از تولد تا قبل از ظهور اسلام
تاریخ تولدش را سال ۳۵ قبل از عام الفیل (۵۳۵ میلادی) و بعد از حفر زمزم، در شهر مکه گزارش کردهاند؛ با این حساب وی در زمان تولد محمد، ۳۵ ساله بودهاست.[۲][۴] پدرش عبدالمطلب بود که از بزرگان مکه و قریش محسوب میشد. پدرش عبدالمطلب، مسئولیت سقایت زائران کعبه را برعهده داشت و بر دین حنیف ابراهیمی بود؛ ابوطالب نیز پس از وی مسئولیتهای پدر را پذیرفت. وی در تمام زندگی خود، مشروبات مسکر را بر خود ممنوع کرد و از فساد دوری میگزید.[۲]
منتظران گناه نمیکنند
ابوطالب، عمران بن عبدالمطلب که به نام عبدمناف نیز شهره است، یکی از پسران عبدالمطلب و پدر علی بن ابی
پدر وی عبدالمطلب است که بزرگ قبیله قریش بوده که شهر مکه را سیادت میکردهاست. مادرش فاطمه بنت عمر است که از بنی مخزوم بوده و آخرین همسر عبدالمطلب بودهاست. وی دو برادر پدری و مادری به نامهای عبدالله و زبیر داشتهاست. وی همواره مورد احترام پدرش بوده و از جایگاه خاصی نزد وی برخوردار بودهاست؛ به طوری که پس از وفات عبدالمطلب، جایگاه سیاسی و اجتماعی عبدالمطلب به وی سپرده شد.[۴]
پس از وفات عبدالمطلب
او پس از وفات عبدالمطلب، مسئولیت و سرپرستی محمد را که در آن زمان کودکی هشت ساله بود، برعهده گرفت و وی را در خانه خود تربیت نمود.[۳] همچنین پس از وفات عبدالمطلب، وی عهدهدار تمام مسئولیتهای سیاسی و اجتماعی پدرش گردید؛ این در حالی بود که وی نسبت به سایر برادرانش اموال کمتری داشت و فرزند بزرگتر عبدالمطلب نبود. فقر وی به گونهای بود که علی بن ابیطالب دربارهٔ سیادتش بر قریش در عین حال، فقر او؛ میگوید: «أبی ساد فقیراً وما ساد فقیر قبله؛ پدرم سیادت قریش را عهدهدار شد، در حالی که فقیر بود و کسی قبل از وی، با فقر به سیادت نرسیده بود.» وی پس از رسیدن به مقام عبدالمطلب، جایگاه سقایت حاجیان را به عباس -برادرش- سپرد، دلیل او از این کار، نیاز به مال کثیر برای انجام این وظیفه بود.[۵] وی قانونی را برای ثابت شدن قتل در محکمه قضاء وضع کرد که بر اساس آن، اولیاء دم با شرایطی خاص، اگر قسم یاد کنند، میتوانند قتل را اثبات نمایند؛ بعدها این قانون در اسلام به عنوان «قسامه» وضع و تثبیت شد.[۶]
مورخان تاریخ وفات وی را سه سال قبل از هجرت (سال دهم بعثت) و به تاریخ هفتم رمضان نوشتهاند. برخی اهل سنت نیز نیمه شوال و برخی دیگر، اول ذیالقعده را زمان وفات ابوطالب دانستهاند. برخی چون شیخ طوسی، تاریخ وفات ابوطالب را ۲۶ رجب دانستهاند.[۳] این واقعه، کمی بعد از اتمام محاصره اقتصادی قریش نسبت به محمد و مسلمانان و خروج آنان از شعب ابیطالب رخ داد.[۶][۱۱] برخی معتقدند که ابوطالب در شعب ابیطالب از دنیا رفتهاست. برخی دیگر نیز وفات او را بعد از ۸ ماه و ۲۰ روز پس از پایان محاصره اقتصادی مسلمانان در شعب ابیطالب دانستهاند.[۴] برخی هم وفات او را سه روز پس از فوت خدیجه گزارش کردهاند؛ همین امر سبب شد تا آن سال را سال غم یا عام الحزن نامیدند.[۱۲]
پس از مرگ ابوطالب در سن ۸۴ سالگی، جسد وی، در مکه و در مقبره حجون معروف به «قبرستان ابوطالب»، به سنت مسلمانان دفن گردید.[۱۳][۱۴] محمد در مراسم تشییع او، پابرهنه و با گریههای پیاپی میگفت: «چه عموی خوبی! بعد از تو به کجا بروم؟»[۱۲] پس از مرگ ابوطالب -به عنوان یکی از حامیان محمد- مشرکین و یهودیان مکه، نسبت به وی بیاحترامیهایشان را شروع نموده و گاهی با ریختن خاک و خاکستر و… به وی اهانت میکردند. محمد دربارهٔ این اتفاقات که بعد از وفات ابوطالب برایش رخ دادهاست میگوید: «ما نالت قریش منی شیئا اکرهه حتی مات ابوطالب؛ تا زمانی که ابوطالب زنده بود، قریش نمیتوانست هیچگونه ناخوشایندی برای من ایجاد کند.»[۶]
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 لحظه شهادت یکی از مدافعان حرم؛ با لبخند و خرسند ...
