برای شیعه یکی از بهترین تبلیغ‌ها پخش صحیفه سجادیه در میان مسلمین دنیاست که اصلاً از چنین کتابی خبر ندارند. چهل پنجاه سال پیش که طنطاوی (صاحب تفسیر معروف) زنده بود نسخه‌ای از همین صحیفه سجادیه برایش فرستاده بودند، تعجب کرده بود و بعد در نامه‌ای به یکی از آقایان نوشته بود: سزاوار است که این کتاب را «زبور آل محمد» بنامیم. (آشنایی‌باقرآن، ج۱۲، ص۱۶۶) @motahari_nab

منافق اختصاص به صدر اسلام ندارد، در هر زمانی منافق وجود دارد که در میان صفوف مسلمانان رخنه می‌کنند و تظاهر به اسلام می‌‏نمایند و از پشت خنجر می‏‌زنند. (آشنایی‌باقرآن، ج۲، ص۸۴) @motahari_nab

منطقاً چه عیبی دارد که بگوییم وکیل مجلس هم باید عادل باشد؟ عدالت یعنی ملکه تقوا داشتن، که مراد در اینجا تقوای سیاسی است. منتها «تقوای سیاسی» بدون تقوای مذهبی عملا امکان‌پذیر نیست یا اگر باشد به ندرت اتفاق می‌افتد. نمایندگان باید تقوا داشته باشند، تقوایی که مبتنی بر خداترسی باشد. مقصودم از تقوای سیاسی این است. (مقدمه‌ای‌برحکومت‌اسلامی، ص۱۰۶) @motahari_nab

مردم باید معتقد و علاقه‌مند و مؤمن باشند به نماینده‌ای که انتخاب می‌کنند. حالا اگر مردمی شخصی را انتخاب نکنند، نمی‌توان و نباید مردم را به انتخاب او مجبور کرد هر چند آن مردم در اشتباه باشند و شخص مورد نظر در منتهای صلاحیت و واجد شرایط باشد؛ زیرا طبیعت انتخاب کردن و رأی دادن با اجبار ناسازگار است. (نظام‌حقوق‌زن‌دراسلام، ص۲۵۲) @motahari_nab

حکیمانه بودن فعل انسان، بستگی دارد به غایت داشتن و غرض داشتن آن، آن هم غایت و غرض عقل پسند که با تشخیص اصلح و ارجح توأم باشد. علیهذا انسان حکیم انسانی است که اوّلا درکار خود، غایت و غرضی دارد، ثانیا در میان هدف‌ها و غرض‌ها اصلح و ارجح را انتخاب می‌کند، ثالثا برای وصول به غرض اصلح و ارجح بهترین وسیله و نزدیکترین راه را انتخاب می‌کند. (عدل‌الهی، ص۲۲) @motahari_nab

باید نسل جوان را بشناسیم و بفهمیم دارای چه مشخصات و ممیزاتی است. درباره این نسل دو طرز تفکر شایع است و معمولاً دو جور قضاوت می‌شود. از نظر یک طبقه اینها یک عده مردمی هستند خام، مغرور، گرفتار هوا و هوس، شهوت‏‌پرست، دارای هزار عیب. این طبقه همیشه به این نسل دهن‌کجی می‌کنند و ناسزا می‌گویند. اما از نظر خود نسل جوان، درست بعکس است. آنها در خودشان عیب نمی‌بینند؛ خودشان را مجسمه هوش، مجسمه فطانت، مجسمه آرمانهای عالی می‌دانند. نسل کهن اینها را تکفیر و تفسیق می‌کند و اینها آنها را تحمیق و تجهیل. آنها به اینها می‌گویند شما کافرید، شما شهوت‌‏پرستید؛ اینها به آنها می‌گویند شما نادانید، شما نمی‌فهمید. البته از نظر کلی، یک نسل نسبت به نسل پیش ممکن است صالح باشد و ممکن است منحرف باشد. (ده‌گفتار، ص۲۱۵) @motahari_nab

نسل جوان ما مزایایی دارد و عیب‌هایی. زیرا این نسل یک نوع ادراکات و احساساتی دارد که در گذشته نبود و از این جهت باید به او حق داد. در عین حال یک انحرافات فکری و اخلاقی دارد و باید آنها را چاره کرد. چاره کردن این انحرافات بدون در نظر گرفتن مزایا یعنی ادراکات و احساسات و آرمان‌های عالی که دارد و بدون احترام گذاشتن به این ادراکات و احساسات میسر نیست. باید به این جهات احترام گذاشت. رودربایستی ندارد؛ در نسل گذشته فکرها این اندازه باز نبود، این احساسات با این آرمان‌های عالی نبود. باید به این آرمان‌ها احترام گذاشت. (ده‌گفتار، ص۲۱۹) @motahari_nab

