فرزندهایِ مادرِ پهلو شکسته از های و هوی روزگار خویش رسته از بندها و دام‌هایش دل گسسته لب‌تشنه و دلداده‌ی جامِ شهادت از لحظه‌های پر ملال خاک، خسته هر صبح در هنگام بسم‌الله گفتن بار سفر تا آسمان عشق بسته با شوق از این جسم خاکی پر کشیدند ققنوس‌های عاشق در خون‌نشسته در روضه‌ی غمبارِ مادر روضه گشتند فرزندهای مادر پهلو شکسته مشتاق پروازیم و سوی دوست عازم آری گواه این کوچ‌های دسته‌دسته ای دل تو غافل ماندی و بیراهه رفتی هرگز در باغ شهادت نیست بسته! #فاطمه #احمد_رفیعی_وردنجانی https://eitaa.com/joinchat/3926655028Cf49b5b2ea9 https://eitaa.com/joinchat/2111701631Cfab2256315