eitaa logo
🌹 منتظران ظهور 🌹
2.8هزار دنبال‌کننده
16.1هزار عکس
9.6هزار ویدیو
300 فایل
🌷بسم ربِّ بقیة الله الاعظم (عج)🌷 سلام بر تو ای امید ما برای زنده کردن حکومت الهی مرا هزار امید است و هر هزار تویی کپی متن با ذکر صلوات و دعای فرج ، حلال است🙏🏻 ادمین: @Montazer_zohorr تبادل و تبلیغ: https://eitaa.com/joinchat/1139737620C24568efe71
مشاهده در ایتا
دانلود
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «» روز جمعه، ١۴٠١/١٠/٣٠ مناسبت روز: امروز ۲۷ جمادی‌الثانی سالروز شهادت برادر کوچکتر امام صادق (ع)، حضرت (ع) است که در مشهد اردهال کاشان مدفون شده‌اند و یکی از امامزادگان بلافصل و واجب التعظیم می‌باشند که از طرف دو امام معصوم يعنی پدر و برادر بزرگوارشان امام باقر (ع) و امام صادق (ع) سمت نمایندگی اخذ نموده‌اند و ایشان را «نایب‌الامامین» نامیده‌اند؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این امامزاده عظیم‌الشأن آغاز می‌نمائیم؛ حضرت اباالحسن علی فرزند امام محمدباقر (ع) در سال ١١٣ هجری قمری جهت امر تبلیغ دین مبین اسلام و پاسخگویی به احساسات مذهبی مردم متدین کاشان وارد این منطقه شدند و به مدت سه سال در میان عاشقان و دلباختگان اهل البیت به ارشاد مردم ولایتمدار این خطه پرداختند؛ ✍️ در خصوص مقام والای آن حضرت روایت های متعددی نقل شده است که از جمله آن می‌توان به حدیث نورانی حضرت امام صادق (ع) اشاره نمود که فرمودند: «هر کس برادرم حضرت علی ابن باقر (ع) را در اردهال زیارت کند، مانند کسی است که قبر جدم حسین (ع) را در کربلا زیارت کرده باشد»؛ و هچنین امام رضا (ع) در تأیید این امامزاده عظیم‌الشأن فرمودند: « بله، چه خوب مکانی است اردهال، پس به آن التزام و تمسک پیدا کنید»؛ در چگونگی دعوت و حضور حضرت اباالحسن (ع) به منطقه کاشان در كتاب «حماسه تاريخی مشهد اردهال» چنین آمده که جمعی از اهالی فین و چهل حصاران در کاشان، پرچم دوستی اهل‌بیت (ع) را برافراختند و نامه‌ای خدمت امام پنجم فرستادند تا یک نفر را از جانب خود جهت تعلیم شرایع اسلام و پیشوایی عوام و خواص به آن منطقه بفرستند؛ سپس عده‌ای از بزرگان آن‌ها با در دست داشتن عریضه و هدایایی به مدینةالرسول رفته و به محضر امام باقر (ع) رسیدند؛ راوی می‌گوید در همان شب آن امام همام، جد گرامیشان حضرت رسول (ص) در عالم خواب به ایشان فرمودند: ای فرزندم، دوستان ما به طلب پیشوایی، قاصدی نزد تو فرستاده‌اند؛ پس آن‌ها را مقرون به اجابت دار و... "نور دیده‌ام علی" را همراه آن‌ها روانه کن»؛ پس امام دستور فرمودند تا اسباب سفر حضرت علی ابن باقر (ع) جهت عزیمت به کاشان مهیا گردد؛ ایشان در مسیر پس از چند روز توقف در قریه‌ی «جاسب» و یک ماه توقف در قریه‌ی «خاوه»، با یک دنیا عزت و جلال و استقبال باشکوه مردم ولایتمدار کاشان وارد این منطقه‌ شدند و به مدت سه سال در مسجد جامع کاشان اقامه نماز نموده و مردم دسته دسته به دیدار آن حضرت می‌شتافتند و از محضر این عالم بزرگ و امامزاده جلیل‌القدر بهره‌ها می‌بردند. ✍️ صاحب کتاب کشف‌الکواکب در ادامه می‌گوید: پس از سه سال حضور ارزشمند ایشان در کاشان، گروه زیادی از مردم «اردهال» آن حضرت را دعوت نموده و گفتند عده‌ای در این منطقه توان حضور در کاشان و دیدار شما را ندارند؛ پس آن حضرت به این منطقه عزیمت نمودند؛ اما والی اردهال که شخصی به نام "زرین نعل" (لعنت‌الله عليه) بوده پس از مشاهده‌ی گرویدن مردم به آن حضرت و سستی حکومت خود، نامه‌ای به فرماندار ایالات قزوین می‌نویسد و او نیز «ارقم شامی» را با لشکری ششصد نفری به اردهال گسیل داشته و دستور کشتن علی بن محمد الباقر (ع) را صادر می‌نماید؛ پس حضرت اباالحسن (ع) در سال ١١۶ هجری قمری با یاران و اعوانشان به جنگ با کفر زمانه پرداخته و پس از رشادت‌های فراوان سرانجام در ٢٧ جمادی الثانی در دره ازناوه به شهادت رسیدند و سر مبارکشان را هم‌چون جد غریبان امام حسین (ع) از تن جدا نموده و برای حاکم جور وقت در شهر قزوین ارسال نمودند؛ دو روز پس از شهادت آن حضرت، خبر به اهالی فین و خاوه می‌رسد و جمعیت عظیمی خود را به اردهال رسانده و پیکر مطهر این امامزاده شهید را در یک تخته‌ قالی نهاده و در مکان فعلی در مشهد اردهال دفن می‌نمایند و سپس قالی آغشته به خون ایشان را با آب جوی در آن منطقه شستشو می‌دهند؛ و از آن سال شیعیان و محبین اهل‌بیت (ع) هر ساله در دومین جمعه فصل پاییز، مصادف با تاریخ شمسی شهادت این امامزاده عظیم‌الشأن به طور نمادین، قالیچه‌ای را در نهر آبی در مشهد اردهال شست‌وشو می‌دهند و ظلم و ستم حاکمان جور و شهادت مظلومانه آن حضرت و ارادت ویژه ایرانیان به اهل‌بیت عصمت و طهارت و فرزندان ایشان را یادآور می‌شوند که این مراسم با عنوان «جمعه قالی» یا «قالی‌شویان» در فهرست میراث معنوی ایران اسلامی ثبت شده‌ است. 📚 منبع: دانشنامه اسلامی، امامزاده علی (ع) در مشهد اردهال https://eitaa.com/montazeraan_zohorr
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «» روز یکشنبه، ١۴٠١/١١/٠٢ مناسبت روز: امشب اولین شب از ماه بزرگ است که پیامبر اکرم (ص) درباره آن فرمودند: «آگاه باشید که رجب، ماه خداست و آن ماه بسیار عظیمی است... و هیچ ماهی در فضیلت و حرمت در نزد خدا با این ماه برابری نمی‌کند!» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٢۶)، لذا سخن امروز را به این ماه پربرکت اختصاص می‌دهیم؛ ✍️ انسان گاهی نسبت به فرصتی ارزشمند و موقعیتی بی‌نظیر، بی‌توجهی و غفلت می‌نماید؛ بدان جهت که شناختی از آن نداشته و در نتیجه فرصتی استثنایی و بهره‌ای وافر را از دست می‌دهد که هرگز در تمام عمر قابل جبران نیست! بی‌شک «» یکی از مصادیق بارز این موقعیت بی‌بدیل و پرفضیلت است که برای بهره‌گیری لازم از این فرصت طلایی ابتدا باید معرفت خود را نسبت به این ماه عظیم افزایش داد و مسلماً بهترین هادی در این زمینه، کلام نورانی اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است که در این مجال به برخی از آنها اشاره می‌نمائیم: ✅ ابن‌عباس نقل می‌کند که هرگاه ماه رجب می‌آمد، رسول خدا (ص) می‌فرمودند: «ای مسلمانان، ماه بسیار بزرگ و بابرکتی بر شما سایه انداخته که آن را رجب نامیده‌اند و در آن رحمت خدا بر کسی که خدا را عبادت کند فرو می‌ریزد... آگاه باشید که در ماه رجب شبی است که هر که خواب را در آن بر خود حرام کند و به عبادت خدا بپردازد، خدا بدنش را بر آتش حرام می‌کند و هفتاد هزار ملک با او مصافحه می‌کنند و برایش تا ماه رجبِ سال آینده طلب مغفرت می‌نمایند» (بحارالانوار، ج٩٧، ص۴٧) علماء در رابطه با شب مذکور، چهار احتمال را داده‌اند: ١. شب اول ماه رجب؛ ٢. «لیلةالرغائب» که شب جمعه اول ماه رجب است؛ ٣. شب نیمه ماه رجب؛ ۴. شب بیست و هفتم ماه رجب. ✅ در روایت دیگر آمده که: «روزی با رسول خدا (ص) از قبرستان می‌گذشتیم که ناگهان حضرت ایستادند و گریه شدیدی نمودند، به‌گونه‌ای که ما هم به گریه افتادیم؛ آن‌گاه حضرت فرمودند: «صدای ناله اهل عذاب را شنیدم و بر آنها رحم کرده و دعا کردم و خداوند عذاب آنها را تخفیف داد» سپس فرمودند: «اگر کسانی که‌ در این قبرستان در عذابند، یک روز از ماه رجب را روزه گرفته بودند و یک شب را تا صبح قیام کرده و به عبادت می‌پرداختند (امروز) در قبرهایشان معذّب نمی‌شدند» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٣٣) ✅ همچنین امام صادق (ع) فرمودند: «در روز قیامت، منادی از درون عرش الهی ندا مى‌‏دهد که کجایند آنهایی که ماه رجب را گرامی داشته‌اند؟ و سپس (ملائکه به آن‌ها) مى‏‌گویند: اى بندگان خدا، کرامت خدا بر شما گوارا باد» (همان) ✅ امیرالمؤمنین (ع) نیز درباره ثواب این ماه فرمودند: «هر کس در ماه رجب صدقه بدهد، خداوند روز قیامت در بهشت، او را به ثوابی گرامی می‌دارد که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به خاطر بشری خطور نکرده است» (بحارالانوار، ج٩٧، ص٣٣) ✅ همچنین امام رضا(ع) فرمودند: «هر که روز اول ماه رجب را روزه بدارد، خدای عزوجل بهشت را بر او واجب می‌گرداند؛ و هر که روز وسط ماه رجب را روزه بدارد، می‌تواند دو قبیله‌ (پرجمعیت) را (در قیامت) شفاعت کند؛ و هر کس روز آخر ماه را روزه بدارد، خدای عزوجل او را از پادشاهان بهشت قرار می‌دهد و شفاعتش را درباره‌ی پدر، مادر و همه‌ی بستگان و آشنایان و همسایگانش می‌پذیرد، گرچه در میان آنها مستحق دوزخ باشد» (امالی شیخ صدوق، ص١٠) ✍️ آنچه گذشت، تنها بخشی از فضایل این ماه بزرگ و ثواب عظیم اعمال در آن است؛ اما شاید پرسشی در ذهن برخی از عزیزان ایجاد شده باشد که چگونه ممکن است، در برابر اعمال ناچیز و اندک ما در این ماه، این همه ثواب و پاداش داده شود؟ ✅ در پاسخ این سؤال، باید بدانیم که: 1️⃣ اولاً، این پاداش عظیم، متناسب با مقام کبریایی حضرت حق، و جود و بخشش بی‌کران و بی‌انتهای اوست که در برابر اندکی عمل خیر، پاداشی فراوان و دائمی عطاء می‌فرماید؛ 2️⃣ ثانياً، این گونه نیست که به صرف انجام دادن عملی پرفضیلت، همه‌ی گناهان قبلی ما بخشیده شود و ما وارد بهشت شویم، زیرا همان‌گونه که در روایات آمده، در «حق‌الناس» باید حقوق دیگران را جبران و پرداخت کرده و در «حق‌اللّه» نیز می‌بایست اعمال فوت شده مانند قضای نماز و روزه را به‌جا آورده و حقوق الهی، مانند خمس و زکات را پرداخت نمائيم؛ 3️⃣ ثالثاً درست است که برخی از اعمال ما ثواب بسیار عظیم دارد، اما نباید فراموش کنیم که طبق روایات، برخی از گناهان نیز مانند آتش عمل کرده و چه بسا تمامی کارهای خیر و ثواب ما را در طرفةالعینی نابود سازند! ✍️ لذا بدون شک، بهره کامل از ثواب این ایام از آنِ کسانی است که با اِجتناب از گناه و با توبه به درگاه الهی و جبران حقوق مردم و حقوق الهی فرصت‌ بی‌بدیل ماه بزرگ رجب را غنیمت می‌شمارند.
14.5M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎧 پادکست مناسبت: شب اول ماه بزرگ موضوع: «» روز: یکشنبه، ١۴٠١/١١/٠٢ https://eitaa.com/montazeraan_zohorr
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حضرت زینب (ع)، الگوی زنان عالم» روز یکشنبه، ١۴٠١/١١/١۶ مناسبت روز: امشب شب رحلت شهادت‌گونه حضرت صدیقه صغری، محبوبه آل عبا، زینت علی مرتضی، زینب کبری (س) است، لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت، و با سلام و صلوات به روح بلند اسوه صبر و استقامت آغاز می‌نمائیم؛ حضرت زینب کبری (س)، به دلیل برخورداری از فضائل و مناقب والای انسانی مانند شرافت در نسب، علم، عبادت، عفت، شجاعت، صداقت، صبر و ... یکی از شخصیت‌های برجسته در طول تاریخ اسلام و الگویی منحصر به‌فرد برای همه بشریت در مبارزه با طاغوت می‌باشند؛ ایشان به اعتراف همه تاریخ‌نویسان، آراسته به همه فضایل و خصلت‌های والای اخلاقی و الهی بودند؛ چنانچه آورده‌اند که زینب کبری (س) در وقار و شخصیت مانند جده‌ خود خدیجه (س)، در حیا و عفّت همچون مادرشان فاطمه (س)، در رسایی و شیوایی بیان مانند پدرشان علی (ع)، در حلم و بردباری همچون برادرشان حسن (ع) و در شجاعت و قوّت قلب، مانند دیگر برادرشان حسین (ع) بودند؛ زینب کبری (س) تحت تربیت پدر و مادری همچون حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و با شایستگی و استعداد ذاتی که از آن بهره‌مند بودند به مراتب عالی از فضائل و کمالات انسانی دست یافتند تا جایی که به جرأت می‌توان گفت که همانند پدر و مادر گرامیشان، جامع همه کمالات و صفات پسندیده انسانی بوده‌اند؛ ✍️ لذا در این مجال کوتاه برای تبیین بهتر جایگاه و عظمت و شخصیت آن بانوی بزرگ اسلام به بخشی از سخنان ارزشمند رهبر فرزانه انقلاب، حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در این زمینه اشاره می‌نمائیم: «زینب کبرى(س) یک نمونه‌ی کامل از زن مسلمان است؛ یعنى الگویى که اسلام براى تربیت زنان، آن را در مقابل چشم مردم دنیا قرار داده است؛ آن حضرت داراى شخصیت چند بُعدى است؛ دانا و خبیر و داراى معرفت والا؛ و یک انسان برجسته است که هر کس با آن بزرگوار مواجه مى‌شود، در مقابل عظمتِ دانایى و روحى و معرفت ایشان، احساس خضوع می‌کند... زینب کبرى (س)، شور عاطفه‌ى زنانه را همراه کرده است با عظمت و استقرار و متانت قلب یک انسان مؤمن؛ و زبان صریح و روشن یک مجاهد فی سبیل اللَّه؛ و زلال معرفتى که از زبان و دل او بیرون می‌تراود و شنوندگان و حاضران را مبهوت می‌کند؛ عظمت زنانه‌ی آن بانوی بزرگ، بزرگان دروغین ظاهرى را حقیر و کوچک می‌کند؛ عظمت زنانه‌ای که مخلوطى از شور و عاطفه انسانى... همراه با متانت شخصیت و استوارى روح است که همه‌ى حوادث بزرگ و خطیر را در خود هضم می‌کند، و روى آتش‌هاى گداخته، شجاعانه قدم می گذارد و عبور مى‌کند؛ در عین حال درس مى‌دهد و مردم را آگاهى می‌بخشد؛ در عین حال امام زمان خود، یعنى امام سجاد (ع) را مانند یک مادر مهربان، آرامش و تسلی می بخشد؛ در عین حال در میان آن طوفان شدید مثل سدی مستحکم، برای کودکانِ برادر و بچه‌هاى پدر از دست داده‌ی آن حادثه‌ى عظیم، امنیت و آرامش و تسلی ایجاد مى‌کند؛ بنابراین زینب کبرى (س) یک شخصیت همه جانبه است که اسلام، زن را به آن طرف سوق مى‌دهد؛ (یعنی) «زن» با تمام نقاط قوّت زنانه‌ای که خداوند متعال در وجود او به ودیعه گذاشته... می‌تواند در جامعه یک نقش استثنایی این‌گونه ایفاء کند که هیچ مردى قادر به ایفاى چنین نقشى نیست؛ مثل کوهِ استوارى از ایمان؛ و در عین حال مثل چشمه‌ی جوشانى از عاطفه و محبت و احساسات زنانه، تشنگان و محتاجان نوازش را از چشمه‌ى صبر و حوصله و عاطفه خود سیراب می‌کند... زینب کبرى (س) براى زنان ما در طول تاریخ الگوست؛ عقل و متانت، قدرت و شجاعت، شور و احساس عاطفى، صراحت زبان، متانت دل، استوارى روح، و در عین حال، مادرانه و خواهرانه با همه‌ى انسان‌ها برخورد کردن و در محیط خانه، شمع محبت را روشن نگه داشتن و همسر و فرزندان را بر سر سفره محبت و عاطفه خود دور هم جمع کردن، همه این‌ها خصوصیات الگوی یک زن مسلمان است... [که در حضرت زینب جمع بوده است]» «برگرفته از سخنان مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۳۸۴/۳/۲۵» ✍️ و روزبرگ امروز را با سخنی از زبان حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی (ره) به پایان می‌بریم که فرمودند: «وقتی حضرت فاطمه (س)، قنداقه حضرت زینب (س) را به محضر رسول اکرم (ص) بردند، این نوزاد عزیز، چشم مبارک را برای هیچ کس باز نکرد تا قنداقه در بغل امام حسین (ع) قرار گرفت و حضرت چشم مبارکشان را گشودند؛ اما در مجلس يزيد، سر مبارک آن حضرت از فراز نیزه به تمام اسرا نگاه می‌کرد، ولی وقتی مقابل حضرت زینب (س) قرار گرفت، چشم‌ها را روی هم گذاشت و از گوشه‌ چشم‌های مبارک، قطرات اشک جاری شد؛ گویی می‌خواستند بفرمایند: خواهر عزیزم! از این همه محبت که به یتیمانم کرده‌ای، ممنونم و (از این همه مصیبت) خجالت زده‌ام...»
