#به_بهانه_بعثت_پیامبر 🔴 درس‌هایی از #رفتار_سیاسی پیامبر(ص) در بیان امام خامنه ای _ دام عزّه 🔻 از همان ابتدایی که حکومت پیامبر(ص) در جامعه‌ی نوپای مدینه شکل گرفت، دشمنان آن هم شروع به کار کردند. پیامبر(ص) در دوران حکومت خود، حداقل با سه گروه دشمن مواجه بود: 1️⃣ دشمن اول، قبایل نیمه وحشی‌: که اطراف مدینه زندگی می‌کردند «و تمام زندگی آنها عبارت از جنگ و خونریزی و غارت و به جان هم افتادن و از همدیگر قاپیدن است.» ۸۰/۲/۲۸؛ پیامبر «در هر کدام از آنها اگر نشانه‌ی صلاح و هدایت بود، #پیمان بست ... و بر #عهد و پیمان خودش، بسیار پافشاری می‌کرد و پایدار بود.» اما آنهایی که شریر و #غیرقابل_اعتماد بودند، «پیغمبر سراغ آنها رفت و آنها را منکوب کرد و سر جای خودشان نشاند..» 2️⃣ دشمن دوم، #اشراف_مکه و اهل قریش: «پیغمبر احساس کرد اگر بنشیند تا آنها سراغش بیایند، یقیناً آنها فرصت خواهند یافت؛ لذا سراغ آنها رفت؛ منتها به طرف مکه حرکت نکرد. راه کاروانىِ آنها از نزدیکی مدینه عبور می‌کرد؛ پیغمبر تعرّض خودش را به آنها شروع کرد، که جنگ بدر، مهم‌ترینِ این تعرّض‌ها در اوّلِ کار بود. پیغمبر تعرّض را شروع کرد؛ آنها هم با تعصّب و پیگیری و لجاجت به جنگ آن حضرت آمدند. تقریباً چهار، پنج سال وضع این‌گونه بود؛ یعنی پیغمبر آنها را به حال خودشان رها نمی‌کرد؛ آنها هم امیدوار بودند که بتوانند این مولود جدید - یعنی نظام اسلامی - را که از آن احساس خطر می‌کردند، ریشه کن کنند. #جنگ_اُحد و جنگ‌های متعدّد دیگری که اتّفاق افتاد، در همین زمینه بود.» آخرین جنگ پیامبر(ص) با این دشمنان، جنگ خندق بود و پس از آن، ماجرای صلح حدیبیه پیش آمد و پیامبر(ص) با آنان پیمان صلح امضا کرد. اما سال هشتم بعثت، «که کفّار نقض عهد کرده بودند، پیغمبر رفت و مکه را فتح کرد، که فتحی عظیم و حاکی از تسلّط و اقتدار آن حضرت بود.» 3️⃣ دشمن سوم، یهودی‌ها: «یعنی بیگانگانِ نامطمئنی که علی‌العجاله حاضر شدند با پیغمبر در مدینه زندگی کنند؛ اما دست از موذیگری و اخلالگری و تخریب برنمی‌داشتند... پیغمبر تا آن‌جایی که می‌توانست، با اینها مدارا کرد؛ اما بعد که دید اینها مدارابردار نیستند، مجازاتشان کرد. هرکدام از این سه قبیله عملی انجام دادند و پیغمبر بر طبق آن عمل، آنها را مجازات کرد. اوّل، بنی‌قینقاع بودند که به پیغمبر خیانت کردند؛ پیغمبر سراغشان رفت و فرمود باید از آن‌جا بروید؛ اینها را کوچ داد و از آن منطقه بیرون کرد و تمام امکاناتشان برای مسلمان‌ها ماند. دسته‌ی دوم، #بنی‌نضیر بودند. اینها هم خیانت کردند لذا پیغمبر فرمود مقداری از وسایلتان را بردارید و بروید؛ اینها هم مجبور شدند و رفتند. 