملاقات خصوصی، هدف و مشی خود را کاملاً تبیین نموده‌اند لذا با نیم نگاهی به سیره گفتاری و رفتاری حضرت می‌توان دریافت که ادعای عمرسعد کاملاً کذب است‌‌؛

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «نقش #امام_سجاد (ع) در تاریخ اسلام»        روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠٨ مناسبت روز: امروز بنا بر روایت مشهور، سالروز شهادت حضرت #سیدالساجدین، امام #زین‌العابدین (ع) است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن خود را با حدیثی از امام رضا (ع) در فضیلت آن امام همام آغاز می‌نمائیم، که فرمودند: «حضرت سجاد (ع)، امام یکتای زمان خویش بودند که احدی (در فضیلت) به ایشان نمی‌رسد، و هیچ دانشمندی با آن حضرت برابری نمی‌کند، و بدیل و مثل و مانندی ندارند... و کیست که بتواند به حد شناخت آن حضرت برسد، هرگز، هرگز، چرا که عقل آدمی (از درک و شناخت امام) عاجز است» (اصول کافی، ج١، ص١٩٨)                ✍️ بی‌شک یکی از حضرات معصومین که در دوران بسیار سخت امامت خود، خدمات بی‌نظیری را به اسلام و بشریت ارائه نموده‌اند، حضرت سجاد (ع) می‌باشند، ولی متأسفانه در طول تاریخ، ظلم بزرگی در معرفی شخصیت بی‌نظیر این امام همام صورت گرفته، چنانچه متأسفانه اگر امروز از بسیاری از مردم در رابطه با آن حضرت بپرسیم، ایشان را به‌عنوان فردی مریض احوال، منزوی و منفعل که از صبح تا شب فقط در گوشه‌ای نشسته و به گریه و نماز و سجده مشغول بوده‌اند، تصور می‌نمایند؛ این در حالی است که با نگاهی به زندگی امام سجاد (ع) و دقت در شخصیّت و ژرفای تفکّرات آن حضرت، به تأثیرگذاری بی‌بدیل ایشان در تاریخ اسلام پی می‌بریم، چنانچه آن امام بزرگوار در یکی از بحرانی‌ترین و دشوارترین دوره‌های تاریخ تشیع، در طول ٣۴ سال امامت، توانستند با رهبری و هدایت مسلمانان، قیام کربلا را به نتیجه رسانده و موانع رشد جامعه اسلامی را از میان برداشته و شیعیان را از یکی از سخت‌ترین تنگناهای سیاسی و اجتماعی تاریخ عبور دهند؛ امام سجاد (ع) که به واسطه مشيت الهی و حفظ جان ایشان، در حادثه جانسوز کربلا در بستر بیماری شدید بودند و همه‌ی مصائب عظیم در کربلا و مسیر اسارت را با بهره‌گیری از مقام توکل، صبر و رضا، پشت سر گذاشتند، به تدریج در مسیر شام، بهبود یافتند تا جایی که در مجلس امویان با شجاعت بی‌نظیر و سخنان آتشین خود، یزید و یزیدیان را رسوا و قیام عاشورا را پرثمر نمودند؛ امام پس از بازگشت به شهر مدینه با اختناق شدید و سرکوب شیعیان روبرو شدند؛ به‌گونه‌ای که حاکمان مستبدّ بنی‌امیّه و بنی مروان، جوّ سنگینی از وحشت و کُشتار را بر جامعه اسلامی حکم‌فرما کرده بودند تا جایی که هرکس، حتی به‌عنوان مُحب امیرالمؤمنین (ع) شناخته می‌شد را سَر می‌بُریدند؛ در این وضعیّت دهشت‌بار که جرأت هرگونه حرکتی، در سراسر سرزمین پهناور اسلامی از شيعيان سلب شده بود؛ امام سجاد (ع) با آگاهی از شرایط زمان و مکان، و فقدان وجود یاران وفادار و فداکار، و با توجه به قدرت و سیطره حکومت استکبار، و همچنین عِلم به شکست قیام‌های مسلّحانه در آن بُرهه‌ی سیاه تاریخ، شیوه‌ها و روش‌های جدید و مؤثری را برای هدایت و راهبری جامعه و مبارزه با استکبار برگزیدند و با برنامه‌ریزی بسیار متفکرانه و تاکتیکی هوشمندانه و مدیریتی بی‌نظیر، چهار هدف و کار بزرگ را در آن دوران ظلم و اختناق به انجام رساندند: 1️⃣ تبیین و تدوين اندیشه ناب اسلامی و تقویت بنیان‌های فكری و اعتقادی مکتب تشیع در قالب «دعا و نیایش»؛ 2️⃣ اثبات حقانیت اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) نسبت به امامت، ولایت و خلافت مسلمین؛ 3️⃣ جذب و حفظ شیعیان و ایجاد تشکیلات منسجم برای پیروان مکتب اهل‌بیت(ع)؛ 4️⃣ زنده نگاه داشتن نهضت عاشورای حسینی در جامعه با گریه مداوم بر سیدالشهداء (ع) و یادآوری وقایع عاشورا، و همچنین توصیه به زیارت کربلا، و سجده بر تربت آن حضرت. ✍️ البته در کنار این خدمات بزرگ فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، نباید از شخصیت بی‌نظیر فردی و فضائل اخلاقی و عبادی آن امام همام غفلت نمود، خصوصیات بی‌نظیری که دوست و دشمن بر آن اعتراف داشته و دارند و در به ثمر رسیدن اهداف فوق‌الذکر بسیار مؤثر بوده‌اند، ولی در این مجال کوتاه، فرصت پرداختن به آن‌ها ممکن نیست؛ هرچند که با مراجعه به کتاب شریف صحیفه سجادیه و رساله حقوق امام سجاد (ع) و احادیث ارزشمند ایشان، می‌توان خوشه‌چین زلال اندیشه‌ی آن امام همام بود؛ که سخن امروز با حدیث گرانقدری از آن حضرت رابطه با «نشانه‏‌های شیعه» به پایان می‌بریم که فرمودند: «شیعیان ما، با سادگی و بی‏‌آلایشی در زندگی شناخته می‌‏شوند؛ در چهره‏‌های آنان آثار عبادت نمایان است... هنگامی که همه ساکت و خاموشند، آنان در تقدیس و تسبیح خداوندند و آنگاه که همه در خوابند، آن‌ها به نماز و نیایش پروردگار مشغولند، و آن وقت که دیگران در سرور و خوشی‏‌های زودگذر (دنیا) غرق می‌‏شوند، آنان در فکر و اندیشه‏‌های درخشان و اصیل انسانی به سر می‌برند» (بحار الانوار، ج ١۵، ص ١۴٢)

✅ #روزبرگ_شیعه 🎧 پادکست مناسبت: روز سیزدهم ماه #محرم الحرام موضوع امروز: «#مَا_رَأَیْتُ_إِلَّا_جَمِیلًا»         روز دوشنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠٩ 🏴🏴🏴

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مَا_رَأَیْتُ_إِلَّا_جَمِیلًا» روز دوشنبه ١۴٠٢/٠۵/٠٩ مناسبت روز: امروز، سیزدهمین روز از ماه #محرم الحرام است که تاریخ در چنین روزی در سال ۶١ هجری قمری، شاهد رویداد جان‌سوز و مهمی در دارالاماره کوفه بود؛ چنانچه آورده‌اند که عبیدالله بن زیاد ملعون که سرمست از غرور پيروزى بود، براى قدرت‌نمايى، بر تخت خود نشست و همگان را دعوت نمود و دستور داد، سر امام حسين (ع) را در برابرش قرار دهند و اسرای کربلا را وارد کنند؛ سپس رو به حضرت زينب (س) كرد و گفت: «خدا را سپاس كه شما را رسوا ساخت و نادرستى خبرهاى شما را نشان داد!» حضرت زينب (س) در پاسخ او فرمودند: «فقط انسان فاسق، رسوا مى‌شود و انسان فاسد دروغ مى‌گويد و آن هم ما نيستيم و ديگرى است!» ابن زياد باز هم مغرورانه گفت: «كار خدا را نسبت به برادر و خاندانت چگونه ديدى؟» و حضرت با صلابت و قدرت بیشتر پاسخ دادند: «من جز زيبايى و نيكى چیزی نديدم! آن‌ها گروهى بودند كه خداوند شهادت را برايشان مقرّر كرد و آنان نيز به آرامگاه خويش شتافتند؛ به زودى خداوند تو و آنان را [در روز قيامت] گرد خواهد آورد و ميان شما داورى خواهد كرد؛ در آن روز خواهی دید که چه كسى پيروز است؟» وسپس فرمودند: «اى پسر مرجانه! مادرت به عزايت بنشيند» ابن زياد با شنيدن اين سخنان، بسیار خشمگين شد و ابتدا قصد کشتن آن حضرت را نمود، اما به‌دلیل نظر برخی از بزرگان مجلس از این تصمیم گذشت و از روی درماندگی گفت: «اين زن، پيوسته موزون و شعرگونه سخن مى‌گويد؛ پدرش نيز چنین بود» (ارشاد مفيد، ص۴٧٣؛ تاريخ طبرى، ج۴، ص٣۵٠) ✍️ به راستى انسان نمى‌داند در برابر اين همه شجاعت و قدرت روحى چه بگويد؟ جز اين‌كه در برابر عظمت اين بانوى بزرگ، زانو به زمين زده و اعتراف كند كه هیچ لفظ و جمله‌ای، قادر به بیان عظمت و شهامت آن حضرت در برابر مرد سفّاك و بى‌رحمى همچون ابن زیاد ملعون نیست! و تنها می‌توان گفت که زینب کبری (ع) فرزند حیدر کرار (ع) و فاطمه زهرا (س) است. ❓اما سؤالی که شاید به ذهن بعضی از عزیزان خطور کرده باشد، این است که مگر نه اینکه حادثه کربلا یک جنایت و یک تراژدی است، یک مصیبت و یک رثاء است؛ جنایتی بزرگ که در آن بین جنایتکاران، مسابقه خیانت و رذالت برقرار است! از بستن آب روی کودکان و زنان بی‌گناه گرفته تا کشتن بهترین انسان‌ها و تکه تکه کردن جوانان و نوجوانان بی‌گناه و حتی تیر زدن به گلوی طفل شیرخواره؛ و در ادامه بریدن سرها و اسب تاختن بر بدن‌های بی‌سر، و حمله به خیمه‌های زنان و کودکان و تاراج آنها، و اسیری و شلاق زدن، و بر شتر بی‌جهاز سوار کردن آنان و صدها جنایت دیگر... پس چرا حضرت زینب (س) می‌فرمایند: «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلًا»؛ مگر در این همه جنایت هولناک، زیبایی هم وجود دارد؟! ✅ در جواب، اولاً باید بدانیم که حضرت زینب (س) این جمله را هنگامی فرمودند که ابن زیاد گفت: «كار خدا را نسبت به برادر و خاندانت چگونه ديدى؟» لذا حضرت با اشاره به «مقدرات الهی» چنین فرمودند که «من جز زیبایی چیزی ندیدم» و بدیهی است که رضای اهل‌بیت (ع) همواره منطبق بر رضای الهی است، چنانچه امام حسین (ع) پس از آن‌همه مصیبت، در گودی قتلگاه و در لحظات آخر فرمودند: «الهی رِضاً بِرِِضِاک»؛ ⬅️ ثانیاً ما همیشه از همین بُعد سیاه و خیانت و جنایت به حادثه عاشورا نگاه کرده‌ایم؛ اما همانطور که در سخن دیروز عرض کردیم، «عاشورا» یک چهره دیگر هم دارد و آن چهره‌ی روشن و درخشان اطاعت‌پذیری و جان دادن در راه محبوب و معشوق است! عاشورا ثابت کرد که انسان خاکی می‌تواند تا عرش اعلی پرواز کند، و تمام هستی و وجود زمینی خود را در راه رضای حضرت دوست قربانی کرده و به جایی برسد که خدا خریدارش شود: «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ: خداوند از مؤمنان، جان‌ها و اموالشان را خریداری کرده و (در برابرش) بهشت برای آنان است» (توبه/١١١)؛ در این صفحه از کربلا، همانطور که حضرت زینب (ع) فرمودند، همه‌چیزش زیبایی‌ است، خداپرستی و عشق‌بازی است؛ شجاعت و شهامت است؛ وفاداری و ایثار و ازخودگذشتگی است؛ ولایت‌باوری و ولایت‌یاوری است؛ و در یک کلام، شهادت در راه الهی و ماندگاری است! لذا حضرت زینب (س) خطاب به یزید ملعون فرمودند: «فَکِد کَیْدک وَاسْعَ سَعْیک و ناصِبْ جُهْدَک فوالله لا تمحُو ذکرنا و لا تُمیتُ وَحْیَنا»: «هرچه نيرنگ دارى به كار بند و نهايت تلاشت را بكن و هر كوششى كه دارى به كار گير؛ امّا به خدا سوگند نمی‌توانی ما را بمیرانی و ما را محو کنی و نمی‌توانی چراغِ وحى ما را خاموش کنی...» (بحارالأنوار، ج۴۵، ص١٣۵) ✍️ چنانچه بعد از هزاروچندصدسال، هنوز شاهد زنده بودن حماسه حسینی هستیم. 🏴🏴🏴