14.69M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎧 پادکست مناسبت: شب رحلت حضرت (س) موضوع: «» روز: یکشنبه، ١۴٠١/١١/١۶
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «انقلاب اسلامی از نگاه آیات و روایات ۴» روز پنجشنبه، ١۴٠١/١١/٢٠ مناسبت روز: امروز ١٨ رجب، سالروز رحلت «ابراهيم» تنها پسر رسول خدا (ص) در سال دهم هجری قمری است که تقدیر الهی بر آن بود که او در ١٨ ماهگی بیمار شده و از دنیا رفت و این موضوع باعث حزن شدید پیامبر اکرم (ص) گردید، چنانچه در روایت آمده که حضرت رسول (ص) در سوگ فرزند عزیزشان گریسته و رو به کوه ایستاده وفرمودند: «ای کوه! اگر آنچه بر من وارد شده بر تو وارد می‌شد، تو را درهم می‌کوبید! ولی ما همان‌گونه که خدا فرمان داده، (صبر کرده و) می‌گوییم: إنّا لِلهِ وَ إنّا اِلَیْهِ راجِعونَ وَ الْحَمدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمینَ»؛ [انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۲] لذا سخن امروز را با سلام و صلوات بر فرزند رسول خدا آغاز می‌نمائیم؛ ✍️ اما همانطور که مستحضرید در دهه فجر انقلاب اسلامی قرار داریم و در چند روز اخیر مبحثی را در رابطه با نقش ایرانیان در اسلام و همچنین انقلاب اسلامی از دیدگاه آیات و روایات آغاز نمودیم که انشاالله در سخن امروز نیز به بخش دیگری از روایات اسلامی در رابطه با نقش ایرانیان در قیام حضرت مهدی (عج) و زمینه‌سازی ظهور می‌پردازیم: 1️⃣ پيامبر خدا (ص): «مردمى از مشرق قيام مى‏كنند و زمينه حاكميت مهدى ما را فراهم مى‏آورند» (بحار الانوار، ج ۵١، ص ٨٧) 2️⃣ امیرالمومنین (ع): «مهدى ما... آغاز كارش از مشرق است» (غیبت نعمائی ص٣٠۵) 3️⃣ پیامبر اکرم (ص): «ما خاندانى هستيم كه خداوند آخرت را به جاى دنيا برايمان برگزيد؛ پس بعد از من، اهل‌بیتم گرفتار بلاء و آوارگى و تبعيد خواهند شد تا آن زمان كه مردمى از شرق (با دست مبارکشان به مشرق اشاره كردند) با پرچم‌های سياه قيام می‌كنند و حق را طلب کرده، اما به آنان نمى‏دهند؛ ولی آنها برای بار دیگر حق را مى‏طلبند اما این‌بار هم به آنان نمى‏دهند؛ پس باز هم دست به جنگ و مقاومت مى‏زنند تا آن‌كه خواسته آنان را مى‏دهند، اما ايشان نمى‏پذيرند تا آن را به مردى از خاندان من دهند كه دنيا را پر از عدل و داد مى‏نماید همچنان كه آكنده از انحراف و بى‏عدالتى شده است» سپس حضرت فرمودند: «هر كس اين مردم را درك نمود، حتى اگر شده با خزيدن بر روى برف باشد، به آنان بپيوندد» (ميزان الحكمة، ج٢، ص١۵٣) 4️⃣ امام باقر (ع) فرمودند: «گویی مى‏بينم كه قومى در مشرق، خروج كرده‏اند و خواستار حقّند، ولى به ايشان داده نمى‏شود... تا اين‌كه بار دیگر قيام می‌نمايند و حق را به كسى باز ندهند، مگر به صاحب شما، پس بدانید که كُشتگان آنها شهيدند؛ و اگر این انقلاب را درک کردید، خود را برای رسیدن به صاحب این امر (یعنی امام زمان) نگهدارید» (غيبت نعمانى- ترجمه غفارى، ص٣٨٣) 5️⃣ امام صادق (ع): «هنگامی كه پرچم‌هاى سياه از خراسان به راه افتاد به سويش بشتابد، ولو با سينه‌خيز رفتن بر روى برف‌ها باشد، كه صاحبان آن پرچم‌ها، طرفداران حق هستند؛ آنها حق را مطالبه می‌كنند ولی به آنها داده نمی‌شود، پس نبرد می‌كنند و یاری می‌شوند... و پيش می‌تازند تا پرچم‌ها را به حضرت مهدی (عج) تسليم كنند»؛ سپس فرمودند: «آگاه باشید كه آنها ياران مهدی ما هستند و زمينه حکومت جهانی او را فراهم می‌سازند، دل‌های آنان همچون قطعات آهن است، پس هنگامی كه پرچم‌های سياه را مشاهده كرديد كه از سوی مشرق به حركت درآمده، فارسيان را گرامی بداريد كه دولت ما در ميان آنها می‌باشد» (غيبت شيخ طوسی ص ٢۶٢) در این حدیث شریف به دو نکته مهم اشاره شده و آن این‌که صاحبان پرچم‌های سیاه (ایرانیان) انصار امام عصر (عج) هستند و زمینه را برای حکومت حضرت فراهم می‌کنند؛ و نکته‌ی دیگر، تصریح بر تکریم ایرانیان به‌عنوان صاحبان دولت اهل‌بیت (ع) است. ✍️ البته شاید برخی از عزیزان در رابطه با روایات فوق بفرمایند، که به‌جز انقلاب‌ اسلامی ایران، در طول تاریخ، انقلاب‌های دیگری نیز در مشرق زمین اتفاق افتاده که می‌توان این دسته از روایات را با برخی از آنها نیز تطبيق داد! ✅ در پاسخ به این مسئله، باید عرض کنیم که ما به جز این دسته روایات، روایاتی دیگری هم داریم که لااقل تا زمان حاضر، تنها مصداقِ آنها، امام راحل (ره) و انقلاب اسلامی ایران می‌باشند، که انشاالله به شرط حیات در سخن فردا به بخشی از این روایات نیز اشاره می‌نمائیم؛ 💠 این مبحث ادامه دارد...
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «» روز شنبه، ١۴٠١/١٢/٠۶ مناسبت روز: چهارمین روز از ماه شعبان المعظم برابر با سالروز ولادت با سعادت (ع) و «روز جانباز» است، لذا ضمن گرامیداشت مقام بلند جانبازان و ایثارگران انقلاب اسلامی، این روز فرخنده را به همه‌ی مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند حضرت (ع) آغاز می‌نمائیم‌؛ (ع)، اولین فرزند حضرت (س) و حضرت امیرالمؤمنین (ع) است که مهمترین فراز زندگی ایشان حضور در حماسه کربلا و حمایت از حضرت سیدالشهداء (ع) و شهادت در روز عاشورا است؛ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، مقام بسیار بالایی برای حضرت (ع) قائل بودند، چنانچه امام سجاد (ع) فرمودند: «إنَّ لِعَمِیَّ العَباسْ دَرَجَهً یَغبِطُهُ بِهَا جَمیعُ الشُّهَداء یُومَ القِیامَه...»: «برای عمویم عباس جایگاهی است که تمام شهدا در روز قیامت، به مقام و درجه‌ی ایشان غبطه می‌خورند!» (أمالی صدوق، ص۴۶۳) همچنین آن حضرت در کلام گهربار دیگری فرمودند: «خداوند عمویم عباس را رحمت کند که ایثار کرد و خود را به سختی افکند و در راه برادرش جانبازی کرد، تا آن‌که دست‌هایش از پیکر جدا گردید؛ آن‌گاه خداوند به جای دستان، دو بال به وی عنایت فرمود که در بهشت همراه فرشتگان پرواز کند؛ همان‌طور که برای جعفر طیار (ع) قرار داده...» (خصال شیخ صدوق، ص۶۸) مشهورترین کنیه حضرت عباس(ع)،  «ابوالفضل» به معنی «ابوالفضائل» است زیرا ایشان جلوه‌ی تمام فضایل و زیبایی‌های ظاهری و باطنی بوده‌اند؛ چنانچه در فضائل ظاهری، چنان زیبا و تنومند بودند که حضرت را «قمر بنی هاشم» نامیدند؛ و در فضایل اخلاقی و معنوی از قبیل ایمان، علم، بصیرت، شجاعت، وفاداری و و نیز شاهکار خلقت بوده‌اند؛ ✍️ هرچند متأسفانه درباره زندگی و احوالات آن حضرت تا قبل از محرم سال ۶۱ قمری، اطلاعات اندکی وجود دارد! اما از همین اطلاعات و احادیث محدود می‌توان به فضائل ارزشمندی از حضرت اباالفضل (ع) اشاره نمود: 1️⃣ «علم و دانش»: امام سجاد(ع) می‌فرمایند: «اِنَّ العَبَّاسَ بنِ عَلِیّ (ع) زُقَّ العِلمَ زَقّاً»: «به درستی که عباس بن علی (ع) دانش را از سرچشمه چشیده است، آن‌هم چشیدنی!» (بحارالأنوار، ج ۴۵، ص ١٣٧)؛ 2️⃣ «بصیرت نافذ»: امام صادق(ع) فرمودند: «انَ عَمُّنا العَبَّاسُ (ع) نافِذَ البَصیرَه»: «عموی ما عباس (ع) بصیرت و بینشی ژرف داشته است» (اعیان الشیعه، ج ٧، ص ۴٣٠)؛ بی‌شک حضرت عباس(ع) را می‌بایست شاهکار بینش و بصیرت دانست، چنانچه در فتنه‌ها، به‌راحتی حق را از باطل تشخیص داده و با تمام همت عالی خود، عزم بر احقاق حق داشته‌اند، لذا امام صادق (ع) در زیارت نامه آن حضرت می‌فرمایند: «گواهی می‌دهم که تو لحظه‌ای از خود سستی نشان ندادی و برنگشتی، بلکه راه و روش تو بر ایمان و بصیرت در دین رقم خورده است» (کامل الزیارات، ص ٧٨۶)؛ 3️⃣ «شجاعت و وفاداری»: حضرت ابوالفضل (ع) مظهر شجاعت و وفاداری است، ایشان از نوجوانی در جنگ صفین نشان دادند که پورِحیدر کرارند؛ اما اوج این شجاعت و شهامت در حماسه کربلا بود، به‌گونه‌ای که امام حسین (ع) با دیدن بدن غرقه به خون برادر فرمودند: «چشم‌هایی که تا دیشب از ترس تو نخوابیده بودند، امشب به خواب خواهند رفت!» (معالی‌السبطین، ج ١، ص ۴۴٣)؛ 4️⃣ «ولایت پذیری»: از مهم‌ترین و اصلی‌ترین فضائل حضرت عباس (ع) که می‌بایست تمامی مسلمانان از آن الگوگیری نمایند، «ولایت پذیری» و اطاعت محض از ولی امر و امام مسلمین است؛ به‌گونه‌ای که در کربلا تا زمانی که امام حسین(ع) امر به ماندن حضرت در کنار خیمه‌ها داده بودند، حضرت بدون چون و چرا، از خیمه‌ها پاسداری می‌کردند و هنگامی که حضرت امر کردند که آب برای اهل‌بیت فراهم کنند، ایشان بدون معطلی با تبعیت محض از ولی‌امر، پا در رکاب کرده و جانشان گرامیشان را در راه اطاعت از ولایت، فدا کردند؛ لذا مسئله شهادت حضرت عباس(ع)، تنها مسئله نثار جان نیست، بلکه مهم‌تر از آن، سطح بالای معرفت آن حضرت نسبت به مقام امام معصوم و جانفشانی بی‌قید و شرط ایشان برای انجام فرمان ولی‌امر و درک معنای واقعی «ولایت» است؛ ✍️ و سخن امروز را با فرازی از زیارت ناحیه مقدسه که از توقیعات مشهور امام عصر است به پایان می‌بریم که حضرت صاحب‌الزمان (عج) فرمودند: «سلام بر ابوالفضل، عباس بن اميرالمؤمنين، همدرد بزرگ برادر، كه جانش را فدای او ساخت و از ديروز بهره‌ی فردايش را برگزيد؛ آن‌كه فدايی برادر بود و از او حفاظت كرد و براى رساندن آب به او كوشيد و دستانش قطع شد! خداوند قاتلان او را لعنت كند...» (الاقبال بالاعمال الحسنه، ج۳، ص۷۴). https://eitaa.com/montazeraan_zohor
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «»         روز شنبه، ١۴٠١/١٢/١٣ مناسبت روز: امروز در تقویم قمری به عنوان روز میلاد باسعادت حضرت (ع) و ثبت شده است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند اسوه جوانان عالم آغاز می‌نمائیم؛ حضرت علی‌اکبر (ع) فرزند ارشد امام حسین (ع) و حضرت لیلا (س) است؛ ایشان با آن که «امام» نیستند، اما چنان در فضایل اخلاقی در اوج عظمت و بزرگی بودند که امام حسین (ع)، ایشان را به عنوان شبیه‌ترین فرد به رسول خدا (ص) معرفی نموده‌ و در روز عاشورا فرمودند: «خداوندا! تو بر این قوم شاهد باش که اکنون پسر پیامبرت و شبیه‌ترین مـردم به او از جهت چهره ظاهری و سیمای باطنی (روش، سیرت و اخلاق) به پیکار با آنان فرستادم»‌ و پس از شهادت آن حضرت فرمودند: «بعد از تو، خاک بر سر دنیا» (امالی صدوق، ص٢٢۶) هرچند متأسفانه اطلاعات اندکی از حضرت علی اکبر (ع) در تاریخ ثبت شده اما از همین اطلاعات نیز می‌توان به صفاتی همچون سخاوت و بخشندگی، عزت نفس، بردباری، ایثار، دلاوری و شجاعت، و ولایت یاوری آن حضرت اشاره کرد که همین خصال حمیده، ایشان را به الگویی محبوب و حماسه‌ساز در میان شیعیان مبدل ساخته است و جوانان مسلمان با پیروی از ایشان، می‌توانند راه سعادت و رستگاری را بپیمایند؛ ✍️ لذا برای آشنایی بیشتر با اسوه و الگوی جوانان عالَم، در این مجال کوتاه، به گوشه‌ای از  فضائل آن حضرت، می‌پردازیم: 1️⃣ «بصیرت دینی» حضرت علی اکبر (ع) نمونۀ بـارز بـصیرت است، چنانچه در راه کربلا، در منزلگاهی به نام «ثعلبیه»، هنگامی که حضرت اباعبدالله (ع) فرمودند: هاتفی نوید می‌دهد که «شما می‌شتابید و مرگ، شما را به سوی بـهشت مـی برد»؛ حضرت پرسیدند: «پدر جان! آیا ما بر حـق نیستیم؟» امام حسین (ع) پاسخ دادند: «آری پسـرم! بـه آن خـدایی که بازگشت بندگان به سوی اوست، ما در راه حقّ و عدالت و در اندیشه نجات و آزادی مردم هستیم» پس حضرت علی اکبر(ع) فرمودند: «در این صورت چه باک از مرگِ پرافتخار و شهادت در راه خدا» (لهوف ص ۴٣) البته مسلماً آن حضرت در به‌حق بودن این راه مقدس شکی نداشتند، اما با ایـن سؤال، می‌خواستند اصحاب و یاران را متوجه برحق بـودن راه امام حسین(ع) نموده و بدینوسیله بصیرت دینی خویش را آشکار ساختند. 2️⃣ «ایثارگری» یکی دیگر از خصال حمیده حضرت علی اکبر (ع) ایثارگری است که برای مثال می‌توان به ماجرای شب عاشورا اشاره نمود؛ زمانی کـه دشمنان، آب را بر اهل‌بیت (ع) بسته بودند و حـضرت علی اکبر(ع) با ایثار و از خود گذشتگی در آن شـب خطیر، به دل لشگر کفر زدند و برای اهل خیام آب آوردند و همچنين حضرت، اولین نفر از بنی‌هاشم بودند که در روز عاشورا به میدان نبرد رفتند و جان خود را فدای اسلام و ولايت نمودند. (أمـالی شیخ صدوق، ص١۵۶) 3️⃣ «سـخاوت و بخشندگی» در روایت آمده که حضرت علی اکبر (ع)، سـخاوت و بـخشندگی را از رسول خدا(ص) بـه ارث برده و جامع اخلاق محمدی بودند؛ (أمـالی شیخ صدوق، ص ١۶٢) تا جایی که حتی دشمنانی مانند معاویه به این موضوع اعتراف کرده و یکی از دلایل شـایستگی حـضرت علی اکبر(ع) برای مسند خلافت را بخشندگی آن حضرت، دانسته‌ است. (البداية والنهاية، ج ٨، ص ١٨۵) 4️⃣ «دلاوری و شجاعت» حضرت علی اکبر (ع) دلاوری و شـجاعت را از جدّ خود، حیدر کرار به ارث برده‌ بودند؛ به‌صورتی که در وصف شجاعت ایشان در کربلا نوشته‌اند: «علی اکبر (ع) بـه قدری از لشـکریان دشمن را کُشتند که آنها از کثرت کشته به فریاد آمدند» (بحار الأنوار، ج۴۵، ص۴٢) همچنین مورخین نوشته‌اند که آن حضرت در روز عاشورا وقتی که به دشمن حمله‌ور می‌شدند؛ سپاهیان دشمن تصور می‌کردند حیدر کرار (ع) به جنگ آنان آمده و هرکدام به سویی فرار می‌کردند. (ثمرات الاعواد، ص٢٣٣) البته موارد فوق، تنها بخش کوچکی از فضائل بزرگمردی است که مقامش در نزد اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) چنان بالاست که در زیارت حضرت سیدالشهدا (ع)، بعد از سلام دادن بر امام، بلافاصله بر حضرت علی اکبر (ع) سلام داده شده: «السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین... »؛ ✍️ و این مقام بلند تا به آنجاست که امام زمان (عج) در زیارت ناحیه مقدسه فرموده‌اند: «سلام بر تو ای علی‌اکبر، اول فدایی از بهترین نسل دودمان ابراهیم خلیل... شهادت می‌دهم که شما از هر کسی، اولاتر به خدا و رسول خدا هستید...» و سپس قاتلین حضرت را لعن و نفرین نموده و از خداوند مسألت می‌نمایند که در روز واپسین همنشین حضرت علی اکبر (ع) باشند؛ که مسلماً این دعا و درخواست از جانب یک امام معصوم، آن هم امام زمانی که حضرت صادق (ع) خدمتگزاری به آن حضرت را افتخار می‌دانند! نشان از مقام و عظمت بیکران حضرت علی اکبر (ع) است. https://eitaa.com/montazeraan_zoh