انگار نه انگار که درحال شهادته🕊
شادی روحش صلواتی هدیه کنید🌹
#از_شهدا_بیاموزیم ❣❣❣❣❣
❣رهبر انقلاب، روز عید مبعث سخنرانی خواهند کرد
❣حضرت آیتالله خامنهای رهبر معظم انقلاب اسلامی در عید مبعث پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) سخنرانی خواهند کرد.
📆 پنجشنبه ۲۱ اسفند
🕥 ساعت ۱۰/۳۰
📺📻این سخنرانی از شبکه یک سیما و رادیو ایران هم زنده پخش خواهد شد.
#ماه_رجب
#لبیک_یا_خامنهای
🌴 اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج 🌴
📆تقویم و مناسبتهای فردا📅
🔺فردا پنجشنبه:
🔹 ۲۱ اسفند ۱۳۹۹ 🔹
🔹 ۲۷ رجب ۱۴۴۲ 🔹
🔹 ۱۱ مارس ۲۰۲۱ 🔹
💢 روز عید مبعث رسول اکرم صلی الله علیه و آل [۱۳ سال قبل هجرت]
💢 روز بزرگداشت نظامی گنجوی
#تقویم
رونمایی از گنبد حضرت رسول (ص) در آستانه شب #عید_مبعث
و تغییر نام صحن از جامع رضوی به صحن پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و السلم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
ایا بعد ظهور فقیر نداریم؟؟!!! پاسخ به سوالی مهم
استاد. عبادی
منظور از نشانههای ظهور
شیعیان، آن دسته از رخدادها، که براساس پیشبینی امامان شیعه، پیش یا در آستانه ظهور مهدی، پدید خواهند آمد را نشانههای ظهور مینامند. به باور شیعیان، بروز هر یک از این نشانهها، علامتی از نزدیک تر شدن ظهور مهدی (قائم) است، به گونهای که با بروز مجموعه رخدادهای پیشگویی شده و به دنبال آخرین نشانه ظهور، مهدی قیام خواهد کرد.
به باور شیعیان پدیدار شدن یک یا چند نشانه از مجموعه نشانههای ظهور، چیزی جز نزدیک تر شدن زمان ظهور را نمیرساند. گرچه بسیاری از رویدادها و دگرگونیهایی را که امامان شیعه پیدایش آنها را در دوران غیبت کبری پیشبینی کردهاند، یا شماری از آنها را به عنوان نشانه ظهور شناساندهاند، پیش از این به وقوع پیوستهاند. مانند این که، شیعیان باور دارند در روایات، از اختلاف در میان امت اسلام،[۲] انحراف بنی عباس و از هم گسستن حکومت آنان،[۳] جنگهای صلیبی، فتح قسطنطنیه به دست مسلمانان[۴] درآمدن پرچمهای سیاه از خراسان[۵] خروج مغربی در مصر و تشکیل دولت فاطمیان، وارد شدن ترکها در منطقه جزیره، در میان رودان و عراق امروزی، وارد شدن رومیان در منطقه رمله و شام، رها شدن کشورهای عرب از قید استعمار، بالا آمدن آب دجله و سرازیر شدن آن به کوچههای کوفه، بسته شدن پل بر روی دجله، بین بغداد و کرخ، اختلاف بین شرق و غرب و جنگ و خون ریزی فراوان[۶][۷] خبر داده شدهاست، که ظاهراً به جز پنج نشانه قطعی و حتمی، که از شش ماه قبل از ظهور یک به یک شروع به رخ دادن میکنند، همه یا بسیاری از نشانههای دیگر تا به کنون، رخ دادهاند.[۸]
از دید شیعیان، پارهای از رخدادهای پس از ظهور، عبارت است از:
تشکیل حکومت فراگیر جهانی ویرایش
از دید شیعیان حکومت و دولت امام دوازدهم ایشان، فراگیر و جهانی خواهد بود و قدرت و سلطهٔ او از شرق تا غرب دنیا را فرا خواهد گرفت؛ چنانکه میرزا حسین نوری مینویسد: (از صفات و ویژگیهای مهدی، فراگرفتن سلطنت او تمام روی زمین را از شرق تا غرب، برّ و بحر، معموره و خراب و کوه و دشت است. نماند جایی، مگر این که حکمش جاری و امرش نافذ شود و اخبار در این معنا متواتر است). لذا مهمترین ویژگی حکومت جهانی مهدی از دید شیعیان، قرار گرفتن جهان تحت یک مدیریت واحد و کارآمد است؛ بهطوریکه خود رأییها، مقام پرستیها و خودمحوریها از بین خواهد رفت وهمه بر فرمانبرداری از یک فرمانروای مقتدر جهانی، اتفاق خواهند داشت. بر اساس روایات شیعی، مهدی جهان در آن زمان به ۳۱۳ بخش تقسیم شده و مهدی، ۳۱۳ تن از یاران نزدیک خود را بر باقیمانده انسانها حاکم خواهد ساخت.[۹]
از پیامبر اسلام نقل شده: «ویبلغ سلطانه المشرق والمغرب[۱۰]؛ دولت و پادشاهی مهدی همه شرق و غرب جهان را در بر میگیرد».