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «عزاداری حسینی، مایه آرامش یا افسردگی؟» روز سه‌شنبه، ۱۴۰۲/۵/۱۰ مناسبت روز: در ایام اسارت اهل‌بیت امام حسین (ع) در زندان کوفه قرار داریم و با گذشت ١۴ روز از ماه محرم‌، محبین اهل‌بیت‌، هنوز در بسیاری از مساجد، حسینیه‌ها، تکایا و منازل شخصی، مراسم عزاداری برپا کرده و با شرکت در این مراسم برای غم و اندوه اهل‌بیت (ع)، محزون و گریبانند؛ ❓یکی از مسائلی که هرساله در این ایام توسط برخی از غافلين و یا مغرضین و مخالفین مکتب اهل‌بیت (ع) در فضای مجازی و حقیقی مطرح می‌گردد، این است که برگزاری و شرکت و گریه کردن در جلسات عزاداری حسینی باعث اضطراب و افسردگی انسان می‌شود! لذا با توجه به این‌که افسردگی به‌عنوان یکی از بیماری روانی در علم روانشناسی مطرح است، در سخن امروز بر آن شدیم تا فارغ از فضای هیجانی و احساسی، و با ادله کاملاً عقلی و علمی به بررسی این ادعا بپردازیم؛ ✅ «روانشناسی» سال‌هاست که به‌عنوان یک علم مستقل فعالیت می‌کند و از علومی مانند فلسفه و منطق، راه خود را جدا ساخته است؛ حال اگر قرار باشد در حوزه مسائل مربوط به این علم، صحبت و ادعایی داشته باشیم، سخنان ما حتماً باید سیر علمی‌ داشته و مستند به تحقیقات معتبر در علم روانشناسی باشد؛ در این علم تنها زمانی می‌توان گفت یک عمل، علت به‌وجود آمدن یک حالت روانی است که از طریق تحقیقات علمی این موضوع به اثبات رسیده باشد؛ که با توجه به دسترسی آسان به فضای مجازی و جستجو در آن، به راحتی می‌توان دریافت که تاکنون در یک از مجامع علمی داخل و خارج از کشور، هیچ‌گونه تحقیق میدانی که ثابت کرده باشد، عزاداری و ‌گریه بر مصائب اهل‌بیت (ع) موجب افسردگی انسان می‌شود، انجام نشده است! ازنظر علت و معلولی هم اگر به این قضیه نگاه کنیم، باید بگوییم بین «عزاداری» و «افسردگی» هیچ رابطه علت و معلولی وجود ندارد و اگر هم این دو متغیر در جایی در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند، صرفاً به‌صورت تصادفی بوده است؛ نکته مهم دیگر این‌که روانشناسان، افسردگی را به‌عنوان یک واکنش نسبت به از دست دادن یک‌چیز باارزش مطرح‌ کرده‌اند؛ یعنی زمانی افسردگی به وجود می‌آید که فرد چیز باارزشی را از دست بدهد؛ حال سؤال اینجاست که ما با حضور در جلسات عزاداری اهل‌بیت (ع) آیا چیزی را از دست می‌دهیم؟ یا برعکس، الگوهای ارزشمندی را پیدا می‌کنیم که به وجود آن‌ها افتخار و مباهات می‌نمائیم؛ همچنین روانشناسان یکی از عوامل اضطراب و استرس و افسردگی را کاهش «اعتماد به نفس» و کاهش «عزت نفس» می‌دانند که ما در ایام مذهبی، به ویژه در ایامی که به شهادت ائمه اطهار (ع) مرتبط است، شاهد افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس افراد مذهبی هستیم؛ چراکه آنها خودشان را به منبعی متصل می‌کنند که این منبع سرشار از انرژی معنوی است، لذا در واقع، حضور در عزای اهل‌بیت (ع) و اشک ریختن در این مراسم، نه تنها باعث افسردگی نمی‌شود بلکه عامل امید و حرکت‌آفرینی برای نزدیکتر شدن به کانون محبت و معرفت الهی می‌گردد؛ ✍️ البته آنچه در این مجال کوتاه تقدیم شما گردید، تنها بخشی از استدلال‌های علمی در این زمینه بود تا بدانیم که ادعای افسردگی به واسطه عزاداری و گریه در مراسم حسینی، ادعایی کاملا‌ً کذب است که هرگز علم روانشناسی آن را تائید نکرده است؛ بلکه در مقابل، روانشناسان همواره در مواقع ایجاد مصیبت‌های سنگین، تأکید دارند که انجام عزاداری و گریه کردن، باعث تخلیه، و آرامش روحی و روانی فرد می‌گردد؛ چنانچه دکتر محمد حاتمی، رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور براساس تحقیقات انجام شده در دانشگاه خوارزمی با تأیید این موضوع می‌گوید: حضور در مراسم عزاداری ائمه (ع) در عین این‌که برای فرد، آرامش روحی و روانی ایجاد می‌کند، جرم و جنایت و بسیاری از آسیب‌های اجتماعی را نیز کاهش می‌دهد، چنانچه آمارها هر ساله در دهه عاشورا، این موضوع را کاملاً تأیید می‌نماید؛ رئیس انجمن مطالعات روان درمانی‌ ایران، در ادامه با تبیین این موضوع که اشک ریختن یکی از راه‌های تخلیه هیجان‌های منفی مثل غم و خشم است، گفت: باید توجه داشت که حضور در مراسم عزای اهل‌بیت (ع) و اشک ریختن و گریه کردن برای آن‌ها، بسیار بیشتر از یک تخلیه هیجانی ساده است؛ چراکه غمی که در مراسم عزاداری برای بزرگان دین و اهل‌بیت پیامبر خدا بر انسان وارد می‌شود، غمی معنوی است که می‌تواند منشأ یک حرکت مثبت در نوع بینش و زندگی انسان باشد، ازاین‌رو این غم و اندوه نه‌ تنها روان فرد را رنجیده و آزرده نمی‌کند، بلکه تحقیقات، شواهد و گزارش‌های بسیاری نشان داده است که نقش درمانی مثبت هم دارد و بعد از عزاداری آرامش ویژه‌ای را برای فرد به همراه می‌آورد... 📚 برگرفته از پايگاه خبری روانشناسی و بهداشت روان.

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «امدادهای غیبی و یاری امام حسین (ع)؟!» روز شنبه، ١۴٠٢/٠۵/١۴ مناسبت روز: در روز گذشته از امداد غیبی و نزول بلا بر اصحاب فیل سخن گفتیم، اما شاید این سؤال برای بعضی از عزیزان پیش آمده که چرا خداوند در روز عاشورا، امام حسین (ع) و یارانشان را با امدادهای غیبی یاری ننمود؟! و همانند اصحاب فیل بر لشکر ابن‌زیاد ملعون نیز عذاب الهی نازل نکرده است؟! ✅ در جواب باید عرض کنیم که شکی نیست که عالم هستی مخلوق خداست و خداوند متعال قادر بر انجام هر کاری است و مسلماً در کربلا نیز می‌توانسته که از اعجاز و قدرت خارق‌العاده خود برای دفع و نابودی دشمنان امام حسین (ع) استفاده نماید؛ همانطور که در هلاکت اصحاب فیل، و یا شکافتن دریا برای حضرت موسی (ع) و غرق کردن فرعون، و یا گلستان نمودن آتش برای حضرت ابراهیم (ع) و کشتن نمرود با یک پشه، و یا یاری رساندن به پیامبر اسلام در جنگ‌های بدر و احزاب از امدادهای غیبی استفاده نموده است؛ اما نکته مهم این است که اگر در جایی خداوند به مصالحی که برای ما عیان و قابل درک نباشد برای یاری انبیاء و اولیاء خود از امدادهای غیبی استفاده ننماید، آیا این موضوع با حکمت الهی تناقض پیدا می‌کند؟! ✍️ مسلماً پاسخ این سؤال منفی است چراکه خداوند، آفریننده و پرورش دهنده بشریت است و تمامی افعالش را از روی حکمت و در جهت تکامل بشریت است؛ لذا اگر برای بشر محدود و ضعیف، فلسفه اموری قابل درک و فهم نباشد، دلیل بر تناقض در حکمت الهی نیست؛ بر این اساس باید بگوئیم که: 1️⃣ اولین جواب این است که تمامی مقدرات الهی بر اساس «حکمت و عدالت» مقرر می‌گردد و اصلاً جای چون و چرا ندارند! هرچند که برای ما قابل درک و فهم نباشند. 2️⃣ ثانیاً سنت الهی بر این است که همه کارها در دنیا براساس قواعد و قوانین عادی انجام گیرد و خداوند، اصل را در همه‌ی امور بر اساس اسباب و مسببات طبیعی دنیوی و اختیار بشر قرار داده است، مگر بعضی از موارد خاص که به آنها «معجزه» می‌گوئیم و اگر بنا بود که معجزه و امدادهای غیبی همیشگی باشند و هر عمل ظالمانه‌ای، بلافاصله جزا داده شود، دیگر هیچ کس جرأتی برای بروز اراده واقعی و باطنش را پیدا نمی‌کرد و با پدید آمدن حالتی شبیه به جبر، اختیار و جسارت افراد برای انتخاب آزادانه اعمال از بین می‌رفت و مسلماً «حجّت الهی» بر بشر برای روز جزا کامل نمی‌شد. 3️⃣ ثالثاً روایاتی وجود دارد که نصرت الهی نازل شده و ملائکه و اجنه در کربلا به یاری امام حسین(ع) آمدند، ولی ایشان نپذیرفتند! چنانچه امام صادق(ع) فرمودند: «چون امام حسین(ع) با عمر بن سعد تلاقى نمودند و جنگ بر پا شد، خداوند نصرت خود را فرو فرستاد تا آن جا که بر سر حسین(ع) سایه گسترد و آن گاه امام مخیر شدند بین پیروزى بر دشمنانش و بین ملاقات و لقاى پروردگارشان، و ایشان (بلندی مرتبه و) لقاى پروردگار را برگزیدند» (امالی، ص۶٣٨) و در حدیث دیگر نیز فرمودند که «چهار هزار نفر از ملائکه برای یاری امام آمدند، اما حضرت به آنها اذن ندادند» (کافی، ج١، ص٢٨٣) ✍️ ضمن اینکه زنده ماندن امام سجاد (ع) و بسیاری از اتفاقاتی که در کوفه و شام افتاد و مقهور شدن یزید ملعون، نمونه‌هایی آشکار از «امدادهای غیبی» است. 4️⃣ رابعاً اگر امدادهای غیبی در کربلا به امام می‌رسید و حضرت پیروزی ظاهری از طریق معجزه که برای مردم عادی مقدور نیست را می‌پذیرفتند، دیگر نمی‌توانستند برای بشریت نقش «الگو» را ایفا نمایند؛ لذا حضرت نخواستند که از معجزه و کرامت استفاده کنند و برای بقاء دین اسلام و ترویج فرهنگ و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، همه‌ی مصائب را به جان خریدند تا نشان دهند که‌ مرگ با «عزت» بهتر از زندگی با«ذلت» است؛ و الگویی همیشگی برای آزادگان جهان شوند. 5️⃣ خامساً اگر قرار باشد که همیشه امدادهای غیبی برسد و ظلم و بدی‌ها توسط خداوند نابود شود، دیگر فرصتی برای آزمودن بشر ایجاد نمی‌شود و هرگز سره از ناسره جدا نمی‌گردد؛ لذا کربلا صحنه‌ی امتحان بزرگ امت اسلامی است و حکمت الهی بر آن است که خداوند در وقت آزمون‌ها از معجزه استفاده نمی‌نماید، تا آدمی از طریق «اختیار» راه سعادت و یا شقاوت را انتخاب نماید. 6️⃣ سادساً انبیاء و اولیاء و خوبان عالم به‌وسیله امتحان‌های سخت و مصائب، «ترفیع درجه» پیدا می‌کنند و به مقام قرب الهی می‌رسند، لذا وقتی فرصتی طلایی چون کربلا پیش می‌آید، طبیعی است که امام حسین (ع) به راحتی از آن گذر نمی‌کنند و در صورت اختیار رسیدن به قرب الهی را ترجیح می‌دهند؛ «هر که در این بزم مقرب‌تر است جام بلا بیشترش می دهند...» ✍️ قضاوت با شما...

