#اشتقاق قاره ها: آلفرد لوثار وگنر،
دانشمند آلمانی نظریهٔ جا به جایی قارهها را در سال ۱۲۹۴ خورشیدی ارائه کرد.
او معتقد به و جود قارهای عظیم به نام پانگهآ (به معنای همه خشکیها) است که حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش، شروع به قطعه قطعه شدن کرده و سرانجام قارههای امروزی را به وجود آورد.
این قاره چندین میلیون سال بعد به دو قاره بزرگ و گسترده لوراسیا و گوندوآنا تقسیم شد. لورازیا شامل آمریکای شمالی، گرینلند و بیشتر قسمتهای آسیا و اروپای امروزی است؛ و گندوانا شامل آمریکای جنوبی، آفریقا، قطب جنوب، هندوستان و استرالیای کنونی است. مساحت لورازیا و گندوانا تقریباً مساوی بودهاست. فاصله دو قاره را دریای تتیس پر میکردهاست.
وگنر ۲ منبع انرژی را برای اشتقاق قارهها در نظر گرفت. اولی جزر و مد و دیگری چرخش زمین بود . بعدها هارولد جفریز بیان کرد که اگر چنین نیروی جزرومدی بتواند باعث حرکت قارهها شود پس در عرض چند سال میتواند سرعت دوران زمین را نصف نماید.
در نهایت زمینشناس اسکاتلندی به نام هولمز بیان کرد که جریان همرفتی درون گوشته باعث حرکت ورقهها میشود و این نظریه تا امروز از اعتبار خود برخوردار است.