✖️جمله ای مهم از #شهید_آوینی که از آن غافلیم!☝️

🔺چقدر دیدن #قرآن برای کودکانمان شما را ترسانده! که ترجیح دادید گلدان جای آن بگذارید؟ #سند_۲۰۳۰

💐 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) : ☘️ هرکس در مقابل ثروتمند به خاطر ثروتش تواضع کند دو سوم دینش از بین برود. 📚 نهج البلاغه حکمت ۲۲۸

🔴 شایعه ای که کوفیان را یزیدی کرد! ♦️بعد از آن که هزاران نفر از بزرگان و مردم مردم کوفه با امضای طوماردعوت به امام حسین(ع) منتظر قدوم اباعبدالله(ع) شدند، یزید با احساس خطر جدی، عبیداله بن زیاد را که فردی حیله گر و بی رحم بود، برای امارت کوفه انتخاب نمود . ♦️عبیداله نیز بى درنگ عازم سفر کوفه گشت. او بخاطر اینکه زودتر از امام حسین(ع) به کوفه برسد، چنان با جدیت حرکت مى کرد که به افتادن همراهانش هم توجه نداشت و به محض نزدیک شدن به دروازه های کوفه، حیله ای را به کار گرفت و جامه اى یمانى و عمامه اى سیاه پوشید و به شهر وارد شد. نگهبانان و مردم کوفه، با این تصور که او حسین علیه السلام است مى گفتند: اى فرزند رسول خدا خوش آمدى؛ و ابن زیاد هم بى آن که سخنى بر زبان براند شب هنگام ، به دارالاماره رسید. ♦️در آن هنگام، اوضاع یزیدیان و بنی امیه آنچنان در کوفه بد و خطرناک بود که ابن زیاد، پشت دارالاماره از راه پنجره، خودش را به نعمان(حاکم معزول کوفه) معرفی کرد و بالاخره وارد دارالاماره شد. ♦️صبح روز بعد، ابن زیاد فرمان داد که مردم برای شنیدن سخنانش در مسجد جمع شوند و طی سخنانی، بشدت مردم کوفه را از خشم بنی امیه و عواقب نافرمانی ترسانید و به دروغ اعلام کرد که لشکر یزید، برای سرکوب بیعت کنندگان با حضرت امام حسین(ع) در نزدیکی کوفه است! ♦️همین تزویر و خبر دروغین، دل بسیاری از مردم کوفه را لرزان کرد و همزمان، ابن زیاد طی جلساتی جداگانه با سران قبایل و بزرگان کوفه و مهتران حکومتی، کیسه های زر و درهم و دینار را بر آنان روانه ساخت و در عرض چند روز، کوفه ی حسینی را به کوفه ی یزیدی تبدیل کرد. ♦️ امروزه نیز دشمنان با بکارگیری امپراطوری های بزرگ خبری و اشاعه ی اخبار و شایعات دروغین و ایجاد شک و ترس از جنگ در دل مردم، بدنبال حاکمیت اهداف فاسد خود هستند و از سوی دیگر، تطمیع و تزریق پول و رشوه و امکانات دنیوی به برخی افراد نفوذی، مهم ترین روش و ابزار برای تضعیف حاکمیت اهل حق می باشد. #عبرت_های_عاشورا

⭕️ خانواده هویتی جمعی دارد که رسانه های نوین آن را به سمت فردگرایی سوق می دهند! 🔺مصرف رسانه ای خود را مدیریت کنیم! #رژیم_مصرف_رسانه

☘ آگاه باشيد كه دوستان خدا نه ترس و نگرانی دارند و نه اندوهگین می شوند... ‌ 📖 أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (سوره یونس آیه ۶۲)

♨️ از هر چه منع شویم حریص می شویم؟! 🔻کدام مواردِ منع است که باعث حریص شدن میشود ... ⚠️ حتما ببینید #روابط_آزاد_جنسی #حجاب #دکتر_غلامی