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#انقلاب_سوم» روز شنبه ١۴٠٢/١٠/٠٩ مناسبت روز: امروز سالروز حماسه ملت بصیر ایران در #نهم_دی ماه ١٣٨٨ است، که در تقویم به‌عنوان «#روز_بصیرت و میثاق امت با ولایت» نامگذاری شده، لذا ضمن گرامیداشت این حماسه بزرگ، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ بی‌شک حماسه نهم دی ماه و خروش عاشورایی میلیون‌ها نفر از امت حماسه‌ساز و ولایت‌مدار ایران اسلامی در این روز به یاد ماندنی، نقطه عطفی درتاریخ انقلاب و برگ زریّن دیگری در افتخارات ملت بزرگ و متدین ایران اسلامی به حساب می‌آید؛ این حماسه، نماد عزّت و بصیرتِ دینی و انقلابی ملتی است که تا پای جان برای حفظ اصول اسلام و آرمان‌های انقلاب ایستاده‌اند و با صدای رسا اعلام می‌کنند که اگر دشمنان در برابر دینِ و انقلاب آنها بایستد، در برابر تمام دنیای دشمنان خواهند ایستاد؛  روز نهم دی را باید، روز غلبه جنود الهی بر جنود شیطانی، و روز خروش ملت متدین ایران و آشکار ساختن خشم مقدس آنها در برابر اهانت و حرمت‌ شکنی عده‌ای غافل و عده‌ای مزدورِ وابسته به اجانب، نسبت به مقدسات اسلامی در روز عاشورای حسینی دانست؛ که حکایت تلخ آن، از این قرار بود که بعد از انتخابات جنجالی ریاست جمهوری ٨٨، متأسفانه برخی از یاران دیرین انقلاب، شکست در انتخابات را برنتافتند و تصمیم به ابطال آن گرفتند و کلید واژه این حرکت شرم‌آور خود را «تقلب در انتخابات» قرار دادند؛ در همین زمان، دشمنان قسم خورده‌ی اسلام و انقلاب نیز وارد میدان شدند و در زمان کوتاهی، اعتراضات دو کاندید ریاست‌جمهوری و طرفداران آنان را به آشوبی همه‌گیر در تمام کشور تبدیل نمودند؛ ✍️ مردم ایران نیز تحت تأثیر شرایط ویژه‌ی این فتنه بزرگ قرار گرفته و به سه دسته تقسیم شدند: 1️⃣ دسته‌ای از مردم با بصیرت دینی و انقلابی، مثل همیشه بلافاصله دشمن را شناسایی و در روبروی فتنه قرار گرفتند؛ 2️⃣ دسته دوم متأسفانه مغرضانه یا غافلانه در کنار دشمنان، مزدوران و آشوبگران قرار گرفتند؛ 3️⃣ اما دسته‌ سوم سکوت کرده و در هیچ یک از صفوف فتنه‌گران و انقلابیون قرار نگرفتند و با کمال تأسف تحت تأثیر تبلیغات رسانه‌ای دشمنان فکر می‌کردند، که این فتنه، باعث گسترش آزادی‌های سیاسی و اجتماعی در ایران اسلامی خواهد شد! لذا از قرار گرفتن در روبروی فتنه، خودداری کردند؛ و همین موضوع باعث شد که این فتنه چند ماه به طول انجامد و خسارت‌های مالی و جانی غیر قابل جبرانی را در کشور به بار آورد؛ اما بالاخره فتنه‌گران چهره واقعی خود را در جریان عاشورای حسینی در همان سال نمایان کرده و آشکارا به مقدسات مردم شریف ایران و به اصل ولایت فقیه حمله‌ور شدند و نسبت به حضرت سیدالشهداء (ع) و ایام عاشورای حسینی هتک حرمت نمودند؛ این موضوع باعث شد تا گروه سوم از مردم نیز که فریب تبلیغات دشمن را خورده بودند متوجه شوند که فتنه‌گران هرگز به‌دنبال آزادی‌های سیاسی یا حقوق اجتماعی ملت نیستند، بلکه آنها اصل دین و مکتب اهل‌بیت (ع) و رهبر و مرجعیت دینی آنها را نشانه رفته‌اند و در یک کلام به دنبال براندازی حکومتِ جمهوری اسلامی در کشور ایران هستند؛ لذا این دسته از مردم نیز به جمع انقلابیون پیوستند و به یک‌باره ملت بزرگ ایران که عاشق اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و امام و رهبر و نظام اسلامی خود هستند، یکصدا و یکپارچه شور و حماسه ‌و خروش شد و بساط فتنه و فتنه‌گر را به طور کلی برانداخت و بار دیگر به دشمنان اثبات نمود که ملت مسلمان و انقلابی ایران، هیچگاه اجازه کوچکترین تعرض و بی‌حرمتی به مقدسات دینی و انقلاب اسلامی که ثمره خون صدها هزار شهید است را به کسی، نخواهد داد؛ با این حرکت خودجوش ملت قهرمان ایران، یکبار دیگر، انقلاب اسلامی، بیمه شد و به همین دلیل این حماسه بزرگ به «انقلاب سوم» مردم ایران پس از «پیروزی انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷» و «تسخیر لانه جاسوسی و انقلاب دوم در ۱۳ آبان ۱۳۵۸» مشهور شد. ✍️ و سخن امروز را با کلام ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «فتنه‌ی ۸۸ تنها آن چیزی نبود که توی خیابان به وسیله‌ی تعدادی آدم دیده شد؛ این یک چیز ریشه‌داری بود، یک بیماری عمیقی درست کرده بودند، اهدافی داشتند، زمینه‌ها و مقدمات فراوانی برایش چیده شده بود، کارهای بزرگی شده بود و هدف‌های بسیار خطرناکی دنبال این کار بود که با این برخوردهای گوناگون سیاسی و امنیتی و این‌ها حل نمی‌شد؛ یک حرکت عظیم مردمی لازم داشت؛ که این حرکت، حرکت ۹ دی بود؛ (مردم) آمدند بساط فتنه و فتنه‌گران را در هم پیچیدند لذا حادثه‌ی ۹ دی یک حادثه‌ی ماندنی در تاریخ ماست... حادثه‌ای شبیه حوادث اول انقلاب؛ این حماسه بایستی حفظ شود و گرامی داشته شود» (۱۳۹۰/۰۹/۲۱) https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#حماسه_کربلای_هویزه»         روز شنبه ١۴٠٢/١٠/١۶ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز حماسه خونین شهدای هویزه است که رهبر معظم انقلاب این شهیدان غریب را به «شهدای کربلا» و «صدر اسلام» تشبیه نمودند؛ لذا ضمن گرامیداشت نام و یاد این شهدای عزیز، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ در آذر ماه ١٣۵٩شمسی، پس از شکست سخت نیروهای عراقی در جنوب سوسنگرد به وسیله سربازان اسلام، یک گروهان از سپاه اهواز، به شهر هویزه اعزام شد؛ در این زمان، بنی‌صدر، دستور تخلیه هویزه از نیروهای بسیج و سپاه را صادر نمود؛ این دستور خائنانه یا جاهلانه، که به‌منظور جداسازی نیروهای سپاه و ارتش صادر شده بود، با مخالفتِ جِدّی شهید سید محمدحسین علم‌الهدی (فرمانده سپاه هویزه) مواجه شد و با پیگیری‌های وی و دستور آیت‌الله خامنه‌ای، فرمانِ بنی‌صدر لغو شد و نیروهای سپاه در کنار نیروهای ارتش در هویزه باقی ماندند. در روز ١۵ دی ١٣۵٩، عملیات مشترک ارتش و سپاه آغاز شد و رزمندگان اسلام، پس از تصرف مرزهای كرخه و حاج بدر، قصد پیشروی به سوی پادگان استراتژیکِ حمید را داشتند که متأسفانه عملیات بنا به دلایلی، مانند نرسیدن مهمات، توسط فرماندهی، متوقف و قرار بر این شد كه ادامه‌ی عملیات در روز بعد انجام شود؛ 👈 اما در روز ١۶ دی ماه که نیروهای بسیج و سپاه، جلوتر از نیروها و تانک‌های ارتش، مستقر و منتظر صدور مجدد دستور حمله بودند، ناگهان با غافلگیری دشمن و آتش سنگین توپخانه، کاتیوشا، خمپاره اندازها و تانک‌ها روبرو گردیدند؛ متأسفانه در همان زمان توسط فرماندهی جنگ به نیروهای ارتش، دستور عقب‌نشینی داده شد و تانک های ارتش عقب نشینی نمودند! بعثی‌ها نیز با دیدن این عقب‌نشینی، با روحیه‌ای مضاعف، در یک ضد حمله سنگین، بیش از یکصد تن از برادران بسیج و سپاه، جهاد و دانشجویان پیرو خط امام از جمله شهید بزرگوار حسین علم الهدی را به شهادت رساندند و سپس در عرض دو روز شهر هویزه را کاملاً تسخیر نمودند. سپس فرمانده‌ی نیروهای عراقی (خلیل الدوری) دستور داد تعداد زیادی از مردم بی گناه هویزه را، دست بسته در گودال ریختند و همه را به گلوله بستند و پس از آن در یک حمله وحشیانه، بیش از ١٨٠٠ واحد مسكونی و تجاری و سه مسجد و دو حسینیه را در هویزه به تپه ای از خاك مبدل نمودند. ✍️ بی‌شک فرصت دادن به دشمن برای تجدید قوا و رسیدن نیروهای پشتیبانی، ضعف شدید فرماندهی و خیانت و اشتباه استراتژیک و تاکتیکی بنی‌صدر به‌عنوان فرمانده جنگ، و دستور عقب نشینی به نیروهای ارتش، از جمله دلایل شکست رزمندگان اسلام در این محور و شهادت تعداد زیادی از نیروهای خط شکن سپاه اسلام و مردم مظلوم هویزه شد. شهیدانی سربلندی که امام راحل عظیم الشأن با شنیدن خبر شهادتشان به شدت گریستند و رهبر معظم انقلاب، آنان را «عزیز و غریب» نامیده و بر جایگاه والای آنها تأکید فرمودند که در پایان سخن امروز، به بخشی از سخنان معظم‌له در این زمینه اشاره می‌نمائیم: «در همین بیابان (هویزه) که امروز ما جمع شده‌ایم، یک روزی جمعی از بهترین جوانان و پاکیزه ‌ترین عناصر مؤمن و خالص و صالح ما، با غربت به خاک افتادند و شربت شهادت را نوشیدند... آن روز این جوان‌های عزیز برای خدا قیام کردند و حرکت کردند؛ من در آن‌روز...آنها را از نزدیک دیدم، در نزدیکی کرخه نور، شهید عزیز حسین آقای علم‌الهدی (ره) و بقیه جوانانی که همراه او بودند و با دست خالی بدون تجهیزات، اما با دلی سرشار از عشق و ایمان، با قلبی استوار از اتکاء و توکل به پروردگار، به این طرف می‌آمدند؛ واقعاً انسان یکبار دیگر صحنه صدر اسلام را، صحنه عاشورای حسینی و کربلا را به چشم خود مشاهده می‌کرد، وقتی آن جوان‌ها را می‌دید با عزم راسخ داشتند می‌آمدند در قلب دریای دشمن... این یک درس است، یک درس بزرگ برای امروز ملت ایران و برای همیشه تاریخ! در انقلاب هم ما دست خالی داشتیم اما با دل پُر ایمان و پرعشق با دستگاه تا دندان مسلحِ دشمن جنگیدیم و بر او پیروز شدیم...» (سخنان معظم‌له در ١٣٧۵/١٢/٢٠) روحشان شاد، یادشان گرامی، نامشان جاودان، و راهشان همواره پررهرو باد. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فرار_شاه» روز سه‌شنبه ١۴٠٢/١٠/٢۶ مناسبت روز: امروز سالروز فرار #محمد_رضا_شاه #پهلوی در سال ١٣۵٧ شمسی از ایران است؛ او پس از حدود سی و هفت سال ظلم و جنایت در حق مردم مسلمان ایران در چنین روزی کشور را ترک کرد و ملت ایران این فرار بزرگ را جشن گرفتند و سپس در کمتر از یک ماه با برگشتن امام امت، طومار عمر ٢۵٠٠ ساله شاهنشاهی ایران را در هم پیچیدند و انقلاب اسلامی به پیروزی رسید. ✍️ اما در سال‌های اخیر برخی رسانه‌های مزدور و خودفروخته، با تحریف واقعیت‌ها و ساخت دروغ‌های بزرگ به‌دنبال آن هستند که نگاه ملت ایران به‌ویژه جوانان و نوجوانان که روزهای سیاه قبل از سال ۵۷ را ندیده‌اند را تغییر داده و حکومت پهلوی را نظامی موفق و در راستای پیشرفت کشور و رفاه ملت نشان داده و انقلاب مردم ایران در سال ۵٧ را حرکتی احساسی و از روی شکم‌سیری مردم وانمود نمایند؛ بنابراین امروزه بیش از هر موقع دیگر به جهاد تبیین و روایت‌های صادقانه تاریخی از ایران قبل از انقلاب نیازمندیم؛ لذا در این مجال کوتاه به بخشی از خیانت‌ها و جنایت‌های محمدرضا شاه پهلوی در کشور اشاره می‌نمائیم: ١. نگه داشتن ملت در جهل و بی‌سوادی، به صورتی که بیش از هفتاد درصد جمعیت کشور در سال ۵۷ «بی‌سواد مطلق» بودند و ایران تا آنجا عقب مانده بود که از هندوستان و بنگلادش «پزشک» وارد نموده و شاه به صراحت به ملت بزرگ ایران توهین کرده و می‌گفت: «این مردم قادر به انجام هیچ کاری نیستند، آنها مثل "گوسفند" هستند!» ٢. خودباختگی کامل شاه و کشور در برابر غربی‌ها به‌خصوص آمریکا، به صورتی که بیش از ۶۰ هزار مستشار نظامی و اداری آمریکایی در ایران با دریافت حقوق و هزینه‌های گزاف، بر ارتش و همه ارگان‌های کشورمان سلطه داشتند و حتی شاه و دولت ایران بدون اجازه آن‌ها حق خوردن آب‌ نداشت؛ ٣. اعطای حق مصونیت قضائی (کاپیتولاسیون) به مستشاران امریکایی در سال ۱۳۴۳ و تبعید امام راحل به علت مخالفت با فروش آبرو و استقلال کشور؛ ۴. اعطای جزیره استراتژيک بحرین (استان چهاردهم ایران) و جزایر مهم اطراف آن به اربابان انگلیسی و عرب‌های وهابی توسط شاه به اصطلاح آریایی در سال ۱۳۴۹ شمسی؛ ۵. تبدیل ۸۰۰ هزار کشاورز ایرانی به خرده مالکان بی‌زمین و واردکنندگان محصولات کشاورزی به ایران با اصلاحات ارضی و سایر سیاست‌های اقتصادی غربی در کشور و تبدیل ایران از کشور صادرکننده گندم به یکی از بزرگترین