🎤بیانی زیبا از فلسفه زیارت از زبان آیت‌الله محمدجواد ایازی ┈┈••✾❀🌸❀✾••┈┈ #زیارت_عارفانه «وارد حرم امام رضا(ع) که مي‌شوي، اذن ورود به حريم حرم مي‌خواهي و مي‌خواني. آنگاه بي‌درنگ وارد روضه منوره شده و رو به ضريح و پشت به قبله ايستاده و با آقا نجوا مي‌کني. تا به حال فکر کردي چرا پشت به قبله؟ چرا رو به ضريح؟ چرا ايستاده؟ راز اين رمز چیست؟! ✅قبله، وجه‌الله و سمت و سوي خداست و خدا نور محض و يکپارچه روشنايي. امام نيز نور است ولي نور امام در برابر نور خدا چيزي نيست. نور آفتاب کجا و نور ماه کجا؟! مهتاب نورش را از آفتاب مي‌گيرد. وقتي رو به قبله‌ايم يعني نظاره‌گر نور خداييم. روشن است که با نگاه به نور خدا، نور امام ناديده گرفته مي‌شود؛ حال آنکه نبايد امام را ناديده انگاشت زيرا امام الگوست. خدا به حکم خدا بودنش و نديده شدنش نمي‌تواند الگو و راهنماي بشر زميني باشد. اين پيامبر و امام معصوم‌است كه از سويي از جنس بشر و زميني‌است و از سويي آسماني و تاييد شده خداست، مي‌تواند الگو و سرمشق بشر باشد. ✅اکنون در زيارت، پشت به قبله‌ايم چون نظاره مستقيم به نور آفتاب چشمانمان را مي‌زند. رو به امام و پيامبر مي‌ايستيم؛ چون اوست الگوي ما. اوست آئينه تمام نماي خدا در زمين تا با نگاه به آئينه امام، خودمان را بسنجيم. او عيار است و ما در برابر اين آئينه زلال، تمام قد مي‌ايستيم تا صادقانه عيوب ما را نشان دهد. ببينيم چقدر ما با او سنخيت داريم. لذا هر سال و هر بار که مي‌رويم بايد خودمان را بسنجيم تا با ديدن عيوب خود، طي سال‌هاي بعد آنها را برطرف کنيم. و اما نمازِ پس از زيارت، براي اين است که برويم در گوشه‌اي رو به قبله از خدا بخواهيم که اين سنخيت و تشابه‌مان را ما با امام زياد کند. 📚منبع: رسم حضور، مسلم گریوانی، بهنشر ص ۷۵ ╭🪴 ╰┈➤@moslem_garivani