eitaa logo
کانال مربیان البرز
162 دنبال‌کننده
16.4هزار عکس
12هزار ویدیو
217 فایل
کانال بصیرتی و عقیدتی
مشاهده در ایتا
دانلود
✍️ از (ع) روایت شده: 💠 هرگز دل به بودن حقّ و به بودن باطل يقين نمى كند. 📖 «لا يَستَيقِنُ القلبُ أنَّ الحقَّ باطلٌ أبدا ، ولا يَستَيقِنُ أنَّ الباطلَ حقٌّ أبدا». 📚 منتخب میزان الحکمه، ص ۷۴-۷۵. ✍️ پ.ن: 💠 اینکه باطل خود را در به جامعه ارائه می‌دهد و اهل باطل، حق را باطل و باطل را حق می‌نمایانند و جامعه را می دهند یک حقیقتی است که جای تردید ندارد، اما این حدیث به ما می‌گوید: 1️⃣ امکان ندارد کسی به ، یقین حاصل کند، ممکن است کسی در حق بودن حق تردید روا دارد، اما امکان ندارد حق را صددرصد باطل بپندارد؛ 2️⃣ محال است کسی به ، یقین کند، باطل ممکن است به لباس حق درآید، اما این به لباس حق در آمدنِ باطل، همیشه با همراه است و هیچ وقت دل به آن قرص نخواهد شد. خلاصه هیچ گاه باطل که باطل است به صورت صد درصد حق جلوه گر نمی شود. 🔶 بنابراین هرگز به حق بودن باطل یا به باطل بودن حق، یقین پیدا نخواهند کرد؛ یعنی راه باطل هیچ گاه یقینی نخواهد شد، روندگان راه باطل هیچ وقت بر راهشان نخواهند داشت و جداشدگان از حق، هرگز برای جدایی خود از حق حجت یقینی در دست ندارند، و هیچ وقت در رفتن راه باطل نخواهند بود. 3️⃣✅ نعمتی است که تنها روزی و ره‌پویان راه حق خواهد بود و اهل باطل از چنین نعمتی محرومند، به همین خاطر هیچ گاه روی ٍ و اطمینان نخواهند دید، هر چند ادعای یقین، آرامش و اطمینان داشته باشند، اما در تَهِ دل خود آرامشی نخواهند یافت. 👇👇👇👇👇👇👇👇 👇👇👇 👇 ╔━━✿࿐༅❤️💚❤️༅࿐✿━━ https://eitaa.com/joinchat/4284874860C575ce096ab ╚━━✿࿐༅❤️💚❤️༅࿐✿━━
🔸هرگز کودکتون رو با جمله‌ی «برسیم خونه حسابتو میرسم»، تهدید نکنید! 🔸خونه باید برای فرزندتون محل و باشه نه جایی برای تسویه حساب‌های شخصی! 🔸تهدید شما به مرور خونه رو برای ناامن می‌کنه. 🆔 @AghoooSh 💞
💠 آیت‌الله یعقوبی‌قائنی: 🎙ایامی که در طالب‌آباد بودم، یک روز حالت حزن و اندوه شدیدی که ناشی از مادی و گرفتاری بود، به من دست داد و آن‌چنان ناراحت بودم که ادامه‌ی آن بسا مرا از پای در می‌آورد. در آن حال، به قلبم الهام شد که ذکر «یا رؤوف یا رحیم» را به تعداد معینی بگویم. 🎙بلافاصله مشغول شدم، همین‌که به پایان رسید حالت بی‌نیازی و سروری در قلبم پیدا شد که به وضوح می‌دیدم دیگر گرفتاری ندارم و به کلی غصه و حزن از دلم مرتفع گردیده و و سکونتی پیدا کردم که اگر تمام دنیا را به کسی بدهند، چنین حالتی به او دست نمی‌دهد. 📚 ، ص ۴۳۸، تأثیر اعمال بر نفس
✅آیت الله (ره): 🔻اگر کسی را ترک کند و بگوید می خواهم برای خودم دعا کنم، در واقع سرچشمه را رها کرده و دنبال جوی آب و حوض کوچکی رفته است. 🔻باید بدانیم که وقتی برای وسعت مقام و درجه واسطه فیض دعا می کنید دعاهای خودتان نیز در آن گنجانده شده است. برای و دوری از خشم با عقیده کامل زیاد صلوات بفرستید
هدایت شده از KHAMENEI.IR
❤️ احساس درونی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در روز ورود حضرت امام خمینی به کشور 🔻 روز ورود امام همه خوشحال بودند، می‌خندیدند. بنده از نگرانی بر آنچه که برای امام ممکن است پیش بیاید، بی‌اختیار اشک می‌ریختم و نمی‌دانستم که برای امام ممکن است چه پیش بیاید؛ چون یک تهدیدهایی هم وجود داشت. 🔹بعد رفتیم وارد فرودگاه شدیم. با آن تفاصیل امام وارد شدند. به‌مجرد اینکه امام ظاهر شد، نگرانی‌ها و اضطراب ما به‌کلی برطرف شد. یعنی امام با آرامش خودشان به بنده و شاید به خیلی‌های دیگر که نگران بودند، آرامش بخشیدند. 🔹وقتی‌که بعد از سال‌های متمادی، امام را من زیارت می‌کردم آنجا، ناگهان خستگیِ این چندساله مثل اینکه از تن آدم خارج می‌شد. احساس می‌شد که همه آن آرزو‌ها مجسم شده در وجود امام و با کمال صلابت و با یک تحقق واقعی و پیروزمندانه، اینجا درمقابل انسان تبلور پیدا کرده.۶۲/۱۰/۲۴ 🔺در واقع «فَاِذا دَخَلتُموهُ فَاِنَّکم غالِبونَ» با ورود امام همان مطلبی که خدای متعال به اصحاب موسی فرمود، در مورد اصحاب امام بزرگوار ما تحقق پیدا کرد. وقتی وارد شد، خدای متعال غلبه را ثبت کرد و تمام شد.۷۵/۱۱/۱۲ 🌹 💻 Farsi.Khamenei.ir
🍇 مویز در روایات اهل بیت(ع) 🌷امام علی(ع) میفرمایند: ، قلب را استحکام می‌بخشد، بیماری را می‌برد، حرارت را خاموش می‌سازد و دل را خوشی می‌دهد. [خوردن] بیست و یک عدد مویز سرخ هر صبح در حالت ناشتا، همه بیماری ها را دور می‌کند، مگر بیماری مرگ را. 🌷پیامبر اکرم(ص): مویز، چه نیکو خوراکى است، بیمارى را از میان مى برد، خشم را فرو مى نشاند، پروردگار را خشنود مى‌سازد، بوى دهان را خوش مى‌سازد و رنگ را صفا مى‌دهد. 🌷رسول الله صلی الله علیه و آله: مویز، صفرا و سودا را برطرف می کند، بلغم را از بین می برد، أعصاب را قوی، خستگی را دور و را خوب می کند و به روح می‌بخشد و غم را می‌برد. 📚طب الائمه علیهم السلام: ص۱۳۷ / خصال شیخ صدوق، ص۳۴۴