واردکنندگان گندم در جهان؛ ۶. تبدیل ایران به بازار کالاهای بنجل خارجی و ورود کارخانجات مونتاژ به کشور؛ و عدم ایجاد هرگونه زیرساخت‌ اقتصادی برای خودکفایی کشور با وجود فروش بالای نفت و درآمد سرشار کشور؛ ٧. دادن وام‌ و کمک‌های بلاعوض به دیگر کشورهای غربی همچون انگلیس برای تأمین آب شرب لندن؛ و یا ایتالیا برای زیر آب نرفتن ونیز؛ و در عوض شکل‌گیری اولین حلبی‌آبادها در شهر تهران و دیگر شهرها از دهه ۱۳۴۰ به بعد، و وجود هزاران کارتن خواب‌ در کشور؛ ٨. وجود تورم شدید با نرخ سالانه بین ۴۰ تا ۵۰ درصد به همراه فساد و ارتشای سراسری و دزدی بلندپایگان و نابرابری شدید در توزیع درآمدهای سرشار نفتی؛ ٩. وجود فساد علنی و روابط نامشروع و افسارگسیخته شاه، خواهرانش و همسران و خانواده شاهنشاهی؛ و ترویج فحشا، شرابخواری و بی‌بندوباری در بین مردم با ایجاد بیش از ۳۰۰۰ فاحشه‌خانه و کاباره رسمی در کشور و ده‌ها محله فاحشه‌نشین در تهران و شهرهای بزرگ دیگر؛ ١٠. حمایت بی‌چون و چرا از رژیم غاصب صهیونیستی و تأمین ۶۵ درصد نفت مورد نیاز اسرائیل و حمایت نظامی و تسلیحاتی از این رژیم علیه مردم مظلوم فلسطین؛ ١١. ایجاد ترسناک‌ترین و خطرناک‌ترین سازمان جاسوسی دنیا با عنوان «ساواک» و انجام بی‌رحمانه‌ترین شکنجه‌ها و کشتار هزاران انسان بی‌گناه در زندان‌های مخوف آن؛ ١٢. کشتار ده‌ها هزار شهید مظلوم از مردم بی‌گناه ایران در جریان انقلاب اسلامی؛ ١٣. سرقت و خارج نمودن بیش از دو میلیارد دلار به گزارش بانک مرکزی ایران به همراه ۳۸۴ عدد چمدان و صندوق حاوی جواهرات سلطنتی، عتیقه، الماس‌های گران‌بها، ساعت‌های تمام‌طلا و تاج و نیم‌تاج‌های تمام زمرد و... به‌صورتی که روزنامه اقتصادی «فاینَنشال‌تایمز»، میزان دارایی‌های خارج شده توسط محمدرضا شاه پهلوی را «۳۵ میلیارد دلار» اعلام کرد که محاسبه این مبلغ نجومی را به ریال به شما واگذار می‌نمائیم. ✍️ آنچه گذشت بخش کوچکی از جنایات محمد رضا شاه پهلوی و حامیان غربی او در ایران است که ملت بزرگ ایران هیچ‌گاه این جنایات را فراموش نخواهند کرد و به دشمنان ایران اسلامی نیز اجازه نخواهند داد که از فراموش‌کاری و کم حافظه بودن برخی سوءاستفاده نمایند! https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه 🎧 پادکست مناسبت: سالروز فرار #محمد_رضا_شاه #پهلوی از ایران موضوع: «#فرار_شاه» روز: سه‌شنبه ١۴٠٢/١٠/٢۶ https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#پیشاهنگ_جهاد_و_شهادت» روز چهارشنبه ١۴٠٢/١٠/٢٧ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت روحانی مخلص و مجاهد، بنیان‌گذار «جمعیت #فدائیان_اسلام» شهید حجت‌الاسلام والمسلمین سید مجتبی #نواب_صفوی (ره) و تعدادی از یاران فداکار ایشان بود؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این شخصیت تأثیرگذار و انقلابی آغاز می‌نمائیم؛ شهید سید مجتبی میرلوحی تهرانی معروف به نواب صفوی، یکی از شخصیت‌های مهم مبارزاتی تاریخ معاصر است که تنها راه رسیدن به جامعه آرمانی را، اجرای دقیق دستورات اسلامی می‌دانست؛ او با پیروی از علمای دین، فریضه امر به معروف و نهی از منکر را مهم‌ترین راه برای اصلاح جامعه معرفی نمود؛ شهید نواب صفوی در تهران به‌دنیا آمد و پس از تحصیلات ابتدایی، برای آموختن علوم دینی به حوزه نجف رفت و در آنجا با علامه امينی (ره) صاحب کتاب شريف الغدیر آشنا شد و در محضر ایشان، مكتب غدير و فلسفه سياسی اسلام را آموخت؛ او پس از چند سال حضور در نجف، به‌دستور آیت‌الله العظمی سیدابوالحسن اصفهانی (ره) برای مبارزه با کج‌روی‏‌ها و کج‌اندیشی‌ها به ایران بازگشت و جمعیت فدائیان اسلام را تشکیل داد؛ این تشکل انقلابی با هدف اقامه و اجرای احکام و دستورات اسلام و مبارزه با ظلم و قطع ریشه‌های بی‌دینی شکل گرفت؛ نواب صفوی، برای جلوگیری از انحراف جمعیت فدائیان اسلام، همواره از رهنمودهای مراجع و فقهای بزرگ همچون حضرات آیات آقایان حسین قمی، علامه امینی، سید هادی میلانی، سید محمد حجت، محمد تقی خوانساری و کاشانی بهره می‌گرفت؛ (جمعیت فدائیان اسلام و نقش آن در تحولات سیاسی اجتماعی ایران، ص ۹۲) از مهمترین روش‌های مبارزاتی نواب صفوی و فدائيان اسلام، ایجاد رعب و ترس در دل دشمنان و معاندین بود، لذا با گرفتن حکم ارتداد و اجرای انقلابی آن در ارتباط با وابستگان استعمار و توهین کنندگان به مقدسات دینی از جمله: احمد کسروی، عبدالحسین هژیر، علی رزم آرا و حسین علاء، ترسی بزرگ برای بدخواهان و بداندیشان و تشکیلات ستم‌شاهی ایجاد نمود؛ سرانجام این مجاهد خستگی‌ناپذیر به همراه سه تن از همرزمانش به نام‌های خلیل طهماسبی، مظفر علی ذوالقدر و سیدمحمد واحدی در سحرگاه ٢٧ دی ١٣٣۴ شمسی، به‌دستور رژیم پهلوی، تیرباران شدند و بدین ترتیب جنایت دیگری در پرونده سیاه خاندان پهلوی ثبت گردید؛ امام راحل (که علاقه خاصی به آقای نواب داشتند) در این قضیه خیلی صدمه روحی خوردند؛ چنانچه یادگار امام با گفتن این مطلب ادامه می‌دهد: «در قضیه اعدام نواب صفوی و سایر اعضای فدائیان اسلام، امام از مرحوم آقای بروجردی و مراجع دلخور شدند که چرا موضع تندی علیه دستگاه نگرفتند و آنها را نجات ندادند» (مجموعه آثار یادگار امام، ج ۱، ص ۶۶۰)؛ نیره‌السادات احتشام‌رضوی همسر شهید نواب نیز در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است، می‌گوید: «امام به آقای نواب علاقه‌ خاصی داشتند؛ وقتی می‌شنوند که آقای نواب را به اعدام محکوم کرده‌اند، برای رهایی ایشان، پیش آیت‌الله بروجردی می‌روند و از ایشان می‌خواهند که با توجه به نفوذی که دارند از اعدام آقای نواب جلوگیری کنند... بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ملاقات حضوری از حضرت امام پرسیدم: «به نظر شما راه و حرکت آقای نواب چطور بود؟» امام (ره) فرمودند: «راه آقای نواب به قدری خالص و بی‌غل‌وغش بود که حد و مرز نداشت» همچنین رهبر فرزانه انقلاب، شهید نواب صفوی را «پیشاهنگ جهاد و شهادت در زمان ما» نامیدند و در رابطه با شخصیت پُرشور و بااخلاص و شجاع ایشان فرمودند: «آن کسی که در دوره‏ی جوانی من، خیلی روی من اثر گذاشت، در درجه‏ی اوّل، مرحوم «نوّاب صفوی» بود؛ آن زمانی که ایشان به مشهد آمد، حدوداً پانزده سال داشتم، من به شدّت تحت تأثیر شخصیت او قرار گرفتم...» (۱۳۷۷/۰۲/۰۷) «مرحوم نواب صفوى براى من، خیلى جاذبه داشت و به کُلّى مرا مجذوب خودش کرد؛ (البته) هر کسى هم که آن وقت در حدود سنین ما بود، مجذوب نوّاب صفوى مى‌شد؛ از بس این آدم، پُرشور و بااخلاص، و پر از صدق و صفا و ضمناً شجاع و صریح و گویا بود؛ من مى‌توانم بگویم که آن‌جا بود که به طور جدّى به مسائل مبارزاتى و به آنچه که به آن مبارزه سیاسى مى‌گوییم علاقه‌مند شدم؛ البته قبل از آن هم... من مقوله‌هاى سیاسى را کاملاً مى‌شناختم و دیده بودم؛ لیکن به مبارزه سیاسى به معناى حقیقى، از زمان آمدن مرحوم نوّاب علاقه‌مند شدم؛ بعد از آن‌که ایشان از مشهد رفت، زیاد طول نکشید که شهید شد؛ شهادت او هم غوغایى در دل‌های جوانانى که او را دیده و شناخته بودند، به وجود آورد...» (۱۳۷۶/۱۱/۱۴) ✍️ روحش شاد، یادش گرامی، نامش جاودان و راهش همواره پررهرو باد. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#پدر_تمام_خوبی‌ها» روز پنجشنبه ١۴٠٢/١١/٠۵ مناسبت روز: امروز خجسته زادروز بزرگ‌مردی است که ولادت و شهادتش در خانه خدا بود و در سایه تربیت ناب نبوی، وجود گرانقدرش، سرچشمه همه‌ی نیکی‌ها و فضایل انسانی است؛ آزادمردی که پدرِ امّت بود و پیروان مکتب نورانی او، روز میلاد مسرورش را «#روز_پدر» نامیده‌اند، چراکه ارج نهادن به مقام بلند پدر را از سیره ارزشمند آن حضرت آموخته‌اند؛ لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت این روز خجسته، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ پیروان مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) همواره به خود می‌بالند و افتخار می‌کنند که پیشوا و مولا و الگویشان #حضرت_علی (ع) است، چراکه #امیرالمؤمنین (ع) را «انسان کامل» و اسطوره تمامی فضایل و ارزش‌های انسانی می‌دانند؛ در نگاه این مکتب متعالی، «انسان کامل»، مظهر تمامی اسماء حسنای الهی و آیینه تمام‌نمای خدا است که علت اصلی خلقت و سبب ایجاد و بقای نظام هستی است؛ ✍️ استاد شهید مرتضی مطهری (ره) پس از بیان این مطالب، حضرت امیرالمؤمنین (ع) را به‌عنوان #انسان_کامل معرفی نموده و در رابطه با این شخصیت الگو می‌گوید: ⬅️ وقتی شب می‏شود و خلوت شب فرا می‏رسد، هیچ عارفی به پای #علی (ع) نمی‌رسد؛ آن‌چنان روحِ عبادت در او رسوخ می‌کند که گویی در حال پرواز به سوی خداست‏؛ درست همانند وقتی که آدمی در گرماگرم جنگ و ستیز، قسمتی از بدنش مجروح و جدا می‌گردد ولی آن‌گونه متمرکز در مبارزه است که‏ اصلاً احساس نمی‏کند که قطعه‌ای از بدنش جدا شده است؛ #حضرت_امیر (ع) در حال عبادت‏ چنين بود و آن عشق الهی، چنان در وجودش شعله می‏کشید که گویی اصلاً در این عالم وجود ندارد، لذا تیری که بیرون آوردن آن، درد فراوانی داشت، در محراب عبادت از بدنش بیرون می‏آورند، ولی او آن‌چنان مجذوب حق‏ گردیده که کوچکترین دردی را احساس نمی‌کند؛ ⬅️ همین انسان عابد و گریانِ در شب، روز که می‏شود، (برخلاف زُهاد و عُباد ما، که گویی خاصیت زهدشان‏ این است که بر همه مردم مِنّت‏ دارند و رویشان را ترش و عبوس می‌کنند) چنان با چهره‏ی باز و خندان با مردم روبرو می‌شود و به قدری خوش مجلس و بذله‏گو است که دشمنان وقتی بر علیه او تبلیغ‏ می‏کردند، می‏گفتند: علی (ع) به درد خلافت نمی‏خورد، چراکه بسیار خنده رو و اهل مزاح است؛ در حالی که خلافت و حکومت، آدم عبوس می‏خواهد که مردم از او حساب ببرند؛ اما حضرت علی (ع) «جامع الاضداد» بودند، چنانچه سید رضی (ره) در مقدمه نهج‏البلاغه می‏نویسد: مطلبی که همیشه با دوستانم در میان می‏گذارم و اعجاب آن‌ها را برمی‏انگیزد! این موضوع است که جنبه‏های‏ گوناگون سیره گفتاری و عملی امیرالمؤمنین (ع) به گونه‏ای است که انسان، در هر قسمتی از آن وارد می‏شود، با یک دنیای کاملاً متفاوت روبرو می‌گردد؛ گاهی در دنیای‏ عُبّاد است و گاهی در دنیای زُهّاد؛ گاهی در دنیای فلاسفه، گاهی در دنیای عرفا؛ گاهی در دنیای سربازان و افسران؛ و گاهی در دنیای حُکّام‏ عادل؛ و گاهی در دنیای قضات؛ و گاهی در دنیای مفتی‏ها و علماء است؛ علی (ع) در همه‌ی این دنیاها وجود دارد و از هیچ دنیایی از دنیاهای بشریت، غائب نیست؛ ⬅️ او حلیمی در نهایت درجه حلم و گذشت است و در همان حال شجاعی در نهایت درجه شجاعت است؛ چنانچه در یک‌جا، اخلاق او، آن‌چنان لطیف و رقیق و نازک است که نسیم از لطافت این اخلاق، شرمسار می‌گردد و در جای دیگر آن‌چنان روحیه‌ی جهاد و تهاجم و مجاهده‏ دارد که سنگ‌ها و جمادات و فلزات در برابر او، ذوب می‌شوند؛ بنابراین وقتی می‌گوئیم که حضرت علی(ع)، انسان کامل است، یعنی در همه میدان‌های انسانیت و در همه ارزش‌های انسانی، قهرمان و اسطوره است و به راستی «پدر تمام خوبی‌ها» است. ✍️ حالا ما به عنوان پیروان مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، می‌بایست چه درسی از حضرت امیرالمؤمنین (ع) بیاموزیم؟ بی‌شک اولین درس در مکتب علوی، درس کمال و جامع بودن است؛ یعنی باید بیاموزیم که یک انسان مسلمان نباید فقط یک ارزش و یک بُعد از انسانیت را بگیرد و ارزش‌ها و ابعاد دیگر را فراموش کند. البته مسلماً ما نمی‌توانیم مانند حضرت امیر (ع)، در همه عرصه‌ها و ارزش‌ها قهرمان شویم؛ اما می‏توانیم همه‏ ارزش‌ها را با یکدیگر دنبال کنیم؛ لذا اگر توان «انسان کامل» شدن را نداریم، لااقل می‌توانیم تبدیل به یک‏ «انسان متعادل» شویم؛ و تنها چنین انسانی می‌تواند ادعا کند که پیرو مکتب اهل‌بیت (ع) و شیعه‌ی امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) است. 📚 برداشتی از کتاب انسان کامل، اثر استاد شهید مرتضی مطهری (ره) https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فاتح_خیبر» روز دوشنبه ١۴٠٢/١١/١۶ مناسبت روز: در ایام «جنگ #خیبر» و فتح دژهای بسيار مستحکم و نفوذناپذیر يهوديان، در سال هفتم هجری قمری به‌دست اميرالمؤمنين (ع) قرار داریم که مورخین و محدثین شیعه و سنی، شجاعت و جانفشانی حضرت در این جنگ را از فضایل بزرگ امیرالمؤمنین (ع) دانسته‌اند، لذا سخن امروز را به این واقعه عظیم تاریخی، اختصاص داده و باسلام و صلوات بر حضرت امیر (ع) آغاز می‌نمائیم؛ پیامبر گرامی اسلام (ص)، پس از برقراری صلح حدیبیه و رفع موقت شرّ کفار قریش، تصمیم گرفتند یهودیان و قبایل نجد را که به فتنه‌انگیزی و مبارزه علیه مسلمانان مشغول بودند، مهار نمایند تا بدین‌وسیله امنیت و آرامش را بیش از پیش در جامعه اسلامی استقرار بخشند؛ در این میان، «خیبر» مهم‌ترین مرکز آشوب‌ و جنگ‌افروزی‌ یهودیان علیه مسلمانان بود؛ لذا رسول خدا با حدود یک هزار و ششصد نفر از یارانشان، به سوی «خیبر» حرکت کردند؛ "خیبر" جلگه وسیع و حاصل‌خیزی در بین مدینه و شام بود که ساکنان یهودی آن، در امور زراعت و جمع ثروت و تهیه سلاح و جنگ‌آوری، مهارت بسیاری داشتند؛ آمار جمعیتی خیبر، حدود بیست هزار نفر بود، که در میان آن‌ها مردان جنگ‌آور و دلیر فراوان به چشم می‌خوردند؛ خیبر، دارای پنج قلعه بزرگ بود که پس از فتح اولین قلعه‌ توسط مسلمانان، پهلوانان یهودی وارد میدان شدند و کار جنگ گره خورد! در همین زمان، امیرالمؤمنین (ع) دچار چشم درد شدیدی شده بودند، به‌صورتی که با چشمان بسته، توان رزم نداشتند لذا رسول‌خدا (ص) پرچم جنگ را به دست خلیفه اول دادند و او را برای فتح قلعه‌های خیبر فرستادند؛ ولی او نتوانست کاری از پیش ببرد و پس از شکست، فرار را برقرار ترجیح داد؛ [البدایه و النهایه، ج۷، ص۳۳۷] فردای آن روز، حضرت رسول (ص)، پرچم جنگ را به دست خلیفه دوم دادند اما او نیز شکست خورده و فرار کرد؛ [تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲] در پی شکست‌های مکرر مسلمانان و ناکام ماندن آنها در گشودن قلعه‌های دشمن، رعب و وحشت بر لشکر اسلام چيره شده بود که در این هنگام مسلمانان با سخنان پيامبر خدا (ص) روبرو گردیدند: «انشاالله فردا، پرچم جنگ را به دست مردی بسیار حمله کننده‌ که هرگز فرار نمی‌کند! (كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار) می‌سپارم که خدا و رسولش را دوست می‌دارد، و خدا و رسول نیز او را دوست می‌دارند و او برنمی‌گردد تا این‌که خداوند به‌دست وی قلعه‌های دشمن را فتح می‌کند» [تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲ و تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۵۶ و طبقات الکبری، ج٢، ص۸۴] ✍️ فردای آن روز، هر کدام از اصحاب، دل به گرفتن پرچم جنگ بسته بودند و این آرزوی بزرگ را در ذهن خود می‌پروراندند که شخص مورد نظر، خودشان باشند تا این‌که رسول‌خدا (ص)، حضرت امیر (ع) که از شدت درد چشم، پارچه‌ای بر روی چشمانشان بسته بودند را نزد خود خواستند و به قدرت الهی، حضرت را شفا داده و فرمودند: «این پرچم را بگیر و پیش برو تا خدا، قلعه‌ها را برایت بگشاید» [ تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲ و دلائل النبوه، ج۴، ص۲۰۵ و طبقات الکبری، ج۲، ص۸۵] ✍️ پس«حيدر کرار» پرچم جنگ را گرفته و به سرعت به سوی قلعه‌ی دشمن روانه شدند؛ نخستین کسی که از پهلوانان یهودی به میدان جنگ آمد، «حارث» برادر «مرحب خیبری» بود، همراهان امیرالمؤمنین (ع) با دیدن هیبت او پا به فرار گذاشتند؛ اما حیدر کرار او را با ضربتی رعدآسا به هلاکت رسانید؛ در این هنگام «مرحب» شجاع‌ترین پهلوان یهود در حالی‌که کلاه خودی یمنی بر سر داشت رجزخوانان بیرون آمد و مبارز طلبید؛ امیرالمؤمنین (ع) نیز به رجز او پاسخی درخور دادند و سپس ضرباتی بین آن‌ها رد و بدل شد تا این‌که حضرت، چنان ضربتی بر فرق مرحب زدند که کلاه خود و سر او را تا دندانهایش شکافت؛ [ طبقات الکبری، ج۲، ص۸۵] در این هنگام، لشگر یهود وحشت‌زده به سوی قلعه گریخته و در بزرگ آن را بستند؛ اما حضرت حیدر (ع) درب قلعه‌ی "قَموص" که طبق شهادت مورخین چهل مرد قوی آن را باز و بسته می‌کردند را از جا کنده و دژ نفوذناپذیر دشمن را فتح نمودند و به واسطه این شجاعت بی‌نظیر، مسلمانان، فاتح این جنگ بزرگ شدند. [تاریخ الاسلام ذهبی، ج۲، ص۴۱۵] ✍️ در پایان توجه به این نکته ضروری است که تمامی موارد فوق از کتب تاریخی و معتبر اهل سنت تقدیم شما گردید، لذا با عنایت به شکست سخت و فرار خلیفه اول و دوم، و سخنان پیامبر اکرم (ص) که طبق تصریح قرآن به وحی الهی متصل است، و فتح قهرمانانه خیبر و بالا بردن پرچم پیروزی اسلام به دست توانای حضرت علی (ع)، مسلماً فضیلت و برتری امیرالمؤمنین (ع) بر تمامی صحابه رسول‌ خدا (ص) کاملاً آشکار و مبرهن است که امیدواریم عزیزان اهل سنت به‌دور از هرگونه تعصب در این حقیقت تاریخی بیشتر بيانديشند.

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شب_اهل‌بیت (ع)»         روز شنبه ١۴٠٢/١٢/٠۵ ✍️ مناسبت روز: در آستانه شب #نیمه_شعبان هستیم، شبی که علاوه بر اعتبار و حرمت ذاتی، میلاد باسعادت حضرت مهدی (عج) نیز بر ارزش آن افزوده است؛ لذا با تبریک پیشاپیش این میلاد مسعود، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم: امشب از بهترین شب‌های سال است، چنانچه امام باقر (ع) فرمودند: «شب نيمه‌ شعبان بعد از ليلةالقدر، برترين شب‌ سال است و خداوند در آن شب، فضل خود را به بندگان عطاء فرموده و ايشان را به كرم خويش می‌آمرزد‌؛ پس در این شب در تقرب جستن به سوی خدای متعال كوشش كنيد زيرا خداوند به ذات مقدسش قسم ياد فرموده كه هيچ سائلی را در آن شب از درگاه خود دست خالی برنگرداند...» (بحارالانوار، ج۹۴، ص۸۵) این شب بزرگ را «#شب_اهل‌بیت» نیز نامیده‌اند؛ چراکه امام باقر (ع) در روایت ارزشمند دیگری فرمودند: «اين شب، شبی است كه خدای سبحان برای ما اهل‌بیت قرار داده به ازای ليلةالقدر كه برای پيامبراكرم (ص) قرار داده است» (بحارالانوار، ج ٩۵، ص ۴٠٩) در فرهنگ و ادب فارسی نیز این شب را «#شب_برات» نامیده‌اند و ابوریحان بیرونی در کتاب «التفهیم» درباره این شب چنین آورده است: «شب پانزدهم از ماه شعبان شب بزرگی است و آن را شب برات می‌خوانند، چراکه هر که‌ در آن عبادت کند و نیکی به جای آورد، از دوزخ نجات می‌یابد»؛ بسیاری از عزیزان اهل‌سنت نیز به فضیلت نیمه شعبان معتقدند و به شب‌زنده‌داری و انجام امور عبادی نظیر خواندن قرآن، برپایی نمازهای مستحبی، دعا و روزه‌داری در نیمه شعبان اهتمام می‌ورزند و این شب نزد آنان نیز به «#شب_برات» معروف است. ✍️ البته در فضیلت و بزرگی این شب مبارک، روایات زیادی از اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) وارد شده که در این مجال کوتاه به برخی از آنها اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ گشایش درهای خشنودی، بخشش و روزی؛ (بحارالانوار، ج۹۴، ص۸۴، ۸۵) 2️⃣ تقسیم روزی و ثبت شدن زمان مرگ انسان؛ (اقبال الاعمال، ص۲۱۲) 3️⃣ بخشیدن همه انسان‎ها در این شب، غیر از مشرک، قمارباز، قطع رحم کرده، شراب خوار و فردی که بر انجام گناه، اصرار می‌ورزد. (بحارالانوار، ج۹۸، ص۴۱۳) ✍️ همچنین در سیره گفتاری و رفتاری رسول خدا و ائمه اطهار (ع) تأکید فراوانی بر اهمیت عبادت و احیاء و شب‌زنده‌داری در شب نیمه شعبان شده، چنانچه در روایت آمده که حضرت جبرئیل در چنین شبی پیامبر (ص) را از خواب بیدار کرد و به برپایی نماز، قرائت قرآن، دعا و استغفار در این شب سفارش نمود؛ (بحارالانوار، ج ۹۸، ص۴۱۳) و رسول خدا در رابطه با احیای این شب فرمودند: «هرکس شب عید و شب نیمه شعبان را با عبادت زنده بدارد، روزی که قلب‌ها همه بمیرند، قلب او نخواهد مرد» (وسائل‌الشیعه، ج۷، ص۴۷۸) و در روایات دیگر نیز از عبادت خاص و سجده‎های طولانی حضرت رسول (ص) در شب نیمه شعبان خبر داده شده؛ (اقبال الأعمال، ص۲۱۷) و امیرالمؤمنین (ع) و امام صادق (ع) نیز بر عبادت و انجام اعمال خاص شب نیمه شعبان تأکید نموده‌اند. (اقبال الأعمال،ص۵۴۰) علاوه بر آنچه گذشت، شب و روز نیمه شعبان، مزین به میلاد با سعادت منجی عالم بشریت است و یکی از بزرگترین اعیاد مسلمانان محسوب می‌شود‌؛ لذا شیعیان و محبّین اهل‌بیت (ع)، هرساله در این شب مبارک، ضمن برگزاری جشن‌های کوچک و بزرگ، در مساجد مراسم احیاء برپا می‌نمایند و میلیون‌ها نفر نیز در مسجد مقدس جمکران گرد هم آمده و ضمن برپایی بزرگترین گردهمایی و جشن جهان، برای تعجیل در فرج حضرت صاحب الامر (عج) و رفع مشکلات و گشایش در امور دست به دعا برمی‌دارند؛ در عراق نیز شیعیان ضمن برگزاری جشن نیمه شعبان با پای پیاده به زیارت امام حسین (ع) می‌روند و جشن‌های این شب و روز در دیگر کشورهای مسلمان همچون بحرین، یمن، مصر، لبنان، سوریه و هند نیز برگزار می‌شود. ✅ و بالاخره سخن امروز را با بخشی از بیانات رهبر فرزانه انقلاب به پایان می‌بریم که فرمودند: «شب نیمه‌ شعبان، شب بسیار متبرک و تالی‌تلو لیالی قدر است؛ این شب مبارک، وقت توجه و تذکر و توسل به ذیل عنایات باری‌تعالی و طلب و درخواست از اوست و اعمال و ادعیه‌ای هم دارد که...(مؤمنین باید آن را) مغتنم بشمارند...» (مورخ ۱۳۷۶/۰۹/۲۵) #منتظران_ظهور https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#تاریخ_اَنْدُلُس، #عبرتى_بزرگ برای مسلمانان (١)» ✍️ مناسبت روز: امروز ٢١ شوال، سالروز پیروزی مسلمانان و ایجاد حکومت و تمدن بزرگ اسلامى در اَندُلُس است لذا روزبرگ شیعه را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ تاریخ، آموزگار بسیار بزرگی است که با دقت در آن می‌توان به نکات آموزنده فراوانی دست یافت؛ از این رو، خداوند متعال براى هدایت ‏بندگان، در آیات متعدد قرآن کریم از تاریخ گذشتگان (اعم از خوبان و بَدان) سخن به میان آورده و سفارش نموده است: «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ»: «پیش از شما، سنت‌هایی وجود داشت، (و هر قوم، طبق اعمال و صفات خود، سرنوشت‏هایى داشتند که شما نیز همانند آن را خواهید داشت) پس در روى زمین گردش کنید و ببینید سرانجام تکذیب کنندگان (آیات خدا) چگونه بوده است» (آل عمران/١٣٧) تا آدمی عبرت و پند بگیرد و به راه جاهلين و غافلين نرود؛ اما افسوس که به فرموده امیرمؤمنان (ع): «مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ»: «عبرت‌ها چه بسیارند و عبرت گرفتن‌ها چه اندک است» (حکمت ٢٨٩ نهج‌البلاغه) ✍️ «تمدن اسلامی #اندلس» یکی از مهمترین و عبرت‌آموزترین وقایع تاریخی است؛، چرا که این تمدن بزرگ پس از ٨٠٠ سال عظمت و شکوه، ناگاه به سستى و اضمحلال گرایید و امروز بجز چند عمارت زیبا، دیگر اثری از آن تمدن باشکوه اسلامی باقی نمانده است؛ مورخین آورده‌اند که در سال ٩٢ هجرى قمرى، لشگرى هفت هزار نفرى از مسلمانان به فرماندهى «طارق بن زیاد»، شبه جزیره ایبرى (اسپانیا و پرتقال) را فتح نموده و پس از گذشت از سلسله جبال پیرنه، به خاک فرانسه رسیدند؛ و حکومت اسلامى اندلس را در کُل این منطقه برقرار نمودند؛ (تاریخ فتوحات اسلامى در اروپا، ترجمه على دوانى، ص ۴۵) تابیدن نور اسلام در این منطقه، چنان پیشرفت و دستاوردهاى شگرفى را به ارمغان آورد که مورخین نوشته‌اند: «نور تمدن اسپانیا در این دوران، اروپا را نورانى ساخت...