(ولا یکون ملک الاّ للاسلام؛[۱۱] در آن روز حکومتی جز حکومت اسلامی نخواهد بود).
از علی بن ابی طالب نقل شده: (مهدی شرق و غرب جهان را تحت سیطره خود درآورد… شرّ از جهان رخت بر بندد و تنها خیر باقی بماند).[۱۲]
از محمد بن علی امام پنجم شیعیان منقول است: (مهدی ۳۰۹ سال حکومت میکند؛ چنانکه اصحاب کهف مدت ۳۰۹ سال در غار خوابیدند! زمین را پر از داد میکند، آن چنانکه پر از ستم شده باشد. خداوند شرق و غرب جهان را برای او فتح میکند).[۱۳]
(هنگامی که مهدی) قیام کند، برای هر کشوری از کشورهای جهان فرمانروایی برمیگزیند..)[۱۴]
از علی بن الحسین: (وقتی که مهدی قیام میکند، خداوند آفت را از شیعیان دور میکند و قلب آنان را همچون آهن، محکم و نیروی هر مرد به اندازه چهل مرد میسازد. آنان حکومت و ریاست همه مردم جهان را به دست خواهند گرفت).[۱۵]
مهدی) یارانش را در همه سرزمینها پراکنده میکند و به آنها دستور میدهد که عدل و احسان را شیوه خود سازند و آنان را فرمانروایان کشورهای جهان میگرداند و به ایشان فرمان میدهد که شهرها را آباد سازند).[۱۶]
دین یگانه جهانیویرایش
در حکومت جهانی یکپارچهای که شیعیان ترسیم میکنند، دین برتر و آیین پذیرفته شدهٔ مردم، اسلام خواهد بود و این نشان میدهد که برنامه مهدی، جهان شمول و فراگیر خواهد بود و مردم با رغبت و علاقه، دین اسلام را اختیار خواهند کرد و نجات و سعادت خود را در پیروی از آن خواهند دانست. در نتیجه، اخلاق دینی، در میان مردم حاکم شده و فساد، کفر و بیدینی از بین خواهد رفت.
از پیامبر اسلام نقل شدهاست: (تا هر کجا که تاریکی شب وارد شود، این آیین ورجاوند نفوذ خواهد کرد).[۱۷]
از حسن بن علی، دربارهٔ از بین رفتن کفر و بیدینی از جهان و پذیرش آیین واحد از سوی مردمان نقل شده که: (خداوند در آخر الزمان و دوران سختی روزگار و دوران نادانی مردم، مردی را برانگیزد واو را با فرشتگان خود، یاری دهد… و او را بر سراسر زمین چیره فرماید تا این که (مردم) از روی میل یا از روی اکراه، دین را بپذیرند. او زمین را از داد و نور و برهان پر کند. شرق و غرب زمین از آیین او پیروی کنند. تا آن که کافری نماند، مگر این که ایمان آورد و گناه کار و فاسدی نماند، مگر این که نیکوکار شود. در حکومت او، درندگان با هم آشتی میکنند!)[۱۸] از دیگر ویژگیهای برجسته این جامعهٔ جهانی، این است که همگان در آن یکتاپرستند و خدا را به یگانگی میپرستند و شریکی برای او قرار نمیدهند و از گناهان و مفاسد دوری میجویند.
در سخنان علی بن ابی طالب آمده:(هیچ آبادی ای نخواهد ماند، مگر آن که در آن جا هر صبح و شام، به یکتایی خدا، شهادت داده خواهد شد).[۱۹]
محمد بن علی امام پنجم شیعیان در سخنان خویش گفته: (هیچ یهودی و مسیحی و هیچ پرستشکنندهٔ غیر خدایی باقی نمیماند، مگر این که به او ایمان میآورد و او را تصدیق میکند).[۲۰]