توصیههای ویژۀ امام رئوف برای روزهای پایانی ماه شعبان
عبدالسلام بن صالح هروى گوید: در روز جمعۀ آخر #ماه_شعبان بود كه بر حضرت #امام_رضا صلواتاللهعلیه وارد شدم؛ ایشان فرمودند:
«اى أباصلت! ماه شعبان بيشترش گذشته و اين جمعۀ آخر آن است؛ پس آنچه از اعمال خير كه در اين ماه در انجام آن كوتاهى كردهاى، در اين چند روزى كه باقى مانده تدارک نما؛ و اهتمام کن به انجام آنچه به حال تو مفيد است و ترک آنچه براى تو فایدهاى ندارد؛ و #دعا و #استغفار و #تلاوت_قرآن را افزون كن؛ و از گناهان و نافرمانیهايت به سوى خدا باز گرد و #توبه نما؛ تا اينکه وارد ماه خدا شوی، در حالى كه با خداوند متعال #اخلاص ورزيده باشى؛ و امانتى بر گردن خود باقى مگذار، مگر آنكه آن را ادا كنى؛
و نيز در دلت #كينه هيچ مؤمنى نباشد، مگر اينكه آن را از دل بيرون كنى؛ و هيچ گناهى را كه مرتكب بودهاى وامگذار، مگر اینكه آن #گناه را رها كرده و از آن دورى گزينى؛ و از خداوند پروا داشته باش و در امور نهان و آشكارت بر او #توكل و اعتماد كن؛ که "هر كس بر خداوند توکّل كند، او برایش کافی است، خدا فرمانش را به انجام میرساند، به راستى که خداوند براى هر چيزى اندازهاى مقرّر كرده است." (سوره طلاق، آیه ٣)
و در باقيماندۀ اين ماه، زياد اين ذكر را بگو:
"اَللَّهُمَّ إِن لَم تَكُن قَد غَفَرتَ لَنَا فِي مَا مَضَى مِن شَعبَانَ، فَاغفِر لَنَا فِيمَا بَقِيَ مِنهُ."
(يعنى: پروردگارا! اگر تاكنون در اين ماه شعبان كه به پایان نرسيده است ما را نبخشيدهاى، پس از تو میخواهيم كه در باقيماندۀ اين ماه ما را ببخشى و بيامرزى.)
زيرا خداوند متعال در ماه شعبان، خلایق بسيارى را از آتش جهنّم آزاد میكند به حُرمت ماه مبارک رمضان.»
📚 عیون اخبار الرّضا علیهالسلام (شیخصدوق)، ج۱، ص۵۶
اقبال الاعمال (سیدبنطاووس)، ج۱، ص۸
✨﷽✨
🔴یک بام و دو هوا!!!
#قرآن میگه در یک دل، دو دوستیِ متضاد جمع نمیشه...
دل یا جای خداست، یا جای غیر خدا:
مٰا جَعَلَ اللّٰهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ (احزاب/۴)
خداوند برای هیچ کسی، در درونش دو دل قرار نداده است.
خدا داره میگه با معرفتها!!!
من که توی سینههای شما دو تا دل نذاشتم، که دلبری غیر از من داشته باشید.
حواستون هست؟؟؟!!!
قابل توجه اونایی که دلشون دل نیست...
دلستره!!!
لامصب برای همه کَف میکنه!!!
قابل توجه اونایی که دلشون دل نیست...
اتوبان دوطرفه است!!!
هر کی میاد پارک میکنه!!!!
قابل توجه اونایی که دلشون دل نیست...
هتله!!!
این میره اون میاد، اون میاد این ميره!!!!
یه دلش پیش خداست، نماز میخونه...
یه دلش پیش نامَحرَمه، صبح تا شب داره باهاش چت میکنه...
یه دلش پیش امام زمانه، صبحهای جمعه میره دعای ندبه يابنالحسن میگه...
یه دلش تو مجلس گناهه، شبهای جمعه میره پارتی و عروسیهای مختلط...
یه دلش پیش امام حسینه، میره مجلس روضه با چشم گریون میاد بیرون...
یه دلش تو خیابونها دنبال ناموس مَردُمه، با همون چشم به نامحرم نگاه میکنه...
یه دلش تو حرم امام رضاست، بلند میشه میره مشهدالرضا..
یه دلش تو سواحل آنتالیا و جزایر قناري
ولش کن، بگذریم...
#گناه یعنی خداحافظ حسین...
یعنی #امام_حسین! از دلِ من برو بیرون...
میخوام کس دیگه رو بیارم تو دلم...
