‍ 📚#عذاب‌های_الهی: آیه 65 سوره انعام: «قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَىٰ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ ۗ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ» بگو خدا قادر است که عذابی از آسمان یا زمین که در زیرپای شماست بر شما برانگیزد و یا شما را گروه گروه کند، و بچشاند به بعضی ازشما آزار بعضی دیگر را، ببین چگونه آیات خود را می گردانیم تا شاید ایشان بفهمند. (بعث )به معنای برانگیختن و چیزی را به طرفی سوق دادن است و بعث به دو معناست : 1ـ بعث بشری : مانند بپاداشتن و به راه انداختن شتر یا فرستادن انسانی به سوی حاجتی ازحوائج ، 2ـ بعث الهی که به دو گونه است : اول ، هستی بخشیدن به اشیاء، پس از نیستی و عدم که خداوند قدرت آن را به کسی نبخشیده و مختص به اوست ، دوم ، زنده کردن مردگان که این از بعضی از اولیاء خدا مانندعیسی (ع ) و امثال وی نیز بر می آید. به هر صورت (بعث عذاب )یعنی فرستادن عذابی که می بایستی متوجه آنان بشود و اگر تاکنون متوجه آنها نشده ، مانعی از قبیل ایمان و اطاعت در کار بوده که اگر این نبود، خداوند آن عذاب را متوجه آنها می کرد، پس آنها استحقاق عذاب را دارند و خداوند قادر است بر اینکه از بالا یا پایین عذاب بر آنان بفرستد و یاآنان را با اینکه فرقه های مختلفی هستند به یکدیگر مشتبه سازد. 🌕عذابهای آسمانی مانند صیحه آسمانی و طوفان و باد کشنده و مانند عذابی که به قوم عاد و ثمود و شعیب و لوط رسید. 🌕عذابهای زمینی مانند فرو بردن زمین ،(مثل قارون که در زمین فرو رفت )یا زلزله می باشد. بعضی گفته اند عذاب از فوق همان فشار و شکنجه ای که ممکن است از ناحیه سلاطین و گردنکشان به قومی برسد و عذاب از پایین ، منظور ناراحتیهایی است که ممکن است از ناحیه زیر دستان و بردگان به ایشان برسد. و بعضی دیگر گفته اند مراد از فوق و تحت سلاحهای آتشینی است که بشراخیرا آنرا اختراع کرده مانند: هواپیماهای بمب افکن ، توپهای سنگین ، ضدهوائیها و کشتیهای جنگی و...اما حق مطلب این است که لفظ آیه قابل انطباق برهمه این معانی می باشد. ولی اگر تعمق کنیم خواهیم دید که تنها چیزی که امت رامستحق عذاب نموده ، همانا #اختلاف_کلمه و #تفرقه است که دعوت پیامبر را که به سوی اتفاق کلمه بود نپذیرفتند، اما عبارت (یلبسکم شیعا)،(البس علیه الامر) یعنی امر را براو مشتبه نمود و (لبس )اشتباه امر و اختلاط کلام را می گویند و (شیع )به معنای فرق وطوایف است وشیعه یعنی پیرو،و(تشیع )یعنی پیروی به صورت تدین وولاء. و ظاهرا این عبارت می خواهد دسته بندیهایی را که بعد از رحلت رسول خدا(ص ) به وجود آمد پیشگویی نماید، همان دسته بندیهایی که باعث ایجاد مذاهب گوناگونی در اسلام گردید و هر فرقه در باره مذهب خود اعمال تعصب و حمایت جاهلانه نمودند و آن برادر کشیها به راه افتاد و هر فرقه ای فرقه دیگر را جایز القتل و از حریم دین و مرز اسلام بیرون دانستند. پس عبارت (یذیق بعضکم بأس بعض )نیز اشاره به همین مسائل دارد، لذا شاید این دوعبارت اشاره به یک عذاب باشد ،شاید هم تفرقه پیامدهای گوناگون و بیشتری داشته باشد، چون تفرقه بین امت علاوه بر #جنگ و خونریزی ، آثار دیگری از قبیل ضعف در نیروی اجتماعی و متمرکز نبودن قوا را نیز در پی دارد و لذا جمله دوم ، ذکر خاص بعد از عام یا مقید بعد از مطلق خواهد بود، اما این از فصاحت قرآن دور است ، چون عنایت خاصی در اینجا در بین نیست ، بنابراین هردوعبارت اشاره به یک عذاب است . لذا معنا چنین می شود که ای محمد(ص ) مردم را از عاقبت وخیم استنکاف از #اتحاد و اجتماع در زیر لوای توحید و اعراض از شنیدن دعوت حق بترسان و به آنان بگو که عاقبت حرکت و رویه ای که در پیش گرفته اند تا چه اندازه وخیم است. و درخاتمه برای تکمیل سخن می فرماید: نگاه کن چطور این نشانه ها را در خور فهم آنان می گردانیم تا شاید آنها تفکر و تعمق نمایند و به اوامرالهی ملتزم شوند. 📙تفسیرالمیزان جلد 7 صفحه 140 و 155