🌹انفاق(یاری‌دیگران) :
1)- #معنای_سخاوت :
💠سخاوت و بخشش در مقابل بُخل است، بُخل آن است که شخص بخیل از نظر روانى به جائى رسیده که نمى تواند نسبت به دیگرى احسان، انفاق، تعلیم و راهنمائى داشته باشد و سخاوت نیز مانند بُخل مواردى دارد، مانند انفاق مال، تعلیم علم، تربیت ادبى و اخلاقى، اعطاء شخصیت و عنوان و راهنمایى کردن کسى و هر بذل و بخششى که بدون غرض انجام گیرد، پس آنطور که بعضى فکر مى کنند، سخاوت در مالِ تنها نیست، احسان به غیر ذاتاً نیکو است و نیکوتر از آن هم احسان به کسى است که به انسان در وقت نیاز و تنگدستى کمک نکرده باشد.
🔻آری انسانهای بى مسؤولیت و بى احساس و بى درد که درد مردم را مى بینند و متأثر نمى شوند را در حال فقر و تنگ دستی و مشکلات، باید این گونه تنبیه کرد. کسى که روزى توسط فردى محروم شده، اگر در مقابل آن بى اعتنائى ها به او خدمت کند، شرمندگى و خجالتی براى او بیشتر از این نیست، هر چه هم پست و رذل باشد، از احسان آنها که روزى محروم از کمک او بوده اند، متأثر شده و به خود مى آید و اگر روزى بار دیگر متحول و با شخصیت شد به مردم رسیدگى و احسان مى کند.
از امام صادق در «مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه» رسیده که: «سخاوت از اخلاق انبیاء است و ستون ایمان محسوب مى شود و مؤمنى نیست مگر اینکه سخى است و سخى نیست مگر اینکه صاحب مقام یقین به معارف الهى و داراى همتى عالى است؛ زیرا سخاوت پرتو و شعاع نورِ یقین است و کسى که مقصود و هدف سخاوت را که رسیدن به مقام قرب حق است شناخت، آنچه بذل مى کند گرچه زیاد باشد بر او آسان است».
رسول گرامى نیز فرمودند: «فطرى و جِبِلِّى دوستدار خداوند نمى شود مگر سخاوت و سخاوت چیزى است که به هر چیز دوست داشتنى تعلق مى گیرد [نه هر چیزى که انسان علاقه اى به آن ندارد]» و به تعبیر قرآن کریم: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»هرگز به نیکی دست نمی یابید و از نیکان نمی شوید مگر این که از آنچه دوست می دارید انفاق کنید.
🔻از علامت و نشانه بخشندگى و سخاوت این است که هرگز در فکر آن نیست که مال دنیا نصیب چه کسى هست یا مى شود و کدام فرد مالک یا حاکم مى شود خواه آن ثروتمند و مالک مؤمن باشد یا کافر، مطیع باشد یا معصیت کار، شریف باشد یا انسان پست، فرد سخاوتمند به دیگرى اطعام مى کند در حالى که خود گرسنه است و دیگرى را مى پوشاند در حالى که خود برهنه است، به دیگرى مى بخشد و از قبول بخشش دیگرى امتناع مى کند، از اعطاء دیگرى ممنون مى شود و از اعطاء خود منّتى بر طرف نمى گذارد.
امام صادق می فرمایند: «رسول اللّه فرمودند: آدم سخاوتمند به خدا و مردم و بهشت نزدیک است و از آتش دور، ولى برعکس، آدم بخیل از خدا و مردم و بهشت دور و به آتش نزدیک است».
🔹سخاوتمند نامیده نمى شود مگر بخشنده در راه اطاعت خداوند و براى ذات او گرچه به گرده نانى یا مختصر آبى باشد. رسول گرامى فرمودند:
«سخاوتمند آن است که از مال خود براى رضایت خداوند بخشش کند، ولى کسى که تظاهر به سخاوت مى کند (سخاوت نما) حمّالِ سخط و غضب الهى است و او بخیل ترین مردم نسبت به خود است، چه رسد به غیر خود، زیرا متابعت هواى نفس و مخالفت امر خداوند عزوجل کرد»، خداوند متعال نیز فرمود: «لَیَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالاً مَعَ أَثْقالِهِمْ» و قطعاً بارهاى گران خودشان و بارهاى گران[دیگر] را با بارهاى گران خود برخواهند گرفت)، آن که در راه هاى باطل انفاق مى کند و در راه غیرخدا بخشش مى کند، گناهان دیگران را نیز که گمراه شده و به باطل رفته اند همراه با گناهان خود به دوش مى گیرد.
501 دنبال‌کننده
28.5هزار عکس
7.7هزار ویدیو
117 فایل
مهدویت، فرهنگی، مباحث سیاسی ممنوع، جز سخنان مهم رهبری
هرگونه کپی برداری از کانال اکیدا ممنوع ❌❌
@Shabnegar مدیر
تبادل نداریم
مشاهده در ایتا