آی شهدا... نوکرتون که بودم... دیگر توان ماندن نیست!💔 این روزها #اشک امان نمی دهد! دل #بی_قرار تر از همیشه می تپد! و #نَفَس به سختی بالا می آید... هوای شهادت در جان مان افتاده... آی شهدا... به رسم نوکری... به جان بی توان... به اشک بی امان... به دل بی قرار... به نفس های به شمارش افتاده... دریابید... دعایم کن... وقتی می گویم: دعایم کن! یعنی دیگر کاری از دست #خودم برای خودم بر نمی آید... من به #شهادت محتاج ترم تا #زندگی! پس؛ برایم در این شب ها #شهادت بخواه... فقط شهادت... 🌸 اَلّلهُمَّـ عَجِّل‌لِوَلیِّڪَ الفَرج 🌸

ای وای بر این #لحظه های استخوان سوز😭 پس کو❓ چه شد❓ #آن قامت رعنا و پیروز‼️ #اشک 😭زلال #همسرت را کَس نفهمید❌ فریاد #سرخ مادرت را کَس نفهمید و بغض در گلو مانده# پسرت را .... #قیمت این لحظه چند ⁉️ پیکر مطهر #شهید_سعید_کمالی #مدافع_حرم در آغوش دردانه‌اش ،💔 و وداع #جانسوز مادر و #همسر شهید کمالی در مشهد مقدس🌷

⭕️ تلاش سکولارها برای تعطیلی محرم امسال بی‌نتیجه ماند 🔻حجت‌الاسلام‌والمسلمین میرباقری: ◻️ شیاطین امروزه درصدد ایجاد شبهات هستند و عده‌ای روشنفکر با یک ادبیات مدرن و به‌ظاهر علمی تکرار می‌کنند که چرا امام به کربلا رفتند و چرا انسان‌ها گریه می‌کنند بر این بلا؟ متأسفانه این‌ها نفهمیده‌اند این ضیافت الهی در سایه همین اشک ریختن‌ها به‌دست‌آمده و مهم‌ترین سلاح برای طهارت نفس و عبور از شیطان و همراهی با سیدالشهدا و حضور در لشکر امام زمان(عج) و شناخت شیاطین به واسطه #اشک بر سیدالشهداست. ◻️ با همین عاشوراست که لشگر امام زمان(عج) تجهیز می‌شود . ◻️ضیافت الهی امام حسین علیه‌السلام یک روی سکه‌اش بلا است و حضرت از همین بلای عظیم به این ضیافت الهی رسیده‌اند و کسی این ضیافت الهی را می‌بیند و جمال آن را مشاهده می‌کند که از مدخل بلا عبور کرده باشد.

🎥بچه ها معبر شهادت چیه ؟ 🎙به روایت:حاج حسین یکتا #اشک

💧 #شناخت و #معرفت، #اشك و #اعتراف به #نواقص خود، نشانه‌ى #رشد و #تربيت‌معنوى است. 💧 ره صد ساله را يك شبه رفتن، #ارزش است. شنيدن‌ «سَمِعُوا»، شناختن‌ «عَرَفُوا»، اقرار كردن‌ «آمَنَّا»، ملحق شدن. «مَعَ الشَّاهِدِينَ» #درسهای_قرآنی صفحه122 ➖➖➖ 🔸استاد قرائتی

🔴 فضیلت #اشک بر امام #حسین علیه السلام استاد #عالی

◾️◾️بخونید👇 ♦️چگونه میشود با یک قطره اشک #روضه، همه گناهان بخشیده شود؟! ‌ ماجرای تشرّف علامه بحرالعلوم به محضر #امام_زمان (عج): ‌ ♦️سيد #بحرالعلوم(ره) به قصد تشرف به سامرا تنها براه افتاد. در بين راه راجع به اين مساله، كه گريه بر #امام_حسین (ع) گناهان را مى آمرزد، فكر مى كرد. ‌ ♦️همان وقت متوجه شد كه شخص عربى به او رسيد و سلام كرد. بعد پرسيد: جناب سيد درباره چه چيز به فكر فرورفته اى؟ اگر مساله علمى است بفرماييد شايد حل کنم! ‌ ♦️سيد بحرالعلوم فرمود: در اين باره فكر مى كنم كه چطور مى شود خداى تعالی اين همه #ثواب به زائرين و گريه كنندگان بر حضرت #سیدالشهدا (ع) مى دهد. ‌ ♦️مثلا در هر قدمى كه در راه #زیارت برمیدارد، ثواب یک حج و یک عمره در نامه عملش نوشته مى شود و براى یک قطره #اشک تمام گناهان صغيره و كبيره اش آمرزيده مى شود؟ ‌ ♦️آن سوار عرب فرمود: تعجب نكن! من مثالى مى آورم تا مشكل حل شود. سلطانى به همراه درباريان خود به شكار مى رفت. در آنجا از همراهيانش دور افتاد و به سختى فوق العاده اى افتاد و بسيار گرسنه شد. ‌ ♦️خيمه اى را ديد و وارد آن خيمه شد، در آن پیرزنی را با پسرش ديد، آنان در گوشه خيمه، بز شيرده داشتند و از راه مصرف شير اين بز، زندگى خود را مى گرداندند. ‌ ♦️وقتى سلطان وارد شد، او را نشناختند، ولى به خاطر پذيرايى از #مهمان، آن بز را سربريده و كباب كردند، زيرا چيز ديگرى براى پذيرايى نداشتند، سلطان شب را همان جا خوابيد و روز بعد، از ايشان جدا شد و به هرطورى كه بود خود را به درباريان رسانيد و جريان را برایشان نقل كرد. ‌ ♦️و از آنها سؤال كرد: اگر بخواهم پاداش ميهمان نوازى پيرزن و فرزندش راداده باشم، چه عملى بايد انجام بدهم؟ ‌ يكى از حضار گفت: به او صد گوسفند بدهيد. ‌ ديگرى كه از وزراء بود، گفت: صد گوسفند و صد اشرفى بدهيد. ‌ يكى ديگر گفت: فلان مزرعه را به ايشان بدهيد. ‌ ♦️سلطان گفت: هر چه بدهم كم است، زيرا اگر سلطنت و تاج و تختم را هم بدهم آن وقت مقابله به مثل كرده ام، چون آنها هر چه را كه داشتند به من دادند، من هم بايد هرچه را كه دارم به ايشان بدهم تا سر به سر شود. ‌ ♦️بعد سوار عرب به سيد فرمود: حالا جناب بحرالعلوم، امام حسین(ع) هرچه از مال و منال و اهل و عيال و پسر و برادر و دختر و خواهر و سر و پيكر داشت همه را در راه خدا داد. ‌ ♦️پس اگر خداوند به زائرين و #گریه كنندگان آن همه اجر و ثواب بدهد، نبايد تعجب نمود، چون خدا كه خدائيش را نمى تواند به سيدالشهداء(ع) بدهد، پس هر كارى كه مى تواند انجام مى دهد. چون شخص عرب اين مطالب را فرمود از نظر سید غیب شد. ‌ 📚منبع:‌ العبقرى الحسان، ج۱، ص۱۱۹