▫️دستورالعمل مهم معنوی از امام خمینی (ره) 🔻اکنون که معلوم شد ایمان غیر از علم است، و آنچه که در ما از معارف و‏‎ ‎‏حقایق توحید و اسماء و صفات است علم است و قلب ما را از آنها خبری‏‎ ‎‏نیست، و معلوم شد که تا این امور به قلب نرسد و قلب به آنها مؤمن نشود اثرش‏ ‎کم است، باید انسان در صدد تحصیل ایمان برآید که اگر خدای نخواسته از این‏‎ ‎‏عالم _که دار تغیُّر و تبدُّل است و هر یک از ملکات و اوصاف و احوال قلبی را‏‎ ‎‏می توان در آن تغییر داد_ بیرون رویم و از ایمان دست ما تهی باشد، خسارتهای‏‎ ‎‏فوق العاده به ما وارد خواهد آمد و در خسران بزرگ واقع خواهیم شد و ندامتهای ‎‏بی پایان نصیب ما خواهد گردید. و در آن عالم، ممکن نیست هیچ حالی از احوال‏‎ ‎‏نفس تغییر کند، یا اگر ایمان در این جا حاصل نشد، آنجا بتوان حاصل نمود.‏ 🌱 پس انسان باید در همین عالم، این چند صباح را مغتنم شمارد و ایمان را با‏‎ ‎‏هر قیمتی هست، تحصیل کند و دل را با آن آشنا کند. و این در اوّلِ سلوک انسانی‏‎ ‎‏صورت نگیرد، مگر آن که: 1️⃣ اوّلاً، نیت را در تحصیل معارف و حقایق ایمانیه‏ ‎‏خالص کند و قلب را با #تکرار و #تذکّر، به #اخلاص و #ارادت آشنا کند تا اخلاص در‏‎ ‎‏قلب جایگزین شود؛ چه که اگر اخلاص در کار نباشد ناچار دست تصرف ابلیس‏‎ ‎‏به کار خواهد بود و با تصرف ابلیس و نفس _که قدم خودخواهی و خودبینی‏‎ ‎‏است_ هیچ معرفتی حاصل نشود؛ بلکه خود علم التوحید بی اخلاص، انسان را‏‎ ‎‏از حقیقت توحید و معرفت دور می کند و از ساحت قرب الهی تبعید می نماید...پس از تحصیل اخلاص، ممکن است راه به حقیقت پیدا کرد‏‎. 2️⃣... و پس از آن، از‏‎ ‎‏گناهان و مخالفات، #توبه خالصی کند با شرایط خود، که در باب «توبه» بیاید.‏ ‏‏و چون قلب را از کثافات خالی کرد، مهیای برای ذکر خدا و قرائت کتاب‏‎ ‎‏خدا شود و تا قِذارات و کثافات عالم طبیعت در آن است، استفادت از ذکر و ‏‏قرآن‏‎ ‎‏شریف میسور نشود. 3️⃣ پس از آن که دل را برای ذکر خدا و ‏‏قرآن ‏‏شریف مهیّا نمود، #آیات_توحید و‏ ‎#اذکار_شریف_توحید و #تنزیه را با حضور قلب و حال طهارت، #تلقین قلب کند؛ به‏‎ ‎‏این معنی که قلب را چون طفلی فرض کند که زبان ندارد و می خواهد او را به‏‎ ‎‏زبان آورد، چنانچه آن جا یک کلمه را تکرار کند و به دهان طفل گذارد تا او یاد‏‎ ‎‏گیرد، همین طور کلمۀ توحید را با طمانینه و حضور قلب، باید انسان تلقین قلب‏‎ ‎‏کند و به دل بخواند تا زبان قلب باز شود. و اگر وقتی چون اواخر شب یا #بین‏_‎‏الطلوعین، بعد از فریضۀ صبح برای این کار اختصاص دهد خیلی بهتر است.‏‎ ‎‏پس در آن وقت، با طهارت وجهۀ ‏‏قرآن‏‏ و ذکر را متوجه قلب کند، و آیات شریفۀ‏‎ ‎‏الهیّه که مشتمل بر تذکّر و مشتمل بر توحید است به قلب بخواند به طور تلقین و‏‎ ‎‏تذکیر.‏ ‏‏و اگر آیات شریفه آخر سورۀ حشر را از قول خدای تعالی ‏‏«‏‏یَا ایُّهَا الَّذِینَ‏‎ ‎‏آمَنُوا اتَّقُوا الله‏‏»‏‎‏ که آیۀ ۱۸ است، تا آخر سوره، که مشتمل بر تذکر و محاسبه‏‎ ‎‏نفس و محتوی بر مراتب توحید و اسماء و صفات است، در یک وقت فراغت از‏‎ ‎‏نفس از واردات دنیایی، مثل آخر شب یا بین الطّلوعین با حضور قلب بخواند و‏‎ ‎‏در آنها #تفکر کند، امید است ان شاء الله نتایج حسنه ببرد. و همین طور در‏‎ ‎‏اذکار شریفه با حضور قلب ذکر شریف: ‏‏«لا الهَ الاَّ الله»‏‏ _که افضل و اجمع اذکار‏‎ ‎است‎‏_ این عمل را بکند؛ امید هست خداوند از او #دستگیری کند. 4️⃣ و البته در هر‏‎ ‎‏حال، از نقص و عجز خود و از رحمت و قدرت حق، غافل نباشد، و دست‏ ‎‏حاجت پیش ذات مقدّس او دراز کند و از آن ذات مقدّس دستگیری #طلب کند؛‏‎ ‎‏امید است که اگر مدتی اشتغال به این عمل پیدا کند، نفس به توحید #عادت کند، و‏‎ ‎‏نور توحید در قلب جلوه کند. 5️⃣ و اگر در شب و روز چند دقیقه ای به حسب اقبال قلب و توجه آن _یعنی به‏‎ ‎‏مقداری که قلب حاضر است_ نفس را #محاسبه کند در تحصیل نور ایمان، و از آن‏‎ ‎‏مطالبۀ نور ایمان کند، و آثار ایمان را از آن جستجو کند، خیلی زودتر به نتیجه‏‎ ‎‏می رسد، ان شاء الله.‏ 📗 شرح جنود عقل و جهل؛ ص ۱۰۳ تا ۱۰۶