❌تا برق قطع نشود قدر داشتن برق را نمیدانیم. ❌تا شوفاژ خراب نشده و آب گرم هست نمی فهمیم دوش گرفتن چه موهبتی می تواند باشد. ❌تا وقتی تنمان سلامت است نمیفهمیم ‌یک دندان خراب، یک سردرد تخیلی، یک دیسک کمر ناقابل می‌توانند چه روزگاری از آدم سیاه بکنند. ❌تا وقتی شب کار‌ نباشید نمیفهمید گذاشتن سر روی بالش چقدر رویایی و لذتبخش است. ❌تا وقتی پدر و مادر هستند نمی فهمیم خشم و غیظ و قهرشان هم چقدر دوست داشتنی است. 🦋برای حس کردن خوشبختی شاید خیلی امکانات‌نیاز نباشد. 🦋فکر کردن به این که فقط تو از بین میلیونها موجود شانس زندگی کردن پیدا کرده ای ، خودش می‌تواند یک قوت قلب بزرگ باشد. 🦋فکر‌کردن به اینکه زندگی هرچند سخت و هرچند کوتاه به تو فرصت بودن داد و آن میلیون های دیگر حتی همین فرصت کوچک را هم نداشتند اگر لبخند به لب نیاورد ولی ما را کمی فکری که می تواند بکند. 🦋بعد شاید بشود از چیزهای کوچکِ زندگی، از چیزهای خیلی کوچک مثل یک لامپ روشن بالای سر، یک دوش آب گرم، یک تن سالم، یک خواب راحت و یک‌ خانواده بیشتر لذت برد. 🦋بله آدمی قدر داشته هایش را تا وقتی که دارد نمی داند و هیچ بعید نیست ما آدمهای همیشه ناراضی، ما خدایگان نِک و ناله، ما رهروان هیچ وقت نرسیده به سرمنزل مقصود، وقتی قدر #زندگی را بفهمیم که دیگر زنده بودنی در‌ کار نیست.

روزمان راباقرآن آغاز کنیم:👇 ✳️ انسان چه زمانی دست از طغیان برمی‌دارد؟! ✍ خداوند وقتی از انسان یاد می‌کند می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ»(1)همه‌ی شما در مقابل خدا #فقیر هستید. فقیر به معنی #ندار نیست. فقیر به کسی نمی‌گویند که مال ندارد؛ آن که مال ندارد، فاقد مال است. بلکه فقیر به کسی می‌گویند که ستون فقراتش شکسته است و قدرت قیام ندارد. وقتی انسان خود را فقیر دانست یعنی در مقابل خدا ستون فقراتش را شکسته دید و بر ذکر شریف لا حول و لا قوة الا بالله مداومت داشت (به معنی حقیقی) آن‌وقت دست از #طغیان برمی‌دارد. می‌گوید خدایا! نه تنها برخاستن و نشستن من، بلکه خوابیدن و خوردن و پوشیدن و قلم به دست گرفتن و همه چیز من به کمک تو است. ما در #نماز این ذکر (بحول الله و قوته اقوم و اقعد) را می‌گوییم که #خارج_از_نماز هم با این ذکر #زندگی کنیم. 1:سوره فاطر آیه۱۵ 👤 #آیت_الله_جوادی_آملی 📚 از کتاب «توصیه‌ها، پرسش‌ها و پاسخ‌ها» 📖 صفحات ۱۶۲ و ۱۶۳.