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «چند قدم تا »         روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠١/٠٢ ✍️ مناسبت روز: دیروز سالروز وجوب «روزه ماه رمضان» در سال دوم هجری در مدینه منوره با نزول آیه ۱۸۳ سوره بقره بود: «یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا کتِبَ عَلَیکمُ الصِّیامُ کما کتِبَ عَلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکمْ لَعَلَّکمْ تَتَّقُون»: «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! روزه بر شما مقرّر گرديد، همان‌گونه كه بر كسانى كه پيش از شما بودند مقرّر شده بود، باشد كه پرهيزگار شويد»؛ همچنین امروز آخرین روز ماه شعبان است لذا سخن امروز را با موضوع استقبال از ماه‌ رمضان آغاز می‌نمائیم: «ماه مبارک رمضان»، ماه رحمت، ماه برکت، و ماه گشودن درب‌های مغفرت الهی بر بندگان و ماه سُرورِ اولیای الهی است؛ ماهی که خداوند رحمان و رحیم، سفره ضیافتی به وسعت عالَم، پهن کرده و تمام مردم، از فقیر و غنی، جوان و پیر، عرب و عجم، بی‌هیچ تفاوتی به این مائده بزرگ الهی دعوت می‌شوند و میزبان چشم به راه است تا بندگانش را با برکات مادی و معنوی در این ماه سیراب نماید. وسعت الهی در این ماه چنان عظیم است که اولیاء خدا، همواره چشم به راه این ماه بوده‌ و دست به دعا بر می‌داشتند تا توفیق درک ماه رمضان نصیبشان گردد؛ لذا هرچند در این مجال اندک از ماه بزرگ خدا گفتن، سخت است امّا: آب دریا را، اگر، نَتْوان، کِشید             هم، به قدرِ تشنگی، بايد چِشید ✍️ «رمضان»، تنها ماه قمری است که نامش در قرآن آمده: «شَهْرُ رَمَضانَ الذّى أُنزِلَ فِیهِ القُرْآنُ هُدًى لِلنّاس...» (بقره/۱۸۵) و خداوند متعال در این ماه بزرگ، کتاب‌های آسمانی قرآن، انجیل، تورات، صحف و زبور را نازل نموده است؛ پیامبر اکرم (ص) نیز این ماه را، ماه امت اسلامی خوانده و فرمودند: «ماه رجب، ماه خدا؛ و ماه شعبان، ماه من؛ و ماه رمضان، ماه امت من است... هر کس تمام این ماه را روزه بگیرد، بر خدا واجب است که تمامی گناهانش را ببخشد و بقیه عمرش را تضمین کند و او را از تشنگی و عطش دردناک روز قیامت امان دهد» (وسائل الشیعه، ج ٢، ص ۶٢٨) همچنین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در رابطه با اهمیت و عظمت ماه مبارک رمضان، تأکید فراوان نموده‌اند که در این مجال کوتاه به چهار حدیث نورانی اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ امام صادق (ع): «ماه رمضان، همچون سایر ماه‌ها برایتان نباشد، چراکه برای این ماه در پیشگاه حضرت حق، حرمت و فضیلتی بسیار است» (فضائل الأشهر الثلاثه، ص ٧۶)؛ 2️⃣ رسول خدا (ص): «درهای آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده می‏شود و تا آخرین شب آن بسته نخواهد شد» (بحار الانوار، ج٩٣، ص٣۴۴) 3️⃣ امام رضا (ع): «نیکی‌ها در ماه رمضان پذیرفته، و بدی‌ها در آن آمرزیده است، کسی که در ماه رمضان، آیه‌ای از کتاب خداوند بخواند، همانند کسی است که در ماه‌های دیگر، کل قرآن را ختم کرده و کسی که در این ماه بر روی برادر ایمانی خود بخندد (و او را خوشحال کند)، در روز قیامت او را دیدار نکند، جز آنکه در روی او بخندد (و او را خوشحال کند) و به بهشت مژده‌اش دهد، و کسی که در این ماه به مؤمنی کمک کند، خدای تعالی در هنگام عبور بر صراط کمکش کند، در آن روزی که گام‌ها بلغزد؛ و کسی که خشمش را در این ماه نگهدارد، خداوند خشمش را در روز قیامت از او بازدارد؛ و کسی که درمانده اندوهگینی را در این ماه دستگیری و نجات دهد، خداوند در قیامت، او را از هراس بزرگ آن روز، در امان دارد؛ و کسی که ستمدیده‌ای را در این ماه یاری کند، خداوند او را در دنیا بر دشمنانش یاری داده و در روز قیامت نیز هنگام حساب و در کنار میزان یاریش می‌کند» و سپس فرمودند: «ماه رمضان؛ ماه برکت، ماه رحمت، ماه مغفرت، ماه توبه، ماه انابه و بازگشت به درگاه الهی است؛ و کسی که در ماه رمضان آمرزیده نشود، در چه ماهی می‌خواهد آمرزیده شود؟! پس، از خداوند بخواهید در این ماه، روزه‌ شما را بپذیرد، و آن را آخرین سال عمر شما قرار ندهد، و توفیق اطاعت خود را به شما داده، و از نافرمانیش شما را نگهدارد، که به راستی، خداوند بهترین کسی است که از او درخواست می‌کنند» (بحارالانوار، ج ۹۶، ص ۳۴۰) 4️⃣ پیامبر اکرم (ص): «اگر بنده خدا می‏دانست که در ماه رمضان چه برکتی وجود دارد، دوست می‏داشت که تمام سال، رمضان باشد» (بحارالانوار، ج٩٣، ص٣۴۶) ✍️ برهمین اساس مسلمانان برای این ماه عظیم، احترام و جایگاه ویژه‌ای قائل هستند و خود را در ماه‌های رجب و شعبان برای ورود به این ماه پربرکت آماده کرده و با حلول این ماه، با شور و اشتیاق و دادن صدقه و اطعام و افطاری به نیازمندان، شب زنده‌داری و عبادت، تلاوت قرآن، دعا، استغفار و روزه‌داری، روح و جان خود را از سرچشمه فیض الهی سیراب می‌کنند؛ امید آنکه ما نیز توفیق درک این ماه مبارک را داشته باشیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ موضوع:  تاریخ: ١۴٠٢/٠٢/٠۵ مناسبت روز: امروز سالروز و رستاخیز شن‌های طبس، و شکست مفتضحانه و فرار متجاوزان نظامی آمریکا از این منطقه در سال ١٣۵٩ شمسی است، لذا سخن امروز را با آیه ۵۴ سوره آل‌عمران که این ماجرای درس‌آموز از مصادیق آن می‌باشد، آغاز می‌نمائیم: «وَمَكَرُوا وَمَكَرَ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْمَاكِرِينَ» ✍️ اما شرح ماجرا از این قرار است که پس از گذشت چند ماه از پیروزی انقلاب اسلامی، لانه جاسوسی آمریکا در ١٣ آبان ١٣۵٨ به تسخیر نیروهای انقلابی درآمد و ۵٣ نفر از جاسوسان این کشور استعمارگر دستگیر شدند که امام امت، این حرکت بزرگ را «» نامیدند؛ این اقدام انقلابی مردم ایران، ضربه محکمی را به حیثیت آمریکا در جهان زد، لذا ایادی کاخ سفید برای اعاده حیثیت خود، علاوه بر تحریم‌های همه‌جانبه ملت بزرگ ایران، طرح عملیات نظامی سِرّی با عنوان «پنجه عقاب» را زیر نظر مستقیم «جیمی کارتر» رئیس جمهور وقت آمریکا در غروب روز پنجشنبه ۴ اردیبهشت ١٣۵٩ آغاز نمودند؛ در این عملیات نظامی، نود نفر از بهترین کماندوهای آمریکایی موسوم به نیروهای دلتا با شش فروند هواپیمای 130-c از قاهره به ناو هواپیمابر «نيميتس» در دریای عمان منتقل شدند؛ طبق نقشه این عملیات کاملأ محرمانه، می‌بایست این هواپیماها به همراه ٨ فروند هلی‌کوپتر در منطقه‌ای کاملأ کور در صحرای طبس فرود آمده و سپس کماندوهای آموزش‌دیده به تهران منتقل شوند و پس از ورود به لانه جاسوسی آمریکا، گروگان‌ها را آزاد و به آمریکا منتقل نمایند تا دنیا به قدرت نظامی آمریکا بیش از پیش اذعان نماید! اما غافل از اینکه دست خدا، بالاترین دست هاست: «يَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَيْديهِمْ»؛ چنانچه اولین هلی‌کوپتر آنها پس از ورود به حریم ایران، به یکباره دچار نقص فنی می‌شود و سرنشینان آن با هلی‌کوپتر دیگری به ناو آمریکایی برمی‌گردند و بدین ترتیب دو هلی‌کوپتر از صحنه عملیات خارج می‌شوند! هلی‌کوپتر سوم نیز در حال سوختگیری، دچار نقص فنی می‌شود و از عملیات خارج می‌گردد؛ در این زمان "کارتر" دستور توقف عملیات را صادر می‌کند، اما بناگاه طوفان عظیم شن به پا می‌خیزد و یک هواپیما و یک هلی‌کوپتر دیگر هم با هم برخورد کرده و هر دو آتش می‌گیرند و ٨ تن از نیروهای ویژه آمريکايی در آتش می‌سوزند؛ مابقی آن‌ها نیز با وحشت و مشقت فراوان، دست از پا درازتر ۴ بالگرد دیگر را رها کرده و با هواپیماهای باقیمانده خود به ناو آمریکایی می‌رسانند و بدین ترتیب، با شکست کامل پایان می‌پذیرد! این امداد غیبی، چنان هیمنه‌ی آمریکا را فرو می‌ریزد که وزیر دفاع آمریکا در برابر سؤال خبرنگاران درباره چگونگی این فاجعه بزرگ، با تحیر و عصبانیت می‌گوید: گویی «آیت‌الله خمینی در بالکن محل سکونت خود حضور یافت و با هر حرکت دست او، یک هواپیمای ما به زمین افتاد!» (پرتال امام راحل، کد مطلب: ۳۰۱۶۹)؛ امام امت پس از این واقعه درس‌آموز، در پیامی، شکست مفتضحانه آمریکا در را حاصل و نتیجه قطعی امدادهای غیبی الهی دانسته و فرمودند: «این مانور احمقانه، به امر خدای قادر، شکست خورد» (صحیفه امام، ج١٢، ص٢۵۶)؛ امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) نیز توفان طبس را «جنودِ غیبىِ الهی» دانستند؛ (١٣٧۴/٠١/٠٣) ✍️ همچنین از مورخین، شکست کماندوهای تا دندان مسلح آمریکایی به وسیله شن‌های بیابان تفتیده طبس را یادآور حمله پیل‌سواران ابرهه به خانه کعبه و منهدم شدن آن‌ها توسط سنگ ریزه‌های مرغان ابابیل دانسته‌ و برخی دیگر نیز این حادثه بزرگ را با ماجرای طوفان و قلع و قمع شدن کفار در مقایسه نموده‌اند؛ چنانچه علامه جوادی آملی، مفسر بزرگ قرآن کریم با استناد به آیات قرآنی، این واقعه عظیم را وعده الهی در نابودی كفار دانسته و فرمودند: «خدای سبحان وعده خود را نسبت به مسلمان‌ها مشخص كرده و فرموده: «وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الأعْلَوْنَ إِن كُنْتُم مُؤْمِنِینَ» [آل‌عمران/١٣٩]؛ لذا عاقبت مؤمنین پیروز می‌شوند، این وعده الهی است... مگر جریان طبس مثل جریان جنگ احزاب معجزه نبود؟ ... در این انقلاب معجزات فراوان بوده، چنانچه با یك مشت شن، مسئله طبس حل شد... «وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّماوَاتِ والأرْضِ» [فتح/۴]؛ مگر این شن‌ها فرق می‌كند با آن شن‌ها؟! مگر شن حجاز، بنده خدا است و شن طبس، بنده خدا نیست؟! «وَمَایعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلاّ هُوَ» [مدثر/٣١]»؛ ... پس بدانید «اگر این راه را ادامه بدهیم، همان خدا با همان قدرت، این کشور و انقلاب را حفظ می‌كند؛ ما این را آزموده‌ایم، این‌ها را می‌گویند و این انقلاب "آیات بَیِّن" كم نداشته است...» (بیانات معظم‌له مورخ ١٣٩٨/٠٢/٠۵)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: 🔴«تاریخ_اَنْدُلُس، 🔴عبرتى_بزرگ برای مسلمانان (١)» روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠٢/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی و قمری مناسبت خاصی نداریم؛ اما فردا ٢١ شوال سالروز پیروزی مسلمانان و ایجاد حکومت و تمدن بزرگ اسلامى در اَندُلُس است لذا روزبرگ شیعه را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ تاریخ، آموزگار بسیار بزرگی است که با دقت در آن می‌توان به نکات آموزنده فراوانی دست یافت؛ از این رو، خداوند متعال براى هدایت ‏بندگان، در آیات متعدد قرآن کریم از تاریخ گذشتگان (اعم از خوبان و بَدان) سخن به میان آورده و سفارش نموده است: «قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ»: «پیش از شما، سنت‌هایی وجود داشت، (و هر قوم، طبق اعمال و صفات خود، سرنوشت‏هایى داشتند که شما نیز همانند آن را خواهید داشت) پس در روى زمین گردش کنید و ببینید سرانجام تکذیب کنندگان (آیات خدا) چگونه بوده است» (آل عمران/١٣٧) تا آدمی عبرت و پند بگیرد و به راه جاهلين و غافلين نرود؛ اما افسوس که به فرموده امیرمؤمنان (ع): «مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ»: «عبرت‌ها چه بسیارند و عبرت گرفتن‌ها چه اندک است» (حکمت ٢٨٩ نهج‌البلاغه) ✍️ «تمدن اسلامی اندلس» یکی از مهمترین و عبرت‌آموزترین وقایع تاریخی است؛، چرا که این تمدن بزرگ پس از ٨٠٠ سال عظمت و شکوه، ناگاه به سستى و اضمحلال گرایید و امروز بجز چند عمارت زیبا، دیگر اثری از آن تمدن باشکوه اسلامی باقی نمانده است؛ مورخین آورده‌اند که در سال ٩٢ هجرى قمرى، لشگرى هفت هزار نفرى از مسلمانان به فرماندهى «طارق بن زیاد»، شبه جزیره ایبرى (اسپانیا و پرتقال) را فتح نموده و پس از گذشت از سلسله جبال پیرنه، به خاک فرانسه رسیدند؛ و حکومت اسلامى اندلس را در کُل این منطقه برقرار نمودند؛ (تاریخ فتوحات اسلامى در اروپا، ترجمه على دوانى، ص ۴۵) تابیدن نور اسلام در این منطقه، چنان پیشرفت و دستاوردهاى شگرفى را به ارمغان آورد که مورخین نوشته‌اند: «نور تمدن اسپانیا در این دوران، اروپا را نورانى ساخت...؛ به‌طوری که علم و ادب و صنعت فقط در این سرزمین اروپایى رونق گرفت؛ و علوم ریاضى، فلکى، گیاه‏‌شناسى، تاریخ، فلسفه و قانون‌گذاری در اسپانیاى اسلامى تکمیل شده و نتیجه داد» ( اسلام و بلاهاى نوین، ترجمه مصطفى زمانى، ص٢۴۶) جالب است که بدانیم این تحول بزرگ و پیشرفت علمی در اندلس، در زمانى اتفاق افتاده که اروپا گرفتار دوره رکود قرون وسطى بوده است؛ به صورتی که دکتر «مارتینِز مونتابِث‏» مستشرق اسپانیایى می‏نویسد: «اگر حاکمیت هشت قرنه اسلام بر اسپانیا نبود، هرگز این کشور وارد گردونه تاریخ تمدن نمى‌‏شد و در این دوره، در حالى که اروپاى همسایه، اسیر تیرگى جهل و عقب ماندگى بود، مسلمانان، روشنایى خرد و فرهنگ را به اسپانیا منتقل کردند» (عبدالجبار الرفاعى، بیدارى اسلامى در اندلس امروز، ص ۴٩) در این دوران، مسلمانان اندلس در سایه دانش پژوهى و علم دوستى در اسلام، بدان پایه از پیشرفت در رشته‏‌هاى مختلف علمى، صنعتی، کشاورزى و شهرسازى رسیدند که «جان دراپِر» در «تاریخ پیشرفت فکر در اروپا» پس از توصیف پیشرفت و شهرسازى شهر قُرطَبه (پایتخت اندلس) مى‌نویسد: «هفتصد سال بعد از این تاریخ هم، حتى یک چراغ در راه‌هاى عمومى لندن و پاریس وجود نداشت و قرن‌ها پس از این تاریخ، افراد پیاده در شهر لندن و پاریس در روزهاى بارانى تا قوزک پا در گِل فرو مى‌رفتند» (اسلام در غرب، ص ٣١١) در این دوران، مهندسان مسلمان آندلس نیز در معمارى به قله‌های رفیع این دانش دست ‏یافتند؛ چنانچه جذابیت آثار به‌جا مانده از آن دوران، هنوز هم سالانه، بیش از ۴۵ میلیون نفر جهانگرد را به خود جذب می‌نماید؛ ✍️ اما همانطور که در آغاز سخن عرض کردیم این تمدن بزرگ اسلامی با آن‌همه قدرت، شوکت و عظمت و بالندگی، پس از ٨٠٠ سال به حضیض ذلت و خوارى کشیده و به کلی نابود شد! لذا مسلماً بررسی دلایل اضمحلال آن، می‌تواند درس عبرتی بزرگ برای تمامی حکومت‌های اسلامی، بالأخص جمهوری اسلامی ایران باشد که انشاالله در روزبرگ فردا در این رابطه سخن خواهیم گفت.