سال 94 که #کتاب #چهل_حدیث #امام_خمینی رو میخوندم در صفحه‌ای از کتاب گیر کردم. شاید 10 روز پشت سر هم کتاب رو باز می‌کردم و از این صفحه نمی‌توانستم عبور کنم. فکر می‌کردم به عمق این حدیث از امام سجاد علیه السلام. به مناسبت شب شهادت خدواندگار مناجات، این بخش از کتاب را که دربردارنده این حدیث است، به اشتراک می‌گذارم: ای بسا قدرتمندان و دارای سلطنت‌های ظاهره که از حریت و آزادی نفس و بزرگواری و بزرگ‌منشی بویی نبردند و بنده ذلیل و عبد مطیع نفس و هوی هستند، و بدین جهت از مخلوق ناچیز نیز تملق گویند. از حضرت #علی_بن_الحسین، سلام الله علیهما، منقول است که فرمود در ضمن کلامی «همانا من عار دارم اینکه #دنیا را خواهش کنم از آفریدگار آن، پس چگونه از مخلوقی مثل خود طلب کنم؟!» ای عزیز، تو اگر عار نداری از طلب دنیا، لااقل از مخلوق ضعیف که مثل خود تو است طلب مکن. بفهم که مخلوق را قدرتی نیست برای تعمیر دنیای تو. گیرم که با هزار منت و ذلت اراده او را جلب کردی، اراده او در ملک حق کارکن نیست و کسی را تصرفی در مملکت مالک الملوک نیست، پس این قدر برای این چند روزه دنیا و شهوات محدوده موقته از خلق بی‌همه‌چیز تملق مگو، و از خدای خود غافل مشو و حریت و #آزادی خود را حفظ کن و قید عبودیت و اسارت را از گردن خود بردار و #در_جمیع_احوال_آزاد_شو. چهل حدیث، صفحه 257 و 258 نویسنده: امام خمینی (ره) قاسم صفایی‌نژاد