فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
◀️ نفت چیز بدی نیست. کسی از پول نفت هم بدش نمی‌آید. مشکل اساسی این است که این پول‌های بادآورده باعث می‌شود به نیروی داخلی و ظرفیت‌های کشور توجه نشود و رهبر انقلاب بگویند که عامل مهم و عمده مشکلات کشور وابستگی و اتکای به نفت است.
🔹 نظریه‌ای در دنیا وجود دارد به نام نفرین منابع. دکتر #مرتضی_فرهادی نام آن را «خوابیدن زیر سایه دکل‌های نفت» گذاشته است و عجب تعبیر زیبایی است. کشورهای وابسته به منابع زیرزمینی، نفرین می‌شوند و زیر سایه این منابع می‌خوابند و پیشرفت نمی‌کنند و عقب می‌مانند و عقب‌مانده می‌شوند.
🔹 #رهبر_انقلاب سال‌هاست که آرزوی #اقتصاد_بدون_نفت را دارند. (+) ایشان در این بخش از بیاناتشان اما به نکته‌ای عجیب اشاره می‌کنند که از زبان مقامات آمریکایی است: نگذارید ایران اقتصاد بدون نفت را تجربه کند.
🔺 این دقیقا چیزی بود که سبب شد ملی شدن صنعت نفت در دولت مصدق، عمر کوتاهی داشته باشد و با کودتای 28 مرداد از دست برود. این نکته را همیشه به خاطر داشته باشیم: استقلال اقتصادی ملت‌ها، خط قرمز استکبار جهانی است.
🎬 @Mostazafin_TV
⭕️ بحران آب ایران از کجا آب می‌خورد؟
◀️ اخیرا مقاله‌ای در نشریه نیچر منتشر شده که خبر از وضعیت اسفناک آب‌های زیرزمینی ایران می‌دهد.
🔹 در این مقاله نشان داده شده است که برداشت اضافی از سفره‌های آب زیرزمینی ایران حدود ۷۴میلیارد متر مکعب است؛ عددی که نمی‌توان به سادگی از کنار آن گذشت.
🔸 اما این گزارش درباره کشوری منتشر شده که مردمانش قرن‌ها و بلکه هزاره‌ها در همین سرزمین کم‌بارش و کم‌آب زندگی کردند و نه تنها در این سرزمین دوام آوردند بلکه با فناوری‌هایی که در آن به کار بستند، جای جای آن را آباد کردند.
🔻 چه چیزی باعث شد تا آن سرزمین آباد به این روز بیفتد؟
🔸 برخی متفکران و اندیشمندان ایرانی، همچون وجدان بیدار جامعه، سال‌هاست این خطر را هشدار داده و ریشه آن را جستجو کرده‌اند و دریافته‌اند که ریشه این بحران، خود خطری بسیار سهمگین‌تر از بحران آب است.
🔹 آن بحران سهمگین‌تر، «اقتصاد بادآورده و خوردن از میراث پدری» و «رقابت و ستیزه‌های تمام‌نشدنی نظام سرمایه‌داری» و خطر «از بین رفتن سرمایه‌های کهن و پایداری چون قنات» و «حفر بی‌رویه چاه‌های عمیق».
🔹 دکتر #مرتضی_فرهادی، مردم‌شناس بزرگ ایرانی و استاد دانشگاه علامه طباطبایی، سال‌هاست خطر بحران آب را حس کرده و برای آن حنجره پاره کرده است.
ایشان مقاله‌ای دارند با نامی عجیب اما پرمضمون: «آزار مَکِل مَکِل مَکینِگی یا دیوک چاهی». نامی که انتخابش همراه با درد و دغدغه است و داستان آن را می‌توانید در صفحات ابتدایی مقاله بخوانید.
🔻 دکتر فرهادی در این مقاله مهم که در بیش از ۸۰ صفحه نوشته شده یک پارادوکس عمیق را پیش روی ما می‌گذارد:
💭 نیاکان ما در دشوارترین شرایط کم آبی در صحاری و مناطق کویری و نیمه‌کویري توانسته‌اند، زندگی و تولید خوراك را بـر پهنه وسیع این سرزمین به پیش برده و بدون یاري علم و تکنولوژي جدید - کـه تحـصیل‌کردگان ما به تبع فرنگیان، این همه به آن می‌نازند - گاه جمعیت‌های نسبتاً زیادی را در عصر خود و شهرهای بزرگ تغذیه کرده‌اند؛ اما امروز با این همه زرق و برق و دنـگ و فنگ و دك و پز، و این همه مرکز مطالعاتی و سازمان و وزارتخانه و معاونتهای پژوهشی و دانشکده و دانشگاه، آنچه که پیشینیان رشته‌اند را پنبه کرده‌ایم. آنهـا بـیش از ۵۰ تا ۶۰ هزار رشته قنات ساخته‌اند و ساخته‌های طبیعی و چشمه‌های چندهزارساله و آب رودخانه‌ها و تالاب‌ها را تا عصر ما حفظ و به ما سـپرده‌اند و ما نتوانسته‌ایم امانتداری کنیم و این ظرف بلور چندین هزار ساله و پرزحمتِ خوش‌تراش و رنگارنگ را به آیندگان برسانیم و تا همین‌جا، هزار بار آن را به زمین زده و شکسته‌ایم.
🔺 متن کامل مقاله را می‌توانید از اینجا مطالعه کنید.
🎬 @Mostazafin_TV