✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 📚#رمان #نسل_سوخته🔥 #قسمت_هفتاد: دشتی پر از جواهر اونقدر آروم حرکت می کرد که هیچ وقت صدای پاش رو نمی شنیدم حتی با اون گوش های تیزم ... چشم هاش پر از اشک شد، معلوم بود خیلی دردش گرفته سریع خم شدم کنارش ... ـ خوبی؟ با چشم های پر اشکش بهم نگاه کرد ... ـ آره چیزیم نشد دستش رو گرفتم و بلندش کردم ... ـ خواهر گلم تو پاهات صدا نداره بقیه نمی فهمن پشت سرشونی هر دفعه یه بلایی سرت میاد اون دفعه هم مامان ندیدت ماهی تابه خورد توی سرت چاره ای نیست. باید خودت مراقب باشی از پشت سر به بقیه نزدیک نشو ... همون طور که با بغض بهم نگاه می کرد گفت ... ـ می دونم اما وقتی بسم الله گفتی موندم چرا؟ اومدم جلو ببینم توی کابینت دعا می خونی؟ ناخودآگاه زدم زیر خنده ـ آخه توی کابینت که جای دعا خوندن نیست به زحمت خنده ام رو کنترل کردم و با محبت بهش نگاه کردم ... ـ هر کار خوبی رو که با اسم و یاد خدا و برای خدا شروع کنی میشه عبادت حتی کاری که وظیفه ات باشه. مثل این می مونه که وسط یه دشت پر جواهر ولت کنن بگن اینقدر فرصت داری هر چی دلت می خواد جمع کن. اشک هاش رو پاک کرد و تند تر از من دست به کار شد هر چیزی رو که برمی داشت بسم الله می گفت حتی قاشق ها رو که می چید ... دیگه نمی تونستم جلوی خنده ام رو بگیرم خم شدم پیشونیش رو بوسیدم ـ فدای خواهر گلم یه بسم الله بگی به نیت انداختن کل سفره کفایت می کنه ... ملائک بقیه اش رو خودشون برات می نویسن مامان برگشت توی آشپزخونه و متحیر که چه اتفاق خنده داری افتاده... پشت سرش هم ... چشمم که به پدر افتاد خنده ام کور شد و سرم رو انداختم پایین... #ادامه_دارد... 🥀 @morvaridkhaky