؛ به‌طوری که علم و ادب و صنعت فقط در این سرزمین اروپایى رونق گرفت؛ و علوم ریاضى، فلکى، گیاه‏‌شناسى، تاریخ، فلسفه و قانون‌گذاری در اسپانیاى اسلامى تکمیل شده و نتیجه داد» ( اسلام و بلاهاى نوین، ترجمه مصطفى زمانى، ص٢۴۶) جالب است که بدانیم این تحول بزرگ و پیشرفت علمی در اندلس، در زمانى اتفاق افتاده که اروپا گرفتار دوره رکود قرون وسطى بوده است؛ به صورتی که دکتر «مارتینِز مونتابِث‏» مستشرق اسپانیایى می‏نویسد: «اگر حاکمیت هشت قرنه اسلام بر اسپانیا نبود، هرگز این کشور وارد گردونه تاریخ تمدن نمى‌‏شد و در این دوره، در حالى که اروپاى همسایه، اسیر تیرگى جهل و عقب ماندگى بود، مسلمانان، روشنایى خرد و فرهنگ را به اسپانیا منتقل کردند» (عبدالجبار الرفاعى، بیدارى اسلامى در اندلس امروز، ص ۴٩) در این دوران، مسلمانان اندلس در سایه دانش پژوهى و علم دوستى در اسلام، بدان پایه از پیشرفت در رشته‏‌هاى مختلف علمى، صنعتی، کشاورزى و شهرسازى رسیدند که «جان دراپِر» در «تاریخ پیشرفت فکر در اروپا» پس از توصیف پیشرفت و شهرسازى شهر قُرطَبه (پایتخت اندلس) مى‌نویسد: «هفتصد سال بعد از این تاریخ هم، حتى یک چراغ در راه‌هاى عمومى لندن و پاریس وجود نداشت و قرن‌ها پس از این تاریخ، افراد پیاده در شهر لندن و پاریس در روزهاى بارانى تا قوزک پا در گِل فرو مى‌رفتند» (اسلام در غرب، ص ٣١١) در این دوران، مهندسان مسلمان آندلس نیز در معمارى به قله‌های رفیع این دانش دست ‏یافتند؛ چنانچه جذابیت آثار به‌جا مانده از آن دوران، هنوز هم سالانه، بیش از ۴۵ میلیون نفر جهانگرد را به خود جذب می‌نماید؛ ✍️ اما همانطور که در آغاز سخن عرض کردیم این تمدن بزرگ اسلامی با آن‌همه قدرت، شوکت و عظمت و بالندگی، پس از ٨٠٠ سال به حضیض ذلت و خوارى کشیده و به کلی نابود شد! لذا مسلماً بررسی دلایل اضمحلال آن، می‌تواند درس عبرتی بزرگ برای تمامی حکومت‌های اسلامی، بالأخص جمهوری اسلامی ایران باشد که انشاالله در روزهای آینده در این رابطه سخن خواهیم گفت. https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#ذی‌القعده، ماه اجابت دعا» ✍️ مناسبت روز: امشب اولین شب ماه ذی‌القعده از ماه‌های حرام قمری است که طبق روایات، فضیلت فراوان دارد، چنانچه سید بن طاووس (ره) در فضیلت این ماه می‌نویسد: «ماه ذی‌القعده، فرصت ویژه‌ای برای دعا به هنگام شدّت و گرفتاری، و برای رفع ظلم و ستم است و دعا بر ضد ظالم در این ماه مؤثّر است» و هم‌چنین تأکید می‌نماید که: «این ماه «ماه اجابت دعا» است، لذا باید تمامی اوقاتش را غنیمت شمرد و در آن روزه حاجت گرفت...» [اقبال الاعمال، ص۳۰۷] ✅ اول ذی‌القعده، میلاد بانوی کرامت: آغاز این ماه برای اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، پیام آور شروع فصلی نو از وزیدن دوباره بوی خوش یاس رضوی در سرای کاظمی است که پس از ۲۵ سال انتظار، چشم حضرت نجمه خاتون (س) بعد از میلاد امام رضا (ع) ، به حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ قمری، روشن شد که این روز را «روز دختر» و آغاز «دهه‌ی کرامت» نامیده‌اند؛ طبق روایات، روزه در این روز مستحب، و ثواب آن برابر با هشتاد ماه است و همچنین خواندن نماز حضرت فاطمه (س) در این روز سفارش شده است؛ ضمناً در روایات آمده که هر کس از ظالمی می‌ترسد، در این روز بگوید «حَسْبی حَسْبی حَسْبی مِنْ سُؤالی عِلْمُکَ بِحالی»، تا حق تعالی او را از شر آن ظالم، کفایت کند. ✅ پنجم ذی‌القعده، بالا بردن دیوار خانه کعبه توسط حضرت ابراهیم (ع)؛ ✅ ششم ذی‌القعده، نامه نوشتن حضرت مسلم در کوفه برای امام حسین (ع)؛ ✅ یازدهم ذی‌القعده، میلاد هشتمین خورشید امامت: در یازدهمین روز این ماه، خداوند، بزرگترین هدیه الهی را به امام موسی کاظم (ع) اهداء نمود و تاریخ نویسان این روز بزرگ را به نام روز طلوع هشتمین خورشید تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت رضا (ع) ثبت نمودند. ✅ شب نیمه ذی‌القعده، شب طاعت خدا: یکی دیگر از ایام ویژه این ماه، شب نیمه ماه است که رسول خدا (ص) در این رابطه فرموده‌اند: «در ذی‌القعده، شب مبارکی است که شب پانزدهم آن ماه است که خداوند در آن شب به بندگان مؤمنش نظر رحمت نموده و به کسی که در آن شب، طاعت خدا کند، پاداش صد سائح (روزه دار ملازم مسجد) که لحظه‌ای خدا را معصیت نکرده، داده می‌شود» همچنین در روایت دیگری آمده: «کسی در این شب، چیزی را از خدا نمی‌خواهد، مگر اینکه حق‌تعالی به او عطاء می‌فرماید» ✅ ۲۳ ذی‌القعده، روز زیارتی مخصوص امام رضا (ع) و بنابر قولی روز شهادت حضرت است و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک، سنت و دارای ثواب عظیمی می‌باشد. ✅ ٢۵ ماه ذی‌القعده، «روز دحوالارض‌»: یکی دیگر از ایام ویژه در این ماه، «دحوالأرض» است که امام رضا (ع) درباره آن فرموده‌اند: «دحوالأرض، روزی است که نخستین خشکی‌ها از زیر آب (که تمام روی زمین را فراگرفته بود) سربرآورد» و مطابق بعضی از روایات، نخستین جایی که از زیر آب بیرون آمد و خشک شد و گسترش یافت، محلّ «خانه کعبه» و سرزمین «مکّه» بود؛ و بر همین اساس، مکّه را «امّ القری» یعنی مادر همه آبادی‌ها نامیده‌اند؛ طبق روایت در این روز مستحب و همانند روزه‌ هفتاد سال است؛ و در روایت دیگر آمده که کفّاره‌ی هفتاد سال است؛ و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد، از برای او، عبادت صد سال نوشته می‌شود و برای روزه‌دار در این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار می‌کند؛ همچنین زیارت حضرت رضا (ع) در این روز، از افضل اعمال مستحب و از آداب و سنّت‌های مؤکد است. ✅ آخرین روز ماه ذی‌القعده، غروب نهمین خورشید امامت و ولایت: و بالاخره آخرین روز این ماه، برابر با سالروز شهادت امام جواد (ع) به زهر معتصم عبّاسی (لعنت‌الله علیه) در سن ۲۵ سالگی در سال ۲۲۰ قمری است. ✅ شروع سفر حاجیان به بیت الله الحرام: همچنین در این ماه پرفضیلت، زائران خانه خدا از اطراف و اکناف جهان به سوی مکه و مدینه حرکت می‌کنند و خود را برای انجام مناسک حج مهیا می‌نمایند. ✅ رفتن حضرت موسی(ع) به کوه طور در ماه ذی‌القعده: از دیگر مناسبت‌های مهم این ماه که بر ارزش آن افزوده است، رفتن حضرت موسی (ع) به کوه طور برای دریافت الواح تورات است که از اوّل ماه ذی‌القعده شروع شده و تا پایان دهه اول ذی‌الحجه ادامه داشته است که خداوند در آیه ۵١ سوره بقره به این موضوع اشاره نموده است: «وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسَی أَرْبَعِینَ لَیْلَةً...»؛ همچنین برخی از علمای بزرگ این چهل روز را «اربعین کلیمیه» نامیده‌اند و اهمیت ویژه‌ای برای عبادت و تهذیب نفس در آن قائل شده‌اند؛ ✍️ در پایان سخن، توصیه می‌شود که برای آشنایی بیشتر با اعمال و عبادات وارد شده در این ماه شریف، به کتاب مفاتیح‌الجنان مراجعه نموده تا انشاالله در حد توان از فیوضات ماه ذی‌القعده بهره‌مند شویم.

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#پایتخت_دل‌ها» ✍️ مناسبت روز: امروز بنا بر روایتی روز شهادت #امام_رضا (ع) و #روز_زیارتی آن امام همام است، چناچه سید بن طاوس (ره) در کتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة»، در ذیل اعمال روز ٢٣ ذی‌القعده، به این موضوع و ثواب عظیم زیارت حضرت ثامن الائمه (ع) در آن اشاره نموده و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک را سنت دانسته است؛ بنابراین سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت شمس‌الشموس(ع) آغاز می‌نمائیم؛ طبق روایات اسلامی، محبت و دلبستگی به رسول خدا (ص) و اهل بیت ایشان (ع) یکی از ویژگی‌های مهم و امتیازات ویژه انسان‌های مؤمن و متقی است؛ آنهایی که همواره از ژرفای جان به اهل بیت عصمت و طهارت عشق می ورزند و در پی دستیابی به رضایت آنان هستند؛ بی‌شک یکی از مظاهر و جلوه‌های این ارادت و عشق‌ورزی، زیارت مرقدهای پاک و نورانی حضرات معصومین است که اگر حتی یک روایت در فضیلت زیارت این بزرگواران صادر نشده بود، بازهم ادب در برابر عظمت آن ذوات مقدسه، مؤمنان را به زیارت حرم‌های مطهرشان وا می‌داشت تا افزون بر عرض ارادت و شیفتگی خود، از دریای معنویت بی‌بدیل آنها جرعه ها نوشند و روح خود را با نزدیک ساختن به آن ارواح بلند ایشان شاداب و منور سازند؛ این در حالی است که در روایات متعدد درباره فضیلت زیارت معصومین (ع) و آداب آن و حتی عبادات و احکام حرم مطهر ایشان سخن به میان آمده است که در این مجال کوتاه تنها به بخشی از این روایات اشاره می‌نمائیم؛ ⬅️ جناب کلینی و صدوق (ره) دراین‌باره از حضرت علی بن موسی الرضا (ع) این گونه نقل کرده‌اندکه: «هریک از امامان معصوم بر گردن دوستان و شیعیان خود پیمان و عهدی دارند و وفای کامل به آن پیمان و ادای نیکوی آن عهد، زیارت مرقدهای مطهر آنان است؛ پس هر کس از سر میل و رغبت به زیارت و اعتقاد راسخ به زیارت ائمه اطهار (ع) بشتابد، در روز قیامت آنان شفیعش خواهند بود» [کافی، ج۴، ص۵۶٧] ⬅️ همچنین بر طبق روایتی دیگر، حسن بن وشّاء می‌گوید: ازحضرت رضا (ع) پرسیدم: پاداش زیارت قبر هر از ائمه اطهار چیست؟ آن حضرت فرمود: «مانند ثواب زیارت قبر امام حسین (ع) است» پرسیدم: پاداش کسی که قبر امام حسین (ع) را زیارت کند، چیست؟ پس حضرت فرمودند: «سوگند به خدا، پاداش او بهشت است» [مستدرک الوسائل، ج١٠، ص١٨٣] ⬅️ امام صادق (ع) نیز دراین‌باره فرمودند: «کسی در زمان رحلت ما، قبرهای ما را زیارت کند، مانند کسی است که درزمان حیاتمان ما را زیارت نموده است» [جامع احادیث الشیعه، ج١۵، ص٩٢] ✍️ و اما چند حدیث نورانی در فضیلت ویژه زیارت حضرت امام رضا (ع): ⬅️ امام رضا (ع) فرمودند: «در خراسان بقعه‌ای است که زمانی آن بقعه همواره محل رفت و آمد و مطاف فرشتگان می‌گردد تا روز قیامت که در صور دمیده می شود و قیامت فرا رسد» پس از حضرت پرسیدند: این بقعه کدام بقعه است؟ فرمود: «این بقعه در سرزمین طوس است، به خدا سوگند! آن زمین باغی از باغ‌های بهشت است. هر که مرا دراین بقعه زیارت کند مانند کسی است که رسول خدا را زیارت کرده است و برای او پاداش هزار حج مقبول و هزار عمره مقبول نوشته خواهد شد و من و پدرانم روز قیامت شفاعت کننده او خواهیم بود.» [بحارالانوار، ج١٠١، ص٣۶٧] ⬅️ در روایتی دیگر بزنطی می‌گوید: نامه حضرت رضا (ع) را خواندم که در آن نامه چنین آمده بود: «به شیعیان من بگو زیارت من به اندازه هزار حج پاداش دارد»؛ پس از امام جواد (ع) از روی تعجب پرسیدم: به اندازه هزار حج؟ آن حضرت فرمودند: «آری، به خدا سوگند کسی که پدرم را زیارت کند در حالی که حق او را می‌شناسد، به اندازه هزار، هزار حج (یک میلیون حج) نزد خداوند پاداش دارد» [من لایحضر، ج٢، ص٣۴٩] ⬅️ همچنین بر طبق روایتی دیگر، امام موسی کاظم (ع) فرمودند: «کسی که قبر فرزندم علی (ع) را زیارت کند، پاداش او هفتاد حج نیکو و مقبول خواهد بود»؛ مازنی می‌گوید: از سر تعجب پرسیدم: هفتاد حج؟ پس حضرت فرمودند: «هفتاد هزار حج» عرض کردم: یعنی زیارت ایشان به اندازه هفتاد هزار حج پاداش دارد؟ حضرت فرمودند: «آری»، هر کس فرزندم علی را زیارت کند و یک شب نزد ایشان بماند، به کسی می‌ماند که خدا را در عرش زیارت کرده است» [کافی، ج۴، ص۵٨۵] ✍️ و سخن خود را با این حدیث نورانی از امام جواد (ع) به پایان می‌بریم که فرمودند: «هرکس قبر پدرم را در طوس زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده‌اش را می آمرزد» [همان]

