به خاطر امام زمان گناه نکردن این میشود...(ازدست ندید) @montzeran

آیا حرکت و زمان در برزخ وجود دارد؟و اگر هست به چه کیفیتی خواهد بود؟

عده ای تصور می کنند که بعد از مرگ همه ی مردگان به خواب رفته و تا وقتی که قیامت بر پا نشده هیچ کاری انجام نداده تنها هنگام برپائی قیامت از خواب بیدار شده و به صحنه ی محشر حاضر می شوند

.در حالی که پس از طرح سؤال و اتمام آن حرکت در برزخ آغاز می شود.عده ای در حالت تنعم، مراحل و منازلی را طی کرده و عده ای در عذاب و مستضعفین فکری اگر چه متوقف نیستند اما نحوه ی حرکتشان چندان معلوم نیست.

اگر به خودمان رجوع کرده و به خود نگاهی بیاندازیم،علت حرکت در برزخ و نحوه ی صعود یا سقوط آن و هم چنین تفاوت این حرکت با حرکات دنیوی را خواهیم دانست.همچنین روشن می شود که عده ای برزخ را در همین دنیا گذرانده و اگر چه در برزخ حاضرند ولی مراحل آن را طی نخواهند کرد چرا که فوق آن مراحل قرار دارند.

عده ا ی در دنیا ،آنقدر رشد می کنند که از تکامل برزخی بی نیاز می شوند.اشخاصی مانند پیامبر و امامان که به مقامات عالی انسانی رسیده اند مفهومی ندارد که به گذر مراحل برزخی مشغول باشند تمام دنیا و برزخ برای رساندن انسان به کمال خلق شده و گذر از آنها مسیری است که ما را به کمال می رساند

حال اگر کسی قبل از این ها به کمال رسیده باشد نیازی به حرکت برزخی ندارد البته چون او این منازل را پشت سر گذاشته در برزخ حاضر و ناظر است و حضور او منافاتی با طی مسیر وی ندارد.

کسانی که در دنیا متوقف بوده آنجا نیز اگر چه توقف کامل ندارند اما پیشرفت قابل ملاحظه ای نیز نخواهند داشت

آن ها که در مسیر بهشت قرار می گیرند با هر نعمت جدید و هر التذاذ و تنعم جدید حرکتی رو به صعود داشته

و آنان که در مسیر جهنم قرار می گیرند با هر عذاب و درد جدید حرکتی رو به سقوط بیشتر،خواهند داشت

درک این مطلب نیز بار جوع به خود امکان پذیر است،نعمت های برزخی همان ثمره ی اعمال دنیوی ماست و البته ده برابر آن.چون خدا می فرماید:هر کس نیکی بیاورد برای او ده برابر خواهد بود(انعام 160).

حال به خود رجوع نموده ببینیم آیا در همین دنیابا انجام هر عمل نیک،معنوی و الهی احساس لذت و قرب به خدا می کنیم یا نه؟

همبن طور که اینجا با هر عملی رو به جلو می رویم آنجا به مراتب سرعتمان بیشتر است

چون نظام،نظام برزخی است از دنیا شدیدتر و موانع فراوان دنیوی را ندارد.با استفاده از نعمت های برزخی متوقف نشده بلکه بالاتر می آییم

بنابراین نباید تصور کرد که نعمت های برزخی همانند دنیا است که در حین استفاده، غفلت ما را از خدا بیشتر می کند

بلکه در آنجا با هر استفاده ای تمرکز و توجه بیشتر و قرب به مقام قدس الهی شدیدتر می شود.دقیقا همین مطلب در مورد عذاب های برزخی نیز صادق است.

تجربه کرده ایم که با هر گناه احساس معنوی کمرنگ و با ادامه ی یک یا چند گناه این احساس رو به خاموشی می رود،با کسب یک رذیله ی اخلاقی احساس بدی پیدا کرده و عذاب درونیش را حس می کنیم.

گاه برای فرو نشاندن آن به گناه دیگری متوسل می شویم و پس از آن متوجه می شویم که خود را هر چه بیشتر در لجن زار غصه های کشنده فرو برده ایم.

مثلا حسادت وجودمان را آتش می زند،سپس متوسل به بد خواهی می شویم پس از آن نتایج بدتری مانند:کینه توزی،دشمن تراشی و درگیری های درونی یا بعضا لفظی و بدنی پیدا کرده و به همین ترتیب خود را به عذاب های بزرگ تر نزدیک می کنیم

در برزخ نیز چون عذاب ها ثمره ی اعمال دنیوی ماست با هر عذاب جدید نزدیکیمان به عمق آتش بیشتر شده و با استفاده از هر غذا سقوط بیشتری را تجربه می کنیم

پس همانطور که در دنیا با گناه پشت گناه به سمت عمق جهنم در حرکت بودیم این حالت در برزخ نیز ادامه پیدا کرده و یک لحظه متوقف نمی شود