7.69M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#کلیپ_تصویری
🔴 آثار شوخی با نامحرم
◾️ حجةالاسلام والمسلمین #استاد_حسین_انصاریان
چقدر در فضای مجازی و حقیقی و در ارتباط نامحرمان فامیل یا بیگانه، فراوان از این نوع گناهان مرتکب میشویم و خوشوبش کردن با نامحرم و شوخی در برخورد با زن و مرد را جزئی از آداب معاشرت و علامت خوشاخلاقی میدانیم و اصلاً #گناه به حساب نمیآوریم! و در مقابل، مرد مؤمن یا زن مؤمنهای که حدود دینی معاشرت را رعایت نموده، با نامحرمان جز در موارد معدود ضرورت سخن نگوید و با آنان گرم و جذاب صحبت نکند، را بداخلاق و از آدم به دور و ... خطاب میکنند!
#حدیث #اخلاقی #حیا #شوخی #نامحرم
✅ ارکان دینداری
به امام باقر (ع) گفتم: آيا شما دوستى و دلباختگى و #تبعیت من از خودتان را مي دانيد؟
امام فرمود: آرى.
گفتم: من از شما پرسشى دارم كه مي خواهم به من پاسخ دهید؛ زيرا چشمم نابيناست و كمتر راه مي روم و نمي توانم هميشه به زيارت شما بیايم.
امام فرمود: بپرس!
گفتم: دينى كه شما و اهل بیت، خدا را با آن عبادت مي كنيد، به من معرفی کنید تا من هم خدا را آن گونه عبادت کنم.
فرمود: ای ابی جارود! مقدمه را كوتاه گفتی، ولى پرسشى بزرگ کردى. دين خود و دين پدرانم را كه خدا را با آن عبادت مي كنيم، به تو مي گويم. دينداری ما شامل این موارد است:
1️⃣ شهادت به وحدانيت خدا
2️⃣ شهادت به رسالت محمد (ص)
3️⃣ اقرار به حقانیت آنچه محمد (ص) از جانب خدا آورده
4️⃣ شهادت به #ولايت ما اهل بیت
5️⃣ #بيزارى از دشمنان ما
6️⃣ تسلیم دستورات #واجب و #حرام شدن
7️⃣ انتظار قائم ما
8️⃣ كوشش در دینداری و دوری از #گناه.
📚 الکافي , جلد۲ , صفحه۲۱
5.73M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎬 اصلاح شخص گنه کار
🎙 دکتر رفیعی
#سبک_زندگی
#گناه
✅ دستورالعمل دینداری اهل بیت چه بوده است؟
🌺 امام هادی (ع):
به شما توصیه اکید می کنم به دوری از #گناه. زیرا دينى که ما ملازم آن هستیم و با آن خداپرستی می کنیم و آن را از شیعیانمان می خواهیم، دوری از #گناه است. در موضوع شفاعت، ما را به زحمت نیندازید.
📖 عنِ اَلْإِمَامِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنْ آبَائِهِ عَنِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: عَلَيْكُمْ بِالْوَرَعِ فَإِنَّهُ اَلدِّينُ اَلَّذِي نُلاَزِمُهُ وَ نَدِينُ اَللَّهَ تَعَالَى بِهِ وَ نُرِيدُهُ مِمَّنْ يُوَالِينَا. لاَ تُتْعِبُونَا بِالشَّفَاعَةِ .
📚 وسائل الشیعه , جلد۱۵ , صفحه۲۴۸
🔹 بنده بد کیست؟!
🌷 پیامبر اکرم (ص):
بد بنده ای است بنده ای كه:
1️⃣ استغفار می کند و در همان حال، مرتكب #گناه هم مى شود،
2️⃣ اميدوار است كه از جهنم نجات يابد ولى برای آن کاری انجام نمى دهد، (یعنی #واجبات را انجام نمی دهد و #حرامها را ترک نمی کند)
3️⃣ از عذاب خدا مى ترسد ولی از عوامل آن دوری نمی کند (یعنی از گناهان)
4️⃣ #گناه را جلو می اندازد و توبه را به تأخير مى اندازد،
5️⃣ و از خدا آرزوهای دست نیافتنی مى خواهد.
🔸 پس واى بر او! واى بر او! از روزى كه در دادگاه قیامت جلو خدا قرار گيرد.
📖 بئْسَ اَلْعَبْدُ عَبْدٌ يَسْأَلُ اَلْمَغْفِرَةَ وَ هُوَ يَعْمَلُ بِالْمَعْصِيَةِ وَ يَرْجُو اَلنَّجَاةَ وَ لاَ يَعْمَلُ لَهَا وَ يَخَافُ اَلْعَذَابَ وَ لاَ يَحْذَرُهُ وَ يُعَجِّلُ اَلذَّنْبَ وَ يُؤَخِّرُ اَلتَّوْبَةَ وَ يَتَمَنَّى عَلَى اَللَّهِ اَلْأَمَانِيَّ اَلْكَاذِبَةَ فَوَيْلٌ لَهُ ثُمَّ وَيْلٌ لَهُ مِنْ يَوْمِ اَلْعَرْضِ عَلَى اَللَّهِ تَعَالَى.
