#متن_کوتاه | اوّل همسایه، بعد خانه 🖤آرام روبرویش نشستم. دقیق حرکاتش را زیر نظر داشتم. چادر سفید زیبایی به سر کرده و به آرامی ذکر می گفت. گاهی خم می شد و گاهی به خاک می افتاد و دوباره برمی خاست. سجده آخرش خیلی طولانی شد. صدای هقهقش بند نمی آمد. وقتی برخاست سیل اشک تمام رخش را دربرگرفته بود. سلام داد و دست ها را عاجزانه به سوی آسمان بلند کرد. تک تک اقوام و دوستان و آشنایان را دعا کرد. با چنان التماسی برای شان دعا می کرد که حسودی ام می شد. با خود گفتم: «پس چرا اسمی از ما نمی برد؟» دیگر طاقت نیاوردم. وسط دعایش پریدم و گفتم: «مادر! پس خودمان چی؟» شیرینی لبخندش را با تمام وجود مزمزه کردم. دستانی را که رو به آسمان گرفته بود باز کرد و گفت: «بیا پسرم» خودم را غرق کردم در دریای آغوشش. چه آرامشی داشت این دریا! سرخوشی وصف ناپذیری همه وجود کودکانه ام را پر کرد. با دست راست، موهای سرم را و با دست چپ گونه ام را آرام نوازش کرد. دهانش را نزدیک گوشم آورد و گفت: «عزیز دلم! نور چشمم! پسر خوشگلم! «اول همسایه، بعد خانه» ☘️ به مناسبت ایام شهادت #حضرت_زهرا(سلام الله علیها) @moshaverehtolue 🖤🖤🖤