بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم 🔴 دلنوشته یک مادر برای معتمد آریاها، در خیابان های شهر می تازد و فریاد میزند: من مادرم، مادر مهسا، مادر سارینا... نه زن در سرزمین قاتلان، صدای فریادهای نخراشیده اش، خراش میکشد بر قلب و جانم، و اشک می شود و میبارد از دیدگانم... لب به سخن میگشایم؛ شاید به گوش آن هایی برسد که خود را مادران دختران این سرزمین میخوانند؛ اما...! من مادرم، مادر رقیه، مادر معصومه، مادر اسماء، مادر حسنا، مادر چهار دختر از این سرزمین... سرزمینی که سرزمین قاتلان خواند و من سرزمین سرافرازان میخوانم... او اشک ریخت، نمی دانم واقعی یا تصنعی و من اشک ریختم... واقعی واقعی! اشک ریختم بر چهار دخترم؛ وتمامی دخترکان مظلوم سرزمینم؛ که مادرانی نامعتمد، از جنس معتمد آریا، تمام تلاششان را کردند و میکنند؛ تا از عفت و حیای این گل های پاک و معصوم، پله هایی بسازند برای دریافت نخل های بی افتخار جشنواره هایی سیاه از جنس کن و... من مادرم... مادری که بهترین سالهای عمرم را، بهار جوانیم را پای مادری گذاشتم و چهار گل به این سرزمین تقدیم کرده ام... روزها وقتم را گذرانده ام تا بهترین باغبان باشم برای یک گوشه از گلستان ایران... بهترین نور، بهترین محیط را تهیه دیده ام؛ تا مبادا گلهای ظریف و حساسم در گزند طوفان های شرق و غرب قرار بگیرند؛ اما... ناگهان عده ای که خود را مادر و پدر نامیدند؛ دوست و همراه خواندند؛ مشعل آزادی آمریکایی را در دست گرفتند؛ و به جان این گلستان افتادند؛ تا پرپر کنند گلهای گلستان را زیر آتش تند نگاه نااهلان... فریاد زدند؛ اشک های تصنعی ریختند... آتش زدند؛ شعر سرودند؛ خون ریختند؛ تا بدزدند دخترانمان را از دامان مادرانشان، و به ناکجا آبادی بکشانند؛ که دختران بی گناه یکی پس از دیگری غرق در منجلابش شدند؛ و کمپین ها ساختند برای نجات خود، اما دیگر راه گریزی نداشتند... من یک مادرم، مادر چهار دختر، که با قلم خویش فریاد میزنم بر سر این مادرنماها: این سرزمین، سرزمین شهدای پر افتخاری است؛ که با خونشان بدان عزت و امنیت بخشیدند؛ که امروز امثال شما با خیالی راحت برای خویش فرش قرمز پهن کنید؛ و فریاد بزنید؛ و نمکدان بشکنید؛ و جای جلاد و مظلوم را عوض کرده، و سرزمین قاتلان بنامید... اما ما مادران این سرزمین، راهمان را از شما جدا میکنیم؛ و سوگند میبندیم که پاسدار خون شهیدانمان بمانیم؛ و دختران و پسرانمان را از گزند قاتلان حقیقی این سرزمین نگاهداریم؛ وپاسبان چادری باشیم که پرچم ماست؛ و عشق این پرچم را در دل فرزندان خویش می دمیم؛ و پسرانی غیور و دخترانی عفیف میپرورانیم؛ برای روزی که به کوری دشمنانمان این پرچم را با دستان خویش تقدیم فرزند فاطمه، مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) کنیم! و در آخر، فاطمه معتمد آریا ها! فراموش نکنید؛ این سرزمین مادر دارد... مادری به نام فاطمه، مادری معتمد، مادری حقیقی... که خود با گوشه چادرش نگهدار این کشور اسلامی و پر افتخاراست تا روز ظهور فرزندش مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) 🇮🇷 ✍آينــــــــــﮫ #من_مادرم #حجاب_پرچم_ماست #پسران_غیور #دختران_عفیف #برای_ظهور #عموفیدل