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#امام_امت (١)» ✍️ مناسبت روز: امشب، شب رحلت مردی است که مردم ایران، او را امام امت و رهبر خود در حکومت، و همچنین مرجع و پیشوای بزرگ دینی خود می‌دانند؛ شخصیتی برجسته‌ای که تأثیری عمیق و سرنوشت‌ساز بر تاریخ کشور کهن ایران گذاشت و هم‌زمان ارادۀ مردم و آیین الهی آنها یعنی اسلام ناب محمدی را در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی ایران ، متجلی نمود؛ لذا ضمن عرض تسلیت به ملت بزرگ ایران اسلامی و همه‌ی آزادگان جهان، روزبرگ امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت روح الله آغاز می‌نماییم؛ #امام_خمینی (ره) را به جرأت می‌توان تجلّی #خلیفةاللّه، بر جهان معاصر و #بزرگ_مرد_تاریخ انقلاب‌های نوین نامید، چراكه در بین رهبران انقلابیِ صده‌های اخیر، یگانه رهبری است كه راه ایشان را می‌توان امتداد راه انبیاء الهی، و نهضتشان را پیش زمینه‌ای برای ظهور منجی عالم بشریت دانست؛ و نیز می‌توان ایشان را مصداق کامل حدیث امام کاظم (ع) دانست که فرمودند: «مردی از اهل قم، مردم را به سوی حق دعوت می‌کند و قومی گرداگرد او جمع می‌شوند که به صلابت پاره‌های فولاد هستند، آنان با تند بادها به‌ لرزه درنمی‌آیند و از جنگ خسته نمی‌شوند و ترس به خود راه نمی‌دهند و بر خدا توکل می‌کنند و سرانجام، پیروزی از آن مُتَّقین است»: «رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ قُمَّ یَدْعُو النَّاسَ إِلَی الْحَقِّ...» (بحار الانوار، ج ۶٠، ص٢١۶) ✍️ ما نیز در این مجال کوتاه به برخی از خصوصیات «امام امت» می‌پردازیم: ✅ اصالت: «امام» وارث سجایاى آباء و اجدادى بـود که نسل در نسل در کار هـدایـت مردم وکسب مـعارف الهى کوشیده‌اند؛ پـدر بزرگـوار ایشان، شهید آیه‌الله سید مصطفى مـوسـوى (ره) در خمیـن، ملجاء مردم و هادى آنان در امـور دینـى و اجتماعی بـود و در حـالیکه بیـش از ۵ مـاه از ولادت امام نمى گذشت، طاغوتیان، نداى حق‌طلبـى ایشان را با گلـوله پاسـخ گفـتـنـد و بدیـن ترتيب، امام از ابتدای کـودکى با رنج یتیمی و با مفهوم شهادت و حق‌طلبی آشنا شدند. ✅ کسب علم و ادب: سید روح‌اللّه، در ۷ سالگی قرآن را فراگرفت؛ سپس در کنار یادگیری ادبیات عرب، از برادر بزرگ خود یعنی "آیت‌الله مرتضی پسندیده"، خوش‌نویسی را نیز آموخت و برای ادامه تحصیل، راهی اراک شد. ایشان طلبه‌ای بسیار پرتلاش و مرتب بودند و با عشق و علاقه تحصیل کرده و افزون بر این‌ها، دارای اخلاق نیکویی بود که همواره زبانزد حوزویان بوده است. ✅ فقیه، عارف، فیلسوف و استاد اخلاق: "خمینی کبیر" پس از اراک به شهر قم مهاجرت نموده و در حوزه علمیه این شهر مقدس، به سرعت مراحل تحصیلات تکمیلی علوم دینی را طی کرده و پس از چندین سال تلاش و کوشش مجاهدانه به عنوان یکی از مدرسین و مجتهدین صاحب رأی در فقه و اصول، فلسفه و عرفان و اخلاق در حوزه علمیه قم شناخته شد. ✅ عبادت و تهجد: از جمله ویژگی‌های ‏بارز حضرت امام (ره)، عبادت و تهجد ایشان بود؛ امام، عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهى مى‌دانستند و به صراحت‏ بیان مى ‏كردند كه در وادى عشق، نباید به عبادت فقط به چشم وسیله‌ای براى رسیدن به بهشت نگاه كرد. امام از سن جوانى به نماز و راز و نیاز شبانه مقید بودند، به‌گونه‌ای که نزدیکان ایشان نقل می‌کنند كه اگر در نیمه‌ى شب، گذرشان به اتاق امام مى ‏افتاد، چنان نیایشی احساس مى‏شد كه گویی هر شب برای امام، «لیلة القدر» است. ✅ محبوب قلوب مردم: هرچند هوش سرشار، پشتکار، نظم و سایر سجایای اخلاقی‌ امام (ره)، سبب شده بود تا علاوه به گذراندن سریع مدارج علمی در علوم مختلف، ایشان در نزد بزرگان حوزه علمیه، بسیار محبوب شده و علماء و حوزویان به امام، احترام ویژه‌ای بگذارند؛ ولی در آن سال‌ها، هیچ‌کس باور نمی‌کرد که این عالِم فاضل وارسته؛ روزی، رهبری بزرگترین قیام مردمی جهان معاصر را به دست خواهد گرفت و نظام ٢۵٠٠ ساله شاهنشاهی ایران را سرنگون خواهد کرد و و پس از قرن‌ها، حکومتی علوی بر مبنای اسلام ناب محمدی و مکتب حَقّه اهل بیت (ع) را بنیان خواهد نمود؛ و همچنین، هیچ‌کس تصور نمی‌کرد که دایرۀ محبوبیت سید روح‌اللّه، تا بدانجا گسترش خواهد یافت که پس از رحلت ایشان، باشکوه‌ترین و بی‌نظیرترین تشییع جنازه در کل تاریخ رقم خواهد خورد و میلیون‌ها نفر همچون اُمتی پدر از دست داده، به سر و سینه خود زده و اینچنین عزاداری نمایند؛ و امروزه پس از گذشت بیش از چند دهه از ارتحال ایشان، هنوز نام «#خمینی_کبیر» و اندیشه های مترقی و انقلابی ایشان، نه تنها در ایران اسلامی، بلکه در سراسر جهان در حال توسعه و  گسترش باشد. ✍️ آنچه گذشت بخش کوچکی از فضایل «#امام_امت» بود که انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی، این مبحث ادامه دارد... @montazeraan_zohorr

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#شکافنده_علوم نبوی و معارف علوی ١» ✍️ مناسبت روز: امشب، شب #شهادت_امام_باقر (ع)، خورشید پر فروغ ولایت، و پنجمین اختر سپهر امامت است، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ رسول خدا (ص) در طول حیات پربرکت خویش، فرهنگ و تمدن بزرگ اسلامی را پایه‌گذاری نمودند، و پس از ایشان، امامان معصوم (ع)، با توجه به مقتضیات زمان خود، در تبیین و تکوین این فرهنگ انسان‌ساز، نقش تأثیرگذاری ایفاء نموده‌اند؛ دراین میان، امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و امام سجاد (ع) در دوران بسیار سختی قرار داشتند و متأسفانه با جهالت و ضلالت، و منع و جعل حدیث، و دشمنی‌های آشکار و پنهان خلفاء و بنی‌امیه مواجه بودند؛ و این غاصبان خلافت به هر طریق ممکن، مانع نشر علوم علوی که بر اساس حدیث نبوی، باب مدینه علم است، می‌شدند؛ با این وجود هر یک از حضرات معصومین (ع) بنا بر مقتضیات زمان خود، تمامی مساعی خویش را در راه تبیین معارف و احکام اسلام ناب محمدی به‌کار بردند؛ چنانچه امیرالمؤمنین (ع) با ربع قرن صبر در زمان خلفاء و سپس ایجاد حکومت علوی و جنگ با ناکثین و قاسطین و مارقین، سنت رسول خدا را احیاء نمودند و سپس امام حسن (ع) با صلح خویش، ریشه‌های نفاق و کفر را به مسلمانان معرفی کرده، و امام حسین (ع) با قیام عاشورا، نهضت و جنبش بزرگی را در جامعه اسلامی ایجاد نمودند و در ادامه این راه امام سجاد (ع) نیز در قالب راز و نیاز و تعالیم معنوی مکتب اهل‌بیت (ع)، این جنبش اسلامی را ادامه دادند؛ تا اینکه پس از این دوران بسیار سخت، بالاخره با افول بنی‌امیه و تقابل بنی‌العباس با آن‌ها بر سر حکومت دنیا، و کمتر شدن فشار و کنترل از سوی حاکمیت، زمینه مساعدی برای رشد فرهنگ و تمدن اسلامی فراهم گردید، لذا حضرت باقرالعلوم (ع) با تلاشی مضاعف و گسترده، نهضتی بزرگ را در زمینه‌های مختلف علمی و معرفتی پایه‌گذاری نمودند، که این جنبش دامنه‌دار به تأسیس دانشگاه بزرگ و برجسته اسلامی در دوران فرزند گرامیشان امام صادق (ع) انجامید؛ البته این موضوع سال‌ها قبل توسط رسول اکرم (ص) پیش‌بینی شده بود و طبق روایت جابر، حضرت با اعطای لقب «باقر»، ایشان را به عنوان شکافنده علوم معرفی نمودند: «یَبقَرالعلم بقْرًا» (بحارالانوار، ج۴۶، ص٢٢٢) در روایات آمده که حضرت باقرالعلوم (ع) اکثر علوم اسلامی را از آیات قرآن استخراج نموده و می‌فرمودند: «هر مطلبی که می‌گویم، از من بپرسید که در کجای قرآن آمده است تا آیه مربوطه را به شما معرفی نمایم» (اعلام‌الوری، ص١٧۶) مقام بلند علمی حضرت باقرالعلوم (ع) به گونه‌ای است که دانشمندان بزرگ آن دوران همچون «جابر بن یزید جعفی» که از موثقین راویان و اعاظم ناقلین احادیث است، هرگاه می‌خواست سخنی در باب علم به میان آورد، می‌گفت: «جانشین و حجت الهی و میراث دار دانش نبوی، محمد بن علی (ع) این‌گونه فرموده‌اند... » و به دلیل ناچیز دانستن موقعیت علمی خود در برابر جایگاه عظیم آن امام همام، هرگز از خود نظری به میان نمی‌آورد. (ارشاد شیخ مفید، ج٢، ص١۶٠) بزرگان اهل سنت نیز حضرت باقرالعلوم (ع) را ستوده‌اند و به جایگاه والا و شخصیت علمی و معنوی امام باقر (ع) اعتراف نموده‌اند؛ چنانچه «شمس‌الدین ذهبی» محدث و مورخ بزرگ اهل سنت در قرن هفتم و هشتم قمری، با اشاره به «علم و عمل»، «سیادت و شرافت»، و «وثاقت و متانت» امام باقر (ع)، ایشان را امام و فقیه و شایسته خلافت دانسته است. [سِیَرُ أعلامِ النُّبَلاء، ج۴، ص۴۰۲؛ و ج۱۳، ص۱۲۰] همچنین ابن حجر هیتمی، از فقهای بزرگ شافعی می‌نویسد: ابوجعفر محمد باقر، به اندازه‌ای گنج‌های پنهان علوم، حقایق احکام و حکمت‌ها و لطایف را آشکار نموده که جز بر عناصر بی‌بصیرت یا بد نیت، پوشیده نیست و از همین روست که وی را شکافنده علم و برپاکننده پرچم دانش خوانده‌اند. [الصَواعِقُ المُحْرِقَه، ص۲۰۱] نقش امام باقر (ع) در تبیین و ترویج فرهنگ و تمدن اسلامی تا حدی است که بیشترین آرای فقهی، تفسیری و اخلاقی اسلامی که امروزه در کتب فقهی و حدیثی بر جای مانده، از این امام بزرگوار و فرزند گرامی ایشان، حضرت صادق (ع) است به‌گونه‌ای که راویانی چون «محمد بن مسلم» سی هزار حدیث و «جابر جعفی» هفتاد هزار حدیث از حضرت باقرالعلوم (ع) نقل کرده‌اند. [بحارالانوار، ج۱۱، ص۸۳] بنابراین می‌بایست امام باقر (ع) را احیاگر علوم الهی و سنت نبوی و مکتب حیات‌بخش اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) دانست. ✍️ این مبحث ادامه دارد... #منتظران_ظهور https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#عرفه #عید_تضرع_و_بندگی» ✍️ مناسبت روز: امشب «#شب_عرفه» از شب‌های بسیار با عظمت، و شب شهادت حضرت #مسلم_بن_عقیل (ع) است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن سفیر شهید آغاز می‌نمائیم؛ «مسلم بن عقیل بن ابی‌طالب» فقیه، دانشمند، محدث و از یاران صديق اهل‌بیت (ع) و برادرزاده و داماد امیرالمؤمنین (ع) بود؛ ایشان از چهره‌های پرفروغ خاندان بنی‌هاشم و از قهرمانانی است که با ايمان و شجاعت مثال‌زدنی، نام خود را در فتوحات اسلامی از جمله در جنگ جمل، صفین و نهروان، و همچنین به‌عنوان سفیر حضرت سیدالشهداء (ع) در کوفه به ثبت رسانده است؛ حضرت مسلم (ع) پس از گرفتن بیعت از بیش از هجده هزار نفر از مردم کوفه، جهت آماده‌سازی این شهر برای ورود امام حسین (ع) در مقابل عبیدالله بن زیاد قیام نمودند؛ اما پس از پیمان‌شکنی کوفیان بی‌وفا تنها مانده و توسط لشکریان ابن مرجانه دستگیر و به دستور او در روز عرفه سال ۶۰ قمری به مقام بلند شهادت نائل آمدند و بدن شریفشان در نزدیکی دارالاماره کوفه دفن گردید که امروزه بارگاه با عظمت ایشان در کنار مسجد کوفه، زیارتگاه و عبادتگاه شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است. ✍️ اما فردا «روز #عرفه»، یکی از بافضیلت‌ترین روزها در اسلام است؛ در این روز حاجیان از ظهر تا غروب در «عرفات» توقف می‌کنند و برخی از مراسم حج را به جا می‌آورند؛ همچنین مؤمنین در سراسر جهان نیز شب و روز عرفه را به عبادت و نیایش سپری می‌کنند؛ شیخ عباس قمی (ره) در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان درباره «شب عرفه» می‌گوید: «این شب از لیالی متبرّکه و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب می‌شود