همه چیز بد پیش میره و من چای میخورم. هوا گرمه و من چای میخورم. آدم ها کلافه ام میکنن و من چای میخورم. دلم میخواد بمیرم و به سلامتیش چای میخورم. نمیدونم با زندگی چیکار کنم و چای میخورم. دلم برات تنگ میشه و چای میخورم. گریه نمیکنم و به جاش چای میخورم. فریاد نمیزنم و به جاش چای میخورم. نمیدونم، فقط چای میخورم.

برگرد به خودت بهت احتیاج دارم

آروم حرکت کن ولی حرکت کن

Loading...

خنده هام کنار تو ؛ جزو واقعی ترین خنده های دنیاست:)

گاهی نیازه در رابطه با یه‌سری آدم‌ها خیلی حوصله به خرج بدی، خیلی صبور باشی، خیلی محتاط باشی؛ حتی اگر این تلاش‌ها دو طرفه نباشه! چون خیلی باید بگذره تا بفهمی فقط همون یکبار بوده که دلت یکی‌ رو از عمیق‌ترین بخش خودش می‌خواسته، که بعدها پشیمونی یه‌سری چیزها باهات نمونه.

من گاهی واقعا نمی‌دونم راه حلش یک لیوان چای بیشتره، یا چند روز فاصله گرفتن از هیاهوی زندگی و رفتن. نمی‌دونم راه حلش چند ساعت بیشتر خوابیدنه، یا چند مدت سکوت اختیار کردن. گاهی واقعا نمی‌دونم راه حلش چند سطر بیشتر راجع بهش نوشتنه، یا حفظ ظاهر و ادامه دادن!

نمیشه که همه چی همیشه خوب باشه ؛ یه روزایی تو باید خوبش کنی ، با کارات قشنگش کنی ، اتفاق های عجیب و باحال رقم بزنی و باعث لبخندِ هرچند کوچیک رو لبای اون آدم تو اینه بشی:)

تهران تو شب واقعا آرامش عجیبی داره

بیاید براتون داستان تعریف کنم

یکی بود یکی نبود یه دختری بود که سخت کار میکرد و وقتی از سرکار میومد دیگه هیچ جونی براش نمی موند و یه گوشه از خونه یا روی تخت بهم ریخته اتاقش بیهوش میشد و رسما هیچی از اطرافش درک نمی‌کرد.

یکی از همون روزا علاوه بر خستگی کارد به استخوانش رسیده بود و تحمل اوضاع براش هیچ جوره راحت نبود و از شدت فشارش کلافه شده بود و مدام راه بین اتاقش تا آشپزخونه رو بی دلیل تند راه می‌رفت و بعد خوردن یه قلوب آب توی لیوان گربه ای کوچولوش برمیگشت تو اتاقش و خودش توی پتوی روی تختش مچاله میکرد.