#part545 از پله ها پایین میاد سرور روی صندلی لهستانی مخصوصش نشسته و خیره هوای بهاریه حوصلشو نداره میخواد بی صدا از جلوش رد شه که سرور صداش میزنه: _ چند روزه منو ندیدی عروس! ؟ _ سلام _ سلام کجا؟ _ باید به شما حساب پس بدم؟ _ با ادب باش! ساره به سیم آخر میزنه احساس میکنه چیزی برای از دست دادن نداره، حالت تهوعم داره: _ با ادبم که دارم تحملتون میکنم وگرنه الان همین قدرم اینجا نمیموندم _ بشین باهات میخوام حرف بزنم _ زنگ زدم آژانس دارم میرم بیرون _ دیدم پوشیدی... زنگ بزن کنسلش کن میخوام باهات حرف بزنم... _ چی بگین؟ بگین چرا به تهدیدای سحر، محل ندادم؟ چرا دارم زندگی میکنم؟ چرا همتون، این همه اذیتم کردین ولی من چیزی نگفتم؟ گفتین: آخی! ساده و بدبخت، بچه است من فقط قصدم نگه داشتن زندگیم بوده من نمیدونم حرفای عموم چه قدر سند داره... _ کدوم حرفا..؟ _ همین عتیقه ها و پنهون کردنشون _ عموت اینا رو از کجا میدونه؟ _ میخواست منو با شما روبه رو کنه...