#گزارش_کتاب بی تردید اساس و شالوده اجرای همه دستورهای اسلام نهاد «امر به معروف و نهی از منکر» است. به این جهت امر به معروف و نهی از منکر ظرفیت بالایی در نظــام سازی و شکل دهی ساختارهای اجتماعی به نحو مطلوب دارد،مطالبه گری نیز به عنوان یک مفهوم کاربردی در ساخت این فریضه جامع، نقش دارد . مطالبه گری را می توان «حساس و پیگیر بودن مردم و نخبگان جامعه نسبت به حقوق و مسئولیت های اجتماعی مرتبط با یکدیگر و همچنین حقوق و مسئولیت های نظــام رسمی کشور که در قانون اساسی بدان تصریح شده» تعریف کرد. ویا تعامل سازنده که بتوان مطالبات واقعی را به یک خواست عمومی تبدیل کرد.ابزارهای تحقق این امر نیز در قالب تشکیل اصناف، تشکل، انجمن یا سندیکا است ، براین اساس می توان هم پوشانی مفهومی را بین امر به معروف ونهی از منکر با مطالبه گری یافت . اگرچه مطالبه گری درابعاد مختلف اجتماعی است اما آنچه بدان بیشتر پرداخته می شود مطالبه گری از پایین به بالا و خواسته مردمی از حاکمان است. خروجی این امر پاسخ گویی مسولین،دوری از خودرأیی ،فسادستیزی،امنیت ،شفافیت ،عدالت و... است . کتاب مطالبه گری با گستردگی موضوعات مطرح در این حوزه چگونگی و آسیب شناسی را نیز در امر مطالبه گری مورد مداقه قرارداده ومطالب مهمی را تشریح نموده است . کتابچه حاضر با قلم دقیق آقای مهدی امیدی نقلبری،براساس استناد ها و استنباط های قرآنی و روایی و بیان حضرت امیر المومنین علیه السلام در شش فصل شامل اهمیت مطالبه گری، مطالبه گری و امربه معر وف ونهی ازمنکر،موضوعات مهم در امر مطالبه گری،راهکار مطالبه گری ،آسیب شناسی مطالبه گری،مطالبه گری و تشکل های نخبگانی، توسط پژوهشکده امر به معروف و نهی از منکر به رشته تحریر در آمده وانتشارات چلچراغ در 36 صفحه آنرا به چاپ رسانده است .

🔴وجوب امر به معروف و نهی از منکر ♦️امام خامنه ای:امر به معروف و نهی از منکر از واجبات و فرایض بسیار مهم و بزرگ اسلامی به شمار می‌رود، و افرادی که این فریضه‌ی بزرگ الهی را ترک می‌کنند یا در برابر آن بی‌تفاوتند گناهکار خواهند بود و کیفری سخت و سنگین در انتظار آنها است. امر به معروف و نهی از منکر نه تنها به اتفاق فقهای اسلام واجب است، بلکه اصل وجوب آن جزو ضروریات دین مبین اسلام به شمار می آید. ♦️امر به معروف و نهی از منکر با رعایت شرایط آن یک تکلیف شرعی عمومی برای حفظ احکام اسلام و سلامت جامعه است، و صرف توهم این که موجب بدبینی فاعل منکر یا بعضی از مردم نسبت به اسلام می گردد باعث نمی شود که این وظیفه ی بسیار مهم ترک شود.

#یادداشت عنوان: امر به معروف و نهی از منکر مسئولان و نسبت آن با مطالبه گری (١) لینک:https://b2n.ir/120190

