🌹یه دعای خیر از ته دل 🍃یک روز پر از بهترین ها 🌹یک زندگی آروم 🍃یک تن سالم 🌹یک دل بی غصه 🍃نصیب لحظه ها تون 🌹دوشنبه تون به رنگ آرامش

یک صبح بخیر قشنگ تقدیم به کسانیکه جنسشون کیمیاست... عهدشون وفا... مهرشون پر از صفا... و حسابشون از همه جداست... صبحتون بخیروشادی🦋

زنـدگی  مـوسیقی🕊♥️ گنجشک هـاسـت  زندگی باغ تمنای خـداست🕊♥️ زندگی یعنی هـمین پروازها🕊♥️   صبح که میشود گنجشک ها بی قـرارند🕊♥️ گـویی خـورشید بـاز هـم بـه وقـت پلک های تـو طـلوع می کند🕊♥️ کافیست چشم هایت گشوده شوند           ســ🥰✋ــلام    صبح قشنگتون پراز نغمه های شـادی🕊♥️ ┏━━ °•🍃🌸🍃🌸🍃•°━━┓ 🌺🌺 ┗━━ °•🍃🌸🍃🌸🍃•°━━┛

🍃🦋 ✍️اولین مرتبه فقر …گاهی یک نی آنقدر توجه به خودش دارد که از نوازنده غافل است. خیال می‌کند که صداهایی که از او خارج می‌شود از خودش است. لذا گرفتار عجب و ریا و سایر رذائل نفسانی می‌شود و این خودبینی است که انسان را گرفتار آن ناهنجاری‌های نفسانی می‌کند. اما یک جور نی هست که متوجه «نی» بودن خود و لا بودن خود هست و می‌داند که هیچ است و اگر هست به اوست، و اگر وجودی دارد به اوست. اگر صفاتی دارد، به اوست. به او می‌شنود، به او می‌بیند و به او نطق می‌کند. آنگاه که انسان این مطالب را در خود ادراک کرد، به اول درجۀ فقر و به اول مرتبۀ عبودیت رسیده است و می‌شود او را فقیر و عبد نامید. در اینجاست که این آیات را شهود می‌کند: «لایقدر علی شیء و هو کل علی مولاه» (نحل/۷۶)، «یا ایها الناس انتم الفقراء الی الله و الله هو الغنی الحمید» (فاطر/ ۱۵)، « ایاک نعبد و ایاک نستعین» (حمد/۵) البته در این مرتبه، انسان هنوز خودش را ادراک می‌کند و می‌گوید 'من'، ولی منِ خود را بالحق می‌بیند. وجودش را و صفاتش را و افعالش را از خدا می‌داند و هیچ استقلالی را برای خود احساس نمی‌کند. این اولین مرتبۀ فقر است... علامه مروجی سبزواری