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «، برای آینده‌ی هولناک (١)» روز جمعه، ١۴٠٢/٠٢/٢٩ ✍️ مناسبت روز: در آستانه سالروز ابلاغ «سیاست‌های کلی جمعیت» توسط مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) قرار داریم که معظم‌له با عنایت به اهمیت بسیار مقوله جمعیت در اقتدار ملی، و با توجه به پویندگی، بالندگی و جوانی جمعیت کنونی به عنوان یک فرصت و امتیاز ویژه، و همچنین در جهت جبران کاهش نِرخ رشد جمعیت و نرخ باروری در سال‌های گذشته، و با توجه به نقش ایجابی جمعیت در پیشرفت همه‌جانبه کشور، بر برنامه‌ریزی‌های جامع مسئولین و مردم در زمینه افزایش جمعیت، و رشد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور متناسب با سیاست‌های جمعیتی تأکید فرمودند، لذا با عنایت به ضرورت رصد مستمر و یادآوری سالانه این موضوع و همچنین انعکاس و ارزیابی برنامه‌های اجرایی مربوط حوزه جمعیت، به پیشنهاد سازمان ثبت احوال و با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ٣٠ اردیبهشت به عنوان «روز ملی جمعیت» و ٢۴ تا ٣٠ اردیبهشت به عنوان «هفته ملی جمعیت» در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران نام‌گذاری شد؛ لذا سخن امروز را به این موضوع بسیار مهم اختصاص می‌دهیم؛ بی‌شک «جمعیت» یکی از مؤلفه‌های مهم قدرت و اقتدار ملی در عرصه بین‌المللی و همچنین باعث استحکام درونی، و رشد و توسعه هر کشور است؛ لذا امروزه مبحث جمعیت جامع‌تر و فراتر از گذشته مورد توجه مجامع بین‌المللی قرار گرفته و کمیت و کیفیت و توانمندی‌ منابع انسانی در هر کشور در مناسبات سیاسی و بین‌المللی آن کشور، اهمیت فراوانی یافته است؛ البته این موضوع نیز همچون موضوعات حیاتی دیگر در هزار و چندصد سال قبل، مورد تأکید دین مبین اسلام قرار گرفته و در آیات و روایات متعدد بر مقوله افزایش جمعیت توصیه شده و به صورت مستقیم و غیرمستقیم به این مقوله مهم اشاره شده؛ مباحثی همچون: توصیه به ازدواج و فرزندآوری، تشویق به ازدواج با زنان فرزندآور، تضمین رزق و روزی همسر و فرزندان، نهی شدید فرزندکشی و سقط جنین، و اهمیت افزایش نسل مسلمانان و..؛ اما علیرغم وجود این همه تاکید و وجود تمامی ادله عقلی و نقلی در این زمینه، متأسفانه در چند دهه‌ی گذشته در کشور ایران اسلامی، به‌دلیل فشارهای جهان استکبار و وجود مشکلات عدیده در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی مانند جنگ هشت ساله و تحریم‌های کمرشکن، عده‌ای از کارشناسان غافل و یا مغرض با نادیده گرفتن تمامی ادله فوق‌الذکر، با کارشناسی اشتباه خود، مسئولین نظام جمهوری اسلامی را قانع کرده و نسبت به ترویج اندیشه «زندگی بهتر با فرزند کمتر» اقدام نمودند! و مع‌الاسف با تبلیغات فراوان و همراهی تمامی رسانه‌ها و سیاست‌های کلان کشور در این زمینه، بر فرهنگ و روش زندگی مردم ایران تأثیر بسزایی گذاشته و ملت را به سمت کاهش شدید جمعیت سوق دادند، به‌گونه‌ای که ادامه این روند در سال‌های آتی، می‌تواند باعث کاهش چشمگیر جمعیت جوان و در نتیجه ایجاد خطرات جدی و جبران‌ناپذیر در عرصه ملی و بین‌المللی برای ایران اسلامی شود. اثرات مخرب این حرکت ناثواب و تبعات ناشی از آن، تا آن اندازه مهم و جدی است که رهبر معظم انقلاب در سال‌های اخیر ضمن اصلاح سیاست‌های قبلی و با ابلاغ «سیاست‌های جدید جمعیتی»، بارها این مسأله را با جدیت به مسئولین و مردم گوشزد نموده و خطرات تهدید نسل و راهکارهای افزایش جمعیت را به مناسبت‌های گوناگون بیان کرده‌اند؛ چنانچه در پیام خود در سال گذشته به نشست «ستاد ملی جمعیت» فرمودند: «با سلام به همه‌ی کسانی که دلسوزانه و عاقبت‌اندیشانه به فعالیت در حوزه‌ی جمعیت روی آورده‌اند، و با تشکر از مسئولانی که در مجلس و دولت به چاره‌جوئی برای نجات کشور از آینده‌ی هولناک پیری جمعیت می‌پردازند، بار دیگر تأکید می‌کنم که تلاش برای افزایش نسل، و جوان شدن نیروی انسانی کشور و حمایت از خانواده، یکی از ضروری‌ترین فرائض مسئولان و آحاد مردم است؛ این فریضه درباره‌ افراد و مراکز اثرگذار و فرهنگ‌ساز تأکید بیشتر می‌یابد؛ این یک سیاست حیاتی برای آینده‌ بلندمدت کشور عزیز ماست... » ✍️ البته مسلماً تغییر مجدد ذائقه و روش زندگی ملت بزرگ ایران بسیار سخت است و نیاز به عزمی ملی و همت مضاعف همه‌ی مسئولین و متخصصین، و بسیج همه‌ی امکانات کشور دارد و همچنین «جهاد تبیین» در این عرصه، تکلیفی بزرگ به گردن همه رسانه‌ها و افراد اثرگذار در جامعه است؛ اما بی‌شک یکی از عوامل مهم و مؤثر در این زمینه، واکاوی جایگاه جمعیت در اسلام، و تبیین این موضوع مهم از نگاه تعالیم و آموزه‌های دینی در بین مردم مسلمان ایران است، که انشاالله به شرط حیات و توفیق الهی در روزبرگ فردا در این زمینه با شما سخن خواهیم گفت ...
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «، برای آینده‌ی هولناک (٢)» روز شنبه، ١۴٠٢/٠٢/٣٠ ✍️ مناسبت روز: در «» قرار داریم و در روز گذشته گفتیم که علیرغم وجود تمامی ادله عقلی و نقلی، و تأکید دین اسلام در زمینه ازدیاد نسل، متأسفانه در چند دهه‌ی گذشته در کشور ما، به‌دلیل اشتباه کارشناسان و ترویج اندیشه ناصواب «زندگی بهتر با فرزند کمتر»، فرهنگ و روش زندگی مردم مسلمان ایران تحت تأثیر قرار گرفته و به سمت کاهش شدید جمعیت تغییر نمود! به‌گونه‌ای که در دهه اخیر، مسئولین کشور احساس خطر جدی نموده و بالاخره با اعتراف به اشتباهات گذشته در این زمینه، هشدار دادند که ادامه روند کاهش جمعیت، در آینده‌ای نه چندان دور، سبب فاجعه‌ی هولناک پیری جمعیت و خطرات جبران‌ناپذیر در عرصه ملی و بین‌المللی برای ایران اسلامی خواهد شد؛ همچنین عرض کردیم که بالاترین سطح هشدارها در این زمینه از جانب رهبر فرزانه انقلاب صادر شده و معظم‌له تلاش برای افزایش نسل و حمایت از خانواده را از ضروری‌ترین فرائض برای همه‌ی مسئولان و آحاد مردم دانسته‌اند؛ بنابراین برای جلوگیری از این فاجعه‌ی بزرگ، نیاز به «جهاد تبیین» و عزمی ملی، و همتی مضاعف از جانب همه‌ی مسئولین و آحاد مردم در این زمینه می‌باشد؛ که مسلماً یکی از عوامل تأثیرگذار در این مسئله، تبیین موضوع جمعیت از نگاه تعالیم و آموزه‌های دینی برای مردم مسلمان ایران است، که در روزبرگ امروز در این زمینه، سخن خواهیم گفت‌؛ ✍️ از نظر اسلام، «ازدواج» به عنوان مهمترین عامل افزایش جمعیت، بزرگ‌ترین نعمت الهی پس از نعمت اسلام‌؛ و نگه‌دارنده نصف یا دو سوم دین؛ و یکی از سنّت‌های پیامبر اسلام است؛ (الکافی ج۵ ص٣٢٨) که در قرآن کریم و سیره گفتاری و رفتاری اهل‌بیت (ع) بر آن سفارش بسیار شده؛ همچنین اسلام در رابطه با ازدیاد نسل و فرزندآوری نیز تأکید فراوان نموده تا جایی که پیامبر (ص) ضمن سفارش به ازدواج با دختران فرزندآور، فرمودند: «فرزندانتان را زياد كنيد، كه من فردا[ی قیامت] با [فراوانىِ] شما بر ديگر امّت‏ها افتخار مى‏كنم» (الكافی، ج۶، ص٢) اما با همه‌ی این اوصاف و تأکید اسلام بر «سنّت ازدواج» و «طلب فرزندان»؛ متأسفانه بسیاری از افراد جامعه با توجه به شرایط سخت اقتصادی و اجتماعی در دوران فعلی، نه تنها کسی را برای اجرای این اوامر مهم اسلامی، تشویق و ترغیب نمی‌کنند؛ بلکه خودشان نیز همواره دغدغه‌ی عدم تأمین رزق و روزی همسر و فرزندان را داشته و به همین دلیل هیچ رغبتی به فرزندآوری و ازدیاد نسل ندارند؛ و در ظاهر نیز سخن آنها دارای منطق و دلیل کافی است، چراکه بر اساس علم اقتصاد، هرچه مؤونه انسان زیادتر شود، هزینه‌های زندگی او نیز بیشتر شده و به فقر نزدیکتر می‌شود! امّا نکته مهم این است که منطق اسلام، در این موضوع، با استدلال‌های بشری فرق دارد و قرآن کریم با ردّ مسئله فقر به عنوان مانعی برای تشکیل خانواده، مسلمانان را به توکل به خدا دعوت کرده و بر اساس آیه ٣٢ سوره نور، خالق رزاق، بی‌نیازی کسانی که تشکیل خانواده می‌دهند را تضمین نموده و فرموده است: «مردان و زنان بى‏همسر خود را همسر دهيد... که خداوند از فضل خود آنان را بى‏نياز مى‏سازد»: «... يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ...» همچنین در روایات اسلامی نیز بر این موضوع تأکید فراوان شده، چنانچه یکی از اصحاب امام کاظم (ع) نقل می‌کند که در نامه‌ای به حضرت نوشتم که حدود پنج سال است که از طلب بچه خودداری کرده‌ام، بدین سبب که همسرم با توجه به مشکلات مالی ما، تربیت و نگهداری فرزندان را مقدور نمی‌داند! و امام در پاسخ من فرمودند: «در طلب فرزندان (بسیار) باش؛ زیرا روزی آنها را خداوند می‌دهد» (الکافی، ج ۶، ص٣) ✍️ بنابراین در منطق اسلام، خداوند قادر متعال، روزى‌رسان همه‌ی بندگان و ضامن رزق همسر و فرزندان است، و ازدیاد نسل در این مکتب انسان‌ساز، نه تنها سبب فقر نمی‌شود بلکه از عوامل مهم وسعت رزق به شمار می‌آید؛ چنانچه رسول خدا فرمودند: «هر چه [تعداد] افراد خانواده شما بیشتر شود، رزق شما نیز بیشتر می‌شود» (شرح نهج‌البلاغه ابن أبی الحديد، ج ١٨، ص ٣٣٧)؛ بر این اساس در روایات اسلامی بر این موضوع تأکید شده که اگر کسی از ترس عیالمند شدن، و مشکل رزق و روزی زن و فرزند، تشکیل خانواده ندهد، (العِيَاذُ بِاللّه) نسبت به خداوند عزوجل سوءظن دارد» (الكافی؛ ج‏۵، ص ۳۳۱) لذا همانطور که رهبر فرزانه انقلاب بارها تأکید فرموده‌اند، بر همه‌ی ما فرض است که در حد امکان و وسع خود در راستای افزایش جمعیت، و روشنگری و فرهنگ‌سازی در این زمینه گام برداریم تا انشاالله در سال‌های آینده نیز همچون دیروز و امروز، شاهد حضور نسلی جوان، مؤمن و پرشور انقلابی در ایران اسلامی باشیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «»         روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠٣/٠٣ ✍️ مناسبت روز: امروز سوم خرداد، سالروز و است؛ لذا ضمن گرامیداشت این روز بزرگ با سلام و صلوات بر شهدای هشت سال دفاع مقدس و امام شهداء، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ خرمشهر از اولین مناطقی بود که رژیم بعثی عراق با تمام قدرت به آن حمله کرد و پس از ۳۴ روز مقاومت قهرمانانه رزمندگان و مردم سلحشور خونین‌شهر، سرانجام در ۴ آبان سال ۱۳۵۹ شمسی آن را اشغال نمود؛ رزمندگان اسلام پس از این واقعه تلخ، بارها برای آزادسازی خرمشهر اقدام نمودند اما هربار با استحکامات ارتش تا دندان مسلح عراق روبرو می‌شدند تا بالاخره پس از ۵۷۸ روز اشغالگری بعثی‌ها، ایرانیان با یک عملیات بزرگ به نام بیت‌المقدس در سوم خرداد سال ۱۳۶۱ شمسی خرمشهر را آزاد نمودند؛ در جریان این عملیات ٢۶ روزه، ارتش عراق بیش از ٨ هزار کشته، ۱۵ هزار زخمی، و ۵۵۰ تانک و خودروی زرهی، ۵۳ هواپیما، و ۳ هلی‌کوپتر خود را از دست داد، و حدود ۱۹ هزار نفر از آنها نیز به اسارت درآمده و ۱۰۵ تانک و خودروی زرهی و مقادیر زیادی جنگ افزار و مهمات آنها نیز توسط ایرانیان به غنیمت گرفته شد؛ البته در خلال این عملیات خونین، بیش از سه هزار نفر از رزمندگان عزیز ما نیز به شهادت رسیده و حدود ۱۲ هزار نفر نیز مجروح شدند. این حماسه بزرگ، روحیه مقاومت، ایثار و ایمان ملت بزرگ ایران را به رخ جهانیان کشید و ارتش عراق با از دست دادن اين شهر استراتژیک از نظر نظامی و سیاسی تحقیر و سرافکنده شد، لذا این پیروزی را باید نقطه عطفی در تاریخ جنگ ایران و عراق به‌شمار آورد؛ به همین دلیل مردم ایران هرسال یاد و خاطره این روز بزرگ را گرامی داشته و آن را «روز جشن و شادی ملت ایران» می‌دانند. ✍️ البته این گرامیداشت را نه فقط برای فتح یک شهر، بلکه باید برای یادآوری پیام تاریخی حضرت امام خمینی (ره) دانست که فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد»، بدین معنا که تمام پیروزی‌های بشر به‌خواست و اراده خدا انجام می‌پذیرد و آدمی هرگز نباید آنها را به خودش نسبت داده و مغرور شود. رهبر فرزانه انقلاب نیز در تبیین این موضوع فرمودند: اگر خدای نكرده غرور به سراغ ماها آمد، آن وقت انحراف‌ها و انحطاط‌های گوناگونی را در پیش پای خودمان خواهیم دید؛ مراقب باشید؛ غرور از آن دام‌های بزرگ شیطان است... ببینید، خرمشهر وقتی آزاد شد... خیلی پیروزی بزرگی بود... خیلی كار عظیمی بود؛ هم از لحاظ سیاسی و هم از لحاظ نظامی بسیار پیچیده و مهم بود، هم از لحاظ اجتماعی و نگاه عمومی خیلی مهم بود و تأثیر داشت... (اما) امام که واقعاً یك معلم اخلاق بودند؛ تا این حادثه‌ی عظیم پیدا شد... فوراً درد را احساس كرده و درمانش را فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد»، معنایش این بود که فرماندهان مسلحی که این همه سختی کشیده بودند، این همه رنج برده بودند، آن خون دل‌ها را خورده بودند... این‌ها (فرماندهان) مغرور نشوند؛ سیاسیونی که در مسند قدرت نشسته‌اند، از این پیروزی بزرگی که در عرصه‌ی سیاسی برایشان پیدا شد، مغرور نشوند و بدانند «وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ رَمَىٰ»: «چون تو تیر افکندی، نه تو، بلکه خدا افکند، تا کافران را شکست دهد»؛ (انفال/١٧)، پس من و شما کاره‌ای نیستیم؛ این دست قدرت الهی است... (۱۳۸۸/۰۶/۱۶) همچنین معظم‌له در کلام دیگری فرمودند: عزیزان من! حقیقت شکر این است که انسان، نعمت‌ها را از خدا بداند؛ نه این‌که (فقط) به زبان بگوید؛ (بلکه) با همه‌ی وجود باور کند که آنچه از نعمت به او رسیده، از سوی خداست؛ این طور نباشد که خیال کند، اوست که این نعمت را برای خود فراهم کرده است... (چنانچه قارون گفت:) «إِنَّما أوتيتُهُ عَلىٰ عِلمٍ عِندی»: «این ثروت را به وسیله‌ی دانشی که نزد من است به دست آورده‌ام»، لذا اگر بگوییم که خودمان این دانایی‌ها و این تمکّن‌ها را به دست آورده‌ایم، غلط است؛ قرآن این‌طور می‌فرماید که «ما أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ»: «هر حادثه‌ی نیکو که به شما می‌رسد، از جانب خداست» (نساء/٧٩)؛ و «وَمَا بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ»: «هر نعمتی که دارید، از سوی خداست» (نحل/۵٣)؛ در دعا هم به ما یاد داده‌اند که به خدای متعال عرض کنیم: «مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْکَ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ» (مفاتیح الجنان، ص ۱۷)؛ «هر نعمتی که ما در اختیار داریم، از خداست و حدّاکثر این است که ما بتوانیم خود را قابل نعمت و حافظ نعمت خدا کنیم...» (۱۳۷۶/۰۳/۰۷) ✍️ بنابراین هرگز نباید فراموش کنیم که مهمتر از آزادی خرمشهر، یادآوری و درک پیام بزرگ و پرمعنای امام امت است که فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد».
