#داستان 🌿🌸گل های پیرزن در روزگاران قدیم پیرزنی بود که هر روز با قطار از روستا برای خرید چیزهایی که لازم داشت، به شهر می رفت. او همیشه کنار پنجره می نشست ؛ وبیرون را تماشا می کرد. گاهی؛ چیزهایی از کیف خود در می آورد و از پنجره قطار به بیرون پرتاب می کرد. در یکی از روزها یکی از مسئولین قطار کنار او آمد و با عصبانیت پرسید: پیرزن چکار میکنی؟! پیرزن؛ نگاهی به او انداخت و با لبخندی مهربان گفت : من دارم تخم گلها را در مسیر قطار پخش می کنم. آن مرد با تمسخر پوزخندی زد و گفت : درست شنیدم ؛ تخم گل ها را پخش می کنی؟! پیرزن جواب داد : بله تخم گل ! مرد خنده ای کرد و گفت : این ها را که باد می برد ؛ بنده خدا ؟ پیرزن جواب داد : من هم می دانم که باد می برد. ولی مقداری از این تخمها به زمین می رسند و خاک آنها را می پوشاند. مرد گفت: با این فرض هم آب می خواهند . پیرزن گفت : افشاندن دانه با من، آبیاری با خدا. روزی خواهد رسید که گل و گیاه تمام مسیر را پر خواهد کرد و بوی گلها مشام تمام ساکنین و مسافرین را نوازش خواهد داد. آن وقت من ، تو و دیگران از رنگی شدن مسیر لذت خواهیم برد . مرد که از صحبت خود با پیرزن جوابی نگرفته بود،با تمسخر و خندیدن به سادگی آن پیرزن ؛ سرجای خود برگشت . 🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿🌸🌿 مدتها گذشته بود که ؛ آن مرد دوباره سوار قطار شد و کنار پنجره نشسته و بیرون را نگاه کرد. یک دفعه متوجه عطر خوشبویی شد. با کنجکاوی رفت کنار پنجره، دیدکه جاده سرسبز شده است . قطار از کنار گلهای رنگارنگ و خوشبو می گذشت و مسافران با شوق و ذوق گلها را به همدیگر نشان می دادند. آن مرد ؛ نگاهی به صندلی همیشگی پیرزن انداخت .ولی..... جایش خالی بود سراغش را از دیگران گرفت ؛ گفتند : چند ماه است که ؛ از دنیا رفته است اشک از دیدگان آن مرد سرازیر شد و به نشانه احترام به آن همه احساس بلند شد و تعظیم نمود. آن پیرزن رنگ و بوی گلها را ندید و استشمام نکرد؛ولی هدیه ای زیبا به دیگران تقدیم کرد 🌸 ‎‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌https://eitaa.com/morabbiyan

زیر نظر محمد عزیزی (نسیم)