هدایت شده از عطرِظهورِمولا
#آشتی_با_امام_عصر_عج_الله
#دکتر_علی_هراتیان
#قسمت_سی_و_دوم
اگر پرسشنامه ای را در اختیار ما بگذارند و از ما بخواهند گرفتاری های خود را به ترتیب اولویت فهرست کنیم، چند درصد، نخستین گرفتاری خود را غیبت امام زمان علیه السلام خواهیم دانست؟
و اگر هم اکنون فرشته ای از آسمان نازل شود و بگوید: من مأموریت دارم فقط یک حاجت و خواسته ی تو را حتما برآورده سازم، کدام یک از ما مهم ترین حاجت و خواسته ی خود را فرج امام عصر ذکر خواهیم کرد؟
در سفرهای زیارتی، در اوقات استجابت دعا، در آن لحظه هایی که دل میشکند و اشک جاری می شود، چه تعدادی از ما، درخواست فرج را در اولویت دعاهایمان قرار میدهیم؟
تأسف آور است که بگویم یکی از همکاران فرهنگی که سالها معلم دینی و عربی بوده و اخیرا بازنشسته شده است. پس از مطالعه ی این سطور، به نویسنده گفت:
من تا به حال، نمی دانستم علت غیبت امام عصر ، بی وفایی و بی معرفتی ما شیعیان است!!
به راستی، امام عصرعلیه السلام در کجای زندگی ما قرار دارد؟ متن یا حاشیه؟ متأسفم که بگویم حتی در حاشیه ی زندگی برخی از ما نیز حضور آقا لمس نمی شود.
اگر یک بار کسی من و شما را به خانه ی خویش دعوت کند و بر سر سفره ی خود بنشاند و به اصطلاح نمک گیرمان کند، سعی میکنیم به هر نحو ممکن، این محبت او را تلافی کنیم. چگونه است که عمری، خود، به همراه خانواده و بستگان و هم وطنان و هم نوعان و ... همه ی مخلوقات خدا، مهمان خوان گرم امام عصرعلیه السلامیم؛ ولی حق نمک را ادا نمی کنیم؟!
متأسفانه آگاهی برخی نوجوانان و جوانان شیعه از زندگی ورزشکاران و چهره های به اصطلاح هنری و گاه علمی داخلی و خارجی بیش تر از اطلاعات عمومی آنها راجع به پیشوایان دین است. واقعا جای امام عصر علیه السلام در زندگی فردی و اجتماعی ما خالی است.
آشنایی اکثر شیعیان با ابعاد زندگی امام دوازدهم ناچیز و مبهم است و فلسفه ی غیبت امام و ظهور آن حضرت برای آنها به خوبی تبیین شده نیست... مگر از یازده امام پیشین چه قدر میدانند؟؟
اگر چند سال باران نبارد و خشک سالی مزارع و کشتزارها و دام ما را تهدید کند، حاضریم سر و پا برهنه، به بیابان رویم و با دل شکستگی، نماز استسقا بخوانیم؛ هر چند با اندک احتمالی به آمدن باران.
آیا شایسته نیست دوازده قرن غیبت که خشکسالی معنوی و قحطی دیانت را به دنبال داشته و سعادت دنیا و آخرت ما را تهدید کرده و دین نگه داشتن (یعنی از جهنم رستن) را همچون گرفتن آتش در کف دست مشکل ساخته است ما را برای نماز جهت طلب ظهور و تعجیل فرج، به دشتها و صحراها بکشاند؟ این کاری بود که بنی اسرائیل کردند و جواب گرفتند. پیر و جوان و زن و بچه به بیابان رفتند و یکپارچه خلاصی خود را از ستم فرعونیان طلب کردند و خداوند متعال نیز صد و هفتاد سال از باقی مانده ی عذاب آنها را بخشید.
آری، برای امور شخصی و دنیوی اگرچه احتمال اجابت ضعیف باشد دست به دعا می شویم؛ اما برای رسیدن وقت ظهور و تسریع امر فرج با آن همه سفارش ها که ائمه ی معصومین علیهم السلام راجع به تأثیر دعا در جلو افتادن زمان ظهور به ما کرده اند. کم تر دعا میکنیم!
در توسلات و سفرهای زیارتی ما نیز اماممان غریب است. شده است تا به حال مفاتیح الجنان را باز کرده زیارت حضرت صاحب الامر را بخوانیم و در بخش بخش آن تعمق کنیم؟ اگر به سفر عتبات عالیات برویم، چند روز در سامرا توقف خواهیم کرد؟ و مردم باید برای رسیدن به مقام قرب خداوند تعالی، کسب سعادت دنیا و آخرت و نجات از عذاب جاودان الهی، به در خانه ی اهل بیت علیه السلام مراجعه کنند و اگر سر برتافتند، به خویشتن ظلم و با دست خود موجبات هلاکت و خواری دنیا و آخرت خود را فراهم کرده اند.
🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸
جهت مطالعه‌ی بخش‌های دیگر به کانال "عطرظهورمولا" بپیوندید👇
⚘کانال👈 عطرِظهورِمولا