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « (٢)»         روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠٣/١۴ ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز امت است امامی که انقلاب اسلامی را با قیام مردمی ١۵ خرداد ١٣۴٢ شمسی آغاز نمود و ضمن ثبت و «»، تفکر و جرأت مقابله با استثمار، و ایجاد نهضت مردمی را به جهانیان آموخت؛ لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت، سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند امام امت آغاز می‌نمائیم؛ در روزبرگ گذشته از اصالت، علم و ادب، عبادت و تهجد، و محبوبیت فقیه، عارف، فیلسوف، استاد اخلاق و مرجع دینی و رهبر آزادگان جهان، سخن گفتیم و امروز نیز از خواهیم گفت! ✍️ «شجاعت و روحیه مبارزه‌طلبی و جهاد در راه خدا» یکی دیگر از خصوصیات ویژه امام راحل بود، که این روحیه، ریشه در بینش اعتقادی، تربیتی حضرت امام (ره) داشت؛ امام، مبارزات خود با حکومت شاهنشاهی را از اوایل نوجوانی آغاز نمودند و سپس به موازات اوضاع و احوال سیاسی و اجتماعی ‌ایران و دیگر جوامع اسلامی به صورت علنی ادامه دادند، تا اینکه در سال ١٣۴٠ شمسی در ماجرای «لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی» که به موجب آن، شرط مسلمان بودن و سوگند به قرآن کریم تغییر می‌یافت، به همراه علمای بزرگ قم و تهران، دست به اعتراضات همه جانبه زدند که منجر به عقب‌نشینی شاه در این ماجرا شد؛ اما امام از مبارزه در برابر «» شاه، دست بر نداشتند تا بالاخره پس از سخنرانی آتشین در ١٣خرداد ١٣۴٢ شمسی، توسط ایادی شاه خائن، دستگیر شدند و به‌همین سبب قیام سراسری ملت‌ ایران در ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ آغاز شد که در این مجال کوتاه به گوشه‌ای از این حماسه تاریخی می‌پردازیم؛ ✍️ ماه محرم سال ۱۳۴۲ شمسی فرا رسید و امام (ره) در عصر عاشورا، در مدرسه فیضیه در نطق تاریخی خویش با صدای بلند، خطاب به شاه هشدار دادند: «ای جناب شاه! من به تو نصیحت می‌کنم، دست بردار از این کارها، آقا، اغفال می‌کنند تو را! من میل ندارم که یک روز اگر بخواهند تو بروی، همه شکر کنند... اگر دیکته می‌دهند دستت، و می‌گویند بخوان، در اطرافش فکر کن.... نصیحت مرا بشنو... ربط مابین شاه و اسرائیل چیست که سازمان امنیت می‌گوید از اسرائیل حرف نزنید... مگر شاه اسرائیلی است؟!» 👈 شاه بلافاصله فرمان خاموش کردن امام را صادر کرد و در سحرگاه پانزده خرداد ۴۲، صدها کماندوی اعزامی از تهران، منزل حضرت ‌امام در قم را محاصره کرده و ایشان را در حالیکه مشغول نماز شب بودند، دستگیر و سراسیمه به تهران منتقل و زندانی نمودند. صبح پانزده خرداد، خبر دستگیری امام، به تهران، مشهد، شیراز ودیگر شهرهای ایران رسید و مردم تمامی این شهرها مانند شهر خون و قیام «قم» به خیابان‌ها ریختند و شاه از ترس قیام مردم، دیوانه‌وار فرمان کشتار آنها را صادر کرد و بالاخره با به خاک و خون کشیدن حدود ١۵ هزار نفر در روز ۱۵ خرداد ۴۲، قیام مردم، ظاهراً سرکوب شد؛ اما شاه پس از چند ماه با فشار روزافزون مردم و علماء و از ترس قیام دوباره، در شامگاه ۱۸ فروردین سال ۱۳۴۳، مجبور به آزادی امام امت شد؛ که این موضوع، باعث شادمانی مردم در سراسر شهرهای ایران گردید. ✍️ اما این پایان حرکت حضرت امام نبود و ایشان دو ماه پس از آزادی در اولین سالگرد قیام ۱۵خرداد در سال ۱۳۴۳ با صدور بیانیه مشترک با دیگر مراجع تقلید، این روز را به عنوان روز عزای عمومی معرفی نمودند و سپس درآبان ماه ۱۳۴۳، علیه تصویب پیمان وین «»، دست به افشاگری دیگری بر علیه حکومت شاهنشاهی زده و فرمودند: «عزت ما پایکوب شد؛ عظمت ایران از بین رفت؛ عظمت ارتش ایران را پایکوب کردند؛ قانونی را به مجلس بردند که در آن، ما را ملحق کردند به پیمان وین... که تمام مستشاران نظامی آمریکا با خانواده‌هایشان...با خدمه‌شان... از هر جنایتی که در ایران بکنند، مصون هستند! ملت ایران را از سگ‌های آمریکا، پست‌تر کردند... اگر شاه ایران، یک سگ آمریکایی را زیر بگیرد، مؤاخذه می‌کنند؛ اما چنانچه یک آشپز آمریکایی، شاه ایران را زیر بگیرد... هیچ‌کس حق تعرض ندارد...» ✍️ شاه با دستپاچگی، بار دیگر دستور دستگیری امام را صادر کرد و در سحرگاه ۱۳ آبان ۱۳۴۳، امام را تحت‌الحفظ مأمورین امنیتی و نظامی به ترکیه فرستاد؛ با افشای خبر تبعید امام، علیرغم فضای خفقان در کشور، مجدداً موجی از اعتراض‌ها به صورت تظاهرات در بازار تهران، تعطیلی طولانی مدت دروس حوزه‌ها و ارسال طومارها و نامه‌ها به سازمان‌های بین‌المللی و به محضر مراجع عظام تقلید شکل گرفت. رژیم شاه نیز با شدت عمل بی سابقه‌ای، مقاومت مجدد مردم ایران را در هم شکست و در غیاب امام به سرعت دست به اصلاحات آمریکایی پسند خود زد. ✍️ اما بند و تبعید هم، پایان مبارزه خمینی کبیر نبود...
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «» روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠٣/١٧ ✍️ مناسبت روز: هجدهم ذی‌القعده، برابر با سالروز رحلت دانشمند بزرگ ایرانی و حكیم ربّانی (ره) است؛ عالم نستوه و انسان متفکری که پس از عمری تلاش و مجاهدت در علوم عقلی و نقلی، و همچنین علوم ریاضیات و هندسه و تأثیرگذاری عمیق در فرهنگ و تمدن اسلامی، بالاخره در چنین روزی در سال ۶٧٣ قمری در بغداد رحلت نمود و در جوار مرقد مطهر حضرت امام موسی كاظم (ع) آرام گرفت؛ لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند این چهره درخشان جهان تشیع آغاز می‌نمائیم؛ خواجه نصیر الدین محمد بن محمد بن حسن طوسی (ره)، از عالمان، متکلمان و ریاضی‌دانان مشهور و اَعاظم رجال قرن هفتم است؛ ایشان درسال ۵٩٧ قمری، در طوس متولد شد و در طول عمر بابرکت خود، تألیفات فراوانی در علوم ریاضی و هندسه، و در علوم نقلی و عقلی از خود به یادگار گذاشته که مشهورترین آنها «تجریدالاعتقاد» و «آداب المتعلمین» است؛ به علت نقش مؤثر خواجه در علوم مختلف و ایجاد تحول در علوم فلسفه و ریاضیات و نجوم در جهان، لقب «» و «» را به ایشان داده‌اند؛ و بزرگان شیعه و سنی همواره وی را ستوده‌اند؛ چنانچه حضرت آیت‌الله العظمی بهجت (ره) خواجه نصیرالدین را «» نامیدند؛ (در محضر بهجت، ج۲، ص۳۹۶) خواجه همانند ابن سینا، زندگی بسیار پرماجرایی داشته است که در پایان «شرح اشارات» به شکل دردناکی، از زندگی خود در دنیا، ناله سر می‌دهد؛ ولی در عین حال در طول همین زندگی پر فراز و نشبب، آثار بسیار ارزشمندی آفریده و شاگردان زیادی همچون قطب الدین شیرازی، علامه حلی، و ابن میثم بحرانی (ره) را تربیت نموده است؛ (مجموعه آثار شهید مطهری جلد ١۴) او در عصر آتش و خون، و غارت و ویرانی مغولان، توانست با سیاستی کم نظیر، ظلمِ حاکمان مغول را مهار و از نیروی اهریمنی این دشمنان انسانیت و اسلام، به نفع مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) استفاده نماید؛ لذا طبق تاریخ با وجود اینکه مغولان برای نابودی اسلام آمده بودند و حتی از ارزش‌های انسانی نیز کوچکترین بهره‌ای نبرده بودند؛ اما خواجه با علم و توانایی و شیوه تبلیغی بی‌نظیر خود توانست، از مغولان وحشی، افرادی مؤمن و معتقد به تشیع بسازد و نیروهای سرکش آنان را به خدمت مکتب اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) درآورد؛ عظمت علمی و ارزش فکری خواجه نصیرالدین طوسی موجب شد تا «هلاکو خان مغول»، ایشان را در شمار بزرگان خود دانسته و نسبت به حفظ و حراست از جان خواجه کوشا باشد؛ همچنین مورخین آورده‌اند که این عالم کم‌نظیر در آن برهه‌ی خطیر تاریخی، از مقام و نفوذ خود در دربار مغولان بهره برده و خدمات بسیاری را به فرهنگ اهل‌بیت (ع) و تمدن اسلامی روا داشته که در این مجال کوتاه به برخی از آن‌ها اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ انجام کارهای بزرگ علمی و فرهنگی و نگارش کتاب‌های ارزشمند در علوم مختلف؛ 2️⃣ جلوگیری از تهاجم مغولان به کشورهای اسلامی؛ 3️⃣ نجات جان دانشمندان و علمایی همچون ابن‌ابی‌الحدید (شارح نهج‌البلاغه) و جوینی که بی‌رحمانه مورد غضب و خشم مغولان قرار گرفته بودند؛ 4️⃣ جذب نمودن قوم مغول به فرهنگ و تمدن اسلامی، به گونه‌ای که از سال ۶٩۴ قمری، «اسلام» دین رسمی مغولان شد؛ 5️⃣ جلوگیری از به آتش کشیدن کتابخانه بزرگ حسن صباح در قلعه الموت به دست مغولان؛ 6️⃣ احداث و تأسیس کتابخانه بزرگ و رصدخانه مراغه در سال ۶۵۶ قمری؛ و... 📚 برگرفته از خاطرات ماندگار از خوبان روزگار ✍️ خواجه که به اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و حضرت صاحب‌الزمان (عج) ایمان راسخ و علاقه‌ی وافر داشته، در این زمینه نیز دارای آثار ارزشمندی است که به عنوان حسن ختام سخن امروز، بخشی از صلوات خاصه حضرت صاحب‌الزمان (عج) خواجه را تقدیم شما گرامیان می‌نمائیم: «أللّهمَّ صلِّ وَ سَلِّم، وَ زِد وَ بارِک، عَلی صاحبِ الدَّعوَةِ النَّبویَّة، وَ الصَّولَةِ الحَیدریَّة، و العِصمَةِ الفاطِمیَّة، و الحِلمِ الحَسَنِیَّة، و الشّجاعَةِ الحُسَینِیَّة، و العِبادَةِ السَّجّادِیَّة، و المآثِرِ الباقِریَّة، و الآثار الجَعفَرِیَّة، و العُلومِ الکاظِمیَّة، و الحُجَجِ الرَّضَوِیَّة، و الجُودِ التَّقَوِیَّة، و النَّقاوَةِ النَقَوِیَّة، و الهَیبَةِ العَسکَریَّة، و الغَیبَةِ الإلهیَّة...»: «بارخدایا! رحمت‌های پیاپی فرست، و درودهای خجسته‌ی خویش را ارزانی دار، بر امام بزرگواری که صاحب دعوت محمدی است، و صولت حیدری، و عصمت فاطمی، و حلم حسنی، و شجاعت حسینی، و عبادت سجادی، و مفاخر باقری، و آثار جعفری، و علوم کاظمی، و حجج رضوی، و جود تقوی، و نقاوت نقوی، و هیبت عسکری، و غیبت الهی است...» 📚 برگرفته از کتاب «مفتاح الفلاح» https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « و سرنوشت » روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠٣/٢١ ✍️ مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم، اما دیروز سالروز عزل بنی‌صدر در سال ١٣۶٠ از فرماندهی کل‌قوا از سوی امام راحل بود؛ هرچند که شاید نسل جدید ما، کمتر با نام بنی‌صدر و خیانت‌های او به کشور و مردم ایران آشنا باشند، اما نسل انقلاب و مخصوصاً خانواده معظم شهدا و ایثارگران ابتدای جنگ تحمیلی به خوبی او را می‌شناسند؛ لذا سخن امروز را به این فرد خائن و مزدور اختصاص می‌دهیم؛ «ابوالحسن بنی‌صدر» اولین رئیس‌جمهور تاریخ انقلاب اسلامی ایران بود که در سال ١٣۶٠ شمسی به‌دلیل خیانت و کارشکنی‌هایش در دفاع مقدس و همکاری با گروهک منافقین و طراحی کودتا علیه نظام جمهوری اسلامی با رأی مجلس شورای اسلامی به عدم‌کفایت وی، توسط امام راحل از ریاست‌جمهوری عزل شد و به همراه مسعود رجوی، سردسته منافقین با لباس و آرایش زنانه به فرانسه گریخت، و تا پایان عمر، در سلک مخالفان جمهوری اسلامی، بازیچه رسانه‌های غربی و معاندین نظام بود؛ سرنوشت تلخ بنی‌صدر بسیار درس‌آموز است؛ رئیس‌جمهوری که آیت‌الله‌زاده بود و با اوج نهضت اسلامی به حلقه یاران امام پیوست و با پرواز انقلاب در روز ١٢ بهمن ١٣۵٧ همراه با امام امت از پاریس به تهران آمد و سپس به شورای انقلاب اسلامی راه یافت و با سخنرانی‌های آتشین در دانشگاه‌های مختلف ایران، چهره‌ای روشنفکر انقلابی از خود به نمایش گذاشت؛ و با همین حربه با رأی بالای مردم به عنوان اولین رئیس‌جمهور انقلاب شکوهمند اسلامی انتخاب شد و سپس مسئولیت فرماندهی کل قوا را نیز برعهده گرفت؛ اما گویی امام امت، از ابتدا عاقبت بنی‌صدر را پیش‌بینی کرده بودند! چنانچه در همان جلسه تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری به او فرمودند: «من یک کلمه به آقای بنی‌صدر تذکر می‌دهم، که حبّ الدنیا رأس کلّ خطيئة...» اما متأسفانه بنی‌صدر به این توصیه امام توجه نکرد و از همان روزهای اول با قدرت‌طلبی مطلق از نیروها و نهادهای انقلابی و روحانیون مبارز فاصله گرفت و سپس با نزدیکی به گروه‌های ملی‌گرا و سازمان مجاهدین خلق (منافقین)، اقدام به خیانت بزرگ در جنگ تحمیلی و طراحی کودتا علیه نظام جمهوری اسلامی کرد؛ ✍️ بی‌شک یکی از خیانت‌های بزرگ بنی‌صدر که باعث شهادت بسیاری از رزمندگان اسلام و مردم سلحشور مناطق مرزی ایران شد، غفلت عامدانه و یا جاهلانه او به نشانه‌های آغاز جنگ تحمیلی و هشدارهای مکرر فرماندهان نظامی بود؛ او پس از شروع جنگ نیز دچار خیانت‌ها و اشتباهات بزرگی شد و با شعار "ما زمین می‌دهیم و زمان می‌خریم" بخش وسیعی از سرزمین ایران اسلامی را به دشمن بعثی واگذار کرد؛ او در مدیریت جنگ، اعتقادی به حضور نیروهای مردمی و بسیجی و سپاهی در جبهه‌های نبرد نداشت و علیرغم دستور حضرت امام، مانع اصلی در تشکیل بسیج و سپاه و همراهی آنها با ارتش به جبهه حق علیه باطل بود؛ بنی‌صدر همچنین در زمانی که دشمن بخش‌های عظیمی از خاک ایران را گرفته بود به ناگاه از مذاکره برای پایان جنگ سخن گفت و به نوعی با صدام و حزب بعث عراق همراه شد و روحیه رزمندگان اسلام را به شدت تضعیف کرد. ✍️ او علاوه بر خیانت‌ها و اشتباهات بزرگ در مدیریت جنگ، در امور داخلی کشور نیز به تدریج چهره واقعی خود را نمایان کرد و با قدرت‌طلبی و ایجاد تفرقه بین مردم، وحدت ملت را متزلزل و فضای دوقطبی شدیدی در جامعه به وجود آورد و خود را به‌عنوان سردمدار جریان لیبرال معرفی کرد و به شدت با جریان خط امام و حزب جمهوری اسلامی به مخالفت پرداخت؛ بنی‌صدر ضمن ارتباط محسوس با منافقین (مجاهدین خلق) و برخی گروه‌های لیبرال علناً در سخنرانی‌هایش با خط امام مخالفت می‌کرد تا جایی که در غائله چهارده اسفند ١٣۵٩ در دانشگاه تهران به مناسبت درگذشت مرحوم مصدق، در سخنان تحريک‌آميزی گفت: «اگر این عده اندک (نیروهای انقلابی و حزب‌اللهی)، دست از اخلال برندارند و مسئولین به وظیفه خودشان عمل نکنند، از شما مردم خواهم خواست که یک بار برای همیشه اجتماعات خودتان را از وجود چماق‌ به‌ دستانی که می‌خواهند جمهوری را به لجن وجود خودشان بیالایند، تنبیه کنید...»؛ پس از سخنان بنی‌صدر، تنش و درگیری آنقدر بالا گرفت که عده‌ای از مغرضین و غافلين به نیروهای خط امام و حزب اللهی حمله‌ور شدند و ده‌ها نفر از آنها را زخمی و مجروح نمودند؛ ✍️ البته خیانت‌های رئیس جمهور خودفروخته و خائن به مردم ایران و نظام مقدس جمهوری اسلامی بسیار بیشتر است، اما در این مجال کوتاه به همین مقدار اندک بسنده می‌کنیم و برای عبرت‌آموزی از سرنوشت تلخ او، جمله حضرت امام (ره) در جلسه تنفیذ حکم بنی‌صدر را یکبار دیگر تکرار می‌کنیم که فرمودند: «حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة».
