🔆 #صیـحه، علائــم حتمی ظهور 🔰بخـش دوم🔰 #واژه‌شناسی_لغوی ✴️ این نشانه، در منابع شیعه و اهل سنت با واژه‌هایی چند، بیان شده است؛ از جمله: نداء: در لغت به معنای بلند کردن و #آشکار_ساختن_صدا است و گاهی فقط به صدا اطلاق می‌شود[۱۸] این واژه در قرآن در موارد مختلفی به کار رفته است ✨ وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْقِلُونَ ✨[۱۹]. عموم روایات مربوط به ندای آسمانی، از این واژه بهره برده‌اند[۲۰]. ✴️صیحه: در لغت به معنای فریاد و #صدای_بلند بوده و در قرآن نیز به کار رفته است. اگر چه در روایات فراوانی صیحه در معنای «ندا» به کار رفته است؛ اما در بعضی، صیحه و ندا دو پدیده دانسته شده است[۲۱]. ✴️صوت: در لغت به معنای صدای سخن است. این واژه در آیاتی از قرآن به کار رفته است ✨ وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ✨[۲۲] و اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانۀ ظهور حضرت مهدی همۀ مردم، آن را از آسمان می‌شنوند[۲۳]. #احادیث_ندای_آسمانی ✴️بنابر روایات شیعه، جبرئیل نخستین کسی است که با امام زمان  بیعت و با صدایی بلند به گونه‌ای که به گوش همه جهانیان برسد، این آیه را تلاوت می‌کند: ✨أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ✨[۲۴][۲۵] آیه ﴿وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ﴾[۲۶] نیز درباره این حادثه، تأویل شده است[۲۷][۲۸]. ✴️فراوانیِ احادیث ندای آسمانی به اندازه‌ای است که برای نمونه در الغیبة نعمانی از شصت و هشت حدیث باب علائم، سی حدیث، دربارۀ این نشانه سخن ‌می‌گوید. البته این فراوانی، غیر از احادیث دیگر باب‌ها و دیگر کتاب‌هاست. در برخی احادیث ندا، به آیۀ ﴿ إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَةً ﴾[۲۹]، استدلال و گویا ندای آسمانی، مصداقی برای این آیه، شمرده شده است[۳۰][۳۱]. ادامه دارد... پی نوشت ها: ۱۸_ راغب، المفردات، ماده ندا. ۱۹_  سوره مائده، آیه ۵ ۲۰_ درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۸. ۲۱_درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۸. ۲۲_  سوره هود، آیه ۶۷. ۲۳_ درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۱۸. ۲۴_  سوره نحل، آیه ۱. ۲۵_عیاشی، ج‌۲، ص‌۲۵۴. ۲۶_  سوره ق، آیه ۴۱ - ۴۲. ۲۷_ نورالثقلین، ج‌۵‌، ص‌۱۱۸ و ۱۱۹. ۲۸_ دائرة المعارف قرآن کریم، ص ۱۱۴-۱۲۴. ۲۹_  سوره شعراء، آیه ۴. ۳۰_ الغیبة نعمانی: ص۲۶۸ و ۲۷۱ باب ۱۴ ح۱۹ و ۳۳. ۳۱_ دانشنامهٔ امام مهدی: ج۷، ص:۴۴۱. @montzeran