🔹دسته‌ی سوم #بنی_‌قریظه بودند که پیغمبر امان و اجازه‌شان داد تا بمانند؛ اینها را بیرون نکرد؛ با اینها پیمان بست تا در جنگ خندق نگذارند دشمن از طرف محلاتشان وارد مدینه شود؛ اما اینها ناجوانمردی کردند و با دشمن پیمان بستند تا در کنار آنها به پیغمبر حمله کنند!... بعد که قریش و هم‌پیمانانشان شکست خوردند و از خندق جدا شدند و به طرف مکه رفتند، پیغمبر به مدینه برگشت. همان روزی که برگشت، نماز ظهر را خواند و فرمود نماز عصر را جلوِ قلعه‌های بنی‌قریظه می‌خوانیم؛ راه بیفتیم به آن‌جا برویم؛ یعنی حتّی یک شب هم معطل نکرد؛ رفت و آنها را محاصره کرد. بیست‌وپنج روز بین اینها محاصره و درگیری بود؛ بعد پیغمبر همه‌ی مردان جنگی اینها را به قتل رساند؛ چون خیانتشان بزرگ‌تر بود و قابل اصلاح نبودند.» بنابراین در هیچکدام از این قضایا، پیغمبر نقض عهد نکرد اما در مقابل نقض عهد آنان، ساکت نماند و پاسخ خیانت‌شان را با #اقتدار کامل داد. ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ کانال خبری ٬ تحلیلی #موکب_فاطمیون در ایتا: @mookebefatemioon

📚 عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی 🔰یکی از اصول اساسی #اخلاق، که در اسلام بسیار به آن اهمیت داده شده است، وفای به #عهد است. در برخی روایات تاکید شده است که #مومن را به #نماز و #روزه نشناسید به وفای به عهد بشناسید. انسان تا وعده نداده، اختیارش دست خودش است و آزاد است ولی با تعهدی که می دهد حق تخلف از آن را ندارد: ◽#امام_علی(ع) در روایتی در #نهج_البلاغه می فرماید: " الْمَسْئُولُ حُرٌّ حَتَّي يَعِدَ؛ آن كه از او چيزی خواسته اند تا وعده نداده آزاد است.( نهج البلاغه، حکمت۳۳۶) ◽در روایت دیگری نظیر همین روایت، #امام_حسن(ع) می فرماید: المَسؤولُ حُرّ حَتی یَعِد ، وَ مُستَرِقُ المَسئولِ حَتی یَنجَز؛انسان تا وعده نداده، آزاد است . اما وقتی وعده میدهد زیر بار مسؤولیت می رود، و تا به وعده اش عمل نکند رها نخواهد شد(بحار الانوار، ۷۸، ص۱۱۳) 🔰نظر به اهمیت #وفای به عهد، باید در مواردی که نمی خواهیم عملی را انجام دهیم تا واقعا نمی توانیم آن را عملی کنیم، هرگز قول ندهیم. در وفای به عهد مهم نیست به آنچه وعده داده ایم باور داریم یا نداریم و چه میزان برای ما از اهمیت برخوردار است، وقتی وعده می دهیم، عمل به آن ضرورت می یابد. با تعهد است که یک امر مباح و جایز، تبدیل به امری لازم الاجرا و واجب تبدیل می شود و هر گونه بهانه ای برای عمل نکردن به آن بی اعتبار می سازد: ◽امام على عليه السلام لا تَعِدَنَّ عِدَةً لاتَثِقُ مِن نَفسِكَ بِانجازِها؛ وعده اى نده كه از وفاى به آن اطمينان ندارى.(تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص۲۳۵) ◽ امام صادق ( علیه السلام): لا تَعِدَنَّ أخاكَ وَعداً لَيسَ في يَدِكَ وَفاؤُهُ. به برادرت وعده ‏اى مده كه وفاى به آن در توان تو نباشد.(تحف العقول ص۳۶۷) #سواد_زندگی #وفای‌به‌عهد 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 گروه #خانواده_محور_جامعه: https://eitaa.com/joinchat/1915093008Cd014b86f5d