📚 إرشاد القلوب ج۱ ص۶۸
✅ مرد لطیفه گو
مردی لطیفه گو از دوستان امام حسن (ع) بود. روزي خدمت امام (ع) رسید . حضرت از او پرسید: حالت چطور است؟
او گفت: حال من بر خلاف آن چیزي است که خودم و خدا و شیطان دوست داریم.
امام (ع) خندید و فرمود: چطور؟ توضیح بده!
او گفت:
خداوند می خواهد از او #اطاعت کنم و #گناه نکنم. اما من چنین نیستم.
شیطان دوست دارد که #گناه کنم و به دستوراتش عمل نکنم. ولی من این طور هم نیستم.
خودم هم دوست دارم همیشه در دنیا باشم. اما این چنین هم نخواهم بود و روزي از دنیا خواهم رفت.
ناگاه شخصی برخاست و به امام حسن (ع) گفت: ای پسر پیغمبر! چرا ما مرگ را دوست نداریم؟
امام (ع) فرمود: به خاطر اینکه شما آخرت خود را ویران کرده اید و این دنیا را آباد کرده اید. به همین دلیل دوست ندارید از جاي آباد به جاي ویران بروید.
📚 داستانهای بحارالانوار، ج 4 ، ص 71
✅ درس اخلاق آیت الله خوشوقت
🌺 #تقوای یوسف (ع)
یکی از سوره های مفصّل قرآن کریم، سورهی مبارکهی یوسف (ع) است. شاهبیت این سوره، این است که حضرت یوسف (ع) در آن تنگنا امکان هیچ کاری نداشت الّا یک کار، و آن فرار از نقطه ای بود که به #گناه دعوت می شد. البته فرار به طرف درِ بسته، نه درِ باز! غیر از این، هیچ راهی نداشت؛ چون آن زن، ملکهی مصر بود و یوسف (ع)، عبد زرخرید بود و کسی را در مصر نداشت. او در نهایت ضعف بود و زن در نهایت قوّت؛ زیرا شوهرش عزیز مصر بود. حضرت یوسف (ع) بیش از این نمی توانست کاری انجام دهد؛ لذا به طرف درِ بسته فرار کرد.
پروردگار متعال می خواهد این طور القاء کند که: «ببینید! من موقعی به دل شوهر آن زن انداختم که به منزل برود که وقتی این مسافت را طی می کند و پشت در می رسد و کلید می اندازد و در را باز می کند، اولین کسی که جریان فرار یوسف (ع) رو به جلو و تعقیب زن از عقب و گرفتن پیراهن یوسف (ع) را می بیند، شوهر خود زن خواهد بود.»
خدا چنین وقتی را تنظیم کرد که وقتی در را باز کرد، دید یوسف (ع) جلو می دود و زن از عقب پیراهنش را گرفته و می خواهد او را نگه دارد. اولین شاهد صدق بر برائت دامن یوسف (ع) صدّیق از گناه، خودِ شوهرِ زن شد. خدا می گوید: «ببینید! چون از محل گناه فرار کرد در حالی که بیش از این هم در امکانش نبود، من هم از کار او تقدیر و سپاسگزاری کردم و او را به این شکل نجات دادم.»
اما پروردگار متعال به علاوهی انسانِ با#تقوا کاری کرد که حجت و برهان یوسف (ع) به کمک وعده های الهی، بر مکر و حیله آن زن غالب شد. بنابراین #تقوا آثار متعددی در زندگی انسانها در روی زمین دارد.
✅ چه کنیم که نعمتهای خدا از ما گرفته نشود؟
🌺 کلام امام علی (ع) :
به خدا سوگند! خدا از هيچ گروهى نعمتها را نمى گیرد مگر به سبب #گناهانى كه آنها مرتكب مى شوند. پس با شكرگزارى، نعمتها را به دست آورید و با #اطاعت از خدا آنها را نگه داريد.
✍️ شرح: راه از دست ندادن نعمتها، ترک #گناه است.
📖 و اَللَّهِ مَا نَزَعَ اَللَّهُ مِنْ قَوْمٍ نَعْمَاءَ إِلاَّ بِذُنُوبٍ اِجْتَرَحُوهَا فَأَرْبِطُوهَا بِالشُّكْرِ وَ قَيِّدُوهَا بِالطَّاعَةِ
📚 إرشاد القلوب : ج 1 ص ١٥٠