بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم صبح بخیر. سالروز تجلیل از اسرا و مفقودین گرامی باد. لحظاتی کوتاه در محضر امیر بیان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام که[درمورد فضایل بنی هاشم و رسوایی بنی امیه] فرمود: معاویه ! دست از این ادعاها بردار، تیرت به خطا رفته است. همانا ما دست پرورده و ساخته پروردگار خویشیم، و مردم تربیت شدگان و پرورده‌های مایند. اینکه با شما طرح خویشاوندی ریختم، ما از طایفه شما همسر گرفتیم، و شما از طایفه ما همسر عزت انتخاب کردید، و برابرباشمارفتار کردیم، عزت گذشته، و فضیلت پیشین را از ما باز نمی‌دارد. شما چگونه با ما برابریدکه پیامبر(ص) از ماست، و دروغگوی رسوا از شما، حمزه شیرخدا (اسدالله) از ماست، و ابوسفیان،(اسدالاحلاف) از شما، دو سید جوانان اهل بهشت از ما، کودکان در آتش افکنده از شما، و بهترین زنان جهان از ما، و زنِ هیزم کش دوزخیان از شما، از ما این همه فضیلت‌ها، و از شما آن همه رسوایی ها است. اسلام ما را همه شنیده، و شرافت ما را همه دیده‌اند، و کتاب خدا برای ما فراهم آورد آنچه را که به ما نرسیده، که خدای سبحان فرمود: "خویشاوندان، بعضی سزاوارترند بر بعضی دیگر در کتاب خدا" و خدای سبحان فرمود: "شایسته‌ترین مردم به ابراهیم کسانی هستند که از او پیروی دارند، و این پیامبر و آنان که ایمان آوردند و خدا، ولی مومنان است" پس ما یک بار به خاطر خویشاوندی با پیامبر(ص)، و باردیگر به خاطر اطاعت از خدا، به خلافت سزاوارتریم، و آنگاه که مهاجرین در روز سقیفه با انصار گفتگو و اختلاف داشتند، تنها با ذکر خویشاوندی با پیامبر(ص) بر آنان پیروز گردیدند، اگر این دلیل برتری است پس حق با ماست نه با شما، و اگر دلیل دیگری داشتند،ادعای انصار به جای خود باقی است. معاویه، تو می‌پنداری که بر تمام خلفا حسد ورزیده‌ام ؟ و بر همه آنها شوریده‌ام؟ اگر چنین شده باشد، جنایتی بر تو نرفته که از تو عذرخواهی کنم. "و آن شکوه‌هایی است که ننگ آن دامنگیر تو نیست". "جواب نامه معاویه ، که یکی از نیکوترین نامه های امام (ع) است". #نهج‌البلاغه #فرازسوم‌نامه‌شمار‌‌‌‌‌ه۲۸

بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم صبح بخیر، لحظاتی کوتاه در محضر امیر بیان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام که [درمورد پرهیز از غرور و خودپسندی] فرمود: ۳)پرهیز ازغرور و خود بزگ بینی: بپرهیز که خود را در بزرگی همانند خداوند پنداری و در شکوه خداوندی همانند او دانی زیرا خداوند هر سرکشی را خوار می‌سازد و هر خودپسندی را بی‌ارزش می‌کند. با خدا و با مردم و با خویشاوندان نزدیک و با افرادی از رعیت خود که آنان را دوست داری، انصاف را رعایت کن، که اگر چنین نکنی ستم روا داشتی، و کسی که به بندگان خدا ستم روا دارد خدا به جای بندگانش دشمن او خواهد بود، و آن را که خدا دشمن شود، دلیل او را نپذیرد، که با خدا سر جنگ دارد، تا آنگاه که بازگردد، یا توبه کند، و چیزی چون ستمکاری نعمت خدا را دگرگون نمی‌کند، و کیفر او را نزدیک نمی‌سازد، که خدا دعای ستمدیدگان را می‌شنود و در کمین ظالمان است . "نامه به مالک اشتر". #نهج‌البلاغه #فرازسوم‌نامه‌شمار‌‌‌‌‌ه۵۳