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎧 پادکست مناسبت: «ایام عزل بنی‌صدر از فرماندهی کل قوا در سال ١٣۶٠» موضوع: « و سرنوشت تلخ » روز یکشنبه، ١۴٠٢/٠٣/٢١ https://eitaa.com/montazeraan_zohorr
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «آمیختن «شور» شریعتی با «شعور» مطهری در نگاه مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی)» روز شنبه، ١۴٠٢/٠٣/٢٧ ✍️ مناسبت روز: در ایام درگذشت دکتر على شریعتى قرار داریم؛ شخصیت نام‌آشنای قبل از انقلاب که در جذب و آگاهى دادن قشر جوان بر علیه نظام شاهنشاهى و تبیین روشنفکری اسلامی در ایران نقش بسزایى داشته اما متأسفانه در گفتار و نوشتار وی اشتباهات بزرگی نیز وجود دارد که باعث سوءاستفاده برخی شده لذا بر آن شدیم که در سخن امروز به بررسی این شخصیت مبهم بپردازیم؛ بی‌شک‌ شخصیت دکتر علی شریعتی‌ از پیچیده‌ترین‌ شخصیت‌های تاریخ‌ انقلاب‌ اسلامی‌ است‌ که‌ قضاوت‌ در مورد آن‌ بسیار مشکل‌ است‌؛ چراکه گفتار و اعمال‌ او، مجموعه‌ای‌ از اَضداد است که‌ هم می‌توان او را یک «مُتجدد غرب‌گرا» دانست‌ و هم‌ می‌توان وی را یک «مسلمان‌ سنت‌گرا» خواند؛ همچنان‌که درکلام او می‌توان ده‌ها دلیل‌ بر ضدیت او با روحانیت و مذهبیون یافت‌، و ده‌ها دلیل‌ نیز در هواداری و ارادت ویژه‌اش نسبت به علماء و روحانیت‌ پیدا کرد؛ لذا قضاوت‌ در مورد دکتر شریعتی بسیار سخت‌ است، بنابراین بهتر دیدیم که در این مجال کوتاه به گزیده‌ای از مصاحبه‌ی رهبر معظم انقلاب در رابطه با دکتر علی شریعتی بپردازیم و قضاوت در رابطه با این شخصیت مبهم را به شما گرامیان واگذار می‌نمائیم؛ ✍️ رهبر معظم انقلاب در این مصاحبه که در سیم خرداد ١٣۶٠ در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ رسید، چنین فرمودند: «به نظر من شریعتی به‌خلاف آنچه که همگان تصور می‌کنند، چهره‌ای همچنان مظلوم است و این به‌دلیل طرفداران و مخالفان اوست؛ یعنی از شگفتی‌های زمان و شاید از شگفتی‌های شریعتی این است که هم طرفداران و هم مخالفانش نوعی هم‌دستی با هم کرده‌اند تا این انسان دردمند و پرشور را ناشناخته نگهدارند و این ظلمی به اوست؛ مخالفان او به اشتباهات دکتر شریعتی تمسّک می‌کنند و این موجب می‌شود که نقاط مثبتی که در او بود را نبینند؛ (هرچند که) بی‌گمان شریعتی اشتباهاتی داشته و من هرگز ادعا نمی‌کنم که این اشتباهات کوچک بوده؛ اما ادعا می‌کنم که در کنار آنچه ما اشتباهات شریعتی می‌توانیم نام گذاریم، چهره شریعتی از برجستگی‌ها و زیبایی‌هایی هم برخوردار بوده است؛ پس ظلم است اگر به خاطر اشتباهات او، برجستگی‌هایش را نبینیم... اما ظلمِ طرفداران شریعتی به او، کمتر از ظلمِ مخالفانش نبوده، بلکه حتی کوبنده‌تر و شدیدتر هم بوده است‌! (چنانچه) طرفداران او به‌جای این‌که نقاط مثبت شریعتی را مطرح کنند و آنها را تبیین کنند، در مقابل مخالفان صف‌آرایی‌ کرده و در اظهاراتی نسبت به شریعتی، سعی...کرده‌اند اختلافی را که با روحانیون یا با متفکران بنیانی و فلسفی اسلام دارند، در پوشش حمایت و دفاع از شریعتی بیان کنند و در حقیقت شریعتی را سنگری کردند برای کوبیدن روحانیت یا کلاً متفکران اندیشه بنیانی و فلسفی اسلام... (البته) فراموش نکرده‌ایم که یک مشت قاتل و تروریست به نام «فرقان‌ها» (نیز) خودشان را دنباله‌روی خط شریعتی می‌دانستند؛ (اما) آیا شریعتی به‌راستی کسی بود که طرفدار ترور شخصیتی مثل شهید مطهری (ره) باشد؟! او که خودش را همواره علاقه‌مند به مرحوم مطهری و بلکه مرید او معرفی می‌کرد و من خودم این مطلب را از او شنیده‌ بودم... شریعتی به‌خلاف آنچه درباره او گفته می‌شود و هنوز هم عده‌ای خیال می‌کنند، نه فقط ضد روحانیون نبود، بلکه عمیقاً مؤمن و معتقد به رسالت روحانیت بود، او می‌گفت که روحانیت یک ضرورت است؛ یک نهاد اصیل و عمیق و غیرقابل خدشه است؛ و اگر کسی با روحانیت مخالفت بکند، یقیناً از یک آبشخور استعماری تغذیه می‌شود؛ این‌ها اعتقادات او بود، در این هیچ شک نکنید، این از چیزهایی بود که جزو معارف قطعی شریعتی است... شریعتی جزو شدیدترین و قاطع‌ترین عناصر ضدچپ و ضد مارکسیسم بود... بنابراین هرکس و هر چپ‌گرایی، اگر امروز شریعتی را از خودش بداند، یقیناً گزافه‌ای بیش نگفته است... او کسی بود که اندیشه‌های مطرح شده در جامعه را با زبانی درست و با یک سلطه ویژه‌ بر فرهنگ رایج آن نسل، می‌توانست بیان کند... و به‌معنای درست کلمه، شریعتی یک مرحله بود و مرحله بعدی این است که بیاییم آن مسائلی را که شریعتی با استفاده از آشنایی‌های خودش با فرهنگ اسلام فهمیده و ارائه داده بود با اصول اساسی فلسفی مکتب اسلام بیامیزیم و منطبق کنیم... به تعبیر بهتر، بیاییم شریعتی را با مطهری بیامیزیم؛ شریعتی را در کنار مطهری مطالعه کنیم و ترکیبی از زیبایی‌های شریعتی با بتون‌آرمه اندیشه اسلامی مطهری به‌وجود بیاوریم؛ این به‌نظر من همان مرحله نوینی است که نسل ما به آن نیاز دارد...» ✍️ قضاوت با شما... 📚 متن کامل این مصاحبه را در http://fna.ir/RLVEQB مطالعه نمایید.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « »         روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠۶ ✍️ مناسبت روز: امشب «» از شب‌های بسیار با عظمت، و شب شهادت حضرت (ع) است، لذا سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن سفیر شهید آغاز می‌نمائیم؛ «مسلم بن عقیل بن ابی‌طالب» فقیه، دانشمند، محدث و از یاران صديق اهل‌بیت (ع) و برادرزاده و داماد امیرالمؤمنین (ع) بود؛ ایشان از چهره‌های پرفروغ خاندان بنی‌هاشم و از قهرمانانی است که با ايمان و شجاعت مثال‌زدنی، نام خود را در فتوحات اسلامی از جمله در جنگ جمل، صفین و نهروان، و همچنین به‌عنوان سفیر حضرت سیدالشهداء (ع) در کوفه به ثبت رسانده است؛ حضرت مسلم (ع) پس از گرفتن بیعت از بیش از هجده هزار نفر از مردم کوفه، جهت آماده‌سازی این شهر برای ورود امام حسین (ع) در مقابل عبیدالله بن زیاد قیام نمودند؛ اما پس از پیمان‌شکنی کوفیان بی‌وفا تنها مانده و توسط لشکریان ابن مرجانه دستگیر و به دستور او در روز عرفه سال ۶۰ قمری به مقام بلند شهادت نائل آمدند و بدن شریفشان در نزدیکی دارالاماره کوفه دفن گردید که امروزه بارگاه با عظمت ایشان در کنار مسجد کوفه، زیارتگاه و عبادتگاه شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) است. ✍️ اما فردا «روز »، یکی از بافضیلت‌ترین روزها در اسلام است؛ در این روز حاجیان از ظهر تا غروب در «عرفات» توقف می‌کنند و برخی از مراسم حج را به جا می‌آورند؛ همچنین مؤمنین در سراسر جهان نیز شب و روز عرفه را به عبادت و نیایش سپری می‌کنند؛ شیخ عباس قمی (ره) در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان درباره «شب عرفه» می‌گوید: «این شب از لیالی متبرّکه و شب مناجات با قاضی الحاجات است و توبه در آن مقبول و دعا در آن شب مستجاب می‌شود و کسی که آن شب را به عبادت بسر آورد، به اجر و پاداش هفتاد سال عبادت نائل می‌شود» همچنین در رابطه با «روز عرفه» می‌گوید: «این روز از است، هر چند به اسم عید نامیده نشده؛ و روزی است که حق تعالی بندگانش را به عبادت و طاعت فراخوانده و سفره‌های جود و احسان خود را برای آنها گسترده و شیطان در این روز تحقیر و رانده شده و خشمناک است» حاجت خواستن از غیر خدا در این روز، کراهت شدید دارد و در روایت آمده که امام زین العابدین (ع) در روز عرفه صداى سائلى را شنیدند که از مردم درخواست‌ کمک مى‌کرد؛ پس به او فرمودند: «واى بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست مى‌کنى؟! و حال آنکه براى بچه‌هاى در رحم، در این روز امید مى‌رود که فضل خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند» [وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۸] ✍️ پسران غالب اسدی روایت کرده‌اند، که بعد از ظهر روز عرفه در صحرای عرفات، خدمت امام حسین (ع) بودیم، که حضرت با گروهی از اهل‌بیت و شیعیان با نهایت خاکساری و خشوع از خیمه بیرون آمدند و در سمت چپ جبل‌الرّحمه ایستادند و روی مبارک خویش را به سوی کعبه نموده و دست‌های مبارک را روبروی صورت خود به دعا بلند کردند؛ سپس مانند مسکینی که طعام می‌طلبد و در حالی که قطرات اشک بر رخسار شریفشان می‌ریخت، دعای عرفه را انشاء فرمودند. [مفاتیح‌الجنان، اعمال روز عرفه] این دعا، یکی از دعاهای مأثوری است که از مضامین بلند و معارف عمیق عرفانی و عقیدتی ازجمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان، و حمد و سپاس خداوند بر آن‌ها، تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه، درخواست حوائج، و درخواست پاداش اخروی است و توصیه شده که شیعیان آن را در روز عرفه قرائت نمایند؛ همچنین زیارت امام حسین (ع) در این روز سفارش بسیار شده و ثواب آن را برابر با هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد و بالاتر دانسته‌اند؛ و همچنین در روایات آمده که اگر کسی توفیق یابد که در این روز در تحت قُبّه مقدّسه آن حضرت باشد، ثوابش کمتر از کسی که در عرفات باشد نیست بلکه زیادتر و مقدّم است. ✍️ در پایان توصیه می‌شود برای بهره‌گیری از ثواب عظیم اعمال شب و روز عرفه به کتاب شریف مفاتیح الجنان مراجعه فرمایید که البته به صورت اجمالی، احکام این شب و روز را در «‌» امروز تقدیم شما گرامیان نموده‌ایم https://eitaa.com/montazeraan_zohorr
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «»         روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٠٧ ✍️ مناسبت روز: امروز، روز و روز شهادت حضرت (ع) است که در روز گذشته در رابطه با این مناسبت سخن گفتیم؛ اما امشب، شب و از چهار شب با برکتی است که شب زنده‌داری در آنها سفارش شده و طبق روایات درهای رحمت الهی در این شب و روز به روی بشریت باز است، چنانچه پيامبر اکرم (ص) فرمودند: «خداوند متعال در عيد قربان، با عنايت (ویژه) به زمين مى‌نگرد، پس از خانه‌ها بيرون آييد تا رحمت الهی به شما برسد» لذا ضمن تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ عید قربان، یادآور ایمان راسخ (ع) در قربانگاه عشق، و ایثار و تسلیم خلیل (ع) در برابر خواست و رضای الهی و گذشت از فرزند عزیزتر از جانش در مسیر عبودیت و بندگی خدا است، لذا عید قربان را باید «عید بزرگ بندگی» بنامیم چراکه حضرت ابراهیم (ع)، قبل از بردن اسماعیل (ع) به قربان‌گاه، نفس خود را در پیشگاه درگاه ربوبیت قربانی کرد؛ و به بشریت ثابت نمود که محبت خداوند در قله محبت‌ها قرار دارد و همه‌ی علایق دنیا در طول محبت الهی معنا می‌شوند؛ لذا باید اذعان نمود که حضرت ابراهیم (ع) در عید قربان، «» را به نمایش گذاشته و خداوند متعال نیز آن حضرت را به عنوان الگو و «» در قرآن کریم معرفی نموده است؛ ✍️ کلمه «عید» از «عود» گرفته شده و به معنای بازگشت است؛ بازگشت از زندان نفس و تسلط اهریمن به سوی خدای رحمان و رحیم؛ کلمه «قربان» نیز از نظر لغوی از لفظ «قرب» گرفته شده؛ لذا هر چیزی که وسیله قرب و نزدیکی به خداوند تعالی شود را «قربانی» می‌نامند؛ حالا آن چیز می‌تواند ذبح حیوان باشد یا هر نوع صدقه دیگر؛ بنابراین «عید قربان»، به معنای «بازگشت انسان به مقام تقرب الهی» است که این مقام بلند، تنها در سایه مبارزه با هواهای نفسانی و در پرتو تهذیب نفس، خودسازی و بهره‌گیری از فرصت‌های ناب زندگی به دست می‌آید؛ البته طبق آیات قرآن کریم، تاریخچه «قربانی» کردن به زمان حضرت آدم (ع) برمی‌گردد، وقتی که فرزندان ایشان، «هابیل» و «قابیل»، قوچ و مقداری گندم را به عنوان