بسم الله الرحمن الرحیم سلام علیکم صبح بخیر، لحظاتی کوتاه در محضر امیر بیان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام که[درموردضرورت آخرت گرایی] فرمود: ای پسرم ! من تو را از دنیا و تحولات گوناگونش، و نابودی و دست به دست گردیدنش آگاه کردم، و از آخرت و آنچه برای انسان‌ها در آنجا فراهم است اطلاع دادم، و در هر دو مورد مثال‌ها زدم، تا از آن عبرت گیری، و براساس آن قدم برداری، همانا داستان آن کس که دنیا را آزمود، چونان مسافرانی است که در سر منزلی بی‌آب و علف و دشوار اقامت دارند و قصد کوچ کردن به سرزمینی را دارند که در آنجا آسایش و رفاه فراهم است. پس مشکلات راه را تحمل می‌کنند و جدایی دوستان را می‌پذیرند و سختی سفر و ناگواری غذا را با جان و دل قبول می‌کنند، تا به جایگاه وسیع و منزلگاه امن، با آرامش قدم بگذارند و از تمام سختی‌های طول سفر احساس ناراحتی ندارند، و هزینه‌های مصرف شده را غرامت نمی‌شمارند و هیچ چیز برای آنان دوست داشتنی نیست جز آنکه به منزل امن، و محل آرامش برسند، اما داستان دنیا پرستان همانند گروهی است که از جایگاهی پر از نعمت می‌خواهند به سرزمین خشک و بی‌آب و علف کوچ کنند، پس در نظر آنان چیزی ناراحت کننده‌تر از این نیست که از جایگاه خود جدا می‌شوند، و ناراحتی‌ها را باید تحمل کنند. "نامه امام(ع)به فرزندش امام حسن (ع) که حاوی یک دوره کامل اخلاق، وصیت به تقوا، مدیریت زندگی، هدف آفرینش و‌‌‌‌‌... می باشد" #نهج‌البلاغه #‌فرا‌ز‌هفتم‌نامه‌شماره‌‌‌‌‌‌۳۱