✨﷽✨ #زیبایی_ها_و_زشتی_های_کربلا3 #جلسه3 موضوع: #ایثار آیه ای در قرآن معروف به ایثار یک خانواده هست؛ دوتا از فرزندان این خانه مریض شده بودند. پدر و مادر این خانه نذر می‌کنند که اگر این بچه‌ها حالشان خوب شود سه روز روزه بگیرند. وقتی حال بچه‌ها خوب می شود، این ها روزه می گیرند. روز اول مسکین و روز دوم یتیم و روز سوم اسیر می آیند و اینها افطارشان را به این سه شخص می‌دهند. آیه نازل می شود: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي‏ حُبِّهِ مِسْکيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً»[۱]. با وجودی که طعام را دوست داشتند و به آن نیاز داشتند، اما به این سه گروه دادند. یکی از این چهار بزرگواری که روزه گرفته بودند، امام حسین علیه السلام بود، به همراه برادرشان امام مجتبی علیه السلام و پدر بزرگوارشان امیرالمومنین علیه السلام و مادر مظلومه شان حضرت زهرا سلام الله علیها. ایثار در این خانواده نهادینه شده بود. بحث امشب، ایثار و گذشت است. امام حسین علیه السلام که موفق می شود در روز عاشورا آن ایثار را انجام دهد، دلیلش این است که ایشان فرزند یک انسان ایثارگر هست، فرزند کسی هست که در نماز انگشترش را انفاق می کند. «اِنِّما وَليُّكُمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصلَّوهَ وَ يُؤتُونَ الزَّكاهَ وَ هُمْ راكِعُونَ»[۲]. ولی شما خداست، ولی و سرپرست شما رسول است، ولی و سرپرست شما مومنینی هستند که نماز می خوانند، زکات می دهند در حالی که در رکوع اند. اینکه ما در اذان و اقامه «اشهد ان علی ولی الله» می گوییم به خاطر همین آیه قرآن است. خداوند می فرماید اینها ولی اند، ما که از خودمان چیزی نگفتیم. چه خوب است بزرگواران وقتی که اذان و اقامه می گویند با همین لفظ ولی بگویند. اشکالی ندارد انسان بگوید «اشهد ان علی حجه الله»، ولی آیه قرآن ولی است. خوب است که بگوییم «اشهد ان علی ولی الله». امام حسین علیه السلام فرزند این انسان ایثارگر است، امام حسین علیه السلام فرزند انسانی هست که موقعی که در بستر شهادت قرار می گیرد. وقتی پزشک می گوید برای پدرتان شیر خوب است، یتیمان کوفه با کاسه شیر به در خانه امیرالمومنین می روند، حضرت علی علیه السلام می فرمایند بخشی از این شیر را به ابن ملجم بدهید. این اوج ایثار هست. حضرت علی علیه السلام می فرمایند: «الإيثار شيمة الأبرار»؛ ایثار خوی نیکان و پاکان است. امام حسین علیه السلام فرزند آن آقایی است که به جای پیامبر صلی الله علیه و آله در بستر می خوابد به خاطر اینکه پیامبر زنده بمانند و سالم باشند. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْری نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ»[۳]. امام حسین ایثار را از چنین پدری یاد گرفت ما هم ایثار را از این امام بزرگوار یاد گرفته ایم. ایثار یکی از خصوصیاتی است که اگر جامعه ای آن ویژگی را داشت جامعه رستگاری می شود اگر ایثار در جامعه ای نبود آن جامعه دیگر هیچ چیزش به درد نمی خورد. آیا ما هنگام رانندگی ایثار داریم؟ آیا ما در برخوردهای اجتماعی با همشهریان خود ایثار داریم؟ آیا اگر شخصی، مسئولیتی گرفت ایثار و گذشت دارد یا نه؟ آیا به فکر جیب خود و خانواده اش و اطرافیانش است یا به فکر مردم؟ آیا زن و شوهر در خانه ایثار دارند یا نه؟ هر وقت صیغه عقد می‌خوانیم، مرسوم است که چند دقیقه‌ای عروس و داماد را نصیحت می‌کنیم. معمولاً یکی از جملاتی که به طور ثابت آن را عرض می‌کنم و بر ذکر آن مقیدم این است که می‌گویم: در همه جا عدالت خوب است؛ اما این عدالت اصطلاحی در زندگی جواب نمی‌دهد. در زندگی ایثار جواب می‌دهد؛ گذشت جواب می دهد. اینکه من بگویم در روز ۱۰ ساعت کار می کنم، خانمم هم باید ۱۰ ساعت کار کند، این زندگی نشد. چون خانمم این کار را نکرده است، من هم نمی کنم. چون خانمم یک بار منزل فامیل ما نیامده، من هم یک بار خانه فامیل او نمی‌روم. این رفتارها فایده ای ندارد. ایثار در زندگی و گذشت در زندگی، یک اصل اساسی در زندگی است. اما این ایثار به چند شکل و نوع هست: انواع ایثار: ایثار مال: اینکه انسان بتواند مالش را ایثار کند. حضرت زين العابدين (علیه السلام) انگور را دوست مي داشت (انگور و انار نمونه اي از ميوه هاي بهشتي است). فصل نوبر انگور بود كه هنوز فراوان نشده بود. چند خوشه انگور براي امام آوردند خواست ميل بفرمايد ناگاه سائلي مقابل امام آمد آقا بلافاصله پيش از آن كه دانه اي از انگور بخورد خوشه انگور را به او داد. يكي از اصحاب عرض كرد آقا اين انگور حيف است براي شما آوردند نوبر هست. خودتان ميل بفرمائيد به سائل پول بدهيد. حضرت فرمود از همين جهت كه مورد رغبت هست در راه خدا مي دهم. انسان شیء خوب و محبوب را انفاق می کند. «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»[۴]. به مقام ابرار نمی رسد مگر آن کسی که محبوب خود را انفاق کند.