قربانی به بارگاه خداوند تقدیم نمودند و طبق آیه ٢٧ سوره مائده این قربانی از «هابیل» پذیرفته شد و از «قابیل» پذیرفته نشد؛ و پس از آن، این عمل در تمام ادیان آسمانی به عنوان یک عبادت و در مناسبت‌ها و مواقع خاص به عنوان یک دستور و آیین الهی برجای ماند؛ در دین مبین اسلام نیز قربانی کردن، از سنت‌های الهی در مراسم حج است که زائران بیت‌الله‌الحرام پس از انجام مناسک حج و رسیدن به خلوص بندگی، در روز عید قربان به امر الهی حیوانی را قربانی کرده و شکر الهی را بجا می‌آورند؛ البته قداست و تعالی قربانی کردن در ریختن خون حیوان نیست، بلکه طبق روایات اسلامی، قربانی کردن در این روز، نماد قربانی کردن نفس و خالص شدن برای خدای یگانه است، چنانچه حضرت سجاد (ع) حقیقت قربانی را این‌گونه بیان فرمودند: «حج گزار و قربانی کننده، با تمسک به حقیقت پرهیزکاری، گلوی دیو طمع را می‌برد و او را می‌کشد» [مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۱۶۶] بر همین اساس زائران خانه خدا که پس از تحمل سختی‌های بسیار و پرهیز از نمادهای دنیوی، در آخرین منزلگاه، عید قربان را جشن می‌گیرند و با وحدت عملی کم نظیری، سر بر آستان حضرت دوست سائیده و با چهره‌ای گشاده از توفیق یافتن به ادای تکلیف الهی، به یکدیگر تبریک می‌گویند؛ مسلمانان جهان نیز «عید قربان» را از بزرگترین أعياد خود دانسته و آن را جشن می گیرند و پس از انجام دادن عبادت‌های مخصوص این روز، به دید و بازدید و شادمانی می پردازند؛ و اگرچه برگزار کردن مراسم قربانی بر زائران کعبه و در مراسم باشکوه حج واجب است، ولی بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان در این روز، گوسفند، گاو یا شتری را به یاد سنت ابراهیم خلیل (ع)، قربانی کرده و گوشت آن را میان همسایگان و مستمندان تقسیم می کنند؛ ✍️ و سخن خود را با کلام رهبر فرزانه انقلاب در رابطه با عید قربان به پایان می‌بریم که فرمودند: «این ایثار و این گذشت (حضرت ابراهیم خلیل)، یک نماد است برای مؤمنانی که می‌خواهند راه حقیقت را، راه تعالی را، راه عروج به مدارج عالیه را طی کنند؛ (و این موضوع) بدون گذشت، امکان ندارد؛ همه‌ی امتحان‌هایی که ما می شویم، در واقع نقطه‌ی اصلی‌اش همین است که پای یک ایثار و یک گذشت به میان می‌آید؛ گاهی گذشت از جان است، گذشت از مال است...؛ گاهی گذشت از عزیزان است؛ فرزندان، کسان. امتحان یعنی عبور از وادی محنت...» [٢۶ آبان ٨٩] https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « ١»         ✍️ مناسبت روز: در ، و در ایام سعید ، به عنوان «» قرار داریم، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت این ايام مبارک، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ افراد بسیارى در طول تاریخ از واقعه بزرگ غدیر و اهمیت آن سخن گفته‌اند، اما به راستی هیچ یک از این سخنان، نمی‌تواند بیانگر عظمت و شکوه غدیر خم باشد، و این واقعه تاریخ‌ساز و هدایت‌گر، نیاز به راوی بزرگی همچون اشرف مخلوقات عالم حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) دارد که به واسطه انجام این مأموریت خطیر، رسالت خود را تکمیل و نعمت بزرگ ولایت را از جانب خداوند متعال به بشریت عرضه نمودند؛ هرچند که آن پیامبر اولوالعزم در طول بیست‌وسه سال رسالت خویش، بارها و به شکل‌های مختلف امیرالمؤمنین (ع) را به عنوان جانشین، برادر، وصی، و امام و خلیفه مردم پس از خودشان معرفی کرده بودند؛ اما اين‌بار به دستور الهی، مراسمی به وسعت یک تاریخ برای جانشینی امیرالمؤمنین (ع) برپا نمودند، تا حجت بر عالم و عالمیان تمام شود؛ پیام آور وحی الهی در این روز بزرگ طی خطبه‌ای مفصل به روشنی وصی پس از خود را معرفی کرده‌ و در ادامه از حدود ١٢٠ هزار نفر مردم حاضر در غدیر خم بیعت گرفتند، و تمامی حاضران نیز با زبان‌ و دست‌های‌شان با امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) بیعت کرده و به ایشان تبریک گفتند؛ و سپس رسول خدا برای رساندن پیام غدیر به همه‌ی جهانیان فرمودند: «فَلْیُبَلِّغِ الْحاضِرُ الْغائِبَ وَ الْوالِدُ الْوَلَدَ اِلى یَوْمِ الْقِیامَة»: «بایسته است حاضران به غایبان و فرزند داران به فرزندان خویش تا برپایی روز قیامت، سخنان امروز مرا برسانند»؛ اما متأسفانه مسلمانان در انجام این مأموریت الهی که از جانب پیامبر خدا به همه‌ی مردم تا روز قیامت ابلاغ شده، کوتاهی کردند تا جایی که امروزه شاهدیم که بسیاری از عزیزان اهل سنت و حتی شیعیان گرامی فكر می‌کنند که پیامبر (ص) در آن مراسم شکوهمند تاریخی، تنها به گفتن یک جمله‌ی «مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ» بسنده کرده‌اند و اصلاً خطبه هدایت‌گر حضرت رسول (ص) در غدیر را نه دیده و نه شنیده‌اند! لذا در راستای انجام این مأموریت الهی، بر آن شدیم که در این ایام مبارک در حد وسع خود خطبه‌ی شریف غدیر را ترویج و تبیین نمائیم؛ پس به شما عزیزان نیز پیشنهاد می‌کنیم که در این مأموریت مهم، ما را همراهی کرده و با اطلاع‌رسانی به دیگران، در ترویج مفاهیم بلند سهیم شده تا انشاالله مشمول دعای مستجاب پیامبر اکرم (ص) قرار بگیریم که فرمودند: «وَ انْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ»: «(خداوندا) یاری کن هر کس او را یاری کند»؛ ✍️ و در پایان سخن امروز، فرازهایی از بخش اول خطبه غدیر را تقدیم شما گرامیان می‌نمائیم: پيامبر اکرم (ص) بعد از حمد و ثنای الهی و شهادت به توحيد و يکتاپرستی فرمودند: «و اکنون به عبودیت خویش و پروردگاری او گواهی داده و وظیفه خود را در آن چه وحی شده انجام می‌دهم تا مبادا که از سوی او عذابی فرود آید که کسی را یارای دورساختن آن از من نباشد... چرا که اعلام فرموده که اگر آن چه (درباره ی علی) نازل کرده به مردم نرسانم، وظیفه رسالتم را انجام نداده‌ام؛ و خداوند تبارک و تعالی امنیت از [آزار] مردم را برایم تضمین کرده و البته که او بسنده و بخشنده است‌؛ و خداوند چنین وحی فرموده: «بِسْمِ الله الرَّحْمانِ الرَّحیمِ، یا أَیُهَاالرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ»: «به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر؛ ای فرستاده ما! آن چه از سوی پروردگارت (درباره علی و خلافت او) بر تو فرود آمده بر مردم ابلاغ کن، وگرنه رسالت خداوندی را به انجام نرسانده‌ای! و او تو را از آسیب مردمان نگاه می دارد» (مائده‌/۶٧) ای مردم! آنچه بر من فرود آمده، در تبلیغ آن کوتاهی نکرده‌ام و حال برایتان سبب نزول این آیه را بیان می‌کنم؛ همانا جبرئیل سه مرتبه از سوی «سلام» پروردگارم، که تنها او سلام است، بر من فرود آمد و فرمانی آورد که در این مکان به پا خیزم و به هر سفید و سیاهی اعلام کنم که علی بن ابی طالب (ع) برادر، وصی و جانشین من در میان امّت و امام پس از من است؛ جایگاه او نسبت به من همانند جایگاه هارون نسبت به موسی (ع) است، لیکن پیامبری پس از من نخواهد بود؛ او (علی) صاحب اختیارتان پس از خدا و رسول خداست... ✍️ این مبحث ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « ٢»         روز پنجشنبه، ١۴٠٢/٠۴/١۵ ✍️ مناسبت روز: در ، و در شب قرار داریم، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت، سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ در روز گذشته عرض کردیم که رسول خدا (ص) طی خطبه‌ای مفصل در غدیر خم، امیرالمؤمنین (ع) را به عنوان وصی و امام و جانشین خود به مردم معرفی نمودند و سپس برای رساندن پیام غدیر به همه‌ی جهانیان دستور فرمودند که حاضران به غایبان و فرزند داران به فرزندان خویش تا برپایی روز قیامت، سخنان امروز مرا برسانند»؛ در ادامه نیز گفتیم که متأسفانه ما در انجام این مأموریت الهی و رساندن سخنان پیامبر (ص) در روز غدیر خم کوتاهی نموده‌ایم؛ لذا بر آن شدیم تا با همراهی شما عزیزان نسبت به ترویج و تبیین خطبه‌ی شریف غدیر در حد وسع خود اقدام نمائیم؛ و بر همین اساس در روز گذشته فرازهایی از بخش اول خطبه غدیر را تقدیم شما گرامیان نمودیم و امروز نیز به بخش‌های دیگری از این خطبه تاریخ‌ساز اشاره می‌نمائیم: ✍️ پيامبر اکرم (ص) در بخش دوم خطبه غدیر پس از اشاره به دستور ویژه الهی در رابطه با ابلاغ ولایت و امامت امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «ای مردم، من از جبرئیل درخواست کردم از خدا بخواهد تا مرا از ابلاغ این مهم معاف بدارد، زیرا از کمی متقین، و زیادی منافقین، و فساد ملامت‌کنندگان، و حیله‌‏های مسخره‌کنندگانِ اسلام اطلاع دارم؛ کسانی که خداوند در کتابش آنان را چنین توصیف کرده، که با زبانشان می‏‌گویند آنچه در قلب‏‌هایشان نیست...» «(اما) خداوند از من راضی نمی‌‏شود مگر آنچه را که در حق علی (ع) بر من نازل کرده، ابلاغ نمایم...» «ای مردم، این آخرین باری است که در چنین اجتماعی بپا می‌ایستم، پس بشنوید و اطاعت کنید و در مقابل امر پروردگارتان سر تسلیم فرود آورید؛ چرا که خداوند عزوجل صاحب‌اختیار شما و معبود شماست؛ و بعد از خداوند، رسول و پیامبرش که شما را مخاطب قرار داده، و بعد از من، علی (ع) صاحب‌اختیار شما و امام شما به امر خداوند است و بعد از او، امامت در نسل من از فرزندان اوست تا روزی که خدا و رسولش را ملاقات خواهید کرد؛ حلالی نیست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان حلال کرده باشند، و حرامی نیست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان بر شما حرام کرده باشند...» «ای مردم، علی (ع) را برتر بدانید؛ چرا که هیچ دانشی نیست مگر اینکه خداوند آن را در جان من گذاشته و من نیز آن را در جان پیشوای پرهیزکاران، علی (ع) ضبط کرده‌ام...؛ اوست «امام مبین» که خداوند در سوره "یس" ذکر کرده است: "وَ کُلَّ شَیی‏ءٍ اَحْصَیناهُ فی اِمامٍ مُبینٍ"» «ای مردم، از علی (ع) به سوی دیگری گمراه نشوید، و از او روی برمگردانید و از ولایت او سر باز نزنید؛ اوست که به حق هدایت نموده و به آن عمل می‏‌کند، و باطل را ابطال نموده و از آن نهی می‌نماید و در راه خدا سرزنش هیچ ملامت کننده‌‏ای او را مانع نمی‌شود؛ علی (ع) اول کسی است که به خدا و رسولش ایمان آورد و هیچکس در ایمانِ به من بر او سبقت نگرفت؛ اوست که با جان خود در راه رسول خدا فداکاری کرد... (و چون) از طرف خداوند به او گفتم تا [در لیلةالمبیت] در بستر من بیارامد، او پذیرفت که جان خود را فدای پیامبر خدا کند...» «ای مردم، او از طرف خداوند امام است، و هر کس ولایت او را انکار کند خداوند هرگز توبه‌‏اش را نمی‏‌پذیرد و او را نمی‌‏بخشد...» «ملعون است، ملعون است؛ مورد غضب است، مورد غضب است‌؛ کسی که این گفتار مرا ردّ کند و با آن موافق نباشد؛ بدانید که جبرئیل از جانب خداوند این خبر را برای من آورده است و می‏‌گوید: «هر کس با علی (ع) دشمنی کند و ولایت او را نپذیرد، لعنت و غضب خدا بر او باد». «ای مردم، در قرآن اندیشه و تدبر نمایید و ژرفی آیات آن را دریابید و در محکمات آن نظر کنید و به دنبال متشابه آن نروید؛ به خدا قسم، باطن آن را برای شما بیان نمی‏‌کند و تفسیرش را برایتان روشن نمی‏‌کند مگر همین فردی که دست و بازوی او را گرفته و بالا آورده‌ام و اعلام می‌دارم که: هر کس من صاحب‌اختیار اویم این علی صاحب‌اختیار اوست؛ او"علی بن ابی‌طالب" برادر و جانشین من است، که سرپرستی و ولایت او حکمی است از سوی خدا که بر من فرستاده شده است..؛ ✍️ سپس پیامبر (ص) فرمودند: «ای مردم! کیست سزاوارتر از شما به شما؟» مردم گفتند: خداوند و پیامبرش؛ پس فرمودند: «آگاه باشید، آن که من سرپرست اویم، پس این علی سرپرست اوست؛ خداوندا دوست بدار آن را که سرپرستی او را بپذیرد و دشمن بدار هر آن که او را دشمن دارد و یاری کن یار او را؛ و تنها گذار آن را که علی (ع) را تنها بگذارد...» ✍️ این مبحث ادامه دارد... https://eitaa.com/joinchat/1965162593Cbe8736d84c
