۱۴۵ انعام 🦚🦚🦚🦌🦌🦌🐏🐏🐏 #گوشت_های_حرام و احکام زبح چهارپایان برخی از گوشتها و غذاهای حرام ✍«ميتة»، تنها حيوانى نيست كه خود به خود مرده باشد، بلكه اگر طبق دستور اسلام، ذبح نشود در حكم #مردار و #حرام است. حرمت مردار و خون، چهار مرتبه در قرآن مطرح شده است، دوبار در سوره هاى مكّى (496) و دوبار در سوره هاى مدنى (497). «اُهِلّ» از «اِهلال» به معناى بلند كردن صدا هنگام ديدن هلال اوّل ماه است. سپس به هر صداى بلندى گفته شده است. مشركان در هنگام ذبح حيوانات، با صداى بلند نام بت ها را مى بردند، از اين رو «اُهِلَّ» گفته شده است. جمله «لا أجد... الاّ أن يكون ميتة» در برابر #تحريم هاى جاهلانه مشركان است وگرنه گوشت بعضى پرندگان و درّندگان ديگر نيز حرام است كه در اين آيه نيامده است و به اصطلاح اين حصر، حصر اضافى است نه حقيقى. از نظر اسلام #مضطر به كسى مى گويند كه خود را از راه ستمگرى وگردن كشى وگناه مضطر نكرده باشد، «غير باغٍ» وتنها به مقدار رفع اضطرار، مجاز است نه بيشتر. «و لاعاد» - تنها محرّمات ابلاغ شده در آيات و روايات تكليف آور است، پس اگر با جستجو و تتبّع، دليلى بر حرمت چيزى نيافتيم، براى ما حلال است - وقتى در مسأله ى خوردن و نخوردن شخص پيامبر هم بايد از «وحى» دستور بگيرد، ديگران چگونه از پيش خود چيزى را حرام مى كنند؟ «فى ما اوحى الىّ» - دليل تحريم گوشت خوك، آلودگى و پليدى آن است. «فانّه رِجس» - احكام تغذيه، براى مرد و زن يكسان است. «طاعم يطعمه» در مقابل آن عقيده خرافى در آيه 139 كه براى مردان گوشت همه ى حيوانات را حلال و براى زنان برخى موارد را حرام مى دانستند. «خالصة لذكورنا ومحرّم على أزواجنا» - در قانون، بايد اهمّ و مهمّ رعايت شود. حفظ جان، مهم تر از حرام بودن مصرف مردار است. «فمَن اضطرّ» - در اسلام بن بست نيست، وقتى اضطرار پيش آيد مصرف حرام ها مجاز مى شود. «فمَن اضطرّ» - سوء استفاده از قانون در موارد استثنا، ممنوع است و بايد به همان مقدار اضطرار، بسنده شود. «غير باغ ولا عاد» - #خون باقيمانده در گوشت پس از ذبح شرعى #حرام نيست. خون ريخته شده حرام است. «دماً مسفوحاً» - در جايى كه اضطرار به طور قهرى پيش آيد، مى توان از #گوشت_حرام استفاده كرد، ولى اگر با دست خودمان كارى كرديم كه مضطر شديم استفاده مجاز نمى شود. «اُضطر»