#متن_یادداشت امر به معروف و نهی از منکر مسئولان و نسبت آن با مطالبه گری1 زیست اجتماعی انسان همراه با نوعی وحدت و یگانگی و پیوند میان اعضای جامعه شکل می‌گیرد. این ویژگی، زندگی اجتماعی انسان را از حیات جمعی سایر موجودات متمایز می‌کند. فرهنگ به‌مثابه عامل پیونددهنده اجتماعی، وجه ممیزه حیات اجتماعی انسان با سایر موجودات است. بااین‌حال عوامل مختلفی موجب ایجاد گسست فرهنگی جوامع و ایجاد روابط نامتقارن میان کنشگران اجتماعی و درنهایت بر هم خوردن توازن اجتماعی و فرهنگی می‌شود. ازاین‌رو فرهنگ هر جامعه در معرض آسیب‌های مختلف درونی و بیرونی است که همین امر موجب ایجاد شکاف اجتماعی و فرهنگی می‌گردد. شکاف و گسست اجتماعی ممکن است در دو سطح رخ دهد. سطح نخست شکاف میان اعضای جامعه که ناشی از فاصله فرهنگی و عدم تفاهم و فهم مشترک از ارزش‌های اجتماعی است. سطح دیگر آن میان شهروندان جامعه و حاکمان است. فریضه امربه‌معروف و نهی از منکر در آموزه‌های اسلامی به‌منظور از میان برداشتن این دو سطح از آسیب‌های اجتماعی از طریق زمینه‌سازی و ساخت مطالبه گری مطرح ‌گردیده است. مفهوم «مطالبه گری» و نقد مسئولین توسط شهروندان و ایجاد ظرفیت لازم در میان مسئولین حکومت برای پذیرش نقدها و مطالبات به‌حق شهروندان از مهم‌ترین راهکارهایی است که در متون دینی و ذیل عنوان «النصیحه لأئمه المؤمنین»، به‌عنوان یکی از مصادیق امربه‌معروف و نهی از منکر، ناظر به رفع فاصله و شکاف میان مسئولین و مردم از اهمیت بسزایی برخوردار است. امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمایند: «فلا تَکُفُّوا عن مقالهٍ بحقٍّ أوْ مَشُورَهٍ بعدلٍ؛ فإنّی لستُ فی نفسی بفوقِ أنْ أُخْطیءَ و لا آمَنُ ذلک من فعلی إلاّ أنْ یَکفِی اللهَ مِن نَفسِی[۱]؛ پس از گفتن سخن حق یا ارائه مشورتی بر پایه عدل، خودداری نکنید. من، در خودم، این‌گونه نیستم که خطا نکنم و کار خود را از آن ایمن نمی‌دانم، مگر خداوند، مرا کفایت کند». ناظر به اهمیت این سطح از امربه‌معروف و نهی از منکر است. امام (ع) با این‌که خود، معصوم و از عیوب اخلاقی و رفتاری بر کنار است، درعین‌حال، با گفتن این جمله در اصحاب خود انگیزه نقدکنندگی آنان را احیا کرده و تلاش می‌کند تا آنان را به انتقاد و اصلاح و مشورت وادارد؛ همچنان‌که عبارت «فی نفسی» یعنی من در ذات خود از خطا مصون نیستم، گرچه باکفایت الهی می‌توان مصون از خطا بود، ظاهر در ضرورت ایجاد ظرفیت لازم میان مسئولین حکومتی برای نقدپذیری و مطالبه گری و فراهم آوردن انگیزه انتقاد در مردم به‌منظور نقد مسئولین است. ازجمله آسیب‌های بی‌تفاوتی شهروندان نسبت به عملکرد حاکمان ایجاد فاصله میان شهروندان و هیئت حاکمه است که درنهایت موجب ایجاد حکومت‌های خودکامه و پلیسی می‌شود؛ زیرا عدم تفاهم و درک متقابل میان حکمان و مردم به‌تدریج موجبات نارضایتی عمومی از سوی مردم و تلقی نوعی ناکارآمدی نسبت به سیاست‌ها و برنامه‌ها از سوی هیئت حاکمه شده و مخالفت‌ها و اعتراضات عمومی را که در مواردی می‌تواند همراه با خشونت و اعتراض شدید از سوی شهروندان نسبت به حاکمان صورت می‌گیرد، برانگیخته و به‌ناچار با برخورد شدید و سرکوب با استفاده از قوه قهریه منجر شود و حتی در مواردی زمینه را بر سلطه و حاکمیت اشرار فراهم آورد. همان‌طور که امام علی ع در نامه به امام حسن ع می‌فرمایند «لَا تَتْرُکُوا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیَ عَنِ الْمُنْکَرِ فَیُوَلَّى عَلَیْکُمْ أَشْرَارُکُمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلَا یُسْتَجَابُ لَکُمْ»[۲] اگر امربه‌معروف و نهی از منکر را ترک نمایید اشرار بر شما حاکم می‌شوند در این صورت دعا کردن به درگاه خداوند دیگر سودی نخواهد داشت. درواقع رابطه مستمر میان شهروندان و حاکمان و طرح مخالفت‌ها و اعتراضات بدون هیچ هراس و لکنت زبان یا خشونت و خارج از عرف، ضامن تداوم حکومت و اصلاح ساختارها و جلوگیری از هرگونه خشونت و خودکامگی در ساختارهای سیاسی و حاکمیتی خواهد شد. چنانچه امیرالمؤمنین علیه‌السلام از حضرت رسول صلّی‌الله‌علیه‌وآله نقل می‌کند که: «فَإِنِّی سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌و‌سلّم یَقُولُ فِی غَیْرِ مَوْطِنٍ لَنْ تُقَدَّسَ أُمَّهٌ لَا یُؤْخَذُ لِلضَّعِیفِ فِیهَا حَقُّهُ مِنَ الْقَوِیِّ غَیْرَ مُتَعْتَعٍ»[۳] من از رسول خدا صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله‌و‌سلّم بارها شنیدم که مى‌فرمود: «ملّتى که حق ناتوانان را از زورمندان، بی‌اضطراب و بهانه‌اى بازنستاند، هرگز رستگار نخواهد شد». بی‌شک ظلم و بی‌عدالتی حاکمان از بزرگ‌ترین مصداق این روایت است. [۱]. شرح نهج البلاغه لابن أبی الحدید، ج‏۱۱، ص: ۱۰۲، خطبه ۲۱۶ [۲]. نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص: ۴۲۲ [۳]. تحف العقول، النص، ص: ۱۴۲ / شرح نهج البلاغه لابن أبی الحدید، ج‏۱۷، ص: ۸۶، نامه ۵۳