و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد، به اجر و پاداش هفتاد سال عبادت نائل می‌شود» همچنین در رابطه با «روز عرفه» می‌گوید: «این روز از #اعیاد_عظیمه است، هر چند به اسم عید نامیده نشده؛ و روزی است که حق تعالی بندگانش را به عبادت و طاعت فراخوانده و سفره‌های جود و احسان خود را برای آنها گسترده و شیطان در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است» حاجت خواستن از غیر خدا در این روز، کراهت شدید دارد و در روایت آمده که امام زین العابدین (ع) در روز عرفه صداى سائلى را شنیدند که از مردم درخواست‌ کمک مى‌کرد؛ پس به او فرمودند: «واى بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست مى‌کنى؟! و حال آنکه براى بچه‌هاى در رحم، در این روز امید مى‌رود که فضل خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند» [وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۸] ✍️ پسران غالب اسدی روایت کرده‌اند، که بعد از ظهر روز عرفه در صحرای عرفات، خدمت امام حسین (ع) بودیم، که حضرت با گروهی از اهل‌بیت و شیعیان با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در سمت چپ جبل‌الرّحمه ایستادند و روی مبارک خویش را به سوی کعبه نموده و دست‌های مبارک را روبروی صورت خود به دعا بلند کردند؛ سپس مانند مسکینی که طعام می‌طلبد و در حالی که قطرات اشک بر رخسار شریفشان می‌ریخت، دعای عرفه را انشاء فرمودند. [مفاتیح‌الجنان، اعمال روز عرفه] این دعا، یکی از دعاهای مأثوری است که از مضامین بلند و معارف عمیق عرفانی و عقیدتی ازجمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان، و حمد و سپاس خداوند بر آن‌ها، تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه، درخواست حوائج، و درخواست پاداش اخروی است و توصیه شده که شیعیان آن را در روز عرفه قرائت نمایند؛ همچنین زیارت امام حسین (ع) در این روز سفارش بسیار شده و ثواب آن را برابر با هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد و بالاتر دانسته‌اند؛ و همچنین در روایات آمده که اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست بلکه زیادتر و مقدّم است. ✍️ در پایان توصیه می‌شود برای بهره‌گیری از ثواب عظیم اعمال شب و روز عرفه به کتاب شریف مفاتیح الجنان مراجعه فرمایید که البته به صورت اجمالی، احکام این شب و روز را در «‌#گلبرگ_احکام» امروز تقدیم شما گرامیان نموده‌ایم https://eitaa.com/montazeraan_zohorr

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#عرفه #عید_تضرع_و_بندگی» ✍️ مناسبت روز: امشب «#شب_عرفه» از شب‌های بسیار با عظمت، و شب شهادت حضرت #مسلم_بن_عقیل (ع) است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن سفیر شهید آغاز می‌نمائیم؛ «مسلم بن عقیل بن ابی‌طالب» فقیه، دانشمند، محدث و از یاران صديق اهل‌بیت (ع) و برادرزاده و داماد امیرالمؤمنین (ع) بود؛ ایشان از چهره‌های پرفروغ خاندان بنی‌هاشم و از قهرمانانی است که با ايمان و شجاعت مثال‌زدنی، نام خود را در فتوحات اسلامی از جمله در جنگ جمل، صفین و نهروان، و همچنین به‌عنوان سفیر حضرت سیدالشهداء (ع) در کوفه به ثبت رسانده است؛ حضرت مسلم (ع) پس از گرفتن بیعت از بیش از هجده هزار نفر از مردم کوفه، جهت آماده‌سازی این شهر برای ورود امام حسین (ع) در مقابل عبیدالله بن زیاد قیام نمودند؛ اما پس از پیمان‌شکنی کوفیان بی‌وفا تنها مانده و توسط لشکریان ابن مرجانه دستگیر و به دستور او در روز عرفه سال ۶۰ قمری به مقام بلند شهادت نائل آمدند و بدن شریفشان در نزدیکی دارالاماره کوفه دفن گردید که امروزه بارگاه با عظمت ایشان در کنار مسجد کوفه، زیارتگاه و عبادتگاه شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است. ✍️ اما فردا «روز #عرفه»، یکی از بافضیلت‌ترین روزها در اسلام است؛ در این روز حاجیان از ظهر تا غروب در «عرفات» توقف می‌کنند و برخی از مراسم حج را به جا می‌آورند؛ همچنین مؤمنین در سراسر جهان نیز شب و روز عرفه را به عبادت و نیایش سپری می‌کنند؛ شیخ عباس قمی (ره) در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان درباره «شب عرفه» می‌گوید: «این شب از لیالی متبرّکه و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب می‌شود و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد، به اجر و پاداش هفتاد سال عبادت نائل می‌شود» همچنین در رابطه با «روز عرفه» می‌گوید: «این روز از #اعیاد_عظیمه است، هر چند به اسم عید نامیده نشده؛ و روزی است که حق تعالی بندگانش را به عبادت و طاعت فراخوانده و سفره‌های جود و احسان خود را برای آنها گسترده و شیطان در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است» حاجت خواستن از غیر خدا در این روز، کراهت شدید دارد و در روایت آمده که امام زین العابدین (ع) در روز عرفه صداى سائلى را شنیدند که از مردم درخواست‌ کمک مى‌کرد؛ پس به او فرمودند: «واى بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست مى‌کنى؟! و حال آنکه براى بچه‌هاى در رحم، در این روز امید مى‌رود که فضل خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند» [وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۸] ✍️ پسران غالب اسدی روایت کرده‌اند، که بعد از ظهر روز عرفه در صحرای عرفات، خدمت امام حسین (ع) بودیم، که حضرت با گروهی از اهل‌بیت و شیعیان با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در سمت چپ جبل‌الرّحمه ایستادند و روی مبارک خویش را به سوی کعبه نموده و دست‌های مبارک را روبروی صورت خود به دعا بلند کردند؛ سپس مانند مسکینی که طعام می‌طلبد و در حالی که قطرات اشک بر رخسار شریفشان می‌ریخت، دعای عرفه را انشاء فرمودند. [مفاتیح‌الجنان، اعمال روز عرفه] این دعا، یکی از دعاهای مأثوری است که از مضامین بلند و معارف عمیق عرفانی و عقیدتی ازجمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان، و حمد و سپاس خداوند بر آن‌ها، تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه، درخواست حوائج، و درخواست پاداش اخروی است و توصیه شده که شیعیان آن را در روز عرفه قرائت نمایند؛ همچنین زیارت امام حسین (ع) در این روز سفارش بسیار شده و ثواب آن را برابر با هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد و بالاتر دانسته‌اند؛ و همچنین در روایات آمده که اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست بلکه زیادتر و مقدّم است. ✍️ در پایان توصیه می‌شود برای بهره‌گیری از ثواب عظیم اعمال شب و روز عرفه به کتاب شریف مفاتیح الجنان مراجعه فرمایید که البته به صورت اجمالی، احکام این شب و روز را در «‌#گلبرگ_احکام» امروز تقدیم شما گرامیان نموده‌ایم https://eitaa.com/montazeraan_zohorr

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#عيد_بزرگ_بندگی» ✍️ مناسبت روز: امروز، روز #عرفه و روز شهادت حضرت #مسلم_بن_عقیل (ع) است که در روز گذشته در رابطه با این مناسبت سخن گفتیم؛ اما امشب، شب #عید_قربان و از چهار شب با برکتی است که شب زنده‌داری در آنها سفارش شده و طبق روایات درهای رحمت الهی در این شب و روز به روی بشریت باز است، چنانچه پيامبر اکرم (ص) فرمودند: «خداوند متعال در عيد قربان، با عنايت (ویژه) به زمين مى‌نگرد، پس از خانه‌ها بيرون آييد تا رحمت الهی به شما برسد» لذا ضمن تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ عید قربان، یادآور ایمان راسخ #حضرت_اسماعیل (ع) در قربانگاه عشق، و ایثار و تسلیم #حضرت_ابراهیم خلیل (ع) در برابر خواست و رضای الهی و گذشت از فرزند عزیزتر از جانش در مسیر عبودیت و بندگی خدا است، لذا عید قربان را باید «عید بزرگ بندگی» بنامیم چراکه حضرت ابراهیم (ع)، قبل از بردن اسماعیل (ع) به قربان‌گاه، نفس خود را در پیشگاه درگاه ربوبیت قربانی کرد؛ و به بشریت ثابت نمود که محبت خداوند در قله محبت‌ها قرار دارد و همه‌ی علایق دنیا در طول محبت الهی معنا می‌شوند؛ لذا باید اذعان نمود که حضرت ابراهیم (ع) در عید قربان، «#قله_بندگی» را به نمایش گذاشته و خداوند متعال نیز آن حضرت را به عنوان الگو و «#اسوه_حسنه» در قرآن کریم معرفی نموده است؛ ✍️ کلمه «عید» از «عود» گرفته شده و به معنای بازگشت است؛ بازگشت از زندان نفس و تسلط اهریمن به سوی خدای رحمان و رحیم؛ کلمه «قربان» نیز از نظر لغوی از لفظ «قرب» گرفته شده؛ لذا هر چیزی که وسیله قرب و نزدیکی به خداوند تعالی شود را «قربانی» می‌نامند؛ حالا آن چیز می‌تواند ذبح حیوان باشد یا هر نوع صدقه دیگر؛ بنابراین «عید قربان»، به معنای «بازگشت انسان به مقام تقرب الهی» است که این مقام بلند، تنها در سایه مبارزه با هواهای نفسانی و در پرتو تهذیب نفس، خودسازی و بهره‌گیری از فرصت‌های ناب زندگی به دست می‌آید؛ البته طبق آیات قرآن کریم، تاریخچه «قربانی» کردن به زمان حضرت آدم (ع) برمی‌گردد، وقتی که فرزندان ایشان، «هابیل» و «قابیل»، قوچ و مقداری گندم را به عنوان قربانی به بارگاه خداوند تقدیم نمودند و طبق آیه ٢٧ سوره مائده این قربانی از «هابیل» پذیرفته شد و از «قابیل» پذیرفته نشد؛ و پس از آن، این عمل در تمام ادیان آسمانی به عنوان یک عبادت و در مناسبت‌ها و مواقع خاص به عنوان یک دستور و آیین الهی برجای ماند؛ در دین مبین اسلام نیز قربانی کردن، از سنت‌های الهی در مراسم حج است که زائران بیت‌الله‌الحرام پس از انجام مناسک حج و رسیدن به خلوص بندگی، در روز عید قربان به امر الهی حیوانی را قربانی کرده و شکر الهی را بجا می‌آورند؛ البته قداست و تعالی قربانی کردن در ریختن خون حیوان نیست، بلکه طبق روایات اسلامی، قربانی کردن در این روز، نماد قربانی کردن نفس و خالص شدن برای خدای یگانه است، چنانچه حضرت سجاد (ع) حقیقت قربانی را این‌گونه بیان فرمودند: «حج گزار و قربانی کننده، با تمسک به حقیقت پرهیزکاری، گلوی دیو طمع را می‌برد و او را می‌کشد» [مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۱۶۶] بر همین اساس زائران خانه خدا که پس از تحمل سختی‌های بسیار و پرهیز از نمادهای دنیوی، در آخرین منزلگاه، عید قربان را جشن می‌گیرند و با وحدت عملی کم نظیری، سر بر آستان حضرت دوست سائیده و با چهره‌ای گشاده از توفیق یافتن به ادای تکلیف الهی، به یکدیگر تبریک می‌گویند؛ مسلمانان جهان نیز «عید قربان» را از بزرگترین أعياد خود دانسته و آن را جشن می گیرند و پس از انجام دادن عبادت‌های مخصوص این روز، به دید و بازدید و شادمانی می پردازند؛ و اگرچه برگزار کردن مراسم قربانی بر زائران کعبه و در مراسم باشکوه حج واجب است، ولی بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان در این روز، گوسفند، گاو یا شتری را به یاد سنت ابراهیم خلیل (ع)، قربانی کرده و گوشت آن را میان همسایگان و مستمندان تقسیم می کنند؛ ✍️ و سخن خود را با کلام رهبر فرزانه انقلاب در رابطه با عید قربان به پایان می‌بریم که فرمودند: «این ایثار و این گذشت (حضرت ابراهیم خلیل)، یک نماد است برای مؤمنانی که می‌خواهند راه حقیقت را، راه تعالی را، راه عروج به مدارج عالیه را طی کنند؛ (و این موضوع) بدون گذشت، امکان ندارد؛ همه‌ی امتحان‌هایی که ما می شویم، در واقع نقطه‌ی اصلی‌اش همین است که پای یک ایثار و یک گذشت به میان می‌آید؛ گاهی گذشت از جان است، گذشت از مال است...؛ گاهی گذشت از عزیزان است؛ فرزندان، کسان. امتحان یعنی عبور از وادی محنت...» [٢۶ آبان ٨٩] @montazeraan_zohorr