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «چرایی حضور زنان و کودکان در کاروان حسینی»        روز چهارشنبه، ١۴٠٢/٠۴/٢٨ ✍️ مناسبت روز: امروز اولین روز از ماه خون و قیام، ماه الحرام است که طبق تاریخ، سپاه حُر با حدود هزار سواره نظام از طرف ابن زیاد ملعون راه را بر کاروان حسینی بست و از این روز سختی و مصائب اهل‌بیت امام آغاز شد و روز به روز کار بر آنها سخت‌تر شد تا بالاخره در روز عاشورا پس از شهادت تمامی لشگر حسینی، خیام اهل‌بیت را آتش زدند و زنان و کودکان وحشت‌زده را غارت کرده و به اسارت بردند... (وقایع‌الایام شیخ عباس قمی"ره") ❓لذا یکی از سؤالات و شبهات مطرح شده درباره قیام عاشورا این است که با عنایت به این‌که شیعیان معتقدند که امام حسين (ع) علم غیب داشته‌اند و می‌دانستند که خانواده گرامیشان به سختی‌ و اسارت دچار می‌گردند، چرا زنان و کودکان را به همراه آوردند؟! ✅ در جواب به این پرسش، توجه شما را به چند نکته جلب می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً باید بدانیم که بين بردن اهل بيت امام حسين(ع) به سمت کوفه، و علم غيب امام، منافاتی وجود ندارد؛ زيرا ائمه اطهار (ع) در امور فردی، و بسیاری از امور سياسی و اجتماعی از علم غيب بهره نمی‌گرفتند، چراکه اگر چنين بود، بسیاری از کردار آنها، نمی‌توانست دارای فضیلت بالایی باشد؛ و همچنین رفتار و زندگی آنان نمی‌توانست الگو برای عموم مردم باشد؛ لذا باید گفت که امام حسين(ع) موظف بودند که بر اساس امور ظاهری عمل نمایند و طبق هزاران دعوت‌نامه از طرف کوفیان و همچنین تأیید حضرت مسلم (ع) سفیر امام در کوفه، همه‌چیز برای حضور حضرت به همراه اهل‌بیت ایشان در کوفه، کاملاً مهیا بوده است؛ 2️⃣ ثانیاً بر فرض استفاده امام از علم غیب، باید بدانیم که اولیای الهی، مأمور به تکلیفند؛ و در صورتی که بردن اهل‌بيت (ع) به سوی کوفه، وظیفه و تکلیف الهی بوده باشد که طبق برخی از روایات چنین است، مسلماً امام، چیزی جز رضايت و اراده خداوند را طلب نمی‌کنند؛ البته قطعاً هیچ عمل و دستوری از جانب خداوند حکیم، بی‌حکمت صادر نمی‌شود؛ لذا قطعاً در بردن زنان و فرزندان امام به سمت کوفه نیز مصالح مهمی وجود داشته که علم به آن، نزد خداوند و امام معصومش محفوظ است؛ اما در حد درک بشری، علماء به برخی از این مصالح اشاره نمود: ⬅️ «پيام رسانی قیام حسینی»: انقلاب عاشورا را باید به دو بخش اصلی تقسیم کرد، که بخش اول آن، تا عصر عاشورا و به رهبرى شخص امام حسین (ع) بود؛ و بخش دوم قیام، پس از آن و با حضور و اسارت اهل‌بیت امام، شکل گرفت که رهبری این بخش از قیام را امام سجاد(ع) و حضرت زينب(س) به‌عهده داشتند؛ چنانچه اگر نبود سخنان آتشين حضرت زینب (س)، و روشنگرى‏هاى حضرت زین‌العابدین (ع) در کوفه و شام، و مظلومیت زنان و کودکان در طول مسیر اسارت، قطعاً پيام انقلاب بزرگ حسینی بی‌اثر و یا حداقل کم‌اثر می‌شد؛ لذا در حقیقت امام با بردن زنان و کودکان، مبلغان حسینی را به شهرهاى مختلف و حتى به قلب حکومت دشمن فرستادند و پیام حسینی را به گوش همگان رساندند؛ ⬅️ «مردود کردن تبلیغات دروغین بنی‌امیه»: یزیدیان برای عموم مردم، طوری برنامه‌ریزی و وانمود کرده بودند، که امام حسین (ع) برای حُبّ جاه و مقام و خلافت به طرف کوفه لشگرکشی نموده‌ و پس از جنگ برای رسیدن به قدرت و حکومت کوفه کشته شدند، لذا حضرت با بردن زنان و کودکان، و عدم ایجاد لشگر منسجم، این دسیسه دشمن را نزد عموم مردم باطل نمودند؛ ⬅️ «افشاى ماهيت واقعی امویان»: بُعد ديگر علت حضور خاندان امام را می‌توان نمایان کردن چهره سفّاك، بى‏رحم و غیرانسانى يزيد و حكومت اموی دانست؛ چنانچه مسلماً يكى از عوامل مؤثر در پذيرش پيام عاشورا از سوى عموم مردم، «عنصر مظلوميت» زنان و کودکان شهید شده و به اسارت رفته بود؛ و بر همین اساس امام سجاد(ع) در شام، وقتی كه خواستند تیر خلاص را به دستگاه اموی وارد کنند، فرمودند: پدرم امام حسين(ع) را قطعه قطعه كردید...اما چرا پس از شهادت ایشان كودكان را به شهادت رساندید؟ و به خيمه‏هاى زنان و کودکان حمله كرديد؟» (مقتل الحسين، ص٣٣۴) اين جملات امام، به قدرى تاثیرگذار بود كه همه‌ی تبلیغات چهل و چند ساله امویان را در هم شکست و شام را طوفانى كرد؛ ✍️ البته برای این حضور تاریخ‌ساز، اهل‌بیت امام، مصائب بسیاری را در کربلا و کوفه و مخصوصاً در شام تحمل کردند تا آنجا که وقتی از امام سجاد (ع) پرسیدند:‌ سخت‌ترین مصائب شما در سفر کربلا کجا بود؟ در پاسخ سه بار فرمودند: الشّام! الشّام! الشّام! (تذکرةالشهداء، ص ٣١١) هر جا سخن از کودک و دروازه شام است ساکت به تماشا منشینید، حرام است دستی که به‌سر می‌زنی از این غم عظمی یادآور فرق سر و سنگ لب بام است... و سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أَی مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «از هم مضايقه کردند، کوفیان!»        روز سه‌شنبه، ١۴٠٢/٠۵/٠٣ ✍️ مناسبت روز: امروز هفتمین روز از ماه الحرام است که مورخین آورده‌اند که در چنین روزی عبيداللَّه بن زياد ملعون دستور داد که بين کاروان حسینی و آب حايل شوند، تا امام و یارانشان قطره‌اى از آب فرات ننوشتند و عمر بن سعد ملعون نیز به مجرد دريافت اين دستور، پانصد نیرو جنگی را مأمور مراقبت از شریعه فرات نمود و آب را به روى امام و ياران و زنان و كودكان آن حضرت بست! [زادالمعاد، ص٣٨٩؛ و انساب‌الاشراف، ج٣، ص١٨٠]؛ «از آب هم مضايقه كردندكوفيان خوش داشتند حرمت مهمان كربلا» ✍️ اما یکی از شبهاتی که اصولاً برای تطهیر يزيد و یزیدیان، و سست کردن عقاید شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در مورد واقعه کربلا مطرح می‌شود در مورد همین موضوع، یعنی بسته شدن آب بر روی و تشنگی آنها در روز است که البته هر بار هم به صورتی آن را مطرح می‌کنند: ❓یکبار می‌گویند که اصلاً کربلا بیابان نبوده، و مگر می‌شود منطقه‌ای در کنار رود بزرگ فرات به صورت بیابانی باشد؟ ❓بار دیگر می‌گویند طول رودخانه فرات بسیار زیاد بوده، پس چطور سپاه یزید می‌توانسته طول این رودخانه عظیم را ببندد؟ ❓و در مرتبه دیگر می‌گویند حالا فرض کنیم آنها راه را بسته‌اند، اما چرا امام چاه نکندند و یا از شیر شتران استفاده ننمودند؟ ❓و چرا اگر آب نبوده، طبق روایات شیعه، امام و اصحاب ایشان در شب عاشورا غسل شهادت کرده‌اند؟ ✅ برای پاسخ به این شبهات نکاتی را تقدیم می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً موضوع بستن آب و تشنگى امام حسين (ع) و اصحابشان در كربلا، تنها در کتب شیعه نیامده بلکه مورخین بزرگ اهل سنت مانند «طبری» این موضوع را تأیید نموده‌اند، لذا این موضوع قابل کتمان نیست؛ (تاريخ طبری، ج٧، ص٢٩۶٣ به بعد) 2️⃣ ثانیاً طبق نظر جغرافی‌دانان، موقعیت جغرافیایی کربلا در آن زمان با حال حاضر و حتی چند قرن قبل، قابل مقایسه نیست! چراکه طوفان‌های شن و حوادث طبیعی در طول هزار و چند صد سال، این منطقه را به کلی تغییر داده و شاهد این ادعا نیز قبر مطهر امام حسین و حضرت عباس (ع) است که بسیار پایین‌تر از این چیزی است که ما می‌بینیم! این نهر علقمه هم که امروز مشاهده می‌کنیم، در قرن هفتم توسط ابن علقمی وزیر شیعه مستعصم عباسی برای آب‌رسانی به شهر کربلا احداث شده، مگرنه رودخانه فرات حدود ١۵ کیلومتر با این منطقه فاصله دارد لذا این که می‌گویند امام و یارانشان در کنار رودخانه فرات و نهر علقمه بوده‌اند اصلاً صحیح نیست؛ البته این که شعبه‌ی کوچکی از فرات از نزدیکی آن منطقه می‌گذشته که حضرت عباس (ع) هم در نزدیکی آن به شهادت رسیده‌اند، حقیقت دارد، ولی دلیل نمی‌شود که بگویند این منطقه جلگه‌ای بوده است؛ و همچنین این موضوع اثبات می‌کند که به راحتی دشمن می‌توانسته این شریعه کوچک را مسدود نماید؛ و البته نباید فراموش کنیم که تعداد یاران امام کمتر از صد نفر و تعداد لشگریان ابن سعد بیش از سی هزار نفر بوده‌ است لذا به راحتی می‌توانستند از دسترسی کاروان حسینی به آب جلوگیری نمایند؛ 3️⃣ ثالثاً در کتب تاریخی آمده که امام برای تهیه آب از روز هفتم محرم، اقدامات مختلفی انجام دادند، مانند حمله دسته جمعی اصحاب به نگهبانان شریعه و آوردن آب؛ حفر چاه و حتماً استفاده از شیر شتران که البته در تاریخ به آن اشاره نشده‌ است؛ لذا طبق آنچه نوشته شده، امام به هر صورت ممکن از تشنگی اهل‌بیت تا صبح عاشورا و شروع درگیری جلوگیری نموده‌اند؛ البته از ظواهر نقل‌ها برمی‌آید که آب چاه در آن منطقه که در نزدیکی دریاچه بزرگ نمک است، اصلاً قابل شرب نبوده لذا امام و اصحاب برای وضو و غسل و سایر موارد از آن استفاده نموده‌اند، اگرچه در همین نقل‌ها آمده که وقتی لشگر عمر سعد از این جریان مطلع شدند به همین چاه نیز هجوم آوردند و آن را پر کردند؛ و همچنین با عنایت به اینکه اکثر کاروان امام با اسب بودند لذا مسلماً وجود چند شتر محدود که معلوم نیست چندتا از آنها هم شیرده بوده‌اند نمی‌توانسته تشنگی حدود ٢٠٠ نفر مرد و زن و کودک در کاروان حسینی را در روز عاشورا برطرف نماید؛ بر این اساس آنچه که مسلم است، تشنگی اهل‌بیت مربوط به روز عاشورا است که زنان و کودکان در خیمه‌ها زیر آفتاب گرم عراق بوده‌اند، و مردان نیز همه زره پوشیده و مسلح و در حال جنگیدن بودند و به هیچ وجه هم تهیه آب از شریعه فرات ممکن نبوده، در نتیجه تشنگی بر کاروان حسینی غالب شده و طبق روایات بالاخره هم امام و یاران فداکار ایشان با لب تشنه به شهادت رسیدند. 📚 برگرفته از مصاحبه اختصاصی دکتر محمدحسین رجبی دوانی (مورخ و پژوهشگر تاریخ اسلام) با تبیان در تاریخ ١٣٩۵/٠٧/١٧
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِیِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «هَیهَاتَ مِنَّا الذِّلَّة»        روز چهارر شنبه، ۱۴۰۲/۵/۴ ✍️ مناسبت روز: امروز هشتمین روز از ماه الحرام است که در تاریخ آمده که در چنین روزی لشگر عمر بن سعد از سی هزار نفر فراتر رفته بود و آب همچنان بر امام و یاران ایشان بسته و در خیمه‌ها قحطی آب بود، در این زمان دیداری بین امام حسین (ع) و عمر بن سعد برگزار شد که امام به او نهیب زدند و او را امر به معروف و نهی از منکر نموده و دعوت به حق کردند؛ البته درباره زمان این ملاقات اقوال مختلفی وجود دارد؛ اما آنچه درست به نظر می‌رسد این است که دیدار پیش از آمدن شمر در روز نهم به کربلا بوده است؛ زیرا طبق نقل مشهور، او در مجلس ابن‌زیاد افشا کرده که عمر بن سعد، شب‌ها بین دو لشکر با حسین بن علی (ع) دیدار می‌کند! [تاریخ طبری، ج۵، ص۴۱۴] در محتوای این دیدار نیز اقوال مختلفی نقل شده که همین موضوع متأسفانه موجب سوءاستفاده برخی از افراد و مخصوصاً سیاستمداران طرفدار مذاکره با استکبار قرار گرفته است؛ به‌گونه‌ای که سعی کرده‌اند گفتمان "هیهات من الذله" امام حسين (ع) را به گفتمان "مذاکره و سازش" با دشمن تبدیل نمایند و سپس طوری وانمود کنند که گویی امام حسین (ع) بعد از سرباز زدن از بیعت با یزید، در کربلا به اشتباه خویش آگاه شده‌اند و از این‌رو پس از مذاکره با عمرسعد، حاضر به دست دادن و بیعت با یزید شدند که به نظر می‌رسد این تحریف از همه‌ی تحریفات و شبهات دیگر خطرناک‌تر است چراکه خط بطلانی بر تمامی اهداف قیام بزرگ عاشورا است! ✅ در پاسخ به این ادعا، ابتدا دیدار حضرت با عمرسعد را بر اساس مستندات معتبر بررسی می‌نمائیم؛ هر چند در اصل این ملاقات شکی نیست و در منابع تاریخی شیعه و اهل‌سنت آمده، اما از آنجا که این ملاقات خصوصی بوده و کسی آن را نمی‌شنیده و از محتوای گفتگو بین عمرسعد و امام حسین (ع) آگاه نبوده: «فَانكَشَفنا عَنهُما بِحَيثُ لا نَسمَعُ أصواتَهُما ولا كَلامَهُما» لذا براساس افواه اصحاب، دو قول کاملاً متفاوت درباره آن وجود دارد که یکی از اقوال ظاهراً از جانب سپاه امام منتشر شده و قول دیگر از جانب شخص عمرسعد در نامه به ابن زیاد ملعون منشر گردیده است؛ ⬅️ در قول اول، ابن اعثم كوفی نقل می‌كند كه امام حسین(ع) با ابن سعد بین دو اردوگاه ملاقات كردند و حضرت به او نهیب زدند که: "وای بر تو" ای پسر سعد! آیا از خداوندی كه بازگشت تو به سوی اوست نمی‌ترسی كه می‌خواهی با من بجنگی؟ در حالی كه می‌دانی من پسر كیستم! اینان را رها كن و به من بپیوند، من تو را به درگاه خداوند نزدیك می‌كنم؛ پس ابن سعد بهانه‌های مختلفی آورد و امام تمامی بهانه‌های او را جواب دادند، ولی متأسفانه عمر سعد (که عشق حکومت بر «ری» او را کور کرده بود، دعوت امام را نپذیرفت و) بازگشت؛ امام نیز او را نفرین نمودند. (الفتوح، ج٢، ص١۴٧) ⬅️ اما نقل دوم، متن نامه عمر بن سعد به ابن زیاد پس از این ملاقات است که در آن اظهار خوشحالی کرده که غائله به صلح پایان یافت و ادعا نموده که امام از مواضع قبلی خود عقب نشینی کرده و فرموده‌اند که «يكى از سه پيشنهاد مرا بپذيريد: يا به همان جايى كه از آن جا آمده‌ام، باز گردم؛ يا دستم را در دست يزيد بن معاويه بگذارم تا ميان من و خود حكم كند؛ و يا مرا به هر يك از مرزهاى مسلمانان كه مى‌خواهيد، بفرستيد و من هم مانند يكى از ساكنان همان‌جا مى‌شوم و با همان وظايف و حقوق زندگی می‌کنم» (تاریخ الطبری، ج ۵، ص ۴١٣؛ و ارشاد شیخ مفید،ج٢، ص٨٧) ✍️ البته هر چند که قول صحیح کاملاً معلوم است اما توجه شما را به دو نکته جلب می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً چگونه می‌توان به قول «عمربن سعد» جنایتکار که قاتل امام است و حتی علمای بزرگ اهل‌سنت هم او را «ثقه» و قابل اطمینان نمی‌دانند، اعتماد کرد! لذا به نظر می‌رسد این بسته پیشنهادی از اکاذیب و ساخته‌های عمربن سعد بوده تا به قول معروف با جمع «خدا و خرما» بتواند هم از جنگ با امام و از دست دادن آخرتش پرهیز نماید، و هم به حکومت ری و مطامع دنیایش برسد؛ و البته با شایعه‌پراکنی و خبرسازی درباره این ملاقات و ایجاد یک جنگ روانی و تبلیغاتی، به ایجاد شکّ، تضعیف روحیه، و سست کردن عزم راسخ امام و اصحاب حضرت در مبارزه و پیکار با جبهه نفاق و کفر و فساد یعنی بنی‌امیه بپردازد و به دروغ عقب‌نشینی، سازشکاری امام حسین (ع) را به طرفداران و پیروان آن امام همام القا نماید؛ 2️⃣ ثانیاً امام قبل و بعد از این ملاقات خصوصی، هدف و مشی خود را کاملاً تبیین نموده‌اند لذا با نیم نگاهی به سیره گفتاری و رفتاری حضرت می‌توان دریافت که ادعای عمرسعد کاملاً کذب است‌‌؛