امید و اطمینان به آینده و اینکه آینده از آنِ ماست، شأن یک انسان یا یک جامعه زنده است. یکی از علائم جامعه مرده سرگرمی به گذشته و افتخارات گذشته است. توجه به گذشته باید باشد ولی آن اندازه که پایه و اساس ساختن آینده باشد، نه اینکه موضوع سرگرمی برای زمان حال باشد. داستان «گوسفند و الاغ و شتر» مولوی به منظور منع از سرگرمی به گذشته است. در دیوان منسوب به مولی است: لیس الجمال باثواب تزینها ان الجمال حمال العلم والادب‏ ان الفتی من یقول‏ها انا ذا لیس الفتی من یقول کان ابی‏ نظامی می‌گوید: گیرم پدر تو بود فاضل‏ از فضل پدر تو را چه حاصل‏ عرب جاهلیت همه به گذشته می‏بالید و افتخارش به این بود که از نسل ابراهیم است و کار تکاثرش به سرشماری مقابر رسید. ما مردم دارای روحی مذهبی و ملی هستیم و متأسفانه در هر دو سرگرم به گذشته هستیم و اینکه ماییم که از پادشهان باج گرفتیم. موضوع انتظار فرج یکی دیگر از اموری است که امید را در ما نابود کرده است، به علت کج تفسیر کردن ما. (یادداشت‏‌ها، ج۳، ص۳۱۲) @motahari_nab

چرا شیعیان به جشن نیمه شعبان اهمیت می‌دهند؟ دو علت دارد: یکی اینکه این عمل یک عکس‌‌العملی است که طبقه مسلمانان ایران در صد ساله اخیر که حوادثی پیش آمده و فرقه‌‌ای دروغ‌‌پرداز و تبلیغات‌‌چی و نعل وارونه‌‌زن در دنیا پیدا شده‌اند و احیاناً ممکن است در بعضی جاها وانمود کنند که ایرانی اصولًا تابع فلان فرقه است، ایرانی می‌‌خواهد به دنیا ثابت کند که خیر، من تابع فلان فرقه نیستم. دیگر اینکه واقعاً فلسفه‌ای وجود دارد و آن اینکه سایر جشن‌ها به مناسبت نجات‌ها و فرج‌ها و موفقیت‌های گذشته است و این جشن یگانه جشنی است که نظر به آینده بشریت دارد؛ آن جشن‌ها تقدیر است و این جشن امید است و انتظار. (یادداشت‏‌ها، ج۱۴، ص۸۶) @motahari_nab

انتظار فرج داشتن یعنی واقعاً در نیت ما این باشد که در رکاب امام زمان و در خدمت ایشان دنیا را اصلاح کنیم. (آزادی‌معنوی، ص۱۷۴) @motahari_nab

اسلام بصیرت می‌خواهد؛ هم عمل می‌خواهد و هم بصیرت. این آدم (خواجه ربیع) بصیرت ندارد. در دوران ستمگری مانند معاویه و ستمگرتری مانند یزیدبن معاویه زندگی می‌کند (معاویه‌ای که دین خدا را دارد زیرورو می‌کند، یزیدی که بزرگترین جنایت‌ها را در تاریخ اسلام مرتکب می‌شود و تمام زحمات پیغمبر دارد هدر می‌رود)، آقا رفته یک گوشه‏‌ای را انتخاب کرده، شب و روز دائماً مشغول نماز خواندن است و جز ذکر خدا کلمه دیگری به زبانش نمی‌آید؛ یک جمله‌ای هم که به عنوان اظهار تأسف از شهادت حسین‌بن‌علی(ع)می‌گوید، بعد پشیمان می‌شود که اینْ حرفِ دنیا شد، چرا به جای آن‏ سُبْحانَ الله، الْحَمْدُ للَّهِ‏ نگفتم؟ چرا به جای آن‏ یاحَی یا قَیوم‏ نگفتم؟ چرا اللهُ اکبَر نگفتم، لا حَوْلَ وَلا قوَّةَ الَّا بِالله نگفتم؟ این با تعلیمات اسلامی جور درنمی آید. "لا یرَی الْجاهِلُ الّا مُفْرِطاً اوْ مُفَرِّطاً" جاهل یا تند می‌رود یا کند. (آزادی‌معنوی، ص۷۸) @motahari_nab

بزرگترین ضربتی که بر پیکر اسلام وارد شد از روزی شروع شد که سیاست از دیانت منفک شد. در زمان ابوبکر و عمر اگرچه هنوز سیاست و دیانت تا حدی توأم بود ولی تخم جدایی ایندو از زمان آنها پاشیده شد. کار در زمان خود آنها به آنجا کشید که مکرر عمر اشتباه می‌کرد و علی(ع) از او رفع اشتباه می‏‌نمود. (یادداشت‏‌ها، ج۹، ص۱۸۵) @motahari_nab